Share

-6- เดี๋ยวพี่สอน NC

last update Last Updated: 2025-10-23 22:12:35

"ให้พี่ทำเถอะนะครับ รับรองว่าเราจะมีความสุขแน่" รามิลลูบแก้มเนียนแผ่วเบา กดจูบย้ำลงไปบนริมฝีปากล่อตาล่อใจเขาอีกครั้ง บดจูบอย่างเอาแต่ใจทั้งมืือข้างนึงขยำอกอิ่มอย่างรู้งาน 

เขาเอ็นดูท่าทีไม่รู้ประสีประสาของอีกคนที่ได้แต่นอนนิ่ง ไม่รู้ว่าตัวเองควรตอบรับสัมผัสเขายังไง หรือแม้แต่จูบตอบเขาไม่ได้เสียด้วยซ้ำ แต่น่าแปลกที่เขาไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดในใจเลยสักนิด 

รามิลคนนี้ผ่านผู้หญิงมามากมาย แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกรู้งานที่พยายามจะทำให้เขารู้สึกดีเวลามีอะไรกัน แต่กับข้าวหอมเป็นเขามากกว่าที่กำลังพยายามให้เธอรู้สึกดี ยิ่งได้เห็นทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนี้ ยิ่งรู้สึกใจเต้นรัวเข้าไปใหญ่

ปลายนิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในที่เป็นสิ่งเดียวที่เธอเหลือปกปิดล่างกายอยู่ให้ล่นลง ดึงออกจากเรียวขาเล็กข้างนึวแล้วิ้งมันไว้ตรงข้อเท้าอีกข้าง จูบหน้าท้องขาวแบนราบไล้มาจนถึงเนินสวยกลางหว่างขา

ขาเรียวพยายามเบียดปกปิดส่วนนั้นจนเขาต้องจับขาเธอให้อ้าออก กลีบกุหลาบสีชมพูสวยปรากฏให้เห็นตรงหน้า ดึงดูดให้เขาเข้าไปหาอย่างห้ามไม่ได้

ลิ้นร้อนเลียวนรอบจุดกระสันจนคนตัวเล็กสะดุ้ง สลับดูดดึงให้ความเสียวเล่นงานอีกคนเป็นระยะ เสียงครางที่เล็ดรอดออกมาก่อนจะเงียบไปทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมอง มือสองข้างยกปิดหน้าตัวเองไว้ราวกลับไม่ต้องการรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเธอ

"จับตรงนี้" มือบางถูกเขาดึงมาวางให้จับที่หัว มองนัยส์ตาคู่สวยแสนหยาดเยิ้มที่บ่งบอกว่าไม่เข้าใจนัก ก้มลงจู่โจมส่วนอ่อนไหวอีกครั้ง ขยับปลายลิ้นเร็วและแรงขึ้นจนคนตัวเล็กเตลิดไปไกล มือบางขยำลงบนผมเขาเพื่อระบายความเสียวซ่าน และนั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการ

"อ๊ะ อ๊า พี่รามิล" ยิ่งเสียงครางเริ่มดังเขาก็ยิ่งขยับปลายลิ้นราวกับกลั่นแกล้งให้เธอเสียวซ่านมากขึ้นกว่าเก่า รู้สึกได้ถึงนิ้วยาวที่แทรกผ่านช่องทางคับแคบเข้ามาจนต้องจิกกลุ่มผมเขาแรงขึ้นอีก

"ถ้าเจ็บบอกนะครับ" หูสองข้างอื้อไปหมดยามเขาพูด นิ้วที่ขยับเข้าออกภายในทั้งที่เขายังคงดูดดึงส่วนอ่อนไหวแบบนั้นทำให้เสียวซ่านจนแทบบ้า 

