Share

เมียสวมรอย
เมียสวมรอย
Author: ชะนีติดมันส์

บทที่ 1

last update Last Updated: 2025-02-11 09:48:55

"แม่คะ" 

"หรือแกอยากเห็นแม่ตายตรงนี้"

"แต่ผู้หญิงที่เขาจะแนะนำในคืนนั้นไม่ใช่โมนาสักหน่อย"

"แกก็ทำให้มันใช่ซะสิ"

"แล้วฝ่ายนั้นเขาจะคิดยังไงล่ะคะ"

"ไหนๆ ก็เปิดตัวไปแล้ว จะคิดยังไงก็ช่างปะไร สังคมรู้กันหมดแล้วว่าลูกชายของท่านพลเอกเกษมราษฎร์ กำลังจะแต่งงานกับลูกสาวคนสวยของแม่"

"ชื่อเขาโมนาก็ยังไม่รู้ ชื่อของโมนาเขาก็ยังไม่รู้" 

"พี่เขาชื่อกองทัพหรือผู้พันกองทัพ อนาคตคงยืนอยู่ตำแหน่งเดียวกับพ่อ แกจับไว้ให้แน่นอย่าปล่อยมือเด็ดขาด" แพรวพราวคนเป็นแม่หมายถึงอนาคตของผู้พันกองทัพคงได้เป็นถึงพลเอก

ย้อนกลับไปในวันที่เปิดตัว..

วันนั้นกองทัพคิดจะแนะนำเมขลาในฐานะผู้หญิงคนที่เขาเลือกจะแต่งงานด้วย ซึ่งมีบิดาคนเดียวกับมโนราห์หรือโมนา แต่แพรวพราวต้องการให้ลูกสาวได้ผู้ชายคนนี้เป็นสามี ก็เลยจับลูกสาวสวมรอยรีบชิงแนะนำไปก่อน จนทุกคนในงานเข้าใจว่าคนรักของกองทัพก็คือมโนราห์

ฝ่ายชายไม่อยากให้ท่านพลเอกเรวทัตคนที่เป็นพ่อของมโนราห์เสียหน้า ก็เลยเงียบเพราะคิดว่าถ้าจบงานเลี้ยงในคืนนั้นแล้วทุกอย่างคงจบ

แต่มันกลับไม่ใช่แบบนั้น พอแพรวพราวหย่าขาดจากพลเอกเรวทัต ก็เลยให้ลูกสาวจับผู้พันกองทัพแทน 

"ถ้าแกไม่ทำตามที่แม่ต้องการ รอจัดงานศพแม่ได้เลย"

"แม่!!"

"ฉันไม่ได้ขู่ แกก็รู้ว่าคนที่หมดทางไปทำได้อยู่แล้ว" แพรวพราวคิดว่าจะใช้ลูกสาวนี่แหละเอาคืนคนพวกนั้นให้สาสม

หลายวันผ่าน..

"แกทำอะไรอยู่ เรื่องที่แม่บอกไปจัดการหรือยัง"

"ค่ะ"

"ค่ะ?! ค่ะเนี่ยทำหรือไม่ทำ"

"จะให้โมนาทำยังไงล่ะคะ เบอร์โทรเขาโมนาก็ไม่มี บ้านเขาอยู่ที่ไหนก็ยังไม่รู้"

"เรื่องนั้นฉันจัดการให้แกแล้ว คืนนี้แค่แต่งตัวให้สวยๆ แล้วไปร่วมงานในการ์ดเชิญใบนี้ก็พอ" แพรวพราวยื่นการ์ดเชิญส่งให้กับลูกสาว

"ชื่อหน้าซองยังไม่ใช่ชื่อของเราเลยแม่" มโนราห์เปิดเข้าไปดูข้างในยิ่งน่าตกใจกว่าหน้าซองอีก เพราะมันเป็น.. "งานแต่ง?" ชื่อเจ้าบ่าวไม่น่าตกใจเท่าไร แต่ชื่อเจ้าสาวนี่สิ

"หึ! สมน้ำหน้าไอ้แก่นั่น เลิกกับฉันไปคิดว่าผู้หญิงเขาจะเอาล่ะสิ เขาหนีไปหาผัวใหม่ที่ดีกว่าอีก"

