เธอจำใจต้องขายความบริสุทธิ์ให้กับเขาแลกกับสิ่งที่สำคัญมากที่สุดในชีวิต แต่เขากลับรู้สึกติดใจจนต้องตามหาเธออีกครั้ง ใครจะนึกว่าจู่ๆ เธอจะมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา "พบกันอีกครั้ง ผมไม่มีทางปล่อยคุณไปอีกแล้ว" "เมื่อทั้งสองมาเจอกัน ด้วยเงื่อนไขสัญญา "สามแสนแลกกับคืนแรกของเธอ" "นี่มันปล้นกันหรือไง" "หรือมึงจะไม่เอา ถ้าไม่เอามีคนรออีกเพียบเลยนะ" "ตกลง คืนนี้สองทุ่มให้มาที่คอนโด" เรื่องยุ่ง ๆ มันเกิดขึ้นตั้งแต่สองทุ่มในคืนนั้น..... นึกไม่ถึงว่าเขาจะตื่นเต้นกับเรื่องนี้ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้....นอนกับผู้หญิงมามาก แต่พึ่งจะมีเธอ....ทำทำให้เขารู้สึกเหมือนกับได้เติมเต็มความต้องการ "อะไรนะ!! แค่ผู้หญิงคนเดียวมึงหาข้อมูลไม่ได้เหรอวะ" "น้องมันลบข้อมูลทุกอย่างออกจากแอปหมดเลย เลขบัญชีก็เป็นของญาติ" "ไอ้หมอ...มึงอย่าบอกนะว่าติดใจสาวซิงนั่น!!" เขา....ตามหาเธอแทบพลิกเมืองหลวง แต่สุดท้าย...เธอกลับปรากฏตัวต่อหน้าเขา ในฐานะ....ญาติคนไข้!!
View Moreคอนโดหรูใจกลางเมือง
“ว่าไงหมอภาคย์”
“มีเด็กน่าสนใจบ้างไหม ขี้เกียจเสี่ยงดวงในแอปบ้านั่น”
“อ้าว แหม หายไปเกือบสองเดือนนึกว่าของไม่ขาดแล้วเสียอีก อยากได้แบบไหนล่ะเฮียหมิงจะจัดให้”
“สะอาด ว่าง่ายไม่งี่เง่าไม่เซ้าซี้ ไม่พูดมากยิ่งดี”
“ชั่วคราวเหรอ”
“อืม ก็แค่มาสนุกด้วยกันชั่วคราวก็พอ”
“หน้าตาล่ะ เฮ้ย ไอ้หมอโว้ย มีเข้ามาคนหนึ่ง แหม่ โปรไฟล์นี่….เหมือนเจ้าหญิงมาเลย อายุยี่สิบสอง”
“เด็กเกินไปกลัวจะมางี่เง่าทีหลัง ไม่เอา”
เฮียหมิงผู้จัดหาสาว ๆ เพื่อเดทกับหนุ่ม ๆ และคลายเหงาหากว่าทั้งคู่ตกลงกันเองหลังจากนั้นได้ แต่หน้าที่ของเขาคือรวบรวมโปรไฟล์จากแอปพลิเคชันหาคู่ชื่อดัง แต่ในกรณีเร่งด่วนและเงินที่หนาพอก็สามารถโทรคุยโดยตรงได้เลย
“ไม่สนโปรไฟล์หรูหรา แค่น้ำแตกแล้วแยกทางแต่เอาไม่เรื่องมากไม่เวิ่นเว้อไม่ต่อรองจนน่าเบื่อที่สำคัญไม่ตามติดหลังจากจบภารกิจแล้ว มีไหม”
“โจทย์ของมึงนี่มันโคตรยากเลยว่ะไอ้หมอ ด่วนไหมเห็นทีว่ากูคงต้องคัดกรองก่อน ส่วนใหญ่สาว ๆ ก็จะแค่นัดเดท แต่เรื่องอื่น ๆ ก็เอาไว้คุยกันเอง แต่อย่างว่า หล่อ ๆ อย่างมึงก็ไม่เห็นจะรอดกลับมาสักราย”
“ไม่เอาเหมือนครั้งที่แล้ว ยัยมิ้นท์อะไรนั่น น่ารำคาญ”
“เออ ๆ เดี๋ยวรีบดูให้ ถ้าได้แล้วจะรายงานนะ”
“เออ ขอบใจมึงมาก”
หมอหนุ่มโยนมือถือไปยังโซฟาอีกตัวข้าง ๆ อย่างไม่ใส่ใจอีกเมื่อยังไม่ได้สิ่งที่หวังเอาไว้ “ภาคย์ภูมิ” อาจารย์หมออายุรกรรมแผนกมะเร็งวิทยาโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังนอนชันเข่าพิงไปที่โซฟาเพื่อเอนหลังพักผ่อน