"อ๊ะ อ๊า พี่ อื้อ" เพิ่มนิ้วเข้าไปอีกนิ้วเพื่อขยายช่องทางนั้นให้ใหญ่ขึ้นอีก ผละออกมาแล้วขยับขึ้นไปดูดดึงอกอมชมพูทั้งชักนิ้วเข้าออกให้เร็วขึ้นด้วย กายบางจิกเกร็งไปทั้งล่างเป็นสัญญาณของการไปถึงจุดสุดยอดเต็มที 

ข้าวหอมจับที่แขนแกร่งแล้วส่ายหัวไปมาแต่ยิ่งเขาเห็นเขาก็ชักเร็วและแรงกว่าเก่า ไม่นานนักคนตัวเล็กก็กระตุกเกร็งอย่างสุขสมท้้งน้ำไหลเปอะเปื้อนบนที่นอน ขาเรียวเบียดชิดกันทันทีที่เขาผละออก มือสองข้างยกปิดหน้าอกที่ถูกถกบาร์เซียตัวสวยลงมา

รามิลถอดเสื้อโยนไปทางอื่น ภาพตรงหน้าของหญิงสาวตัวเล็กที่หอบหายใจถี่แบบนั้นยั่วยวยเขาได้ไม่เบา เสียงหัวเข็มขัดทำให้ใจด้วยน้อยเต้นแรงอีกครั้งทั้งหลับตาหนี กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนมีอะไรมาสัมผัสที่ปาก

"อมให้หน่อยครับ" 

"คือ......"

"ถ้าอมให้พี่เสร็จได้ พี่จะเพิ่มเงินให้อีก"

"แต่ข้าวทำไม่เป็น"

"เดี๋ยวพี่สอน" ทิ้งตัวพิงหัวเตียงแล้วดึงอีกคนให้เข้ามาหา จับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าริมฝีปากเล็ก แล้วจับมือข้างนึงให้จับช่วงโคนเอาไว้ มือหนากดที่หัวอีกคนแล้วออกแรงให้เธอขยับแบบไม่รีบมากนัก

ปลายส่วนนั้นของเขาที่แทบจะถึงคอทำให้รู้สึกอยากอาเจียนออกมา เพราะเธอไม่เคยได้ลิ้มลองมันมาก่อน แรงขยับที่มือของรามิลส่งมาเร็วและแรงขึ้นจนหายใจแทบไม่ทัน 

รามิลมองภาพที่รุ่นน้องตัวเล็กกำลังครอบครองส่วนนั้นของเขาแล้วอมยิ้ม ซี๊ดปากเสียงดังด้วยความเสียวแบบไม่ได้แคร์ว่าคนที่เขาให้อมส่วนนั้นให้อยู่จะสติกระเจิงขนาดไหน ปลายทางที่เริ่มคืบคลานมาอย่างช้าๆ ก่อนเขาจะกระตุกแล้วปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในริมฝีปากเล็กจนล้นออกมาด้านข้าง เอื้อมไปหยิบทิชชู่ที่ถูกวางเตรียมไว้เสมอตรงหัวเตียงให้เธอได้คายมันออก

"คายออกมาให้หมด ไม่ต้องกลืนหรอก"

"มันกลืนได้ด้วยหรอ" แววตาใสซื่อที่ถามออกมาแบบนั้นยิ่งทำให้เอ็นดูเข้าไปใหญ่ ใช้ทิชชู่อีกแผ่นเช็คริมฝีปากที่เปอะเปื้อนให้ 

ขยับไปครอบครองริมฝีปากแล้วดันให้เธอนอนลงอีกครั้ง แทรกตัวตรงหว่างขาแล้วบดจูบเนิ่นนานอีกรอบ ดันตัวเองลุกขึ้นยืนดึงลิ้นชักอีกฝั่งไล่นิ้วเพื่อเกลี่ยซองดูก่อนจะหยิบถุงยางไซส์ของเขาออกมา คนตัวเล็กนอนมองรุ่นพี่ตัวสูงที่กัดซองถุงยางแล้วฉีกออกแล้วเสมองไปทางอื่น

