Ep8 ในโรงหนัง

(บทนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่แนะนำให้ลอกเลียนแบบ)

“ไหนนายบอกจะพาผมไปค้างด้วย แล้วนายมาจอดรถบนห้างทำไม นี่คนเยอะแยะนะ ชั้นนี้คนมาดูหนังกันเยอะ”

“นายแม่งป้อด”

“นายจะไม่ให้ผมพักบ้างรึไงทาม”

ชายหนุ่มหัวเราะกับเสียงออดอ้อนของอีกคน

“เราไปดูหนังกัน ผมจองไว้แล้ว” ทามไทเอ่ยบอก

“นายจองห้องวีไอพีหรอ?”

“ถ้าวีไอพี มันจะไปสนุกได้ยังไง”

“ไม่เอานะทาม อย่าเล่นแบบนี้ ผมกลัว!!”

เมื่อชายหนุ่มเห็นสีหน้าของใครบางคนก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เลยเลือกที่จะนั่งกอดซบกันและดูหนังเฉย แต่รับรองว่าหนังจบ เขาจะจัดคนขี้กลัวตรงลานจอดรถในห้างนี่อย่างสาสม

พอถึงโรงหนังเพทายก็อ้ำอึ้งเล็กน้อย เพราะที่ทามไทเลือกมันเป็นที่นั่งแบบ sweet seat มันเป็นกึ่ง private ที่เน้นความส่วนตัวพื้นที่กว้างขวางมีพนักพิงกั้นโซนให้ความรู้สึกเป็นพื้นที่เฉพาะ และขณะเดียวกันก็อยู่ด้านบนสุด

เพทายหยุดยืนมองเบาะนั่งสวีทซีทที่อยู่ตรงหน้าแล้วหันไปมองทามไทอย่างไม่ไว้ใจ

“ทาม..นายจะทำอะไรของนายเนี่ย” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมคว้ามืออีกฝ่ายให้เดินตามเข้าไปนั่ง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเบาะโซฟากว้างข้างๆ กัน

“ฉันแค่อยากดูหนังแบบสบายๆ มีปัญหาอะไรมั้ย?” น้ำเสียงนั้นราบเรียบ แต่แววตาที่ส่งกลับมามันไม่ได้ดูบริสุทธิ์ใจเลยสักนิด

“นายแน่ใจนะว่าแค่มาดูหนัง? นายมัน… มันน่าสงสัย” เพทายเอ่ยพลางย่นคิ้ว ขยับตัวนั่งชิดขอบเบาะที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทามไทหัวเราะหึหึในลำคอเบาๆ “ฉันแค่อยากทำอะไรโรแมนติกกับนายบ้างไม่ได้หรือไงทาย นายแม่งขี้ระแวงเกินไปว่ะ”

“นายไม่ต้องมาพูดจาน่าขนลุกแบบนั้นเลยนะทาม”

เพทายสวนกลับ พร้อมหยิบป๊อปคอนขึ้นมากินกลบเกลื่อนความขวยเขิน ‘แบบนี้เนี่ยนะโรแมนติก’

หนังเริ่มฉาย ในโรงเริ่มมืดสนิท เหลือไว้เพียงแสงจากจอภาพยนตร์ แต่ทามไทที่นั่งข้างๆ ดูเหมือนจะไม่สนใจเนื้อหาบนหน้าจอสักเท่าไหร่ เขาค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้เพทายทีละนิด

“ทาม! นายจะทำอะไร” เพทายกระซิบเสียงเขียว เมื่อรู้สึกได้ว่าทามไทโน้มตัวเข้ามาใกล้เกินความจำเป็นมากเกินไปแล้วนะ

“ดูหนังไง นายก็นั่งดูไปสิ” ทามไทกระซิบตอบ แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมแกล้งวางแขนพาดพนักพิงด้านหลังเบาะของเพทาย

บรรยากาศในโรงเริ่มร้อนขึ้น ทั้งๆ ที่เครื่องปรับอากาศยังคงทำงานอยู่เต็มที่ เพทายขยับตัวเล็กน้อย พยายามรักษาระยะห่าง แต่ทามไทกลับไม่ยอมปล่อยวงแขนออกง่ายๆ

ตุบๆ ตุบๆ ตุบๆ เสียงหัวใจชักจะดังเกินเสียงภาพยนตร์แล้วนะ!!

“ทาม นาย… เอาแขนออกไปเลยนะ!” เพทายหันมาขู่เสียงกระซิบ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสายตากรุ้มกริ่มของอีกฝ่าย

“ฉันเมื่อยแขนน่ะ ขอพิงนายหน่อยไม่ได้หรือไง” เขายังคงเอ่ยหน้าตาย ก่อนจะทำเนียนเอนศีรษะลงมาซบไหล่

อีกฝ่าย

“นี่มันโรงหนังนะทาม!” พูดแทบกระซิบ

“ก็คนดูเขาดูหนัง ไม่ได้ดูพวกเรา นายจะอายทำไม”

เพทายถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เขาอยากจะผลักทามไทออกไปให้พ้นๆ แต่กลับทำได้แค่นั่งนิ่ง ปล่อยให้หัวใจเต้นแรงอยู่ฝ่ายเดียว อีกอย่างข้างในกายตอนนี้มันชักจะร้อนระอุอย่างบอกไม่ถูก

