บทที่หก

หลังจากชิมอาหารกันจนอิ่มแปล้ไปตามๆกันแล้ว นางก็ชวนพี่ชายไปเดินดูเครื่องดนตรี แต่พากันเดินไปเพราะว่านางจะแวะร้านขายผ้าตัดชุดสำเร็จในย่านของโรงน้ำชานี้เป็นย่านการค้าของเมืองหลวงศูนย์รวมคึกคักของยุคโบราณคนในโลกนี้ก็ร่ำรวยกันไม่น้อย  หลี่ซูเหยียนคิดในใจนางเดินเข้าร้านขายชุดสตรีเลือกมาใส่ไปก่อนสิบกว่าชุด แล้วตรงไปร้านขายเครื่องดนตรีคนพากันมองนางกับพี่ชายแล้วกระซิบกันคือแบบว่านินทากันซึ่งหน้าเลยทีเดียวหลี่ซูเหยียนไม่สนใจ  ใครดีมาดีตอบใครร้ายมานางจะฟาดกลับให้หลงทางกลับบ้านเลยทีเดียวก็นางมีแม่ทัพใหญ่เนาะท่านแม่ทัพใหญ่สองคนเลยนะแต่ข้าไม่รังแกใครก่อนนะจ๊ะ นางคิดคนเดียวหัวเราะคิกคักพี่ชายถึงกับส่ายหัวกับความเปลี่ยนไปของน้องสาวหวังว่านางจะไม่วิปลาสนะ

"ถึงแล้วน้องเล็กอยากได้อะไรบ้างเข้าไปเลือกดูก่อน"

เด็กในร้านขายเครื่องดนตรีรีบเชิญนางกับพี่ชายแล้วแนะนำเครื่องดนตรีแต่ละอย่างให้นางฟังทุกอย่างแบบใจเย็น พี่ชายนางเองก็ใจดีเดินตามน้องสาวช่วยเลือกเครื่องดนตรีได้มาหลายชิ้นก่อนจะมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านนั้นคือเพื่อนของพี่ใหญ่ชื่อพี่ชายเจิ้งห่าวฉีพอเห็นหน้าเพื่อนก็ทักทายทันทีด้วยความดีใจ 

 "หลี่ซูหยางเจ้าจริงๆใช่ไหมวันนี้ลมอะไรหอบเจ้ามาถึงร้านขายเครื่องดนตรีของข้าได้นะ"    

 "อ้อพอดีน้องสาวของข้าอยากได้เครื่องดนตรีในโรงน้ำชาข้าจึงพานางมาเลือกดู"     

"สวัสดีเจ้าค่ะพี่เจิ้งห่าว" นางก้มหัวทักทายเพื่อนของพี่ชายด้วยรอยยิ้มจนตาหยี

เจิ้งห่าวฉีถึงกับตาพร่ามัวกับรอยยิ้มสดใสของน้องสาวของเพื่อน ข่าวลือในวันนี้เขาไปธุระด้านนอกได้ยินว่านางถึงกับตัดขาดจากแม่ทัพลู่เทียนหรงกับเรื่องเกิดขึ้นในจวนเรื่องนางวางยาแถมยังทำสำเร็จเสียด้วย  นางไม่สบายนอนตรอมใจมาเป็นอาทิตย์กับข่าวลือเพราะเขารู้จากปากเพื่อนอย่างหลี่ซูหยางเห็นกลับมาดูแลน้องสาวเป็นอาทิตย์กับข่าวจริงจากปากของเพื่อนเอง

"พี่ได้ข่าวว่าไม่สบายหายดีแล้วหรือเหยียนเอ๋อร์"  เจิ้งห่าวฉีถามนางด้วยรอมยิ้มช่นเดียวกัน 

