บทที่ 77

บทที่ 77

“ไม่ได้แค่อยากมาเจอ แต่จะมาช่วยคุณขนของ”

“ขนไปไหนคะ” 

“ผมจะให้นัสย้ายไปอยู่กับผม กลับไปอยู่บ้านของเราด้วยกันนะ” ปราณต์เอ่ยชวนอย่างจริงจังและอบอุ่น แต่นัสรินกลับส่ายหน้าดิกทันที

“เรื่องอะไรคะ ลูกสาวเขามีพ่อมีแม่นะคะ จู่ๆ จะมาชวนให้เก็บผ้าเก็บผ่อนไปอยู่บ้านเดียวกับผู้ชายง่ายๆ ได้ไง”

“โอเค...งั้นผมจะไปขออนุญาตพ่อแม่คุณอย่างเป็นทางการ”

ว่าแล้วปราณต์ก็ขับรถตรงไปยังสนามบิน ท่ามกลางการตั้งตัวไม่ติดของนัสริน ไม่คิดว่าจู่ๆ ปราณต์จะทำอะไรรีบร้อนปุบปับแบบนี้

“คุณปราณต์คะ นัสต้องทำงานนะคะ”

“ก็ลาครึ่งวัน”

“แต่นัสยังไม่ได้บอกคุณพ่อคุณแม่เลยค่ะ ท่านคงตกใจมากที่จู่ๆ ก็เห็นคุณไปที่บ้าน”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ท่านฟังเอง”

สำหรับปราณต์แล้วตอนนี้ไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาสำหรับเขา ในเมื่อเขารู้ใจตัวเองแล้ว ส่วนนัสรินก็ยอมรับความรู้สึกของตัวเองและเข้าใจกันดีแล้ว เขาจึงอยากทำทุกอย่างให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที

พลตรีชยุตและคุณนิภาต่างก็แปลกใจไม่น้อยเมื่อเห็นลูกสาวกับอดีตลูกเขยเดินเข้าบ้านมาด้วยกันในช่วงเย็น แต่จากแววตาที่ดูเขินอายบวกกับประหม่าของลูกสาวก็ทำให้ทั้งสองพอจะเดาได้ว่า อดีตลูกเขยพาลูกสาวของตนมาบ้านหลังนี้ด้วยเหตุผลใด

“สวัสดีครับคุณอา” ปราณต์ยกมือขึ้นไหว้อดีตพ่อตาแม่ยายซึ่งนั่งพร้อมหน้ากันอยู่ในห้องนั่งเล่น

“ว่าไงหมอปราณต์ มาเยี่ยมเยือนกันตามปกติใช่มั้ย” พลตรีชยุตพูดดักคอทันที แต่ปราณต์ก็ยังนิ่งขรึม ไม่ได้หวาดหวั่นต่อท่าทีกีดกันของตนแต่อย่างใด

“มาเยี่ยมและมีเรื่องจะเรียนให้คุณอาทั้งสองทราบด้วยครับ”

“มีเรื่องอะไรถึงต้องมาด้วยตัวเอง”

“ที่ผมต้องมาด้วยตัวเองในวันนี้ ก็เพื่อจะเรียนให้คุณอาทั้งสองทราบว่า ตอนนี้ผมกับนัสรินคืนดีกันแล้วครับ”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ ผมไม่ยักรู้ ไม่เห็นลูกสาวผมเล่าให้ฟังเลย เท่าที่ผมจำได้ตอนที่คุณหย่ากับยัยนัส ตอนนั้นยัยนัสบอกผมว่าคุณไม่ได้รักลูกสาวผมนี่ แล้วทำไมจะไปคืนดีกันได้” ผู้อาวุโสกว่าเริ่มไล่ต้อนอดีตลูกเขยให้จนมุมทันที นัสรินได้แต่นั่งก้มหน้าและหายใจไม่ทั่วท้อง แต่ปราณต์ก็คือปราณต์ลองว่าได้จริงจังหรือตั้งใจอะไรแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะถอยง่ายๆ หรือถอดใจง่ายๆ

“ใช่ครับ...ตอนนั้นผมยอมรับว่ารู้สึกไม่ดีกับนัสรินจริงๆ ไม่ใช่เพราะว่าผมต้องแต่งงานแทนปรัชญ์โดยไม่ทันได้ตั้งตัวหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะผมได้ทราบทีหลังว่า การแต่งงานระหว่างผมกับนัสรินถูกเตรียมการมานานแล้ว ไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ผมไม่แน่ใจว่าคุณอาทราบเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า แต่ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนตัวเองถูกตลบหลังก็เลยตั้งแง่กับนัสรินมาตลอด”