"ไอ้แก่ที่แม่พูดนั่นพ่อโมนานะ"

"พ่อแกไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย คืนนี้แกต้องไปร่วมงานนี้" ใช่แล้วงานนี้คืองานแต่งงานระหว่างท่านพลเอกเกษมราษฎร์และคุณพุดตาล

"แม่ไปเอาการ์ดเชิญใครมาเนี่ย"

"ของใครก็ช่าง แค่มีการ์ดเชิญก็เข้างานได้แล้ว"

"ค่ะ"

"ฉันจะติดตามผลแบบใกล้ชิด"

แล้วเธอมีทางเลือกไหนได้อีก นอกจากทำตาม 

[โรงแรมหรูที่ใช้จัดงานแต่ง]

มโนราห์ลูกสาวคนเล็กของท่านพลเอกเรวทัต ตอนสาวๆ แม่ของเธอมีดีกรีเป็นถึงนางเอกละครทีวี ความสวยของมโนราห์ไม่ต้องพูดถึง ยิ่งเธอแต่งแต้มสีสันบนใบหน้าโดยช่างที่มีฝีมือ เพื่อจะมางานนี้โดยเฉพาะ

ใจหนึ่งก็อยากให้ผู้ชายคนนั้นเป็นประเภทบ้าผู้หญิง เจ้าชู้อะไรประมาณนี้ เธอจะได้เข้าหาได้เร็วหน่อย

"เชิญด้านในได้เลยครับ" พอเห็นซองคนที่อยู่หน้างานก็ปล่อยให้มโนราห์เข้ามาได้ 

เข้ามาถึงในงาน ดวงตางามเอาแต่จับจ้องไปที่โต๊ะหนึ่ง จนลืมสิ่งที่แม่สั่งให้ทำ และโต๊ะที่เธอจ้องมองอยู่มันคือโต๊ะพี่ชายพี่สาวของเธอเอง มโนราห์เพิ่งรู้ว่าเมขลาก็คือพี่สาวอีกคน ตอนที่แม่เล่าให้ฟังว่าใครเป็นใครบ้าง

พวกเขาทำไมดูมีความสุขจัง แค่เห็นรอยยิ้มเวลาที่พวกเขาพูดคุยกัน แค่นี้ก็ทำให้คนมองรับรู้ได้แล้ว

"ยินดีด้วยนะครับ" ขณะที่มโนราห์กำลังอยู่ในภวังค์ เสียงนี้ดังขึ้นไม่ไกล หญิงสาวรีบหันไปมอง พอรู้ว่าเป็นเสียงใครเธอก็รีบหลบหน้า 

"ขอบใจมากนะคุณผู้พัน" คือเสียงพุดตาลที่กำลังพูดกับลูกเลี้ยง นั่นก็คือผู้พันกองทัพ

"ขอบใจผมทำไมครับ ผมต่างหากที่ต้องฝากคุณน้าดูแลพ่อแทนผมด้วย" 

เราจะเอายังดี เข้าไปตอนนี้เลยไหม พอคุยกับตัวเองรู้เรื่อง หญิงสาวก็รีบหันกลับไป "อ้าว? ไปไหนแล้ว"

มองหาผู้ชายคนเมื่อสักครู่ไม่เจอ เห็นแต่คู่บ่าวสาวที่กำลังเดินขอบคุณแขกในงาน 

จะอยู่ในนี้นานก็ไม่ได้ กลัวพวกเขาเห็น ถ้าเห็นต้องจำได้แน่เลย เพราะงานเลี้ยงวันนั้นแม่ของเธอเล่นประกาศให้คุณรู้ไปทั่วว่าเธอคือคนที่กำลังจะแต่งงานกับผู้พันกองทัพ

"นั่น? นั่นใช่ลูกสาวคุณแพรวพราวไหม" อย่างที่รู้กันอยู่ว่างานนี้เกษมราษฎร์ปล่อยให้นักข่าวเข้ามาทำข่าวได้ และนักข่าวก็ตาไวอยู่แล้ว

