บทที่ยี่สิบเจ็ด

คุยระบายความในใจให้กันไปจนใกล้จะถึงเวลามื้อเที่ยงมีคนของแม่ทัพเดินไปเอาถังกุ้งไปย่างรอที่ริมแม่น้ำด้านหลังที่ดินของนาง มีกังหันไม้ขนาดใหญ่ตีน้ำผันเข้าไปในที่ดินของท่านแม่ทัพหลี่กับคุณหนูหลี่แบบไม่ต้องใช้แรงงานคนเลย ในการนำน้ำเข้าตามร่องสวนตามบ่อน้ำแถมในแปลงผักยังเอาลำไม้ไผ่ลำใหญ่ผ่ากลางเจาะรูทำระบบน้ำหยดแบบคนยุคโรราณ ทำให้ลู่เทียนหรงเองยังทึ่งกับวิธีนำน้ำมาใช้ในของสวนของแม่ทัพหลี่ ถามอะไรเขาก็ตอบว่าน้องสาวไปเยียนโลกเบี้ยงหน้ามา แล้วจดจำเรียนรู้นำกลับมาใช้และมันเห็นผลทุกอย่างนี้ล่ะ

"ท่านอย่าได้สงสัยถ้าหากกลัวว่านางจะเป็นปีศาจก็ให้รีบหนีไปไม่ต้องมารับผิดชอบต่อสิ่งที่ทำลงไปแล้วน้องสาวข้าคนเดียวข้าเลี้ยงนางได้ไม่แต่งให้ท่านข้าย่อมยินดี"

ทำให้สองหนุ่มถึงกับจะซัดหมัดกันจนคนสนิทต้องแยกออก แม่ทัพหลี่นั้นพอใจมากเพราะได้แกล้งว่าน้องเขยให้โมโหแต่ก็ไม่นาน

"ท่านไม่ต้องมาพูดให้ข้าเปลี่ยนใจไปจากนางเลยแล้วทำให้ข้าโกรธท่านหึข้าไม่มีวันเปลี่ยนใจไปเสียหรอกในเมื่อนางเป็นภรรยาของข้า ไม่ว่านางจะเป็นใครมาจากไหนข้าก็ยืนยันคำเดียวว่าข้าจะแต่งให้นางเพียงคนเดียวเท่านั่น"

"ฮ้าๆข้าเข้าใจแล้วเพียงแต่อยากเห็นท่านโมโหก่อนจะทานมื้อเที่ยง เผื่อท่านจะเปลี่ยนใจหนีกลับไปข้าจะได้ทานย่างกุ้งกับน้องเล็กให้อร่อยไร้คนมากวนใจ"

"หึยท่านนี้นะนับวันจะหาเรื่องข้าให้ได้เลยใช่ไหมแต่เสียใจด้วยนะเพราะข้าไม่ใช่คนโกรธนานเสียด้วยสิ ไปหาเหยียนเอ๋อร์ดีกว่าไม่ใช่นางตกปลาไปก่อนเราแล้วหรือโน้นไงนางยกปลาขึ้นมาตัวโตเสียด้วยสิ"

หลี่ซูหยางหันไปหาน้องสาวก็เป็นจริงมัวแต่หาเรื่องแม่ทัพลู่แทนน้องสาว จนลืมตกปลาไปเลยแต่กุ้งนี้ก็เยอะมากแล้วละเขาคิดในใจเห็นน้องสาวยกปลาขึ้นจากบ่อตัวใหญ่

"พี่ใหญ่ข้าได้ปลาตัวใหญ่มากเลยเจ้าค่ะสามตัวให้พี่สาวผิงผิงกับจี้จงเหม่ยนำไปให้พี่คนงานย่างกุ้งแล้ว ป่านนี้คงจะได้เวลาจะตำส้มให้ข้าแล้วกระมังเราไปกันเถอะเจ้าค่ะจะได้แวะดูผักไปกินด้วย รอบบ่ายเราจะนอนพักหรือขึ้นเขาดีเจ้าคะพี่ใหญ่ ข้าอยากไปหาดูของดีจากป่ามาย่างกินใส่มื้อค่ำเจ้าค่ะ"