"เจ้าค่ะข้าหายดีแล้ววันนี้จึงชวนพี่ใหญ่มาเลือกเครื่องดนตรีไปเล่นในโรงน้ำชาของเรา พี่เจิ้งช่วยเลือกด้วยสิเจ้าคะข้าอยากได้แบบ(?) เพื่อให้เล่นได้เป็นวงเจ้าค่ะ ไม่ว่าจะเล่นเพลงช้าหรือเพลงเร็วพี่ชายเจิ้งช่วยแนะนำข้าด้วยนะเจ้าคะ"

นางพูดคุยได้อย่างดีเจิ้งห่าวฉีมองสำรวจน้องสาวของเพื่อนว่านางไม่สบายตรงไหนแต่ตรงหน้าเขานี้ไม่มีเค้าเลยสักนิดว่านางนอนซมตรอมใจเพราะพิษรักจากแม่ทัพลู่เทียนหรง

"ข้าอยากได้ครูสอนเครื่องดนตรีเหล่านี้หรือมีใครอยากทำงานกับโรงน้ำชาของพวกข้ายิ่งดีเลยเจ้าค่ะพี่เจิ้งห่าว"

"พี่รู้จักคนเล่นดนตรีนี้แทบจะทุกคนเพราะเรียนมาด้วยกันบางคนมีงานทำบางคนก็รับสอนเพราะไม่มีคนนำไปทำแสดงเป็นวงเหมือนกับเหยียนเอ๋อร์บอกมาน่ะ" เจิ้งห่าวฉีตอบคำถามนาง

"พี่ชายเจิ้งติดต่อให้ข้าได้ไหมเจ้าคะบอกให้ไปจวนแม่ทัพหลี่ซูหยางได้เลยอีกสองวันข้าให้ท่านลุงหม่าหาคนหัดเครื่องดนตรีนี้ ข้าว่าไปซื้อเอาทาสน่าจะดีนะเจ้าคะจะได้ช่วยให้พวกเขาได้มีงานมีตำลึงใช้ต่อไปด้วย พี่ใหญ่พาข้าไปเลือกคนในโรงค้าทาสด้วยนะเจ้าคะพรุ่งนี้ถ้าพี่ใหญ่ไม่ว่างข้าไปกับคนคุ้มกันเองก็ได้เจ้าค่ะ"   นางถามพี่ชายก่อน

"ไม่ต้องไปหรอกพี่จะหาคนมาให้เจ้าเอง ได้ครบทุกอย่างหรือยังเครื่องดนตรีของน้องจะได้จ่ายตำลึงแล้วค่อยให้เจิ้งห่าวส่งไปให้จวนทีหลัง"

"ครบแล้วเจ้าค่ะพี่ชายเจิ้งห่าวลดราคาให้เหยียนเอ๋ร์ด้วยนะเจ้าคะ"  นางทำตาปริบๆใส่ชายหนุ่มตอนนี้หัวใจเขาแทบจะกระเด็นออกมาจากตัวทำไมนางถึงได้น่ารักขนาดนี้นะเขาอยากให้นางไปฟรีๆเลย แต่เกรงใจแม่ทัพหลี่ซูหยางผู้เคร่งคัดต้องจ่ายครบทุกอย่าง เพื่อนคนนี้ไม่เคยเอาเปรียบใคร แต่ค่อยๆทำให้เพื่อนรู้ว่าเขาอยากเป็นน้องเขยแล้วละตอนนี้

"พี่จะลดให้ทุกอย่างเลยเหยียนเอ๋อร์" เจิ้งห่าวฉีตอบสาวน้อยด้วยรอยยิ้มวันนี้เขามีความสุขได้เห็นรอยยิ้มของสาวน้อยคนนี้เขาแอบชอบนางมานาน  แต่เพราะนางมีคู่หมั้นในวัยเด็กเขาจึงได้แต่มองห่างๆห่วงๆแล้วก็ไม่กล้าบอกนางด้วยในตอนนั้น