"ตายแล้วว" มโนราห์กำลังจะหาทางหลบ แต่ไม่ทันนักข่าวตาไวที่รีบเดินตามเธอไป

"คุณมโนราห์จริงด้วย" ที่จริงแต่ก่อนนักข่าวไม่รู้จักมโนราห์หรอก มารู้ก็วันที่แพรวพราวป่าวประกาศว่าเป็นคนที่กำลังจะแต่งงานกับผู้พันกองทัพนั่นแหละ

"พวกพี่จำคนผิดแล้วมั้งคะ" 

"จำไม่ผิดแน่นอน คุณมาร่วมงานนี้ด้วยเหรอคะ" 

"ถ้าพวกพี่อยากถามอะไรก็ตามออกมาค่ะ" มโนราห์กลัวว่าพวกนั้นจะเห็นเธอก่อน พวกนั้นที่พูดถึงก็คือพี่ชายพี่สาวและคนที่เป็นเจ้าสาวในคืนนี้

นักข่าวได้ทีก็รีบเดินตาม เพราะถ้าได้เขียนข่าวต่างจากสำนักพิมพ์อื่นที่มาทำข่าวแต่งงานมันต้องขายได้หลายตังค์แน่

เราต้องหาทางชิ่งหนี ออกมาถึงข้างนอกก็เริ่มมองหาลู่ทางที่จะหนีแบบให้เนียนที่สุด อย่างเช่นขอไปเข้าห้องน้ำก่อน พอคิดได้แบบนั้นหญิงสาวก็ค่อยๆ หันกลับไปหานักข่าว "พี่คะฉันขอ...ที่รักขาาา" แต่จังหวะนั้นเหมือนระฆังช่วย เพราะเธอมองไปทางห้องน้ำก็เห็นผู้ชายคนนั้นเดินออกมาจากห้องน้ำชายพอดี..

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมียสวมรอย   บทที่ 135 ตอนจบ

    "ถึงแม้คุณจะไม่อยากฟัง แต่ผมก็จะพูด เพราะผมรักคุณ" เขาไม่ได้รั้งตัวเธอไว้ แต่ยังคงเดินตามไป จนตอนนี้ทั้งสองออกมาจากงานแล้ว"ฉันไม่อยากเป็นตัวปัญหา คุณกลับไปทำงานของคุณให้เสร็จเถอะค่ะ" ถึงแม้เธอจะหยุดแต่ขณะที่พูดก็ไม่ได้หันกลับไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง"ผมจะร้องเพลงต่อไปทำไม ในเมื่อคนที่ผมอยากให้ฟังไม่อยู่ในงานนั้น""คุณแน่ใจเหรอคะ ว่าคุณจะร้องเพลงนี้ให้ฉัน แล้วทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะคะ..แต่คนที่รู้กลับเป็นผู้หญิงคนนั้น" เธอพยายามจะไม่ดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในบทสนทนาแล้ว แต่ก็ยังคาใจเรื่องนี้อยู่"คุณหมายความว่ายังไง""คุณจะขึ้นร้องเพลงฉันยังไม่รู้เลย แต่เธอกลับรู้ว่าคุณจะร้องตอนเปิดงาน""คุณหมายถึงผู้หญิงที่ผมรับมาจากหน้ากรมน่ะเหรอ แม้แต่ชื่อเธอผมยังไม่รู้เลย และเรื่องที่ผมร้องเพลงก่อนผมสาบานได้ว่าเธอคงไม่ได้ยินจากปากผมแน่ๆ""ไหนบอกมันเป็นความลับไงคะ ขนาดฉันยังไม่รู้เลย ทำไมเธอถึงรู้" ในเมื่อเขาไม่ได้พูดแล้วเธอคนนั้นจะรู้มาจากไหน"ใช่มันเป็นความลับ แต่เธออาจจะรู้มาจากนักดนตรี หรือคนจัดเตรียมงานก็ได้นี่ครับ" เพราะทุกคนต้องวางแผนงานแสดงก่อนที่จะเริ่มงาน"ขอบคุณนะคะ สำหรับคำอธิบาย""แล้วคุณยังโก

  • เมียสวมรอย   บทที่ 134

    เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ

  • เมียสวมรอย   บทที่ 133

    "ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก

  • เมียสวมรอย   บทที่ 132

    ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่

  • เมียสวมรอย   บทที่ 131

    "คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้

  • เมียสวมรอย   บทที่ 130

    ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status