บทที่ 4 เด็กขี้เมา
@สนามแข่งรถ
"ไหนบอกจะขับรถเล่นไง" ภารันหย่อนตัวนั่งลงพร้อมกับโยนกระป๋องเบียร์ให้มิกิขณะที่เธอนั่งอยู่บนท้ายรถแข่งคันโปรด
"คิดอะไรเพลินๆ เบื่อเลยไม่อยากขับแล้ว อยากนั่งมองท้องฟ้ามากกว่า" มิกิตอบกลับเสียงเบา เธอยกเบียร์เย็นๆขึ้นจิบเล็กน้อย ดวงตาคมกริบหรี่ปรือมองไปที่ท้องฟ้าช่วงเย็นของวันที่แสงตะวันเริ่มริบหรี่ "คิดถึงไลลาจัง"
"ไลลา?" ภารันทวนคำพูดของมิกิพร้อมกับเอียงคอมองหน้าเธออย่างเป็นคำถาม
"ไลลาเป็นลูกแมวตัวน้อยๆ ตอนนี้ไลลามีแฟนไปแล้ว กำลังท้องด้วย" มันเป็นครั้งแรกที่ภารันเห็นรอยยิ้มสดใสของมิกิ และเธอคงไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ารอยยิ้มนั้นสวยงามแค่ไหน เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปไว้แต่กลับได้ภาพที่เธอหันหน้ามามองเขาพอดี
"กิยิ้มสวยจัง"
"งั้นเหรอ ป๊าก็บอกแบบนั้น เมื่อก่อนป๊าบอกกิยิ้มสวยมาก แต่ตอนนี้ไม่เคยได้ยินป๊าชมแบบนั้นเลย" มิกิเลิกคิ้วให้ภารันพร้อมกับกระดกเบียร์เข้าปากอึกใหญ่
"กิต้องเป็นเด็กดีใช่ไหมถึงจะได้รับความรักจากผู้ใหญ่" เธอหันไปถามเพื่อนรัก
"คงงั้นมั้ง" ภารันตอบอย่างขอไปที
"แล้วทำยังไงถึงจะได้ของที่เราอยากได้มาครอบครอง" มิกิถามต่อ
"...ใช้เงินซื้อมั้ง ขึ้นอยู่กับของที่อยากได้ ว่ามันต้องใช้เงินซื้อมาหรือต้องใช้เป็นอย่างอื่นซื้อ"
"ขอบใจนะ" มิกิกระโดดลงจากรถก่อนจะขับออกไป ปล่อยให้ภารันนั่งมึนงงอยู่คนเดียว
@ผับหรู
ร่างบางนั่งเท้าคางมองแก้วเครื่องดื่มตรงหน้า ที่ดื่มหมดแล้ววางเรียงกันอยู่นับสิบแก้วด้วยอาการเมามาย นิ้วชี้เรียวยาวเกลี่ยริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหลัง
"ไงสาวน้อย..มาดื่มคนเดียวเหรอ" เตโชเจ้าของผับหรูเอ่ยถามเด็กสาวพร้อมกับยื่นมือไปจับศีรษะมิกิอย่างถือวิสาสะ เธอมองหน้าเขาเขม็งแล้วปัดมือหนาออกจากอย่างไม่ชอบใจ
"..." เธอปรายตามองเขาเพียงนิดก่อนจะหันหน้าไปมองรอบๆ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สายตาของเธอพร่ามัว
"ดื่มด้วยกันหน่อยไหม" เตโชยังเร้าที่จะคุยกับมิกิทั้งที่อีกฝ่ายแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากคุยด้วย พร้อมกับยื่นแก้วเหล้าของตัวเองให้เธอ เด็กสาวแสยะยิ้มมุมปากแล้วเลื่อนแก้วเหล้ามาตรงหน้า มองมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนกระดกเหล้ารสขมเข้าปาก
"ใสหัวไปไกลๆ" มิกิพูดคำหยาบคายต่อหน้าชายหนุ่ม แล้วหันไปสั่งเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์อีกแก้ว
"แม่สาวน้อย..ฉันชักจะชอบเธอแล้วสิ" แทนที่เขาจะเดินออกไปแต่กลับนั่งลงข้างๆมิกิ มือหนายื่นไปเกี่ยวปอยผมขึ้นไปทัดหูให้อย่างถือวิสาสะ แม่สาวน้อยตรงหน้าเขาจะทำเสียงฮึดฮัดในลำคอด้วยความไม่ชอบ
"อยากตายหรือไง!" มิกิกำแก้วเครื่องดื่มไว้แน่นพร้อมกับยกขึ้นหมายจะเขวี้ยงใส่เตโช แต่กลับถูกรั้งมือไว้พร้อมกับถูกแย่งแก้วออกจากมือ
"สาวน้อย เธอไม่อ่อนโยนกับผู้ใหญ่เลยนะ" เตโชแสยะยิ้มมุมปาก ก้าวเข้าไปประชิดตัวมิกิ มือหนาโอบเอวคอดอย่างถือวิสาสะ
"มึงจะทำอะไร"
"กำลังจะพาเหยื่อกลับไปกินไง" เตโชตอบเพื่อนโดยไม่หันไปมองสีหน้าดุดันของอีกฝ่าย แต่สายตาเขากลับจ้องใบหน้าสวยของเด็กสาว "เฮ้ย! อะไรวะ!" ชายหนุ่มร้องถามอย่างตกใจเมื่อถูกผลักอย่างแรงจนหลังเขาชนกับขอบบาร์
"อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้!" ก๊วยเจ๋งกระชากคอเสื้อเพื่อน กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่น เตโชมึนงงกับการกระทำของเพื่อนและยอมถอยออกไปอย่างมึนงง
"อะไรวะ อยากเอาไปกินเองก็ไม่บอก" เขาส่ายหน้าไปมาเบาๆอย่างไม่เข้าใจเพราะทุกคนมีกฎว่าจะไม่ยุ่งเรื่องผู้หญิงของกัน เตโชส่ายหน้าไปมาก่อนเดินออกไปจากตรงนั้น
"อื้อ~" มิกิเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆ เธอเอี้ยวกลับหน้าไปมองเจ้าของมือหนาที่วางลงบนเอวคอดอย่างไม่ชอบใจ "จู๋~" เธอเอ่ยเรียกเขาเสียงแผ่ว
"ทำไมเมาเละเทะแบบนี้วะ!"
"อื้อ~"
"เดินเองได้ไหม!" เขาตะคอกเสียงถามแต่เด็กสาวกลับคลี่ยิ้มให้
"ยัยปีศาจ! ทำไมกูต้องมาเจออะไรแบบนี้วะ" ชายหนุ่มกัดฟันแน่นก่อนจะถอดเสื้อไปคลุมไหล่ให้เธอ แล้วจับตัวเธอหันมามองหน้ากันตรงๆ ก่อนช้อนตัวมิกิขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว
"ต้องเป็นเด็กดีเหรอ จู๋ถึงจะรัก~"
"..." คำพูดสุดท้ายที่หลุดออกจากปากของมิกิทำก๊วยเจ๋งชะงักไป คงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้เธอกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าเขา "ยัยปีศาจ!"
"มึนหัวจังเลยค่ะ" มิกิแนบพวงแก้มแดงระเรื่อลงกับหน้าอกแกร่ง เรียวแขนเล็กยกขึ้นไปโอบกอดลำคอหนาไว้หลวมๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มแสยะยิ้มบางๆอย่างมีแผนการ
"ถ้าเมากลับบ้านแบบนี้เฮียจะว่าอะไรไหม"
"..." มิกิกัดปากเบาๆ แล้วส่ายให้เป็นคำตอบ ก๊วยเจ๋งจิปากอย่างหงุดหงิดกับตอบของเธอเพราะคิดว่ามิกิยังอยู่ในอาการเมามาย ก่อนพาเธอไปที่รถยนต์หรู
"กุญแจรถอยู่ไหน"
"ในกระเป๋า.." เด็กสาวตอบกลับเสียงอ่อน เธอขืนตัวลง ยืนโงนเงนอยู่ข้างประตูรถ มือเรียวจับไหล่ก๊วยเจ๋งไว้ก่อนจะซบหน้าลงกับอกแกร่ง
"แต่งตัวแรดไม่พอยังจะเมาเละเทะอีก ถ้าฉันเป็นเฮียเทพป่านนี้เธอคงถูกตีไปแล้ว"
"หึ" มิกิแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ เธอวางมือลงบนแผงอกแกร่งของชายหนุ่มและออกแรงบีบขยำเบาๆ "นุ่มนิ่มจัง..น่ากัดชะมัด" ไม่ว่าเปล่าแต่มิกิยังอ้าปากทำท่าจะกัด
"นี่! เลิกทำตัวแปลกๆได้ไหมวะ"
"แล้วกิต้องทำยังไงเหรอ เจ๋งถึงจะชอบ" มือเรียวเริ่มซุกซนโดยการลูบไล้ต้นคอชายหนุ่มเบาๆ เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าเขาและเธอเสมอกัน
"ฉันไม่ชอบเด็กอย่างเธอ ความสัมพันธ์ของเราเป็นได้แค่คำว่าน้ากับหลาน"
"เหรอ" เด็กสาวเอียงคอมองหน้าชายหนุ่ม ดวงตากลมโตใสแป๋วราวกับเด็กน้อยไร้เดียงสา มิกิแสยะยิ้มมุมปากอย่างคาดเดาอะไรไม่ได้ "กิต่างหากที่จะกำหนดมัน ไม่ใช่เจ๋ง" นิ้วชี้เรียวยาวแตะริมฝีปากหนาของชายหนุ่มเบาๆ ก่อนที่เธอจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบกลีบปากหนา แขนเรียวเล็กโอบกอดลำคอหนาของชายหนุ่มไว้ มันน่าแปลกที่ก๊วยเจ๋งไม่ปฏิเสธเธอเหมือนครั้งก่อน
"อืม~" มิกิเผลอครางเบาๆ ในลำคอ เธอเลื่อนริมฝีปากลงไปขบเม้มลำคอหนาจนเกิดรอยแดงเถือก และมองรอยรักที่ตนเองทำบนร่างกายของชายหนุ่มอย่างพอใจ
"แรด!"
