18 แก้ปัญหาไปด้วยกัน

จากที่ตั้งใจว่าจะไม่ออกไปไหน วันรุ่งขึ้นกฤติกาต้องเข้าสำนักงานโดยที่เธอไปกับวายุ ส่วนสมิติเขาบอกว่า

“พี่มีงานด่วน ไก่ไปกับวายุเขาจะรอรับกลับหรือไก่อยากไปไหนก็บอกเขาได้เลย”

“ขอบคุณค่ะ” เธอร้อนใจจนต้องออกจากบ้านแต่เช้ามาถึงสำนักงานก่อนเวลาเข้างานของพนักงานเสียอีก

“คุณวายุรอตรงนี้นะคะ เชิญตามสบายเลยค่ะ” เธอเดินนำวายุไปรอในห้องรับรองสั่งให้สุพรรณ์จัดกาแฟและน้ำให้เขาด้วย

“เรื่องที่ให้สืบว่าไง” สมิติอยู่ที่บริษัทอัศราดูโฮม เจ้าของบริษัทถูกปลุกให้มาตั้งแต่เช้า หน้าตาค่อนข้างยับยู่ยี่

“เฮียปลุกผมวันไหนไม่เคยโมโหเท่าวันนี้เลยว่ะ” เขาบ่นเบาๆ ทำให้สมิติมองหน้า

“ทำไม กกเมียอยู่เหรอแต่คงไม่ใช่เพราะท่าทางน้องหน่อยน่าจะรองานแต่ง” 

“ชิ.. แล้วเฮียไม่คิดจะทำอะไรให้ถูกต้องตามประเพณีมั่งเหรอ นี่ผมกำชับหน่อยไว้ว่าอย่าเพิ่งบอกแม่ว่าพี่สาวไปอยู่กับใคร” อัศราถามถึงการที่สมิติพากฤติกาไปอยู่ด้วยกันตั้งแต่วานนี้

“ฉันคิดเองได้ ไม่ต้องมาเตือนเดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไก่ไปหาคุณย่าใหญ่” คุณย่าใหญ่ที่สมิติพูดถึงคือพี่สาวของปู่ ท่านผู้หญิงสุวดี วดีภิรมย์ สามีของท่านเป็นอดีตผบ.ทบ. ปัจจุบันดำรงตำแหน่งองคมนตรี ท่านผู้หญิงและสามีมีบุตรชายเพียงคนเดียวและเสียชีวิตไปก่อนที่จะแต่งงานทำให้ท่านไม่มีหลานสายตรง และเนื่องจากท่านเอ็นดูสมิติเป็นพิเศษ ทำให้เขาได้มีชื่อเป็นทายาทอันดับที่หนึ่งในพินัยกรรมของท่าน

ท่านผู้หญิงเป็นผู้ใหญ่ในตระกูลที่ถือว่ามีบารมีสูงสุด ท่านถือหุ้นของเอสเอ็มกรุ๊ปมากกว่าทุกคน และท่านเป็นคนที่ผลักดันสมิติก้าวสู่ตำแหน่ง CEO  และนั่นทำให้สมิติรู้ว่าเขาควรให้ใครออกหน้าในเรื่องของกฤติกา

“ก็ดีนะ ถ้าคุณย่าใหญ่ออกหน้าแม่เฮียคงไม่กล้าขัด” อัศราออกความเห็น ทุกคนในบรรดาเครือญาติต่างรู้ดีว่าภูมิหลังของนางชื่นฤดีเองมิใช่สุภาพสตรีจากวงศ์สังคมชั้นสูงแต่อย่างใด นางเป็นเพียงผู้ช่วยพยาบาลในตอนที่พบกับบิดาของสมิติ 

อุปสรรคในตอนแต่งงานคราวนั้นก็ได้ท่านผู้หญิงสุวดีที่ช่วยทำให้พ่อแม่ของสมิติแต่งงานกันได้ อัศราจึงไม่เข้าใจเท่าไหร่ว่านางน่าจะเข้าใจกฤติกามากที่สุดแต่กลับกลายเป็นกีดกันเธอทุกทาง

“ส่วนเรื่องข้อมูลค่อนข้างมีเยอะ อย่างน้อยธำรงมันก็แจ้งบัญชีทรัพย์สินเท็จแน่ๆ  อีกเรื่องคือผมกำลังให้คนตามสืบเรื่องการทุจริตรับสินบนจากบริษัทคู่สัญญาของรัฐ” 

