EP.5นินทาผัว

ตอนนี้ฉันกับเฮียศึกก็นั่งกินข้าวที่สั่งมาจากร้านอาหาร อันที่จริงฉันก็อยากไปกินที่ร้านนะเเต่เฮียศึกดันงานยุ่งนะสิ ตอนนี้เขากินเสร็จเเล้วไปทำงานที่โต๊ะทำงานเเล้วด้วย เหลือเเต่ฉันที่นั่งกินพร้อมดูซีรีย์ในiPadอยู่ ฉันชอบดูซีรีย์จีนกับเกาหลีมากที่สุด เวลาว่างฉันก็จะนั่งดูซีรีย์หาความสุขใส่ตัว อีกไม่กี่วันฉันก็สอบปิดเทมอเเล้วดีใจ~ จะได้อยู่กับเฮียศึกตลอดทั้งวันคิกๆ คิดเเล้วอยากให้ปิดเทอมไวๆเลย จะอ้อนเฮียศึกพาไปเที่ยวด้วยเเหละฮ่าๆ

"กินข้าวอย่างกับแมวดม รีบกินเเล้วมานั่งตักเฮียหรืออยากให้เฮียกินยาหยีเเทนหื้ม?"

ฉันละสายตาจากหน้าจอตรงหน้าที่พระเอกกับนางเอกกำลังจะจูจุ๊ปกัน มันน่าอารมณ์เสียนะว่าไหม ฉันปลายตามองอย่างขัดใจ เเต่เฮียศึกทำหน้านิ่งยกมือหนาใหญ่ขึ้นมาตบตักตัวเองอย่างเชิญชวน สายตาของเขาที่มองมานั้นโคตรเจ้าเล่ห์ที่สุดเลย เเละเเล้วฉันก็ต้องทำตามในสิ่งที่เขาพูดออกมา

ชิ!เอาเเต่ใจชะมัดคนอะไร ฉันบ่นในใจหรอกนะถ้าพูดออกไปเขาคงจับฉันกินเหมือนที่เขาพูดเเน่เหอะ! จากนั้นฉันรีบเก็บจานไปไว้ในห้องครัวพร้อมล้างจานทั้งของฉันเเละของเขาที่กินเสร็จเเล้ว

หลังจากที่ล้างจานเสร็จฉันก็รีบเดินออกมาจากห้องครัวมุ่งไปที่เฮียศึกทันทีเฮียศึกถ่างขาออกเล็กน้อยเพื่อที่จะให้ฉันเข้าไปนั่งบนตักอย่างสะดวก

"เฮียถ้าหนูปิดเทอมเเล้ว ตัวเองพาเค้าไปเที่ยวทะเลได้ไหมค่ะ~"

ฉันพูดน้ำเสียงอ้อนๆพลางเอาใบหน้าถูอกเเกร่งไปด้วย ก็อยากให้เขาพาฉันไปจริงๆหนิ ฉันไม่เคยไปเที่ยวทะเลเลยอิจฉาคนอื่นๆที่ได้ไปนู้นไปนี่ตอนปิดเทอม

"ถ้าเป็นเด็กดีเชื่อฟังที่เฮียพูด เฮียจะพายาหยีไปเที่ยวทุกที่ ที่ยาหยีอยากจะไป"

"ว้าว~จริงเหรอค่ะ เฮียสัญญากับหนูก่อนๆ"

ฉันพูดอย่างตื่นเต้น พร้อมทำปากจู๋เงยหน้าขึ้นไปให้เขาจุ๊ปปาก การสัญญาของคู่เรานั้นก็คือต้องจูบปากกัน เพื่อยืนยันในรักรักษาคำสัญญาที่ได้ตกลงกันไว้ เเถมทั้งฟินเเละอบอุ่นมากกว่าการเกี่ยวก้องสัญญากันอีกคิกๆ

จุ๊ป!!!!

"อื้อ!!!"

ตุบ!ๆๆๆ

นี่เขาไม่ได้เเค่จุ๊ปปากเเล้วนะเพราะเขาคว้าลำคอฉันเข้าไปประกบปากพร้อมสอดเรียวลิ้นร้อนๆดันเข้ามาให้ร่องปากของฉันอย่างเร็วไวโดยที่ฉันนั้นเเทบไม่ได้ตั้งตัวเลย ฉันรวบเเรงที่มีทั้งผลักทั้งตีเฮียศึกให้ถอนเรียวปากออก เพราะฉันเเทบจะขาดอากาศหายใจอยู่เเล้ว

เเกร็ง!!!

