บทที่ยี่สิบแปด

หลังจากแย่งกันทานกันสองคนหมดลง หลี่ซูหยางกับลู่เทียนหรงมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาด้วยความพอใจ  

 "มันอร่อยจนข้าอยากกลืนลิ้นเลยล่ะแม่ทัพหลี่ เหยียนเอ๋อร์น้องช่างมีฝีมือในการสรรสร้างอาหารเลิศรส ข้าอิ่มมากถึงให้ข้าทานทุกมื้อข้าก็ทานได้นะ"   ลู่เทียนหรงหันไปบอกแม่ทัพหลี่

ส่วนคนคิดเมนูอาหารตอนนี้นั่งทานผลไม้อย่างแตงโมหวานฉ่ำถาดใหญ่จนอิ่มไปก่อนสองหนุ่มแล้วเพราะสองคนมัวแต่แย่งกันกินปลากับกุ้งและส้มตำของนาง จนไม่มีเหลือเลยสักอย่าง มองไปทางคนสนิทของพี่ชายกับคนของแม่ทัพลู่แล้วก็ไม่ต่างกันกับเจ้านายตอนนี้กำลังกินแตงโมถาดใหญ่ที่บ่าวเตรียมเอาไว้ให้ ส่วนบ่าวของนางก็กินอยู่อีกวงหนึ่งสภาพไม่ต่างกันกับทุกคนเลยให้มันรู้เสียบ้างว่านางยังมีของกินอร่อยมากมายให้กิน

"พี่ใหญ่ข้าไปหาที่เอนหลังก่อนนะเจ้าคะข้าจะไปตามพี่เองเมื่อถึงเวลาขึ้นเขาไปหาเห็ดป่ากันนะเจ้าคะ"  

"พวกพี่ทานอิ่มแล้วอย่าลืมไปบอกพ่อครัวแม่ครัวด้วยนะเจ้าคะว่าข้าจะขึ้นเขาไปเก็บเห็ดเผื่อพวกพี่ๆแม่ครัวอยากจะไปด้วยได้หน่อไม่สดลงมาแกงพรุ่งนี้ด้วยก็ดี"  นางบอกบ่าวผู้ชายของนาง

"ขอรับคุณหนูบ่าวเก็บของเรียบร้อยแล้วจะไปพ่อครัวเลยทีเดียวขอรับ"

"เหยียนเอ๋อร์น้องจะไปไหนพี่ไปด้วย" ลู่เทียนหรงรีบลุกขึ้นถามนางอย่างร้อนใจ

"ท่านแม่ทัพลู่จะไปไหนให้นางไปพักผ่อนก่อนเดี๋ยวนางก็กลับมาเรามาเล่กหมากรุกกันต่อถ้าอยากเอนหลังก็เอนมันในศาลานี้ละ  น้องเล็กนั้นมีเรือนนอนพักของนางในสวนนั้นไม่ไกลจากเราของข้าก็มีใกล้กันเดี๋ยวข้าจะพาไปดู"  แม่ทัพหลี่ดึงว่าที่น้องเขยเอาไว้เห็นจะวิ่งตามน้องสาวเขาไปทุกที่เลย

"ก็ข้าอยากอยู่กับนางตลอดเวลาเลยนี้ท่านก็คอยขัดขวางข้าตลอดเลยนะพี่ภรรยา"

"ท่านจะบ้าหรือนางเป็นหญิงท่านจะตามนางไปทำไมเห็นคนสนิทนางไหมนั้นพวกนางคงไม่ยอมท่านหรอกนะเมื่อคืนข้าอนุญาติหรอกนะท่านถึงไปหานางในเรือนนอนได้ ท่านต้องให้เวลานางเป็นส่วนตัวบ้างสิ" ทีนี้ทำมาคลั่งรักตอนเขารักล่ะวิ่งหนีสมน้ำหน้าเขาคิดในใจ

"ก็ได้ท่านไม่ต้องซ้ำเติมข้ามากหรอกข้ายอมรับเอาความผิดทั้งหมดไว้คนเดียวแล้วเยี่ยงไรเล่า" 