เขาใช้ชีวิตแบบนี้มาสองสามปีแล้ว ไม่คบหาใครเป็นแฟน ไม่สุงสิงกับคนอื่น ๆ นอกจากทำงานและบางครั้งก็จะออกเดทกับสาว ๆ แก้เบื่อหากว่าพอใจก็จะจบที่บนเตียงโดยไร้ข้อผูกมัดเพราะเขามีปมเรื่องแฟนสาวที่เคยคบมาก่อนหน้านี้
สามปีก่อน
ตอนนั้นเขาพึ่งจะบรรจุเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังและยังเป็นอาจารย์พิเศษสอนในมหาวิทยาลัยอีกด้วย งานที่รับก็จะมีมากเป็นพิเศษ เวลาว่างก็มีน้อยมากจนแทบจะกินนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
วันนี้เป็นหนึ่งในรอบสิบสองวันที่ได้กลับมาที่คอนโดที่เขาพักอยู่กับแฟนสาวที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยและวางแผนว่าจะแต่งงานกันหลังจากที่เธอเรียนจบปริญญาโท
“อ๊ะ อีกนิด ใกล้แล้ว….อ๊าา เร็วเข้าสิโว้ยย เสียวจะไม่ไหวแล้ว อร๊างง…..”
เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาในห้องที่เงียบสนิท เสียงครางที่ดังออกมาไม่ต้องเห็นก็รู้ว่าเป็นเสียงของแฟนสาวของเขาแต่ว่า…เธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ระหว่างที่เขาไม่อยู่ เสียงแบบนี้มันเป็นเสียงที่เธอใช้กับเขาบนเตียงเท่านั้น
“ซี๊ด!! เสียวมาก อ๊าา เร่งอีก!! จะเสร็จอีกแล้ว อ๊าา!!!”
“น้ำผึ้ง!!”
เขาเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาแทบจะทรุดตัวลงพร้อม ๆ กับอยากจะอาเจียน ภาพแฟนสาวของเขากับ…
“ผึ้ง!! นี่มัน….พวกคุณทำอะไรกัน!!”
อีกสองคนที่แฟนสาวของเขากำลังก่ายกอดอยู่หันมามองเขาแต่ทั้งคู่ไม่ได้มีวี่แววว่าจะตกใจเลยแม้แต่น้อยที่เห็นเขายืนอยู่ตรงนี้
“พี่สาวแฟนพี่กลับมาแล้ว เอาไงดี”
“อื้อ….ช่างเขาสิ”
“ออกไปจากห้องของผมเดี๋ยวนี้!!”
สาวทอมบอยสองคนหันมามองหน้าแฟนสาวของเขา ทั้งหมดอยู่บนเตียงของเขาและเธอและทั้งสามคนก็กำลังเปลือยกายอยู่ อุปกรณ์ของเล่นของผู้ใหญ่ เซ็กส์ทอยรูปแบบต่าง ๆ เกลื่อนกราดไปทั่วห้อง
ทั้งสามเพียงแค่หันมามองเขาแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีกลัวหรือตกใจแม้แต่น้อย อีกทั้งแฟนสาวของเขายังท้าทายด้วยการดึงสาวทอมข้าง ๆ เข้ามาแลกลิ้นกันต่อหน้าเขา
“คุณเลือกแล้วใช่ไหมผึ้ง”
“ภาคย์คะ มีอะไรค่อยคุยทีหลังได้ไหมตอนนี้ผึ้งกำลังยุ่งอยู่….เร็วสิ เลียอีกหน่อย…”
“พี่สาว…แต่ว่า…”
“ปัง!!”
เขาปิดประตูและเดินออกมาทันที แต่เธอไม่ได้เดินตามออกมา มีเพียงเสียงครางที่ดังขึ้นมากกว่าเดิมตามหลังเขามาและเรื่องนี้ยังคงตามหลอกหลอนเขาอยู่หลายวันหลังจากที่เขาตัดสินใจกลับไปอยู่ที่บ้านของตัวเอง
สามวันถัดมา
“คุณไม่มีเวลาให้ผึ้งเองนะคะ ผึ้งก็แค่หาเพื่อนแก้เหงา ที่สำคัญไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะ ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันหมด”
“โสโครก!!”