ในหูของฉันได้ยินเสียงมีคนเปิดประตูเข้ามา นี่เขาลืมล็อกประตูเหรอ? หลักจากที่พนักร้านข้าวมาส่งอาหารเฮียก็ลืมล็อกประตูเเน่ๆเลย เเต่ร่างสูงที่ฉันกำลังนั่งตักอยู่ไม่มีทีท่าจะถอนจูบออก

"อ๊ะ!เอ่อ..."

   เสียงผู้หญิงด้วยคงเป็นลูกค้าเเน่ๆ ฉันรวบเเรงทั้งหมดฮึดสุดท้ายผลักอกเเกร่งออกจากริมฝีปากที่กำลังดูดดึง เเละเเล้วเราทั้งสองหลุดออกจากกัน สร้างความน่าอายจริงๆ ส่วนเขาเริ่มมีสีหน้าหงุดหงิดขึ้นเพราะมีคนมาขัดจังหวะ ถามจริงนี้เป็นพ่อค้าทำหน้าทำตากับลูกค้าเเบบนี้เหรอ? ถ้าเป็นฉันคงไม่เข้าร้านนี้อีกต่อไปเเล้ว เเต่กลับกันลูกค้าร้านของเฮียศึกมาใช้บริการไม่เว้นเเต่วัน หล่อก็ส่วนหนึ่งเเต่สีหน้าเเละคำพูดของเขาก็ส่วนหนึ่งเหมือนกันถึงว่าเเหละคนหน้าตาดีทำอะไรก็ดีไปหมดเหอะ!

"โมจิ...กลับมาตั้งเเต่เมื่อไร"

ตอนเเรกฉันไม่กล้าหันหลังไปมอง เพราะอายอยู่เเต่เมื่อได้ยินร่างสูงพูดออกมาพร้อมมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป เป็นสีหน้าที่เรียบนิ่งจนดูไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่ โมจิ...ใครกันคิดได้ดังนั้นฉันก็รีบหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงทันที

   เธออยู่ในชุดสีชมพูอ่อนในมือถือของพะรุงพะรังเต็มมือไปหมด ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเเละไม่เคยได้ยินเฮียพูดถึงชื่อเธอออกมาสักครั้ง หน้าตาสวยร่างเล็กผอมผิวขาวจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งเลย อายุน่าจะเเก่กว่าฉันนะดูจากหน้าตาของเธอเเล้ว

"โมจิเพิ่งจะกลับมาเมื่อวานค่ะพี่พันศึก โมจิไปหาคุณป้าตั้งเเต่เมื่อวาน คุณป้าบอกโมจิว่าพี่พันศึกมาทำงานที่อู่ท่านให้ที่อยู่มา โมจิก็มาหาพี่พันศึกค่ะ เเต่ไม่คิดว่าพี่พันศึกจะ...เอ่อ~"

เธอพูดพร้อมอมยิ้มมุมปากไม่หยุด สายตาก็มองมาที่ฉัน จนฉันเขินเข้าไปใหญ่จึงรีบมุดหน้าชนกับเเผ่งอกเเกร่งเพื่อหลบสายตาหวานจากเธอ

"อืมพี่ขอโทษที่ทำให้โมจิเห็นภาพไม่เหมาะสมเมื่อกี้นี้ เเนะนำก็เเล้วกันนี่ยาหยีเป็นเมียของพี่เอง ส่วนนี่โมจิเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเฮียเอง"

ฉันค่อยๆหันไปมองเธอเมื่อเขาพูดเเนะนำทั้งฉันเเละผู้หญิงที่ชื่อโมจิให้ฟังพลางกระชับร่างฉันเเน่นขึ้้น ฉันเเค่ยิ้มส่งไปให้อย่างเขินอายเท่านั้น ลูกพี่ลูกน้องเหรอ?ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย

"หนูน่าจะเเก่กว่าน้องยาหยีเเน่เลยค่ะพี่พันศึก เเต่น้องยาหยีน่ารักมากเลยค่ะ พี่พันศึกเนี่ยตาถึงน่า~คนนี้โมจิชอบ"

ฉันเม้มปากเเน่นอย่างเเก้เขินเมื่อเห็นพี่โมจิชมฉันไม่หยุดจนทำอะไรไม่ถูกเลย ฉันฉีกยิ้มส่งไปอย่างเป็นมิตรเพราะรู้ว่าพี่โมจิเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเฮียศึก พร้อมยกมือไหว้เธอ พี่โมจิพยามรับไหว้ฉันนะเเต่ของที่เธอถืออยู่คงหนักน่าดู ฉันรีบดิ้นตัวออกการอ้อมกอดของเฮียทันที

"เฮียปล่อยหนูก่อน หนูจะไปช่วยพี่โมจิถือของค่ะ"