ลู่เทียนหรงตอบเพื่อนใครจะไม่อยากอยู่ใกล้เมีย เมื่อมันไปถึงขั้นไหนๆกันแล้ว รอให้ท่านมีภรรยาก่อนเถอะข้าจะหาทางกลั่นแกล้งท่านบ้างคำพูดพวกนี้เขาได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดออกมาให้อีกคนรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

หลี่ซูเหยียนนางเดินมาเรือนพักหลังที่ดินด้านหลังของนาง คืนนี้นางจะพักที่นี้ละมันใกล้แม่น้ำด้านหลังดีนางอยากขึ้นเขารอบเช้าไปหาผักป่าเห็ดป่ามาทำกินและเก็บเอาไว้ในมิติบางอย่าง นางจะนำมาลองเพาะในสวนของนางใส่ตามโคนต้นผลไม้ต่อไปมันจะเกิดให้เก็บกินตลอดคนของนางก็จะได้มีเห็ดกินเมื่อถึงฤดูฝน นางปลูกต้นไม้เอาไว้หลายต้นให้เป็นร่มเงา ผลไม้ด้วยมีเปลให้นอนพักผ่อนนางนำมาด้วย  

"พวกพี่ไปผูกกันคนละอันใต้ต้นไม้นี้ล่ะเหมาะสุดๆไปเลยเจ้าค่ะ" นอนพักเสียหน่อยวันนี้นางโดนแม่ทัพลู่จับกินรอบเช้าเมื่อคืนนี้ก็โดนลูบคลำทั้งคืนกว่าจะได้นอนตอนนี้นางของนอนพักเอาแรงก่อนจะขึ้นเขาไม่ไกลแค่ป่าไผ่เอง เดินสองเค่อก็ถึงแล้วพอผูกเปลเสร็จนางลงไปนอนไม่นานก็หลับไปส่วนพี่สาวทั้งห้าของนางสองคนเฝ้าคุณหนูสามสาวขึ้นเรือนไปจัดที่นอนเอาไว้ให้คุณหนูกับท่านแม่ทัพ เพราะเรือนใกล้กันจนเสร็จแล้วค่อยมานั่งเฝ้าคุณหนูของพวกตนต่อ  พวกนางจะผลัดกันนอนพักสายตาทุกคนจะไม่ทิ้งให้คุณหนูหลับโดยไม่คอยดูแลหรือคุ้มกันถ้าไม่ได้รับคำสั่งเหมือนเมื่อคืนนี้

หลี่ซูเหยียนหลับยาวไปจนถึงหนึ่งชั่วยามกว่านางตื่นมาชวนทุกคนไปบนเขากัน ตอนนี้พ่อครัวที่เตรียมอาหารในส่วนของคนงานเอาไว้หมดแล้วแต่เหลือผู้ช่วยให้อยู่ครัวด้วยทุกอย่างคือเตรียมพร้อมตั้งแต่ได้รับคำสั่งว่าวันนี้คุณหนูจะทานหมูกะทะในตอนค่ำนี้

"พี่ใหญ่ข้าตื่นแล้วเจ้าค่ะพวกเราไปกันเถอะเจ้าค่ะ"  นางตะโกนไปหาพี่ชายอย่างไม่มีการเดินไปหาถึงที่พี่ชายของนางอยู่ ชายหนุ่มถึงกับส่ายหัว

   "น้องสาวข้าไม่ได้เป็นคุณหนูในห้องหอแล้วนะท่านทำใจได้เลยตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปมีที่ไหนยืนร้องตะโกนจบแล้วเดินไปไม่รอพี่อย่างข้าเลยเหอะข้าหัวจะปวดกับนาง"

ลู่เทียนหรงได้ยินเสียงภรรยาสาวตัวน้อยเขารีบลุกขึ้นยืนทิ้งหมากรุกกับพี่ชายของนางทันที 