“หมอภาคย์!! คุณมันคนเห็นแก่ตัว ก่อนคบกันคุณบอกว่ายังไง จะรักจะดูแลผึ้งราวกับเจ้าหญิง จะไม่ให้ผึ้งต้องเหงาอยู่คนเดียวและไม่ให้น้อยหน้าคนอื่นแล้วดูตอนนี้สิ!! คุณเอาแต่ทำงาน เดือนครึ่งเดือนไม่เคยโผล่หัวกลับไปที่บ้านเลยแล้วจะให้ผึ้งทำยังไงคะ แม้แต่เวลาจะโทรคุยกันยังไม่มี เอะอะเข้าห้องผ่าตัด แบบนี้ก็ไม่ต้องคุยแล้วคุณมันคนเฮงซวย”
“นี่คุณ….นี่คือสิ่งที่คุณรู้สึกตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมานี้เหรอ”
“ใช่แล้วไอ้หมอบ้า ไอ้คนเฮงซวยจะบอกให้นะว่าฉันทำแบบนี้มานานมาก ๆ แล้ว ในเมื่อพวกเขาเติมเต็มให้ฉันมากกว่าทำไมจะต้องเสียเวลากับผู้ชายเฮงซวยอย่างคุณด้วย!! ขนาดถ่างขาเอากันอยู่บนเตียง ยังไม่ทันเสร็จแต่พอมือถือดังคุณก็พร้อมจะเดินออกมาจากบ้าน พอกันทีฉันอยากจะพูดแบบนี้มานานแล้ว วันนี้ฉันมาเก็บของ จากนี้เรา…ต่างคนต่างไป ภาคย์ เราเลิกกันแค่นี้เถอะ!!”
เขาจำได้ว่านั่งนิ่งอยู่ในห้องนั้นทั้งคืน หลังจากที่เธอย้ายของออกไปจนหมดแล้ว เขาตัดสินใจให้เพื่อนของเขาที่ทำธุรกิจอสังหาฯ ประกาศขายคอนโดหรูนั่นทิ้งทันทีส่วนเขาซื้อคอนโดที่ใหม่ที่อยู่ใกล้โรงพยาบาลมากกว่าเดิมและอยู่ที่นี่จนถึงตอนนี้ จากนั้นเขาก็ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแต่ไม่เคยคบหาใครเป็นแฟนเลยสักคน
วันหนึ่งเมื่อเพื่อนสนิทของเขาพัฒนาแอปพลิเคชันหาคู่เดทขึ้นมาและเขาก็กลายเป็นสมาชิก VIP ที่ใช้บริการบ่อยที่สุดจนสามารถเลือกผู้หญิงได้ แม้เงื่อนไขจะเป็นเพียงแค่ออกเดท ไปเที่ยวและกินข้าวแต่เงื่อนไขหลังจากนั้นหากว่าทั้งคู่ตกลงกันได้ก็จะคุยกันเอง
“ติ๊ด ติ๊ด”
เสียงมือถือของหมอภาคย์ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นเสียงเตือนแจ้งของข้อความเขาจึงได้หยิบมาดูอีกครั้งและตามมาด้วยเสียงโทรเข้า เขาจึงรับทันที
“กูส่งโปรไฟล์ไปแล้ว คนนี้อายุยี่สิบสี่ทำงานฟรีแลนซ์ ต้องการเงินก้อนใหญ่ ต่อรองได้ทุกอย่างโดยไม่มีข้อผูกมัดและไม่ยุ่งเกี่ยวกับลูกค้าหลังจบงาน ที่สำคัญ….ยังไม่มีแฟนมึงลองดู”
“อืม ได้ เดี๋ยวดูแล้วจะคอนเฟิร์มไปอีกที”
“โอเค ได้เลยอย่าให้นานนะคนนี้ถ้าปล่อยไปคนรออีกเพียบ”
เขากดวางสายและเช็กประวัติของอีกฝ่ายทันที ในโปรไฟล์และรูปที่ส่งมาแน่นอนว่าหลาย ๆ คนจะต้องผ่านการตกแต่งมาหลายแอปพลิเคชันเพื่อตกแต่งให้รูปดูสวยเกินจริงอยู่แล้วซึ่งเขาไม่ได้มองตรงนั้น
“อายุยี่สิบสี่ โสด ทำงานฟรีแลนซ์ ไม่ผูกมัดสามารถนัดเที่ยว กินข้าวและรับงานอื่นตามตกลง หมายเหตุหากต้องการเรื่องบนเตียง…หา!!…..สามแสน!!”
