19 สปอนเซอร์รายใหม่

“คุณกฤติกาน่าจะย้ายไปอยู่กับคุณสมิติแบบจริงจังครับท่าน”  เลขารายงานท่านธำรง

“เมื่อวานเขาไปรับคุณกฤติกาที่บริษัทและพาไปที่เพนเฮ้าส์ส่วนตัว  ตอนเช้าคุณกฤติกามาบริษัทกับวายุคนของคุณสมิติครับ”  เลขาพูดต่อ

“ไอ้วายุเหรอ มันเป็นใคร”  ธำรงถาม

“วายุเป็นอดีตนายตำรวจครับ มาทำงานเป็นผู้ช่วยและเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวให้คุณสมิติ เป็นคนที่วงในบอกว่าฝีมือดีที่สุดในรุ่น  ถ้าการที่คุณสมิติให้การ์ดที่ดีที่สุดมาดูแลคุณกฤติกา ผมเกรงว่าแผนของท่านจะไม่สำเร็จ  ถ้าล้มเลิกแผนตอนนี้เรายังไม่เสียความสัมพันธ์ที่ดีกับทางเอสเอ็มนะครับ” เลขาเสนอแนะด้วยความหวังดี  แต่ถูกท่านธำรงใช้ที่ทับกระดาษหินอ่อนเขวี้ยงใส่หน้า เขาหลบทันทีแต่ก็ยังโดนเฉี่ยวศีรษะไป

“กูเป็นใคร กูจะไม่ยอมแพ้ไอ้เด็กรุ่นลูกนั่นหรอก”  ตอนนี้เรื่องกฤติกากลายเป็นเรื่องรองไปแล้ว  แต่ธำรงแค้นที่เสียหน้าที่ต้องแพ้สมิติมากกว่า

“อีกเรื่องครับ เรื่องนอมินีของท่านที่ประมูลโครงการได้ ความลับเรื่องนี้น่าจะรั่วไหลไปถึงหูของพรรคพวกคุณสมิติแล้ว”  เลขาจำใจรายงานต่อ

“รู้แล้วยังไง รู้แล้วมันจะมีหลักฐานอะไรมาเล่นงานกู  คนธรรมดาอย่างมันจะเอาบารมีอะไรมาสู้รัฐมนตรีแบบกู”  ธำรงตะโกนอย่างโกรธแค้น 

“เอ่อ.. คุณสมิติเป็นประชาชนคนธรรมดาแต่ญาติผู้ใหญ่เขาเป็นองคมนตรีนะครับท่าน”  ประโยคนี้ยิ่งเหมือนน้ำมันรดบนกองไฟ

“มึงออกไปเลยไม่ต้องมารายงานอะไรกูแล้ว ไอ้ลูกน้องเฮงซวย”  ธำรงหายใจแรง ในหัวเขาคิดหาวิธีโต้คืนสมิติและกฤติกา  ถ้ามันถึงขั้นให้การ์ดประจำตัวไปดูแลกฤติกา นั่นย่อมหมายถึงว่าเธอเป็นจุดอ่อนของมัน  และเขาจะใช้ผู้หญิงคนนี้ให้เป็นประโยชน์

################

หลังจากที่คุยกับจุฑามาศกฤติการู้ได้ในทันทีว่าเรื่องสปอนเซอร์รายใหม่เป็นฝีมือของใคร  เธอหันมาทางเขา

“จุ๋มโทรมาบอกว่าได้สปอนเซอร์ใหม่แล้วค่ะ” 

สมิติพยักหน้า “ก็ดีแล้วพี่ดีใจด้วย ถ้าไม่พอไก่บอกพี่ได้นะ” 

“แต่สปอนเซอร์รายใหม่ทุกเจ้าเป็นบริษัทรับสร้างบ้านหมดเลยค่ะ มีงบมาเจ้าละหนึ่งล้านบาท หกเดือนหมดเหมือนกันเป๊ะ”  เธอพูดต่อในขณะที่สมิติอยากไปเตะไอ้ฮาน

บริษัทพี่ๆ น้องๆ ที่สนิทสนมกันมีเยอะแยะ พวกขายสี ขายแอร์ เฟอร์นิเจอร์  เครื่องครัว  ขายปูน ขายดิน ขายต้นไม้ขายห่าเหวสารพัดทำไมมันไม่เลือกมาคละๆ กัน