เอสเอ็มเป็นผู้สนับสนุกหลักทางด้านการเงินให้พรรคของธำรงจริง แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้เอสเอ็มได้รับอภิสิทธิ์ใดๆ ในการยื่นซองประมูลบิ๊กโปรเจ็คแต่ละครั้ง ตรงกันข้ามบริษัทที่ชนะการประมูลเป็นบริษัทเล็กๆ ที่สมิติเคยคลางแคลงใจเรื่องเงินวางประกันด้วยซ้ำว่ามีพอไหม

“ฉันว่าไม่ใช่แค่รับสินบน แต่บริษัทที่ชนะการประมูลมากกว่าครึ่งของทุกโครงการอาจจะเป็นนอมินีของมัน” 

“ผมก็สงสัยอยู่เฮีย” อัศราเห็นด้วย “แต่ตอนนี้คงต้องใจเย็นมันเป็นช่วงสมัยเปิดประชุมสภา ธำรงมันเป็นสส.ด้วย มันยังมีเอกสิทธิ์คุ้มครองไม่ให้ถูกดำเนินคดี จะแฉมันต้องดูจังหวะก่อน” 

“เรื่องสปอนเซอร์ของลูกไก่ที่ถอนทั้งหมดเฮียจะทำไง” อัศราถามในส่วนที่เขาข้องใจ สมิติดูนิ่งมากจนผิดสังเกต

“ก็ไม่ยังไง นายเอางบไปกระจายให้บริษัทรุ่นน้องเราทั้งหมดลงสปอนเซอร์ให้ลูกไก่ ฉันให้เดือนละห้าล้านเป็นเวลาหกเดือนเอาไปแบ่งกันอยากโฆษณาอะไรเอาให้เต็มที่” 

กฤติกา ญาณินคุยกันในห้องทำงานต่างคนต่างมีสีหน้าเคร่งเครียด ญาณินที่เพิ่งรู้เรื่องท่านธำรงถึงกับสบถออกมา

“ดอกมาก คนอะไรตาแก่ตัณหากลับ” เธอมองหน้ากฤติกาที่มีสีหน้าไม่ดี พลางจับมือเพื่อนขึ้นมา

“ไม่ต้องกังวลนะลูกไก่ นินจะลองหาสปอนเซอร์มาแทนช่วงนี้ลูกไก่ไปอยู่กับเฮียหมิงดีสุดจริงๆ เราเห็นด้วย” ถ้าหาไม่ได้ก็ขอสปอนเซอร์จากบริษัทของที่บ้านก็ได้ ไม่เห็นจะแคร์ญาณินคิดในใจ ตอนนี้เธอห่วงกฤติกามากกว่า

เมื่อต้องคุยกันเรื่องปัญหาที่มีจากธำรง ทำให้กฤติกาต้องเล่าเรื่องของเธอกับสมิติให้เพื่อนฟังอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่เธอเลือกเล่าผ่านๆ ไม่ลงรายละเอียดมาก

หญิงสาวออกจากสำนักงานในช่วงบ่ายหลังจากนัดกับญาณินเรื่องไปต่างจังหวัดรอบต่อไป  เธอบอกวายุที่รอรับว่า

“ไก่อยากไปบ้านค่ะ” 

แต่วายุแย้งว่า  “คุณสมิติโทรมาบอกว่าให้ผมไปส่งคุณที่ห้องครับ ท่านบอกว่าถ้าคุณลูกไก่อยากไปไหนให้รอท่านจะพาไปเอง” 

“ค่ะ”

จากนั้นเธอจึงกลับมาที่ห้องของสมิติ  หญิงสาวมาถึงไม่ครึ่งชม.เขาก็กลับมา

“ไก่จะไปไหน” 

“อยากไปบ้านค่ะ”  เธออยากไปบอกแม่กับน้องว่าไม่มีอะไรไม่ต้องกังวล

“ก็ดีเดี๋ยวพี่ไปด้วย”  เขาพูดเสียงเรียบ

ชั่วโมงต่อมาเธอและสมิติมาถึงบ้าน วันนี้นางแก้วคำปิดร้านก๋วยเตี๋ยวตามที่อัศราขอให้หยุดโดยที่นางยังไม่รู้อะไร

“ไก่ทำไมมากับญาติพ่อฮานละลูก”  นางถามเมื่อเห็นกฤติกาลงจากรถของสมิติ  หญิงสาวอึกอักไม่รู้จะตอบอย่างไร

“ตอนนี้ไก่อยู่กับผมครับคุณแม่”  สมิติตอบแทนทำให้กฤติกาหันไปมองหน้าเขา ส่วนนางแก้วคำทำหน้างงสมิติจึงอธิบายเพิ่ม