ด้านนอกร้านขายดนตรีแม่ทัพลู่เทียนหรงเสร็จจากทำธุระกำลังจะกลับจวนเห็นรถม้าของจวนแม่ทัพหลี่ของหลี่ซูเหยียนนางจะเดินทางด้วยรถม้าคันนี้  ชายหนุ่มจึงมองเขาไปในร้านจนเห็นนางยืนยิ้มให้กับคุณชายเจิ้งห่าวฉีพอดี  หึนางช่างหน้าหนาส่งรอยยิ้มให้ชายอื่นหวานเยิ้มทั้งที่ตัวเองเป็นภรรยาของเขาไปแล้ว ทำให้แม่ทัพลู่ยืนกำมือแน่นอยู่นอกร้านขายดนตรีจนทนไม่ไหว จึงทำเป็นเดินเข้าร้านไปด้านในก่อนจะกระแอ่มขึ้นมาขัดจังหวะนรกของเจิ้งห่าวฉีกำลังจะจีบเมียชาวบ้านพอดี

"อ้าวท่านแม่ทัพลู่อยากได้เครื่องดนตรีตัวไหนขอรับข้าจะให้เด็กพาไปเลือกชม"

หลี่ซูเหยียนกรอกตามองบนก่อนจะเดินหนีไปอีกทางไม่แม้จะมองหน้าของคนรักเก่าของเจ้าของร่างเดิมที่เคยหลงจนโงหัวไม่ขึ้น ทำทุกอย่างจนได้ครอบครองร่างกายของแม่ทัพลู่ปากหมาแต่กรรมดันมาตกใส่ตัวนางต้องมารับผิดชอบเรื่องฉาวโฉ่ในตอนนี้ใครจะสนกันเหอะเสนอหน้าเข้ามาทำไม ตอนนี้กำลังต่อราคาเครื่องดนตรีจากพี่ชายเจิ้งเลยเสร่อมาทำไมตอนนี้ไม่ทราบห่าไอ้บ้าเอ่ยนางคิดในใจอย่างไม่สบอารมณ์

"แม่ทัพลู่ผ่านทางหรือ"  หลี่ซูหยางถามเพื่อนสมัยเด็กแล้วยังทำงานร่วมค่ายกันอีกแต่เขาก็แยกแยะออกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงาน

"เชิญท่านแม่ทัพลู่เทียนตามสบายขอรับข้าขอตัวไปคิดตำลึงสักครู่จะให้คนนำน้ำชามาเสริฟเชิญไปห้องรับรองก่อนก็ได้ขอรับ"

เขาพยักหน้าให้ลูกน้องให้ดูแลแขกต่อก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไปคิดเงินให้หลี่ซูหยาง

"อือทำงานเสร็จผ่านมาเห็นจึงแวะเข้ามาทักทาย"

เขามองร่างบางตามหลังนางไปพอมองเห็นหน้าเขานางถึงกับมองบนเหมือนคนไม่เคยรักเขาเลย จนถึงขั้นวางแผนการสำเร็จหรือเป็นแผนปล่อยเพื่อจับหรือหึมารยาร้อยเล่มเกวียนเสียจริงนะหลี่ซูเหยียนชายหนุ่มคิดในใจ

"อีกสามวันค่อยคุยกัน"  แม่ทัพลู่บอกเพื่อนก่อนจะเดินตามหลังนางไป

"เรื่องเกิดขึ้นในจวนของท่านข้าต้องขอโทษด้วยนะเหยียนเอ๋อร์ล่วงเกินท่านแม่ทัพลู่แล้ว" ถ้าจะพูดเป็นทางการในนี้คงไม่เหมาะจะคุยหลี่ซูยางออกตัวก่อน

"อืมเอาเป็นว่าอีกสามวันยามซื่อข้าจะไปหาที่จวนข้าขอตัวคุยกับน้องสาวของท่านสักครู่"

แม่ทัพลู่พูดก่อนจะลุกออกไปแม่ทัพหลี่มองตามหลังไปด้วยความหนักใจไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับความสัมพันธ์ของน้องสาวในตอนนี้กับแม่ทัพหนุ่มดูเหมือนมันจะไม่ง่ายเหมือนเมื่อก่อนเสียแล้ว