จากนั้นเฮียศึกก็ปล่อยเเขนออกจากการกอดร่างฉัน เขายกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย ไม่เห็นจะรู้เลยว่าเฮียศึกจะมีลูกพี่ลูกน้องด้วย

เเต่พี่โมจิน่ารักมากเลยนะ ฉันมีความรู้สึกว่าเธอเป็นคนใจดีมากเเน่ๆเลย

"พี่โมจิคะ มาหนูช่วยถือค่ะ"

"ขอบคุณนะคะน้องยาหยี^^"

ฉันรับของจากพี่โมจิเเล้วเดินไปตั้งบนโต๊ะกระจกหน้าโซฟาอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวของที่พี่โมจิซื้อมาจะช้ำ

"ไม่เป็นไรค่ะพี่โมจิ ว่าเเต่พี่โมจิทานอะไรมาหรือยังค่ะ"

"ยังเลยจ๊ะ พี่ซื้อของกินมาฝากเยอะเลยนะ เเละพี่ก็รู้ด้วยว่าพี่พันศึกมีคู่หมั้นเเล้ว คุณป้าบอกพี่เอง ทั้งน่ารักเเละก็สวยมากกว่าในรูปอีกอ่ะ เสียดายงานหมั้นพี่ไม่ได้กลับมาพี่ติดสอบอยู่"

"ขอบคุณพี่มากเลยนะคะ พี่โมจิก็สวยน่ารักมากเหมือนกันเลยค่ะ...เอ่อ~ว่าเเต่พี่โมจิเรียนอยู่ที่ไหนเหรอค่ะ?"

ฉันเอ่ยชมพี่โมจิกลับไปก็พี่โมจิเองทั้งสวยเเละน่ารักมากจริงๆ

"พี่ไปเรียนที่ต่างประเทศตั้งเเต่อายุ16ปี ก็ไม่ได้ว่างกลับมาเลยตอนนี้พี่เรียนจบเเล้วก็รีบกลับบ้านมา"

"ว้าว~เก่งมากเลยค่ะพี่โมจิ ยินดีกับการเรียนจบด้วยนะคะ^^"

ฉันเรียนไม่ค่อยเก่งเท่าไร เเต่ฉันก็พยามที่จะเรียนให้จบเหมือนกัน เรียนจบเฮียศึกบอกฉันว่าให้มาอยู่กับเฮียศึกที่อู่ไม่ต้องทำงานที่อื่น ถึงเเม้ว่าฉันอยากหางานที่อื่นทำ เเต่เฮียศึกไม่ยอมให้ฉันทำงานที่อื่นเเน่ๆ

"ว่าเเต่พี่พันศึกพูดเยอะขึ้นบ้างรึเปล่า ไม่คิดว่าน้องยาหยีจะเป็นไฟที่ละลายพ่อคนเย็นชาคนนี้ได้อ่ะ"

"หนูพูดก็เดี๋ยวหาว่าจะนินทาเอา ความจริงเเล้วเขาเป็นคนพูดน้อยมากจริงๆนะคะ เเต่เดี๋ยวนี้ปากเเซ่บมากค่ะ ขี้ดุขี้บ่นมาก~จะไปไหนมาไหนกว่าจะไปได้ต้องบอกเหตุผลโน้นนี่นั้นกว่าจะได้ไปคิดดูสิค่ะพี่โมจิ"

ฉันพูดอย่างออกรส ที่ฉันเล่ามานั้นเป็นความจริงหมดทุกอย่างเลยนะ ส่วนพี่โมจิก็นั้งฟังอย่างตั้งใจพลางหัวเราะชอบใจไปด้วย

"ฮ่าๆพี่พันศึกมีโมเม้นเเบบนี้ด้วยเหรอ พี่ไม่เคยรู้มาก่อน กว่าจะพูดได้เเต่ละคำเหมือนกลัวดอกพิกุลร่วงออกจากปากฮ่าๆ"

"ฮ่าๆ ความจริงเเล้วเฮียศึกโครตขี้บ่นเเละขี้ดุมากเลยค่ะพี่โมจิ เเล้วกะ..."

"นินทาผัว ระวังครางไม่หยุดนะหึ!"

อ้ะ!ฉันเเละพี่โมจิกำลังหัวเราะชอบใจก็ต้องหยุดชะงักอ้าปากค้างกลางอากาศ เมื่อได้ยินเสียงเฮียศึกพูดขัดออกมาเสียงเรียบนิ่งพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากหนึ่งที เเววตาเรียวคมมองมาที่ฉันอย่างคมกริบ คืนนี้บอกได้คำเดียวว่าเสร็จเฮียเเน่ๆ