"มาต่อกัน" รามิลแทรกตัวลงไปอีกรอบ จับแก่นกายถือวนส่วนนั้นไปมา ความรู้สึกถึงช่วงหัวที่จ่ออยู่ตรงนั้นก่อนพยายามดันเข้ามาทำให้คนตัวเล็กจิกหมอนที่เธอหนุนเอาไว้แน่น

ความเจ็บวิ่งดฝเข้าเล่นงานจนน้ำตาไหลหลังเขาใส่เข้ามาได้ไม่ถึงครึ่ง ลืมตามองคนที่ส่งมือมาเช็ดซับน้ำตาให้ มันอ่อนโยนเสียจนเธอเองยังรู้สึกได้ ถึงครั้งแรกจะเกิดขึ้นในแบบที่เธอไม่มีสิทธิ์เลือก แต่รามิลก็ทำให้เธอไม่ได้รู้สึกไร้ค่าเท่าไหร่ เขาทำราวกลับว่ากำลังทะนุถนอมเธออยู่

"เจ็บหรอครับ?" เธอพยักหน้าตอบรับไปจนรามิลต้องหอมแก้มไปฟอดใหญ่เพื่อปลอบประโลม ค้างนิ่งไว้อย่างนั้นไม่ยัดเข้าไปเพิ่มเพื่อให้เธอได้ปรับตัวก่อน 

"อย่าเกร็ง มันจะยิ่งเจ็บ" พอพูดให้เธอคลายอาการเกร็งลงก็ดันเข้าไปจนสุด ความจุกเข้าเล่นงานจนต้องอ้าปาก มันเข้าไปแล้วจริงๆ เธอกำลังถูกรามิลครอบครองไปหมดแล้วทั้งตัว

ขยับสะโพกเข้าออกหลังจากรู้สึกว่าเธอคงปรับตัวได้บ้างแล้ว มือบางขยำผ้าปูที่นอนแน่นละบายความเจ็บละคนเสียว 

"ทนหน่อยนะ เดี๋ยวก็เสียวแล้ว" พูดจบแล้วซุกไซร้ที่คอสวย กลิ่นกายหอมแตะจมูกเขาเร้าให้ขบเม้มไปตามลำคออย่างเอาแต่ใจ ขยับช่วงล่างเชื่องช้าให้เวลาคนตัวเล็กได้ทำความเคยชินก่อน 

ดึงมือที่ขยำผ้าปูมาจับเอาไว้แล้วออกแรงขยับให้มากขึ้นอีก เสียงครางกระเส่าติดๆขัดๆจนเขาต้องเงยมามอง คนตัวเล็กกำลังกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงครางเอาไว้ ก้มลมกดจูบแล้วผละออกมองสบตาคนตัวเล็ก

"ครางออกมาเลยครับ พี่รอฟังอยู่" กระแทกเข้าไปเต็มแรงแกล้งให้เธอหลุดเสียงครางออกมา จับแขนเล็กตึงไว้แล้วออกแรงขยับเข้าออกเร็วมากขึ้น เสียงครางดังระงมอย่างที่เขาต้องการ

"อ๊ะ อ๊ะ พี่ อ๊า"

"เรียกชื่อพี่หน่อยสิครับ"

"อ๊ะ อ๊า พี่รามิล อื้ม" ซอยสะโพกให้ถี่ขึ้นด้วยแรงปราถนาที่เขาไม่สามารถหยุดมันได้อีก ภาพที่คนตัวเล็กโคลงเคลงไปตามแรงกระแทกของเขาเร้าให้ความรู้สึกในใจตีกันให้วุ่น อยากรุนแรงกว่านี้อีกแต่ว่าก็กลัวอีกคนจะเจ็บ

"ซี๊ดด ยังเจ็บไหมครับ หืม?" ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงครางที่ดังขึ้นกว่าเก่า 