หมอภาคย์ขยี้ตาอีกครั้ง เขาคิดว่าเขาอาจจะมองพลาดไปแต่ข้อตกลงที่หมายเหตุด้านหลังจากนั้นน่าสนใจมากกว่าสำหรับเขา การไม่ผูกมัดและไม่ต้องการติดต่อกับลูกค้าหลังจากจบงานแล้ว
“สาวบริสุทธิ์งั้นเหรอ หึ ย้อมแมวขายหรือเปล่า…อะไรเนี่ย…."
เขากดมือถือออกไปเบอร์ของเฮียหมิงในทันที เมื่อปลายสายรับก็แทบจะต้องดึงหูออกเพราะเขาเองก็คิดเอาไว้แล้วว่าหมอภาคย์คงอ่านเจอเงื่อนไขที่ว่านั่นแล้ว
“สามแสน นี่มันปล้นกันเหรอวะ”
“มึงใจเย็น ๆ ก่อน ถ้าไม่สนก็แค่ปล่อยผ่านแต่มึงดูหน้าน้องกับโปรไฟล์หรือยัง ไม่ธรรมดานะเว้ยเฮ้ยนี่กูบอกเอาไว้ก่อนนะว่าถ้ามึงไม่เอา ถ้าปล่อยออกไปในแอปรับรองว่าคนต่อคิวรออีกเพียบ มึงเคยเห็นใครโปรไฟล์ดีขนาดนี้แล้วจะรอดเหรอวะ เออยังมีอีกนะในนี้ที่น้องมันเขียนมาแต่กูไม่ได้เอาขึ้นไปเพราะปกป้องข้อมูลเอาไว้ก่อนก็คือ หากจับได้ว่าย้อมแมวยินดีคืนเงินให้ทุกบาททุกสตางค์”
"….แบบนี้ค่อยน่าสนใจหน่อย หึ เอาเถอะนาน ๆ ทีกับสาวเวอร์จิ้นก็ไม่เลว”
หมอภาคย์นึกสนุกและอยากรู้ว่าสาว ๆ ที่มีอายุขนาดนี้แต่ยังคงรักษาความบริสุทธิ์อยู่จะเป็นเช่นไร หน้าตาในโปรไฟล์ของเธอนับว่าน่ารักมากคงจะผ่านการตรวจสอบจากเฮียหมิงมาก่อนแล้วแต่เขายังไม่ปล่อยข้อมูลของเธอลงไปในแอปแต่ส่งมาให้หมอภาคย์ก่อน
“ตกลง นัดมาให้กูได้เลยคืนนี้สองทุ่ม...เจอกัน”
ห้องส่งตัวพ่อทั้งสองรออยู่ในห้องส่งตัว เมื่อเบล หนึ่งและน้ำผึ้งพาน้ำขิงออกมาจากห้องแต่งตัวของคู่บ่าวสาวก็เจอหมอภาคย์และหมอนพยืนรออยู่หน้าห้องแล้ว“เข้าไปกันเถอะ”“ค่ะ”หมอนพและเบลเป็นคนเปิดประตูให้ทั้งคู่เดินเข้าไปและกราบพ่อของทั้งสอง“ขอให้ลูก ๆ ทั้งสองรักและเข้าใจกันนาน ๆ มีสติในการครองคู่ มีปัญหาก็อย่าได้หนีต้องหันหน้าเข้าหากันและคุยให้จบ อย่าให้มือที่สามเข้ามายุ่งเกี่ยวและอย่าทำปัญหาให้ลุกลาม ไฟในอย่านำออก ไฟนอกอย่าได้นำเข้า ภาคย์ ต่อไปต้องจัดการเวลาให้ครอบครัวมากขึ้นอย่าให้น้องรู้สึกน้อยใจ ต่อไปมีลูกก็ต้องใช้ความอดทนให้มากกว่านี้ แล้วที่สำคัญอย่าลืมมีหลานให้ปู่กับตาหลาย ๆ คนนะลูกนะ”ทั้งสองก้มลงกราบคุณสุรศักดิ์เมื่อเขาให้พรทั้งคู่จบจากนั้นจึงเป็นคุณวิศาลที่มองมาที่ทั้งคู่และยิ้มให้“น้องอาจจะดื้อหน่อย ภาคย์ก็ใจเย็น ๆ กับน้องหน่อยนะ น้ำขิงต่อไปก็ต้องลดทิฐิลงอ่อนน้อมถ่อมตนให้มากขึ้นเราไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว นับจากนี้จะเป็นแม่คนแล้วต้องหัดใจเย็น จากนับหนึ่งถึงสิบ มีชีวิตคู่ต้องนับถึงร้อย มีลูกให้นับถึงพัน ค่อย ๆคิดนะลูกนะ ตอนนี้มีสองคนแล้วอย่าคิดเองคนเดียว สองคนรวมเป็นหนึ่งสร้างครอบค