“จ้ะ”  สมิติพูดไม่เต็มเสียง

“ขอบคุณนะคะ ทำไมพี่ไม่บอกไก่ตรงๆ” 

“เอ่อ...” เขาพูดแล้วเงียบ กำลังคิดคำดีๆ มาบอกแต่ในที่สุดก็เลือกพูดสิ่งที่ใจคิด

“พี่ไม่อยากให้ไก่คิดว่าพี่ช่วย  กลัวว่าเราอาจจะไม่ภูมิใจแล้วจะไม่ยอมรับความช่วยเหลือของพี่”  ขนาดตอนนั้นเธอยังลาออกจากอัศราดูโฮม ยังขายบ้านทิ้งทั้งที่ควรจะเก็บบ้านไว้เพราะเธอก็ไม่ใช่คนที่มีเงินเหลือเฟือ 

“อีกอย่างถ้าใช้ชื้อเอสเอ็มเป็นสปอนเซอร์พี่ไม่อยากให้บอร์ดบริหารบางคนมองไก่ไม่ดี หาว่าพี่ช่วยเพราะเรื่องส่วนตัว แต่ถ้าจะให้เงินตรงๆ ไก่คงไม่เอา”

ใช่สิ่งที่เขาพูดมาถูกทั้งหมด กฤติกายอมรับ  เธอพนมมือไหว้ขอบคุณสมิติ

“ขอบคุณค่ะพี่  เอาเป็นว่าช่วงที่อยู่ที่นี่ไก่จะดูแลบ้าน ทำกับข้าวให้นะคะ”  เธอยิ้มให้เขาและเดินไปดูในครัว

“พี่น่าจะหิวแล้ว ไก่ไปดูทำกับข้าวดีกว่าค่ะ” 

เฮ้ย...สมิติร้องในใจเขาหน้าเหวอ  'ขอบคุณพี่แบบอื่นไม่ได้เหรอไก่'

กฤติกามองของสดที่ซื้อมาเมื่อวานหลังจากซื้อแล้วเธอก็เก็บลวกๆ ไว้เพราะร้อนใจเรื่องงานมากกว่า  หญิงสาวเริ่มรื้อหาหม้อหุงข้าวพบว่ามันยังอยู่ในกล่องใหม่เอี่ยม  สมิติคงไม่เคยใช้มันเลยเธอเอากล่องอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าอีกสองอย่างออกมาจากตู้คือหม้อไฟฟ้าและกาต้มน้ำไฟฟ้า

“พี่ลืมบอกว่าหม้อหุงข้าวอยู่ในตู้” สมิติตามเข้ามาเขาเห็นเธอหาของเจอพอดี ของพวกนี้มาพร้อมกับเพนเฮ้าส์เขายังไม่มีเวลามาดูละเอียดด้วยซ้ำว่ามีอะไรบ้าง

“พี่ไม่เคยทำกับข้าวเลยเหรอคะ”  กฤติกาถามขณะที่นำหม้อหุงข้าวออกมาสำรวจดูพบว่าทุกอย่างเรียบร้อย อุปกรณ์ครบ

“ไม่ พี่อยู่คนเดียวจะทำไปทำไม”  ชายหนุ่มตอบพลางมาช่วยยกถุงข้าวสารหอมมะลิเปิดถุงออกเทใส่กล่องสุญญากาศ 

“แล้วพี่จะซื้อของพวกนี้มาทำไมคะ มันตกรุ่นเร็วซื้อมาเก็บเปลืองเงินเปล่า”  กฤติกาพูดตามประสาคนใช้เงินคุ้มค่า

“พี่ซื้อมารอไก่ก็ไม่นานเท่าไหร่  ห้องนี้เพิ่งตกแต่งเสร็จไม่กี่เดือน” สมิติตอบ เขาดูของแห้งที่ซื้อมาหลายอย่างเมื่อวานอย่างสนใจ

กฤติกาหันมามองเขา  “รอไก่มาอยู่ที่นี่เหรอคะ”  เธอทวนคำพูด ไม่แน่ใจว่าเธอหูเพี้ยนหรือเขาพูดผิด