พลิกคนตัวเล็กให้นอนคว่ำลง รั้งสะโพกให้ก้นก้มงอนขึ้นมาทางเขา สอดใส่เข้าไปอีกครั้งแบบไม่รีรอ ความลึกที่มากกว่าเมื่อครู่ทำให้ข้าวหอมขยำผ้าปูที่นอนแน่น

แขนข้างหนึ่งถูกรามิลดึงไปจับเอาไว้ ส่วนมือหนาอีกข้างจับที่ก้นงอนบีบไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว ยิ่งเขาเริ่มกระแทกแก่นกายเข้ามาก็ยิ่งเสียวจนครางไม่เป็นภาษา ความเจ็บเมื่อก่อนหน้าหายวับเหลือเพียงความวาบหวิวและความต้องการที่แผ่ออกมาจนรู้สึกได้

แรงกระแทกที่มากขึ้นทุกทีทำคนตัวเล็กกัดริมฝีปากบางเอาไว้แน่น ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเริ่มเข้าเล่นงาน เสียงครางของรามิลที่ดังประสานกันยิ่งทำให้ใจเต้นแรงจนแทบบ้า 

"โคตรดีเลย ซี๊ดดด" ปล่อยแขนเรียวให้เป็นอิสระก่อนจะใช้มือสองข้างจับเอวบางเอาไว้แน่น กระแทกเข้าไปหนักหน่วงกว่าเก่ายามเห็นว่าอีกคนไม่มีทีท่าว่าเจ็บแล้ว ความรู้สึกถึงจุดสุดยอดแทรกเข้ามาให้เขาเร่งจังหวะกระแทกมากขึ้นอีก 

"อ๊าา / อ่าา!!" เสียครางดังระงมประสานกันทันทีที่ปลายทางมาถึง กระแทกเข้าไปอีกสองสามทีให้น้ำรักขาวขุ่นไหลออกมาจนหมด คนตัวเล็กฟุบลงที่นอนทันทีหลังจากเขาถอนส่วนนั้นออก

ทิ้งตัวนั่งลงแล้วดึงถุงยางออกทิ้งลงถังขยะ ปริมาณน้ำที่เขาปลดปล่อยมันมากพอที่จะบ่งบอกความสุขสมในระหว่างกิจกรรมของเรา หันไปมองคนตัวเล็กที่ยังนอนหอบหายใจถี่ ก้นกลมดึงดูดสายตาให้มองอย่างไม่ละ

ใช้จังหวะนี้ชักรูดแก่นกายตัวเองให้แข็งขืนขึ้นมาอีก ลุกไปหยิบถุงยางเพิ่มแล้วรีบใส่อีกครั้ง แนบตัวลงกับแผ่นหลังสวยแล้วสอดใส่เข้าไปแบบที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว

"อ๊ะ พี่รามิล.....พอได้แล้ว"

"เจ๊ลีไม่ได้บอกหรอครับ ว่าพี่จ่ายเงินไปทั้งคืนเลยนะ"

"ห๊ะ อ๊ะ อื้อ" ไม่ได้พูดอะไรต่อเขาก็กระแทกกระทั้นเข้าไปเต็มแรง บทรักแสนเร่าร้อนเริ่มต้นใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่ากว่าเขาจะปล่อยให้คนตัวเล็กได้นอนหลับพักผ่อน

รามิลยืนสูบบุหรี่นอกระเบียงหันไปมองคนตัวเล็กที่นอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มอย่างหมดเรี่ยวแรง หยิบโทรศัพท์ออกมาดูรูปภาพเขาและเธอในตอนที่ร่วมรักกันแล้วอมยิ้มก่อนกดออก กดโทรหาใครบางคนที่ปลายสายรับสายเขาทันที

(ค่า น้องรามิล)

"พอดีผมเกินเวลาที่ตกลงกันไว้ 

ยังไงจะโอนเพิ่มให้นะครับ"