"พี่ว่าเอาไว้วันหลังดีกว่าน้องควรจะพักผ่อนได้แล้วนะไหนบอกกับพี่ว่าจะนอนเป็นปลาเค็มไม่ใช่หรือ นี้อะไรเมื่อวานพาพี่ทำบัญชีจนมืดค่ำ"   เขาพูดแล้วหัวเราะน้องสาวด้วยความเอ็นดู

"ก็ได้เจ้าค่ะข้าจะนอนพักก็ได้แต่ถ้ามันไม่ค่ำข้าก็อยากไปป่าไผ่หาเห็ดมาย่างใส่หมูกะทะของพวกเรารอบค่ำ พี่ใหญ่พาข้าไปดูหน่อยนะเจ้าคะ"

นางคุยกับพี่ชายด้วยเก็บผักไปกินกับส้มตำของนางด้วย พอเดินไปถึงพี่ๆกำลังเตรียมสิ่งที่ต้องทำส้มตำนั้นกลิ่นของกุ้งย่างหอมตลบอบอวน ปลาย่างก็ส่งกลิ่นแข่งกันด้วยสมุนไพรอย่างตะใคร่ของนางให้ยัดท้องปลาใช้เกลือโอบปลาทั้งตัว ลู่เทียนหรงมองด้วยความสนใจแล้วคิดในใจว่าใส่เกลือเยอะขนาดนั้นจะทานได้หรือเปล่าไม่เค็มตายเลยหรือ แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรเพราะกลัวภรรยาตัวน้อยจะโกรธจนไล่เขาไม่ให้ทานข้าวด้วย ได้เพียงช่วยนางถือผักเขาก็พอใจแล้วในตอนนี้เขาจึงทำเพียงมองสำรวจทุกอย่างที่นางทำแล้วจดจำว่านางชอบอะไรบ้างจะได้หาให้นางได้ในวันหลัง

"คุณหนูเจ้าคะบ่าวเตรียมทุกอย่างหมดแล้วเจ้าค่ะคุณหนูตำได้เลยเจ้าค่ะ"   พี่สาวผิงผิงบอกเจ้านายสาว

"ขอบคุณมากเจ้าค่ะข้าจะตำเพียงของข้ากับพี่ใหญ่สามครกก็พอ นอกนั้นพวกพี่ก็ตำทานกันเองนะเจ้าคะกุ้งก็ย่างให้พอกินกันทุกคนนะเจ้าคะ"  ตอนนี้บางส่วนนั้นสุกแล้ว

ส่วนกุ้งย่างสุกแล้วถูกนำไปวางเอาไว้ในศาลาใกล้แม่น้ำใหญ่เพื่อให้เจ้านายทั้งสามคน ปลาเผาสี่ตัวใหญ่กุ้งอีกสามจานใหญ่รอเพียงส้มตำ น้ำจิ้มนางให้พี่สาวตำให้ใสถ้วยรอเอาไว้แล้ว

"แม่ทัพลู่เราไปล้างมือมารอเหยียนเอ๋อร์กันเถอจะได้แกะกุ้งรอนางไปด้วยรับรองว่าท่านจะต้องร้องกินไม่หยุดเลยละ"   

" เอาละพวกเจ้าเองก็ไปล้างมือแล้วเตรียมทานอาหารอร่อยกันเถอะ ส้มตำนั้นไปขอให้สาวใช้ของเหยียนเอ๋อร์ตำให้นะพวกนางนั้นฝีมือไม่ต่างจากน้องสาวของข้าหรอก"

"ขอรับท่านแม่ทัพ"  คนสนิทตอบรับแล้วยิ้มเพราะทุกคนนั้นต่างก็รู้ดีว่ามันอร่อยมากเพียงไร จึงพยักหน้าให้คนของแม่ทัพลู่ไปด้วยกัน เพราะต้องสอนวิธีกินกุ้งกับปลาเผาให้กับทุกคนพวกเขาปูเสื่อเอาไว้แล้วจากคนงานในจวนท่านแม่ทัพหลี่ ให้มาช่วยย่างปลาย่างกุ้งช่วยกันกับสาวๆคนของน้องสาวท่านแม่ทัพลี่

หลี่ซูเหยียนตำไทยรสสเปรี้ยวหวานครกใหญ่แล้วตำส้มตำกุ้งลวกสุกจานใหญ่แล้วนางตำปูปลาร้านัวๆไปอีกครกให้สาวใช้ยกไปให้พี่ชายก่อนนางล้างมือแล้วตามไปทานกับพี่ชาย