สองเดือนถัดมา“ไม่เอา ๆ หนึ่งเอาขึ้นสูงกว่านี้อีกนิด แบบนั้นแหละ หมอนพคะ แขวนเลยค่ะ”“ผึ้ง อันนี้ให้เอาวางไว้ตรงไหน”“อะไรนะเบล อ๋อ แชมเปญวางไว้ตรงนั้นก่อนเบล ๆๆ อย่าลืม ๆ โบที่เราคิดกันเอาไว้”“โอเค ๆ ไม่ลืม ๆ ตายแล้ว!!”เบลร้องขึ้นมาด้วยความตกใจจนน้ำผึ้งหันมามองและรีบเดินมาหาเธอทันที“อะไรเบล ลืมอะไร”“ลืมไปเอาเค้ก ทำยังไงดีล่ะเมื่อกี้มัวแต่นึกถึงแชมเปญ”“อ๋อ เรื่องนั้นให้คุณพ่อแวะเอาให้แล้ว”“พ่อไหนอ่ะ”“พ่อวิศาลไง แกประชุมเสร็จพอดีแกโทรมาถามผึ้งแล้วว่าจะให้แวะซื้ออะไรเข้ามาไหม”“เฮ้อ โล่งอกไป ว่าแต่หมอภาคย์กับขิงจะมาถึงกี่โมง หมอนพ ทำไมแค่ตรวจครรภ์ถึงไปกันครึ่งค่อนวันแบบนี้ล่ะ”“ผมเองก็ไม่รู้ก็คุณยังไม่เคยท้องนี่ ลองท้องก่อนสิจะได้รู้ว่าทำไมตรวจนานขนาดนี้”“หมอนพ!!”“พอเลย ๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว หนึ่งคะให้เด็ก ๆ ไปช่วยปูผ้าทางโน้นทีนะคะ”“ได้เลยฮะ หมอฮะ หนึ่งขอตัวไปทางโน้นก่อน”“โอเคครับขอบใจมากคุณหนึ่ง”“อะไรล่ะผึ้งอย่าห้าม หมอนพนี่นับวันยิ่งปากเสีย มันน่าตีปากนัก….”“มานี่เลย ๆ มันใช่เวลาไหม เอานี่กรรไกรไปจัดดอกไม้ใส่แจกันเร็ว ดูทำหน้าเข้าเร็ว ๆ เดี๋ยวอีหมอภาคย์กลับมาก็บ่นอีกว่า
“ค่ะ งั้นขิงไม่รอกินข้าวนะคะ”"ครับผม แล้วคุณต้องไปบริษัทนั้นอีกหรือเปล่า"“อืม ถ้าไม่มีแก้งานแล้วก็ไม่ต้องไปแล้วค่ะ”“แล้ว…จะรับงานอีกหรือเปล่า ผมว่าแค่ดูแลบ้านกับดูแลผมก็เหนื่อยแล้วนะ”“แต่ขิงรักงานนี้นะคะแล้วก็ไม่ได้รับบ่อย ๆ ส่วนมากแค่รับวาดปกนิยายตารางงานก็เต็มแล้วค่ะ โปรเจคใหญ่ ๆ แบบนี้ขิงไม่ค่อยได้รับหรอกค่ะเพราะมันกินเวลาแล้วบางครั้งก็ต้องออกไปนอกสถานที่”“เหมือนกับครั้งก่อนที่หนีผมไปเชียงใหม่”“ใช่ค่ะ นอนได้แล้วค่ะพรุ่งนี้มีผ่าตัดตอนเช้านะคะ ลืมแล้วเหรอ”“ก็ได้ ๆ ดุยิ่งกว่าแม่อีกจะเป็นเมียหรือจะเป็นแม่ครับ”“งั้นไม่เป็นอะไรเลยดีกว่า”“ไม่เอา ๆ ผมล้อเล่น จูบก่อนสิครับ กู๊ดไนท์คิสไง”“จูบอย่างเดียวนะ”“อืม จูบ….”เมื่อจับตัวเธอหันมาได้และเริ่มจูบเขาก็เริ่มล้วงเข้าไปในชุดนอนของเธอโดยอัตโนมัติ จูบอย่างเดียวของหมอภาคย์ไม่เคยมีจริงเลยสักครั้ง รวมถึงคืนนี้ด้วยแต่เธอต้องจับแขนเขาเอาไว้“พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะคะ ห้ามเกินสองรอบ”“รับทราบครับผม มีคำสั่งอื่นอีกไหมครับหลังจากนี้ไม่อนุญาตให้พูดแล้วนะที่รัก”“อื้อ…คนบ้า อ๊าา”นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาห้ามเธอใช้มือถือก่อนที่จะนอนเพราะมั