(ได้สิคะ ว่าแต่เป็นยังไงบ้าง

พอดีน้องยังใหม่ ถ้าผิดพลาดยังไงก็ให้อภัยหน่อยนะคะ)

"ดีมากครับ"

(อ่า ค่อยโล่งอกที่ได้ยินแบบนี้)

"พอดีผมมีอะไรจะขอเจ๊หน่อยครับ"

(ว่ามาสิคะ)

"ถ้าน้องมาขอรับงานแบบนี้กับเจ๊อีก ห้ามส่งไปให้ลูกค้าคนอื่นนะครับ ติดต่อผมมาได้ตลอดเลย"

(แต่ว่า....)

"ผมยินดีจ่ายให้ไม่อั้น อย่าลืมนะครับ ห้ามส่งน้องไปให้ใครเด็ดขาด"

เดินมาทิ้งตัวนั่งลงพื้นที่ว่างข้างเตียงนอน ไล้มือไปตามใบหน้าสวยแล้วลูบบนแผลมุมปากแผ่วเบา แผลที่เขาก็ยังไม่รู้ว่ามันเกิดมาจากใคร แล้วอะไรทำให้คนตัวเล็กตัดสินใจมาทำงานอย่างว่านี่เพื่อแลกกับเงิน

ทิ้งตัวลงนอนได้ไม่เท่าไหร่กายบางที่ผวาขึ้นมาก็ทำให้เขาต้องลุกขึ้นมอง แขนเรียวยกขึ้นเป็นกำบังให้ตัวเองราวกับป้องกันไม่ให้ใ

ครมาทำร้ายเธอ แขนแกร่งช้อนคนตัวเล็กให้เข้าสู่อ้อมกอด ลูบหัวไปมาจนอีกคนคลายกังวลแล้วหลับสนิทไปอีกครั้ง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมียวิศวะ (เด็กเลี้ยงพี่รามิล)   -25- แต่งเลยไหม

    ข้าวหอมเหลือบมองคนตัวสูงที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียง ร่วมอาทิตย์แล้วตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น เธอตัดสินตอบรับคบกับรามิลและยอมกลับมาอยู่กับเขาที่คอนโดอย่างที่เขาต้องการ ก่อนหน้านี้เพราะเอาแต่กังวลเรื่องแม่อีกคนก็เลยคิดหนัก แต่ในเมื่อจะเล่นกันแรงแบบนี้ ก็เผชิญหน้ากันให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย รามิลสัญญาว่าจะปกป้องเธอ คำพูดเขามันทำให้ใจดวงน้อยสั่นไหวนิดหน่อย เพราะแบบนั้นเธอถึงกล้าตัดสินใจที่จะลองเริ่มต้นกับความสัมพันธ์ครั้งนี้ดู ก็อยากจะรู้ว่าถ้าแม่ของรามิลที่หวงลูกชายมากจะรู้สึกยังไงยามได้รู้ว่าเธอกับรามิลกำลังคบหากัน นั่งลงข้างเตียงแล้วส่งมือไปลูบตามกรอบหน้าของรามิล ใบหน้าราวกับฟ้าประทานแบบนี้มันก็ไม่แปลกที่ใครจะหลงรัก เธอเองก็เป็นอีกคนที่เผลอใจไปให้เขาเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่แค่เพราะเขาหน้าตาดีเพียงเท่านั้น ถ้าตัดเรื่องที่เขาถ่ายรูปพวกนั้นเอาไว้จนทำให้เธอเจอเรื่องแย่ในชีวิต เขาก็เป็นอีกคนที่ดูแลเธอดีมากที่สุด มือบางถูกรามิลจับไว้แล้วดึงไปหอมลงที่หลังมือ คนนอนอยู่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วขยับตัวเข้าใกล้เพื่อหอมแก้มเธอ เขายิ้มสดใสออกมาจนข้าวหอมเองก็ยังได้แต่นึกสงสัยว่าทำไมถึงได้ดูมีคยามสุขมากขนา