คราวนี้เป็นพลตรีชยุตที่ต้องขยับตัวอย่างอึดอัดบ้าง ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะถูกย้อนด้วยเรื่องที่ตนก็มีส่วนรู้เห็นเป็นใจด้วย แม้จะไม่ค่อยเห็นด้วยกับปรัชญ์นักก็ตาม...คำพูดของปราณต์ไม่ได้พูดเหมือนจะเป็นเชิงตำหนิผู้ใหญ่ แต่เป็นไปในเชิงเจรจาต่อรองเพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเสียเปรียบมากกว่า ทำให้พลตรีชยุตเห็นว่าลูกชายทั้งสองคนของเพื่อนรักต่างก็มีชั้นเชิงไม่แพ้กัน ทั้งๆ ที่ตอนแรกปราณต์เหมือนจะเป็นคนที่เรียบง่าย ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไร ทว่ายามที่จำเป็นต้องใช้ไหวพริบเหล่านั้น เขาก็นำมันมาใช้ได้อย่างชาญฉลาดทีเดียว

“แล้วตอนนี้ล่ะ คุณเห็นค่าของลูกสาวผมแล้วหรือไง”

“ครับ...ผมรักนัสริน” ปราณต์ยอมรับออกมาอย่างลูกผู้ชาย ทำให้คนเป็นพ่ออย่างพลตรีชยุตแอบพอใจอยู่ลึกๆ

“แล้วคราวนี้คุณจริงจังกับลูกสาวผมแค่ไหนหมอปราณต์ ผมไม่อยากเห็นยัยนัสเสียใจอีก”

“ผมจริงจังและมั่นใจมากที่สุดในชีวิตครับ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่กล้ามาพบคุณอา”

“ดี...ตรงไปตรงมาสมกับเป็นลูกชายของปภพ ในเมื่อคุณกล้ามาถึงที่นี่ผมก็กล้าที่จะเปิดโอกาสให้ แต่ทั้งนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสมัครใจของยัยนัสลูกสาวผมด้วย ว่าไงนัสที่หมอปราณต์พูดเป็นความจริงหรือเปล่า นัสคืนดีกับหมอปราณต์แล้วจริงๆ น่ะเหรอ”

“ค่ะคุณพ่อ...” นัสรินตอบเบาๆ ไม่กล้าสบตาบิดาเพราะการกระทำของตัวเองก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กทำความผิด

“แล้วทำไมไม่เคยเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง”

“คือนัสเพิ่งตกลงกับคุณปราณต์ได้น่ะค่ะคุณพ่อ นัสต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่ด้วยที่ไม่ได้บอกให้รู้ก่อน”

“ผมใจร้อนเองละครับที่จู่ๆ ก็พานัสรินมาหาคุณอาทั้งสอง คุณอาจะว่าอะไรมั้ยครับ ถ้าผมจะขออนุญาตแต่งงานกับนัสรินอีกครั้ง” ปราณต์ขอตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อมแต่วาจาเต็มไปด้วยความสุภาพ สุขุม และจริงจังหนักแน่น จนคนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างพลตรีชยุตและคุณนิภาแทบจะไปไม่เป็น

“ผมไม่อยากให้ยัยนัสเสียใจซ้ำสองอีก”

“ครั้งนี้การแต่งงานไม่ได้เกิดจากการตกกระไดพลอยโจนครับคุณอา แต่เกิดจากความรักและความจริงใจที่ผมมีให้นัสรินจริงๆ ผมสัญญาครับว่าจะไม่ทำให้ลูกสาวคุณอาต้องเสียใจ”

“ว่าไงยัยนัส หมอปราณต์พูดมาขนาดนี้แล้ว” ผู้เป็นพ่อถามลูกสาวตัวเองอีกครั้ง

“นัสแล้วแต่คุณพ่อคุณแม่ค่ะ” นัสรินตอบแบ่งรับแบ่งสู้ ไม่กล้าตอบออกไปตรงๆ เหมือนที่ปราณต์ตอบ

“ถ้าพ่อจะบอกว่าพ่อไม่อยากให้แต่งล่ะ”

“คุณพ่อ!” นัสรินออกจะตกใจกับคำพูดของบิดา เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาเว้าวอน

“ทำเสียงแบบนี้ก็แสดงว่าเราเองก็อยากแต่งงานรอบสองกับหมอปราณต์เหมือนกันใช่มั้ย” 

“ค่ะ...คุณพ่อ” คราวนี้นัสรินตอบออกไปตรงๆ ตามความต้องการของหัวใจ

“แน่ใจแล้วเหรอลูก”