“คุณลืมไปแล้วเหรอคะว่าวันนี้ติดไฟแดง”“คุณเองนั่นแหละที่ทะลึ่งคิดไปเอง ผมหมายถึงทำอย่างอื่น เช่น…คุณอยากดูอัลบั้มรูปผมตอนเด็ก ๆ ไหม”“หืม…อยากสิคะ ไปค่ะ”เขาพาเธอเดินกลับเข้าไปในห้องและปิดประตูระเบียง หมอภาคย์เริ่มขนอัลบั้มออกมาและเปิดให้เธอดูรูปของเขาตั้งแต่เขายังเด็กและค่อย ๆ เติบโต “ตายจริงคุณหมออ้วนขนาดนี้เชียว เอ๊ะ แต่ตอนนี้ทำไมชอบสวมชุดทหารล่ะคะ”“ตอนนั้นผมบ้าหนังสงครามมาก อินจนอยากเป็นทหารน่ะ”“ดูสิ มิน่าล่ะ คุณนี่หล่อตั้งแต่เด็ก ๆ เลยนี่คะ”“มันแน่นอนอยู่แล้วครับ คนอย่างผมฮอตตั้งแต่เด็ก ๆ เลยนะจำได้ว่าครั้งหนึ่งวิ่งหนีสาว ๆ รุ่นพี่ที่ชอบมาจับแก้มเล่น….น้ำขิง….คงจะเหนื่อยสินะ”เธอหลับไปที่ตักของเขาโดยที่ยังไม่ทันฟังเขาพูดจบ หมอภาคย์ปิดอัลบั้มรูปและค่อย ๆ อุ้มเธอขึ้นมานอนบนเตียงและห่มผ้าให้ เขาเดินมาเก็บอัลบั้มรูปเก่า ๆ ไปเก็บที่ชั้นและเดินมานอนข้าง ๆ เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้แล้วว่าเขาจะหลับสนิทถ้ามีเธอนอนอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ และมักจะสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกหากว่าวันนั้นไม่มีเธอนอนอยู่ด้วยสองวันถัดมา “ห้องนี้แหละ”หมอภาคย์พาน้ำขิงและเบลเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยที่มีน้ำผึ้ง
“คุณเห็นหรือยัง พิษของการที่ไม่คุยกันและหนีปัญหา มันลุกลามจนน่ากลัวขนาดไหน”“ขิงจะจำเอาไว้ค่ะ ก็ขิง…พึ่งจะเคยมีแฟนจริง ๆ จัง ๆ นี่คะก็เลยไม่รู้ว่าควรทำยังไง”“เฮ้อ…เกือบเสียเมียไปแล้วไงล่ะ โชคดีนะที่วันนี้เป็นฮีโร่ช่วยสาวงามก็เลยได้เมียคืนมา”“คุณนี่นะ!!”“โอ๊ย!! ผมบาดเจ็บอยู่นะครับ เบา ๆ หน่อยสิ เรารีบอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวต้องไปที่วัดอีก”“ลุกไหวไหมคะ”“ค่อย ๆ ลุกพอไหวอยู่ คุณลุกก่อนเถอะ” งานศพคืนสุดท้ายน้ำขิงเข้มแข็งขึ้นแล้วเมื่อมีหมอภาคย์อยู่ข้าง ๆ และเธอจะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป พ่อของเธอเดินมาและกอดเธอเอาไว้เพื่อปลอบใจเธอ คืนนี้พ่อของหมอภาคย์ก็มาด้วยเมื่อเห็นว่าหมอภาคย์ยืนกอดเธอเอาไว้เขาก็เข้าใจในทันที“ภาคย์ หลังจากจบงานนี้เรียบร้อยแล้วก็ต้องเตรียมตัวแล้วนะ”“ครับพ่อ”“อะไรกันผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะครับคุณสุรศักดิ์”“แหมคุณวิศาลอย่างเรายังต้องพูดกันมาก ๆ ด้วยเหรอ หุ้นของคุณที่โรงพยาบาลก็ไม่ได้มีน้อยกว่าผมนะ คนละสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่ากัน”""อะไรนะคะ/ครับ""สุรศักดิ์และวิศาลหันมาหัวเราะให้กับทั้งคู่ที่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณวิศาล พ่อของน้ำขิงก็มีหุ้นอยู่ในโรงพยาบาลนี้ด้วย“คุณวิศาล