  • เมียวิศวะ (เด็กเลี้ยงพี่รามิล)   -24- ใครส่งเธอมา

    รามิลน่ังกอดอกทิ้งตัวฟังแม่เขาบ่นด้วยความเบื่อหน่าย เขาถูกตามตัวกลับมาที่่บ้านทันทีที่แม่กลับมาหลังจากไปดูงานที่ต่างประเทศมาร่วมสองอาทิตย์ เขาเองรู้ดีแต่แรกว่าแม่ต้องการคุยเรื่องอะไรถึงอีกคนจะไม่บอกเขาในตอนที่เรียกตัวให้กลับมา แม่คงจะรู้เรื่องที่เขาไปป่าวประกาศว่าคนตัวเล็กเป็นอะไรกับเขาแล้ว ถึงได้บ่นเป็นฟืนเป็นไฟไม่รู้จบอยู่แบบนี้เรื่องราวที่แม่พูดมันถูกแต่งเติมซะจนเขาเองได้แต่กรอกตามองบน แค่ฟังก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนเอาเรื่องนี้ไปบอกแม่เขา ทั้งที่ปกติแม่เขาเป็นคนฉลาดมากจนเขาเองก็ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าอะไรทำให้แม่เขาเชื่อในมารยาของเพื่อนสาวคู่ขาเก่าเขาขนาดนั้น หรือแค่ทำเป็นเชื่อเพราะไม่ชอบคนตัวเล็กของเขากันแน่คนตัวสูงลุกขึ้นด้วยอารมณ์รุกกรุ่นที่ได้ยินผู้เป็นแม่พูดถึงข้าวหอมในทางไม่ดีมาพักใหญ่ บอกปัดผู้เป็นแม่ไปว่าเหนื่อยแล้วรับเดินออกมาจากห้องก่อนที่จะอดไม่ไหว ประตูห้องนอนที่เขาแทบไม่ได้กลับมาเหยียบถูกปิดลงดังลั่น เดินไปนั่งลงบนเตียงแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เขาคิดไม่ตกมาตลอดว่าควรทำยังไงแม่เขาถึงจะเลิกทิฐิแล้วชอบเธอขึ้นมาบ้าง ดูเหมือนว่ามันการันตีได้ดีว่าเขารู้สึกกับเธอแบบไหน ก่อนหน้านี้เ

  • เมียวิศวะ (เด็กเลี้ยงพี่รามิล)   -23- ข้าวหอมเป็นเมีย

    คนตัวเล็กพรูลมหายใจออกมาคลายความกังวลในใจ เธอตัดสินใจมาเรียนตามปกติหลังจากรู้จากเพื่อนว่ารามิลไปเคลียจนไม่มีการยึดทุนคืน เมื่อวานเธอเข้าไปเยี่ยมแม่แล้วได้รับกำลังใจมาเยอะแยะ แม่ของเธอเอาแต่ย้ำใซ้ำไปซ้ำมาว่ารามิลดีกับเธอมาก และเชื่อว่าเขาจะไม่ทำแบบนั้นกับเธอแน่ ได้แต่ยิ้มรับตอบแม่ไปทั้งที่ในใจยังไม่ได้สบายใจมากนัก เดินผ่านผู้คนที่พากันพูดถึงเรื่องราวของเธอแบบไม่ได้เรียกว่าเป็นกันนินทาแต่เหมือนตั้งใจให้ได้ยินมากกว่า กว่าจะเดินมาถึงใต้คณะก็รู้สึกอัดอัดแทบแย่ พยักหน้ากับตัวเองว่าเก่งมากแล้วที่เดินมาถึงตรงได้ ก้าวเดินต่อได้เพียงไม่กี่ก้าวก็มีใครบางคนมายืนขวางเธอเอาไว้คนตัวเล็กเงยมามองแล้วทำหน้าเซ็งเพราะคนที่มาดักเธอว่าคือรุ่นพี่สาวสวยคู่ขาเก่าของรามิล อีกคนยิ้มเยาะเธออย่างสะใจที่เห็นเธออยู่ในสภาพนี้ บางทีก็อยากพุ่งเขาไปหยุมหัวให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย น่ารำคาญเป็นบ้า"ยังกล้ามาเรียนอีกหรอ" คนตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้ขึ้นแล้วตั้งคำถามที่ชวนหงุดหงิดขึ้นมา "แล้วทำไมต้องไม่กล้าด้วยละ" คนตัวเล็กพูดสวนกลับไปแล้วกอดอกมองอย่างไม่สบอารมณ์ แค่ใช้ชีวิตในแต่ละวันก็เหนื่อยมากพอแล้ว ยังต้องมาเจอคนแบบนี้