"พวกพี่สาวช่วยตำให้พี่ๆคนสนิทของพี่ใหญ่ด้วยนะเจ้าคะแล้วอย่าลืมให้ตัวเองด้วยนะทานให้อิ่มกันทุกคนตอนเย็นเราจะไปเก็บเห็ดมาย่างใส่หมูกะทะกันข้าไปละหิวแล้วเชิญพวกพี่ตามสบายนะ พี่ชายอี้หลุนมองใหญ่เลยรอพี่สาวผิงผิงตำส้มตำให้แล้วละสิ"  เย้าแหย่สาวใช้คนสนิททั้งห้าคนแล้วหัวเราะเบาๆ

"คุณหนูก็ชอบแกล้งบ่าว"  ทุกคนหัวเราะด้วยความอายในคำพูดของคุณหนูของตัวเอง ตอนนี้อี้หลุนรีบเดินมาหาสาวๆทันทีเพราะอยากได้ส้มตำ ส่วนพี่ชายอี้ถังคงจะสอนหนุ่มๆแกะกุ้งกับปลากันรอส้มตำจากสาวๆ

พวกเขารักกันเหมือนพี่น้องมากว่าเพราะได้บิดาของท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางช่วยชิวิตเอาไว้แล้วเลี้ยงให้เป็นคนสนิทให้กับบุตรชายแและบุตรสาว

"แม่ทัพลู่แกะกุ้งแบบนี้แล้วท่านลองจิ้มน้ำสองอย่างนี้ดูก่อนแล้วค่อยมากินกับส้มตำ"    แม่ทัพหลี่แกะปลาเผาลอกหนังปลาออกเนื้อสีขาวส่งกลิ่มหอมลู่เทียนหรงมองด้วยความสนใจ

"อืมข้ากำลังคิดจะถามท่านว่าทำไมใส่เกลือเยอะขนาดนี้เลยหรือ"      

"อืมมันเป็นปลาย่างเกลือนะแต่ไม่ขอดเกล็ดปลาออกนะย่างทั้งเกล็ดเลยแต่เอาเกลือพอกใส่ตระใคร่เข้าไปกลิ่นหอมมากและใบเตยด้วยนี้ไงท่านลองชิมดูสิจิ้มได้ทั้งสองน้ำจิ้มเลย แล้วทานกับส้มตำอร่อยมาก โน้นเหยียนเอ๋อร์มาแล้ว"   เขาบอกน้องเขยแล้วยิ้มให้น้องสาวที่กำลังเดินมาถึงพวกเขาแล้ว

"เหยียนเอ๋อร์พี่แกะกุ้งให้น้องแล้วนะกับแม่ทัพลู่ " พี่ชายของนางบอกน้องสาวด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณเจ้าค่ะพี่ใหญ่ทานเลยเล้าค่ะกำลังร้อนๆอร่อยดีอากาศก็ดีมากด้วยไม่ร้อนจนเกินไป"    นางพูดจบก็หยิบกุ้งขึ้นมาจิ้มน้ำจิ้มก่อนเลย 

   "อืมอร่อยมากพี่ใหญ่" ลู่เทียนหรงมองภรรยาทานด้วยความสนใจเขาหยิบกุ้งขึ้นมาแล้วจิ้มตามนาง พอกัดเข้าไปในปากมันหวานนุ่มเด้งเหมือนนางพูดทุกอย่างเลย ชายหนุ่มเคี้ยวไปยิ้มไปแล้วพูดออกมาว่า  

 "มันอร่อยมากเลยเหยียนเอ๋อร์"  จากนั้นก็ทานมันทุกอย่างปลาสี่ตัวหมดเกลี้ยงกุ้งของนางยี่สิบตัวไม่รวมในจานส้มตำกุ้งนะ นางซัดเกลี้ยงส่วนพี่ชายของนางกับแม่ทัพลู่จะหมดไปกี่ตัวนางไม่รู้แต่พวกเขาแย่งกันจนหมดทุกอย่างแม้แต่คนสนิททุกคนเองก็ตามเสียงแย่งกันดังมาถึงที่พวกนางนั่งอยู่  

 "อร่อยมากเลยขอรับท่านแม่ทัพ"    

"วันหน้าพวกข้าขอมาทานด้วนนะขอรับ"