เธอค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อให้เขาและค่อย ๆ ช่วยเขาถอดเสื้อผ้าออก เขาเองก็เริ่มปลดชุดที่บดบังสายตาของเขาออกอย่างชำนาญราวกับไม่ได้บาดเจ็บ ใช่แล้วเพราะมีดนั้นเฉียดแค่ถาก ๆ เท่านั้นแต่แค่นั้นก็ทำให้เลือดไหลออกมามากพอที่จะทำให้น้ำขิงตกใจและยอมยกโทษกับเรื่องทั้งหมดนั้นและยอมกลับมาที่นี่กับเขา ก็นับว่าการที่เขาเจ็บตัวครั้งนี้คุ้มค่ามาก“อื้ม…..ขิง ผมอยากกินคุณแล้ว”“หมอคะ เบาหน่อยค่ะ อ๊าา”“ไม่ไหวแล้วผมหิวมาก เดี๋ยวนี้เลยได้ไหมผมไม่ได้รักคุณมานานแล้วนะที่รัก อย่าห้ามอีกเลยนะ”“แต่ว่าขิง…อ๊าา ยังไม่ได้อาบน้ำ อ๊าา หมอ!!”เขาไม่สนที่เธอร้องขอ ลิ้นของเขาก้มลงไปยังจุดสงวนขอเธอในทันทีขาที่กางออกนั้นเริ่มดิ้นเกร็งเพราะความเร่าร้อนของปลายลิ้นที่กระดกรุนแรงและนิ้วที่สอดเข้าไป ไม่นานเธอก็เสร็จไปถึงสองรอบเพราะถูกเขากระตุ้น“หมอคะ เข้ามาได้แล้วอย่าเอา….แต่เลีย อ๊าา หมอ!! ขิงจะทนไม่ไหวแล้ว”“ที่รักคุณใจร้อนไปแล้ว จะเสร็จอีกสักทีผมก็ไม่ว่าคุณหรอกแต่ผมยังกินไม่อิ่มเลย”“อ๊าา อย่ายก!!”เขาดันเรียวขาและบั้นท้ายเธอยกขึ้นเพื่อจะได้เอื้อมมาบีบและเคล้นยอดอกของเธอได้พร้อม ๆ กับโลมเลียที่ร่องสวาทที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อ
“เอ่อ….”เป็นเบลที่ค่อย ๆ หดตัวและนั่งลงอย่างหมดแรง ดีนะที่หมอนพเตือนเธอก่อนหน้านี้ว่าอย่าออกตัวแรงเกินไป แต่เธอเคยตบหมดภาคย์ไปแล้ว และยัง….ด่าพวกเขาอย่างแรงด้วย “คุณทำอะไรคะนั่น ไม่เอาเดี๋ยวผึ้งอายุสั้น”“ขอโทษค่ะ ๆๆๆ”เบลยกมือขึ้นขอโทษน้ำผึ้งทันที น้ำผึ้งรีบดึงมือขอเบลออกพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ไม่ค่อยได้ยินมานานแล้วและพวกเธอก็เริ่มคุยกันเมื่อเบลยอมลดมือออกพร้อมกับหัวเราะให้กับความใจร้อนของตัวเองในวันนั้น“จริง ๆ ตอนตรวจก็รู้แล้วค่ะว่าไม่ใช่เนื้อร้ายแต่หมอที่โรงพยาบาลเดิมกลับวินิจฉัยมาอีกอย่างผึ้งก็เลยมาขอร้องภาคย์ให้ตรวจอีกครั้งและทำการผ่าตัด”“ดังนั้นตอนนี้แฟนคุณผึ้งก็…”“ใช่ค่ะ พึ่งผ่าตัดเสร็จไปไม่กี่วัน อีกไม่นานก็หายดีแล้วกลับไปสอนเทควันโดต่อได้แล้ว”“เทควันโด”“ใช่ค่ะ พวกเราเปิดโรงเรียนสอนเทควันโดอยู่ค่ะ นี่ว่าก็ว่าเถอะนะคะ คุณเบลกับคุณน้ำขิงก็น่าจะไปเรียนหน่อยนะ เอาไว้ป้องกันตัว ดูสิ ใบหน้างาม ๆ นี่ต้องมาโดนอีบ้านั่นตบ คิดแล้วเจ็บใจ”“จริงด้วยค่ะคุณผึ้งพูดถูก พูดแล้วเบลมีไฟเลยนะคะเนี่ย”“เดี๋ยวก่อนนะครับคุณผู้หญิงทั้งหลาย ก่อนที่จะพากันไปต่อยตีอะไรนั่น ช่วยถามพวกผมก่อนนะครับ”