  • เมียวิศวะ (เด็กเลี้ยงพี่รามิล)   -22- คบกันไหม

    รามิลตักข้าวในชามที่พยาบาลพึ่งเอาเข้ามาให้ป้อนคนบนเตียงผู้ป่วย คนตัวเล็กเบี่ยงหน้าหนีแล้วไม่ยอมอ้าปากรับที่เขาพยายามป้อน ลองทำแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมาสักพักก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีประโยชน์เลยสักนิด อีกคนยังเอาแต่หลบกัน ไม่กิน ไม่พูดคุย เขาเองรู้ดีว่าสิ่งที่ข้าวหอมเจอมันไม่ใช่เรื่องเล็ก และต้นสายปลายเหตุมันก็มาจากที่เขาถ่ายรูปภาพพวกนั้นเอาไว้ "กินหน่อยสิครับ จะได้กินยา เดี๋ยวหายแล้วจะได้ไปเรียนไง" คนตัวเล็กหันมาแล้วกรอกตาใส่เขา เธอโดนมาขนาดนี้ ยังคิดว่าเธอยังจะสามารถพบเจอใครได้แบบปกติอีกหรอ เพราะเขาไม่ใช่คนถูกกระทำสินะถึงได้พูดอะไรแบบนั้นออกมาได้"คิดว่าข้าวจะยังมีหน้าไปเรียนได้อีกหรอ" น้ำเสียงติดกระแทกกระทั้นให้เขารู้อารมณ์ภายในใจที่กำลังครุกกรุ่นทำให้รามิลคว้าเอามือบางเข้ามากอบกุมไว้ ลูบไปมาอย่างขอความเห็นใจและสื่อให้เธอรู้ว่าเขาไม่เคยมีเจตนาจะให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเสียด้วยซ้ำ"พี่ขอโทษ ข้าวจะมองว่ามันเป็นความปิดพี่ก็ได้ แต่ว่า...." เอ่ยพูดคำขอโทษที่เขาไม่รู้ว่าพูดมันไปแล้วกี่สิบรอบตั้งแต่คนตัวเล็กฟื้นขึ้นมา แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่เขาจะสามารทำได้ในตอนนี้"มันก็เป็นความผิด