"แรด? หึ..ระวังโดนแรดตัวนี้ขวิดเอานะคะ" เธอเกยคางไว้บนอกแกร่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้มยื่นออกมาน้อยๆอย่างออดอ้อน ก๊วยเจ๋งเบือนหน้าหนีแต่มุมปากกลับยกยิ้ม เธอไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลยจริงๆ
"ที่จูบเมื่อกี้น่ะ.."
"..."
"คือกิจองของเล่นชิ้นนี้แล้ว.."
ตอนพิเศษ 5@หนึ่งปีต่อมา"หาว..ทำไมง่วงแบบนี้นะ" มิกิปิดปากหาวหวอดๆ อยู่บนโซฟาหนังในห้องทำงานหรูหราของท่านประธานใหญ่ เธอเหลือบตามองก๊วยเจ๋งซึ่งเขากำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ "เฮียทำงานหนักไปไหมคะ" เด็กสาวดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหาคู่หมั้นหนุ่ม"เฮียขอเวลาอีกสิบนาที ใกล้เสร็จแล้ว" ก๊วยเจ๋งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมิกิขณะที่เธอวางมือลงบนโต๊ะทำงานแล้วยื่นหน้ามาจูบหน้าผากเขาอย่างอ่อนโยน "ให้กำลังใจเฮียเหรอ""ค่ะ..ปีนี้เฮียทำงานหนักจนไม่มีเวลาพาหนูไปเที่ยวทะเลเลยนะคะ""งั้นเราไปทะเลพรุ่งนี้เลยดีไหม" เขาถามความคิดเห็นมิกิและเธอก็รีบพยักหน้าตกลงอย่างเร็ว ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปนั่งลงบนหน้าตักชายหนุ่ม ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวมๆ"หนูไม่ได้อยากไปนะ แต่หนูเป็นห่วงเฮียมากกว่า ถ้าเฮียได้พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ" ริมฝีปากจิ้มเม้มเข้าหากันแน่นพลางเสยผมออกจากใบหน้าคมคายอย่างอ่อนโยนจนอีกฝ่ายเคลิ้มไป ก๊วยเจ๋งจับมือเรียวไว้ก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียเบาๆ อย่างออดอ้อน"ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันนะครับ ดวงใจของเฮีย""ก็เพราะเฮียเป็นดวงใจของหนูด้วยไง หนูต้องดูแลดวงใจของเฮียและของหนูให้ดีที่สุด เ
ตอนพิเศษ 4"จะทำอะไร" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเสียงเรียบเมื่ออีกฝ่ายปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยแล้วก้าวมานั่งคร่อมหน้าตักเขา มิกิลอยหน้าลอยตาไม่ตอบคำถามแต่เธอกลับสอดมือลงไปปลดหัวเข็มขัดหนังเขาออก "เลิกหื่นได้ไหม เฮียจะพากลับบ้านแล้วเนี่ย""ก็กลับสิค่ะ เฮียขับรถไปหนูก็ทำไปมันยากตรงไหน""นี่! ลุกออกไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเฮียจับฟาดจริงนะกิ""ใจร้ายอะ เอ๊ะ! ของเฮียก็แข็งแต่ปากทำไมยังปฏิเสธกันได้ลงคอล่ะ""หน้ามึน""พูดเป็นคำเดียวเหรอ งั้นหนูไม่ทำแล้วก็ได้ คืนนี้เรางดมีเซ็กซ์กัน" มิกิทำหน้าบูดบึ้งแล้วก้าวออกมา เธอนั่งขัดสมาธิบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ ทำหน้าบอกบุญไม่รับจนถึงบ้าน"ไม่เอาแล้วเหรอกระเป๋าน่ะ" ก๊วยเจ๋งร้องถามตามหลังเมื่อมิกิเดินนำไปก่อน เธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และยังย่นจมูกใส่เขาก่อนจะเดินตึงตังเข้าบ้านไป "เดี๋ยวจับกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย""..." มิกิยืนทำหน้าบึ้งอยู่ข้างโซฟา เธอเหลือบตามองชายหนุ่มเพียงนิดแล้วถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋วกับบราเซียร์ ร่างบางเดินนวยนาดออกไปริมสระว่ายน้ำแล้วหย่อนเท้าเล่นน้ำโดยไม่สนใจคนข้างหลัง"..." ก๊วยเจ๋งถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามมิกิไป เขายืนซ้