“ภาคย์ คุณพาแฟนคุณออกไปก่อน!! ผึ้งจะจัดการอีหมาบ้านี่เอง!!”หมอภาคย์วิ่งเข้าไปรับตัวน้ำขิงเอาไว้ได้ทันเพราะน้ำผึ้งลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าหมอภาคย์บาดเจ็บจนเลือดออก น้ำขิงเมื่อเห็นเลือดของเขาเธอก็ตกใจ“หมอคะ เลือด!!....คุณบาดเจ็บ”“ผมไม่เป็นไร ไม่เป็นไรที่รักคุณ…นี่คุณ…บาดเจ็บ”เขาหันมามองหน้าเธอที่มีเลือดออกที่มุมปากด้วยความตกใจและโมโหตัวเองที่มาช้าเกินไป“ขิง..ขิงไม่เป็นไร แต่ว่า….แขนคุณ…บาดเจ็บ”“ภาคย์คุณรีบพาแฟนคุณออกไปก่อน ทางนี้ขอผึ้งจัดเอง มานี่อีเด็กเวร ไม่รู้เสียแล้วว่าแม่มาเอง มานี่เลยแม่จะสอยให้ยับ”“ผึ้ง!!….”“อะไรอีก!! รีบพูดมา!!”“อย่า…แรงมาก พอเป็นพิธีก็พอเดี๋ยวจะยุ่งยาก”“โอเค หุบปากแล้วรีบพาแฟนคุณออกไป ที่นี่กำลังจะนองเลือดแล้ว”น้ำขิงงุนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้ามากแต่ในตอนนี้ที่เธอห่วงที่สุดคือบาดแผลที่ต้นแขนของหมอภาคย์ ที่เลือดเริ่มไหลออกมาไม่หยุด“หมอคะ รีบไปทำแผลเถอะค่ะ”“คุณออกมาก่อน หลับตานะที่รักอย่ามองผึ้งไม่ฆ่าเธอหรอก แค่จะสั่งสอนนิดหน่อย”“เธอ…”“เดี๋ยวค่อยคุยกัน เข้าไปข้างในก่อนผมเริ่มเจ็บแผลแล้ว”“รีบไปทำแผลก่อนเถอะค่ะ”“คุณผู้หญิง!! หยุดก่อนครับอย่าพึ่งทำร้ายเธอครั
เมื่อพระสวดอภิธรรมจบแล้วหมอภาคย์ที่เดินไปคุยกับคุณวิศาลไม่นานก็ขอตัวกลับทันทีโดยที่ไม่ได้เข้ามาทักทายเธอเลยแม้แต่คำเดียว เบลที่เดินพยุงน้ำขิงออกมามองเขาที่เดินไปที่รถอยู่ที่ศาลาก็นึกแปลกใจจนต้องถาม“คงรู้ตัวว่าไม่มีหน้ามาคุยกับแก ขิงแกไหวไหม”“อืม ไม่เป็นไร”“กลับไปนอนพักนะ วันนี้หมอนพดลไม่ได้มาคงรอแกอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วล่ะ”“อืม เดี๋ยวไปบอกคุณพ่อก่อน”“ได้สิ ไปกันเถอะ”โรงพยาบาล“หมอคะขิงต้องนอนที่นี่ไปอีกกี่วันเหรอคะ”“อืม ขอหมอเช็กอาการคุณพรุ่งนี้อีกสักรอบนะครับถ้าความดันคุณปกติแล้วคืนพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องนอนที่โรงพยาบาลแล้วครับ”“ขอบคุณค่ะ ขิงไม่นึกอยากจะนอนที่นี่เท่าไหร่”“ผมเข้าใจคุณนะ ทำใจให้สบายนะครับหมอจะฉีดยาคลายเครียดให้แล้ว ยานี้จะทำให้คุณนอนประมาณแปดชั่วโมง ตื่นมาก็น่าจะเหมือนเมื่อเช้าวันนี้ ราว ๆ เก้าโมง”“ขอบคุณค่ะคุณหมอนพดล”ไม่นานเธอก็หลับตาลง ราวกับถูกมนต์สะกดเพราะน้ำขิงหลับสนิทหลังจากนั้นไม่นาน แต่ก่อนที่จะหลับเธอกลับได้ยินเสียงของบางคน เสียงที่คุ้นหูนั้นคุยบางอย่างกับหมอนพดลแต่เธอจับใจความอะไรไม่ได้เลย…..“วันนี้คุณก็ยังเย็นชากับผมเหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่าที่ทำอยู่นี่มันถ
Comments