“ฮื่อ..  ก็ตั้งใจอยู่ว่าพอไอ้ฮานแต่งงานเมื่อไหร่  คนที่บ้านไก่น้อยลงพี่จะไปตามง้อไก่กลับมาแต่พอดีมีเรื่องธำรงก่อน  ความจริงต้องขอบคุณไอ้ธำรงนะเนี่ย”  สมิติหัวเราะส่วนกฤติกาไม่รู้จะวางหน้ายังไง

“ไก่จะเอาหม้อไฟฟ้ามาทำอะไร”  เขาถามไปถึงของในกล่องที่เธอรื้อออกมาพร้อมกัน

“จับฉ่ายค่ะ”  กฤติกาตอบพรุ่งนี้เธอต้องอยู่บ้านทำงาน เตรียมข้อมูลจึงคิดจะทำกับข้าวไว้เผื่อวันรุ่งขึ้น

“ก็ดีสิพี่ไม่ได้กินนานแล้ว”  เขามองเธอทำโน่นนี่อย่างรวดเร็ว  ในหน้าจอดูเหมือนว่ากฤติกาเป็นเซเลปที่เข้าถึงตัวยาก  เธอแทบไม่ออกรายการใดๆ นอกจากรายการของตัวเอง แต่เธอในตอนนี้ไม่ต่างจากผู้หญิงธรรมดาทั่วไป

“ให้พี่ช่วยทำอะไรไหม”  เขาเสนอตัวจะให้เธอทำคนเดียวก็กระไรอยู่

“ไม่ต้องค่ะ ไก่ทำคนเดียวดีกว่า” 

กฤติกาตกลงใจทำยำปลากระป๋อง  ไข่เจียวโหระพา ผัดดอกกุยช่ายใส่กุ้ง  เธอหั่นดอกกุยช่ายยาวประมาณ 1 นิ้วล้างพักให้สะเด็ดน้ำ  กุ้งแกะมาแล้วเธอนำมาล้างอีกครั้ง  จากนั้นเด็ดใบโหระพาตอกไข่สามฟองใส่ถ้วย ปรุงรสด้วยน้ำปลาและน้ำมันหอยตีให้เข้ากัน นำกระทะตั้งไฟเทน้ำมันใส่เปิดไฟกลาง

สมิติมองเธอทำโน่นนี่นั่นเพลิน  เขาช่วยจัดโต๊ะนำจานตักข้าวสวยที่ระอุแล้ววางรอบนโต๊ะ จากนั้นเดินมายกกับข้าวที่ทำแล้วไปวาง 

ชายหนุ่มเห็นหอมแดงยังไม่ได้ปอกสามสี่หัวเขาจึงช่วยปอกให้  เพียงไม่นานกฤติกาเห็นเขาเปิดน้ำในซิงค์ล้างหน้าเธอหันมามองเขา

“พี่หมิงเป็นอะไรคะ” เขาเงยหน้าตาแดงจนเธอตกใจ

“พี่ปอกหอมละเอามือไปขยี้ตา”  แค่นั้นล่ะรู้เรื่อง ไม่คิดว่าการปอกหอมแดงจะทำให้ชีวิตเศร้าขนาดนี้  เขามองเหวี่ยงเมื่อได้ยินกฤติกาหัวเราะ 

เธอหยุดหัวเราะบอกเขาว่า  “พี่ล้างตาแล้วออกไปข้างนอกได้เลยค่ะ ผัดผักสุกแล้วเดี๋ยวไก่ทำยำต่อเอง”

เธอตัดผัดผักใส่จานนำกระทะไปแช่น้ำ แล้วเริ่มซอยหอมแดง  พริกขี้หนูแดงจินดา  ต้นหอมผักชี ปรุงรสด้วยน้ำปลา น้ำมะนาวและชูรสปลายช้อน

จากนั้นทั้งสองเริ่มทานอาหาร วันนี้สมิติทานได้มากกว่าปกติ เขาชวนคุยเมื่อทานได้สักระยะ

“พรุ่งนี้ไก่ไปไหนไหม พี่อยากชวนไปหาคุณย่าใหญ่” 

“คะ”  เธอทำเสียงเป็นประโยคคำถาม

“คุณย่าใหญ่ของพี่เป็นท่านผู้หญิงสามีท่านเป็นองคมนตรี  พี่อยากพาไก่ไปกราบท่านไว้ก่อน”