ตอนพิเศษ 3@หลายชั่วโมงต่อมา"เฮ้อ~ พะ..พอก่อนไหมค่ะหนูเสียวจนหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย" มิกิเป็นฝ่ายดันตัวชายหนุ่มออกห่างทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากช่องทางรัก นำพาความรู้สึกโหวงเหวงเข้ามาแทนที่ เธอบิดเร้าร่างกายไปมาเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งคร่อมตัวคู่หมั้นไว้"ไหนบอกพอแล้วไง""ก็มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้นิ ขออีกหนึ่งน้ำแล้วเดี๋ยวหนูพอเอง""หนูสูบน้ำเฮียจะหมดตัวแล้วนะ""แต่เฮียก็ไม่เคยปฏิเสธไม่ใช่เหรอคะ เห็นเร่งเอาๆตลอดเลย" ก๊วยเจ๋งได้แต่ถอนหายใจแรงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเธอ นับวันเธอยิ่งเลียนแบบพฤติกรรมเขาและก็จำแต่สิ่งที่ไม่น่าจำมา"ช่วยจดจำอันที่มันดีๆมาหน่อยได้ไหม ไม่จำเป็นต้องเอามาหมดก็ได้นะ""ไม่ชอบเหรอ" เธอก้มมองใจกลางความเป็นสาวแล้วจับแก่นกายใหญ่สอดเข้ามาภายในตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมารอฟังคำตอบจากปากก๊วยเจ๋ง"ชอบ อ๊า~ ชอบแบบนี้" สิ้นเสียงครางของเขา มิกิก็เคลื่อนไหวร่างกายเป็นจังหวะเนิบนาบอีกครั้ง บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงขึ้นอีกโดยที่มิกิเป็นฝ่ายคุมเกมเอง19:00 ร้านอาหารทะเลมิกิเดินนวยนาดไปนั่งลงบนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารภายในร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เธอวางกระเป๋าสัปปะรดไว้บนหน้าตักแล้วกวั
ตอนพิเศษ 2"ถ่ายรูปดีกว่า.." มิกิเดินไปนั่งลงบนก้อนหินแล้วโพสต์ท่าโดยมีก๊วยเจ๋งเป็นตากล้องส่วนตัว แต่ขณะที่เธอกำลังโพสต์ท่าถ่ายรูปก็สังเกตเห็นแพรไหมแอบมองก๊วยเจ๋งกับเธอเป็นระยะๆ "เฮียขามาถ่ายรูปด้วยกันหน่อย" เธอเอ่ยเรียกแฟนหนุ่มเสียงหวานเพราะเห็นแพรไหมกำลังมองอยู่"ให้เฮียทำยังไง" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามอย่างใสซื่อ มีแต่เรื่องแบบนี้ที่เขาไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนตัวเล็ก มิกิเดินมายืนอยู่ด้านหน้าแล้วจับมือหนาขึ้นมากอดเธอ ก๊วยเจ๋งยิ้มกริ่มแล้วเกยคางไว้บนบ่ามิกิ เขากดริมฝีปากลงบนเรือนแก้มนวลอย่างรู้งาน"แก้มหนูหอมไหม""หอมมากๆ""ไหนลองหอมหน่อย" มิกิเหลือบตามองแพรไหมเพียงนิดแล้วหันมายิ้มหวานให้คนรัก เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจนใบหน้าสวยเสมอกับใบหน้าคมคาย ทั้งสองสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนที่มิกิจะกดริมฝีปากจูบกลีบปากหนาต่อหน้าแพรไหม ทำเอาหญิงสาวรีบเบือนหน้าหนี "หนูว่าเราเดินเล่นหน่อยดีกว่า หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบรับเธอก็เป็นฝ่ายจูงมือก๊วยเจ๋งเดินเล่น"หึงขนาดนั้น?" ก๊วยเจ๋งเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาไกลจากแพรไหมแล้ว มิกิหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าคนรักตาขวาง"ค่ะ หึงหวง หนูไม่กล้า