 "เหยียนเอ๋อร์รอพี่ด้วย"  เขาตะโกนตามหลังนางไปติดๆ

เขาบอกแม่ทัพหลี่ไปตอนนางไปนอนพักบอกว่าจะไปปลดทุกข์แม่ทัพหลี่พาไปเรือนนอนของพี่ชายนาง เขาแอบไปส่องเห็นนางนอนในเปลใต้ต้นไม้มีคนคุ้มกันคอยดูแลไม่ห่างสายตาเขาแค่เห็นหน้านางก็พอใจแล้ว  นางคงจะเหนื่อยมากเมื่อเช้าเขารังแกนางไปหลายรอบให้นางนอนพัก เขาเห็นว่านางนอนหลับก็พอใจแค่ได้เห็นหน้านางจึงเดินกลับมาเล่นหมากรุกกับพี่ชายนางด้วยความสบายใจนี้เขาอาการหนักถึงเพียงนี้ เพียงแค่นางห่างสายเขาคอยแต่มองหาคงจะเป็นเวรกรรมที่เคยให้ทำนางเสียใจกระมังชายหนุ่มคิดแล้วรีบเดินให้เร็วขึ้นเพื่อให้ทันนางตอนนี้เดินนำหน้าทุกคนไปก่อนแล้ว

ขบวนของหลี่ซูเหยียนเดินขึ้นเขาไปหลายสิบชีวิตยังมีคนของพี่ชายนาง กับว่าที่สามีหื่นอีกอีกนับรวมกันคงจะสามสิบคนได้นางคิดตอนหันหลังมามองด้านหลังตอนนี้คนเดินประกบนางคือพี่ชายกับแม่ทัพลู่คนละข้าง เดินสองเค่อก็ถึงป่าไผ่ดงใหญ่ ลำใหญ่มากหน่อไม้นี้ไม่ต้องห่วงมันใหญ่มากนางพาคนงานนำไปทำอาหารตอนมาตัดไปทำรางน้ำในสวน ทุกคนติดใจนางสอนให้พวกเขาแปรรูปทำเอาไว้กินหลายอย่าง ถ้าว่างก็พากันขึ้นมาเก็บไปทำอาหารได้เลยนางบอกซึ่งพ่อครัวทุกคนจะดีใจมาก ทุกคนมาจากโรงค้าทาสได้อยู่ดีกินดีเจ้านายใจดีสอนการทำอาหารสอนให้รู้จักหากิน ไม่ให้พวกเขาซาบซึ่งใจจนพากันร้องให้เลยในตอนนั้น หลี่ซูเหยียนตกใจมากพวกเขาก้มหัวขอบคุณนางกับพี่ชายช่วยไถ่ชีวิตอีกทั้งให้งานทำ มีตำลึงรายเดือนให้แถมยังบอกว่าให้ทุกคนนั้นเป็นอิสระไม่มีทาส มีเพียงเจ้านายกับลูกน้อง แต่ถ้าใครหักหลังหรือทำร้ายเจ้านายลับหลังจงรับผลของการเอาคืนให้ได้ เพราะแม่ทัพใหญ่คงไม่ไว้ชีวิตคนทรยศอย่างแน่นอน

"ถึงแล้วเจ้าค่ะพวกพี่พากันหาสิ่งที่ต้องการได้เลยข้าจะไปหาเห็ดโคนทางโน้นกับพี่สาวก่อน " นางบอกบ่าวแล้วเดินไปทางที่นางเคยมาหาเห็ดเอาไว้ ป่านบนขานั้นอุดมสมสมบูรณ์มาก เห็ดแค่จะกินนั้นมีมากมายให้เก็บตระกร้าสะพานหลังกันมาคนละอันคงจะเต็มในไม่ช้า

"แม่ทัพลู่ตามข้ามาให้พวกนางเก็บเห็ดกันรอตรงนี้ข้าจะพาท่านไปตีผึ้งมาให้เหยียนเอ๋อร์ทำน้ำมะนาวให้ดื่มตอนเช้ามันสดชื่นมาก ข้ามาส่องเอาไว้มีหลายรังเลยล่ะไปกันเถอะ"   

    "แต่ข้าอยากช่วยนางเก็บเห็ดทำไมท่านต้องขัดขวางข้าด้วยหรือ"   เขาหันไปหาพี่ภรรยาด้วยความไม่พอใจ