“ไก่กับผมคบกันมานานแล้วตั้งแต่ตอนเรียนครับ ตอนแรกเรายังไม่ได้วางแผนเรื่องแต่งงานในเร็วๆ นี้แต่ช่วงนี้ไก่มีปัญหากับท่านธำรงจำเป็นต้องไปอยู่กับผม  ผมเลยจะมาเรียนคุณแม่ให้รับทราบก่อนส่วนเรื่องจัดงานตามประเพณีรอให้ลูกไก่พร้อมครับ” 

ปัญหาเกี่ยวกับท่านธำรงนางแก้วคำพอรู้คร่าวๆ แต่นางไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรจนมาถึงวันนี้ที่นางรู้ว่ากฤติกาถูกขู่และโดนบีบหลายทาง 

“เรื่องจัดงานหรือไม่จัดแม่คงไม่ว่าอะไรหรอก  ไก่เขาดูแลตัวเองมานานแม่แทบไม่ได้ส่งเสียดูแลอะไรเลย  โตแล้วแม่รู้ว่าลูกตัดสินใจดีก่อนจะทำอะไรลงไป”  นางแก้วคำพูดอย่างปลงตก

ทั้งสองอยู่คุยกับนางแก้วคำอีกครู่ใหญ่  โดยที่นางรับปากว่าจะย้ายไปอยู่ที่ระยองตามที่อัศราบอกไว้  โชคดีที่เป็นช่วงปิดเทอมเด็กๆ จึงไม่ต้องไปโรงเรียน  ทุกคนในบ้านไปกันหมดยกเว้นก้องเกียรติที่กำลังจะเรียนจบ  เด็กหนุ่มรับปากว่าจะดูแลตัวเองให้ดี  จากนั้นกฤติกาจึงกลับมาที่ห้องของสมิติ

“พี่ไม่ควรบอกแม่เลยค่ะ ไก่ไม่อยากให้แม่รู้เรื่องท่านธำรง”   เธอต่อว่าเขา

“แล้วไก่จะแบกทุกอย่างไว้กับตัวเองไว้ได้นานแค่ไหน  ไม่เหนื่อยเหรอ”  ช่วงที่อยู่ด้วยกันสมิติรู้มาตลอดว่าเธอส่งเงินกลับไปบ้านในจำนวนที่มาก  ตอนนั้นเขาเข้าใจว่าน้องสองคนยังเด็ก ยังต้องการการดูแลเรื่องเงินแต่มันควรจะพอได้แล้ว  กฤติกาควรจะได้ใช้ชีวิตตัวเอง  อย่างน้อยแม่ของเธอควรจะรู้ว่าลูกสาวต้องเจออะไรมาบ้าง

เธอฟังคำถามของเขาแล้วพูดไม่ออก  เหนื่อยไหม เหนื่อยมากแต่ไม่รู้จะพูดไปทำไมหรือจะพูดให้ใครฟัง  การเป็นฝ่ายให้จนกลายเป็นหน้าที่  มันทำให้เธอรู้สึกผิดหากวันใดเธอมีให้ไม่มากเท่าเดิม

เธอหันหลังให้สมิติไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ  ชายหนุ่มจับไหล่เธอให้หันกลับไปหาเขากอดเธอหลวมๆ ไม่มีเจตนาจะล่วงเกิน

“ไก่ทำดีที่สุดแล้ว ทำดีมาตลอดไม่มีอะไรที่จะต้องรู้สึกผิด ที่เหลือพี่จะจัดการให้เอง”  นาทีนั้นเธอรู้สึกว่าสิ่งที่แบกมานานนับสิบปีเบาลงไปเกินครึ่ง  เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัวเขาลูบหลังเธอเบาๆ ไม่คำพูดไหนที่ดีกว่าการปล่อยให้กฤติการ้องไห้จนพอ

เวลาผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ เธอสะดุ้งเมื่อเสียงโทรศัพท์ดัง หญิงสาวผละไปรับสาย

“พี่ลูกไก่คะ เรามีสปอนเซอร์เจ้าใหม่แล้วค่ะ  ห้าบริษัทให้งบเราเดือนละล้านลงโฆษณาติดต่อกันหกเดือนค่ะพี่”  จุฑามาศพูดอย่างตื่นเต้น

“จริงเหรอ ชัวร์ใช่ไหม”  หญิงสาวดีใจจนลืมว่าตัวเองกำลังร้องไห้เมื่อครู่

“ค่ะพี่ เขาบอกว่าพร้อมเซ็นสัญญาทุกเจ้าเลยค่ะแต่แปลกตรงที่ทุกเจ้าเป็นบริษัทรับสร้างบ้านหมดเลยค่ะพี่”