ตอนพิเศษ 1@หลายเดือนต่อมามิกินั่งถ่ายรูปเล่นอยู่บนชิงช้าริมหาดที่ประจำหลังขอให้คู่หมั้นหนุ่มพามาเที่ยวทุกๆ อาทิตย์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำรวบมัดหางม้าสะบัดพลิ้วไหวไปกับสายลม"ตัวเล็ก" เสียงเข้มของคู่หมั้นหนุ่มเธอดังขึ้นจากทางลงมาชายหาดเรียกความสนใจจากมิกิให้หันไปมอง เธอคลี่ยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นก๊วยเจ๋งถือขวดน้ำผลไม้มาด้วย เขายื่นน้ำส้มให้ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างๆเธอ"เฮียขาถ่ายรูปหน่อย" ก๊วยเจ๋งเกยคางไว้บนบ่ามนแล้วคลี่ยิ้มบางๆ เมื่อเสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแล้วเขาจึงค่อยผละตัวออกมา กระดกน้ำส้มเข้าปากอึกใหญ่"พรุ่งนี้ก็สอบแล้ว เฮียว่าหนูควรไปอ่านหนังสือได้แล้วนะ""ขอเวลาเก็บเกี่ยวความสุขอีกยี่สิบนาที แล้วหนูจะไปอ่านหนังสือ" เธอต่อรองโดยไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายหนุ่ม "อ๊ะ! เฮียขา~ กิขอโพสต์รูปแป๊บเดียวได้ไหม""ถ้าเอาแต่สนใจโทรศัพท์โดยไม่สนใจคนรอบข้าง เฮียจะยึดโทรศัพท์มือถือหนู" มิกิทำตาปริบๆ เธอยกแขนขึ้นมากอดเอวสอบไว้ มองหน้าเขาด้วยสายตาเว้าวอน"ขอโทษค่ะ แต่ขอโพสต์รูปแป๊บเดียวนะ นะๆ.." เด็กสาวยิ้มละไมขอร้องเขาเสียงอ่อน ก๊วยเจ๋งหรี่ตามองโทรศัพท์มือถือแล้วเอามาพิมพ์ข้
The end"กิลูก" สุณีเรียกหลานสาวเสียงหวานแล้วหันไปเรียกลูกน้องหนุ่มให้เอาของขวัญมาให้หลาน แขกเหรื่อในงานต่างฮือฮากันใหญ่เมื่อได้เห็นของขวัญที่สุณีนำมามอบให้หลานวันนี้ มันคือโมเดลบ้านเกือบห้าหลังและยังมีโมเดลรถพร้อมกับเช็คเงินสดอีกสองใบซึ่งในนั้นระบุตัวเลขไว้เรียบร้อย"หะ..ให้หนูเหรอคะ" มิกิยื่นมือไปลูบๆบ้านโมเดลก่อนที่คนเป็นย่าจะยื่นสมุดซึ่งมีโฉนดที่ดินพร้อมบ้านให้หลานสาว เธอยื่นถาดกุญแจรถยนต์หรูให้ก๊วยเจ๋งด้วย"นี่แค่ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ที่ย่าอยากให้หนูกับคู่หมั้น ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะเจ๋ง" สุณีกับเฉินพร้อมใจกันยื่นมือไปจับบ่าก๊วยเจ๋ง ทั้งสองค่อยๆก้มลงกราบปู่กับย่า แล้วหันไปหาทัดเทพกับยูริ หมอหนุ่มยกมือขึ้นมาลูบศีรษะมิกิแล้วก็ก๊วยเจ๋ง"ฝากดูแลหัวใจของป๊าด้วยนะ" ผู้เป็นพ่อพูดประโยคนั้นเสียงสั่นเครือ พานทำให้น้ำตาของยูริไหล เธอบีบมือสามีแน่นขึ้นแล้วกอดมิกิกับก๊วยเจ๋ง"มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันนะลูก รักทั้งสองมากนะ""ขอบคุณซ้อมากๆนะครับ" ก๊วยเจ๋งสวมกอดยูริ เขารู้สึกตื้นตันใจจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปหาเกวลินกับเบฬิน นางแบบสาวยิ้มทั้งน้ำตาแล้วกอดน้องชาย"ไม่ต