  • เมียวิศวะ (เด็กเลี้ยงพี่รามิล)   -21- พี่ก็แค่ถ่ายไว้

    "พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม" รามิลยังคงเดินตามคนตัวเล็กแล้วเอ่ยปากขอพูดคุยแบบที่เขาพยายามทำมาทุกวัน ปฏิกิริยาเรียบนิ่งไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ยอมให้เขาคุยด้วยเป็นเครื่องการันตีว่าอีกคนโกรธเขามากแค่ไหนร่วมอาทิตย์ที่พยายามเข้าหาเพื่อขอโทษหรืออธิบาย แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ยอมให้เขาได้เข้าใกล้เลย ทุกครั้งที่ดักรอหน้าคณะอีกคนก็จะหนีไป ยามที่ไปดักรอหน้าหอของยี่่หวาเพื่อนของคนตัวเล็กก็เอาแต่ขวางเขาเอาไว้"คุยกันหน่อยได้ไหมครับ" คนตัวสูงเอ่ยปากถามอีกรอบแล้วจับมือคนตรงหน้ามากอบกุมไว้ ข้าวหอมดึงมือออกอย่างไม่อยากให้เขามาแตะต้องตัวเธอ "ข้าวไม่อยากคุย" พูดปฏิเสธแล้วเตรียมเดินหนีแต่รามิลก็ยังวิ่งมาดักข้างหน้าเอาไว้ คนตัวเล็กหลับตาลงแล้วก้มหน้าหนี ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยที่ต้องคอยเอาแต่เดินหนีเขาอยู่แบบนี้"ให้พี่อธิบายหน่อย พี่ไม่ได้ส่งต่อภาพพวกนั้นไปให้ใครนะ""แต่มันก็คือรูปที่พี่ถ่ายใช่ไหมละ!" เขาอธิบายออกมาง่ายดายขนาดนี้ได้ยังไง เรื่องนี้มันใหญ่มากสำหรับเธอแต่ดูเหมือนกับรามิลจะไม่ใช่แบบนั้น "พี่ก็แค่ถ่ายไว้...." "แบล็คเมล์" พูดขัดทันทีแบบไม่รอให้เขาได้พูดต่อ คนตรงหน้าดูไม่ได้สะทกสะท้านอะไรทั้งที่ในใ

  • เมียวิศวะ (เด็กเลี้ยงพี่รามิล)   -20- ไม่ได้เป็นอะไรกัน

    รามิลนอนเล่นโทรศัพท์ทั้งมีคนตัวเล็กนอนอยู่ในอ้อมกอดด้วย อีกคนยังคงหลับสนิทหลังจากผ่านค่ำคืนแสนเร่าร้อนมาด้วยกันทั้งคืน ภาพของเธอกับเขาในยามร่วมรักทุกครั้งถูกเลื่อนดู ใครรู้คงคิดว่าเขาเป็นพวกโรคจิตที่เก็บรูปพวกนี้เอาไว้ แต่เขาเพียงแค่อยากเอาไว้เพื่อเป็นข้อต่อรองในวันที่ข้าวหอมเริ่มดื้อกับเขาแล้วก็แค่นั้นเอง กดเข้าหน้าบัญชีธนาคารแล้วจิ้มรายการโปรดที่เขาบันทึกเอาไวั จัดการโอนเงินเข้าบัญชีของเธอในจำนวนตามที่ตกลงกัน ก่อนจะโอนแยกอีกสลีปเป็นเงินส่วนตัวที่ตั้งใจอยากให้เธอเอาไว้ใช้จ่าย เกิดเป็นคนรวยนี่มันก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้าไม่ใช่แบบนั้น ก็ไม่รู้จะเอาอีกคนเข้ามาครองได้ยังไงส่งนิ้วเรียวเกลี่ยปลายจมูกของคนนอนหลับ เขาเคยพาผู้หญิงมากินที่นี่แทบนับไม่ถ้วน เพื่อนสาวคนสนิทก็เคยมาตั้งหลายครั้ง แต่ทว่ายังไม่เคยชวนใครมาอยู่ด้วยแบบนี้เลยสักที ใบหน้าที่มองยามไหนก็รู้สึกว่าสวยขึ้นในทุกๆวัน กับความรู้สึกที่อยากกอดเธอทุกทีที่ได้อยู่ด้วยกันนี่มันคืออะไร บางครั้งก็แปลกใจในความรู้สึกตัวเองซะจนคิดไม่ตก ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าอาการแบบนี้มันเป็นเพราะอะไรเขาซื้อกินมากมายแต่ก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องที่ผู้หญิง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status