ทามไทแอบยิ้มพอใจที่เห็นคนข้างๆ หน้าแดงก่ำเหมือนลูกมะเขือเทศ แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “นายสนุกมั้ยล่ะ ดูหนังกับฉันแบบนี้”

“สนุกบ้าอะไรเล่า! นายมันตัวก่อเรื่องชัดๆ” เพทายกัดฟันพูดพลางหลบสายตา

มือหนาเริ่มซุกไซร้เข้าที่ชายเสื้อของคนขี้กลัวจากทางด้านหลัง เพทายเริ่มดึงผ้าห่มออกมาคลุมร่างเอาไว้ ก่อนที่ทามไทเองจะดึงมาห่มตัวเองบ้าง ถ้ามองเผินๆ มันก็เหมือนกับคนห่มผ้าด้วยกันทั่วๆ ไป

“ถ้ารู้ว่าจะทำแบบนี้ ทำไมนายถึงไม่จองห้องส่วนตัวล่ะ? ”

“นั่นไง นายยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าตัวเองก็แอบคิด”

คนร่างสูงกว่าเอ่ยถาม

ตอนนี้ข้างในร่มผ้าของพวกเขาเริ่มขยายตุงเป้า ทามไทหันเอ่ยกระซิบข้างๆ ใบหูของอีกฝ่าย

“นายช่วยงัดมันออกมาชักให้ฉันหน่อยสิ”

คนได้ฟังถึงกับหันขวับแทบจะทันที ในขณะเดียวกันเสียงหนังก็ดังกลบทุกสิ่งอย่าง ไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างคนด้านบนสุด

มือเรียวยาวค่อยๆ รูดซิปกางเกงออก ก่อนจะค่อยๆ ดึงกางเกงลงมายังต้นขา ทันใดนั้นเจ้าแท่งไซซ์ยักษ์ขนาด 60 มันก็ผงาดเด้งขึ้นสุดความยาวทั้งๆ ที่ยังไม่ถูกสัมผัสดีซะด้วยซ้ำ ก่อนที่คนตัวเล็กกว่าจะทนไม่ไหว และหันไปกระซิบข้างๆ ใบหูของคนตัวใหญ่ในทันที

“นายแม่งมันขี้เงี่ยนได้ทุกที่”

มีหรือที่คนได้ฟังจะยอม เขากลับมุดตัวเองใต้ผ้าห่มผืนหนา ก่อนจะรูดซิบของอีกคนลงอย่างไว จากนั้นก็งัดเจ้าไซซ์ 58 ที่มันแข็งขึงอยู่ก่อนหน้านี้แล้วจับจ้วงมันมาเข้าปาก ทำเอาใครอีกคนยังไม่ทันตั้งหลัก รู้ตัวอีกที มันทั้งเสียวทั้งกลัวจะมีคนเห็น แต่กลับหยุดการกระทำนี้ไม่ได้ แม่งบ้าชัดๆ โมโหตัวเองชะมัดที่ดันชอบ

คนตัวโตหยุดปาก ก่อนจะเงยหน้าหน้าขึ้นมาถาม

“ให้ฉันหยุดมั้ย? ”

คนร่างบอบบางกว่าส่ายหน้ารัวๆ บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าไม่ให้หยุด

ทามไทเริ่มก้มลงงับเจ้าแท่งไอติมอีกครั้งในผ้าห่ม เขาใช้ลิ้นตวัดเลียรอบๆ หัวที่ฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำใสๆ ก็จะลากลิ้นสากลงมาจนสุดโคน ทำเอาคนร่างเล็กถึงกับแอ่นตูดสู้ มืออีกข้างก็บีบขย้ำบั้นท้ายของอีกคนด้วยความเสียวซ่าน ในขณะที่ริมฝีปากของอีกคนที่ดูดดื่มควงกระบองไซซ์ 58 ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาจนดังจ๊วบจ๊าบ เขาเอามืออีกข้างช่วยรูดชักขึ้นชักลงเบาๆ ไปตามจังหวะ สลับกับดูดอย่างรุนแรงดุเดือด ลิ้นยังคงตวัดรัวๆ ตรง ปลายหัวหยักแล้วเร่งความเร็วอย่างบ้าคลั่ง

“อื้มมม ทาม …. ผมเสียว…”

คนถูกกระทำกัดฟันจนดังกรอดใบหน้าขึ้นเป็นสันกราม

ยิ่งได้ฟังเขาก็ไม่ยอมหยุด เขาผงกหัวขึ้นสุดลงสุดจนคนถูกกระทำแทบกลั้นหายใจ มันเสียวสุดๆ จนใจจะขาด เจ้าแท่งเอ็นเริ่มแผ่ขยายเหมือนมีน้ำค่อยๆ สูบฉีดมาตามเส้นเอ็น บ่งบอกได้ว่าใครอีกคนกำลังจะถึงฝั่ง เขาเร่งจังหวะมือและจังหวะดูดอย่างเต็มที่

“ทามครับ … ที่รัก … ผมจะเสร็จ”

อื้มมมม … ซี้ดดดด …

ชายหนุ่มปล่อยน้ำเชื้อลาวาอุ่นๆ เข้ามายังโพรงปาก คนร่างโตดูดกระดกกลืนกิน ก่อนจะจะแทะเล็มเลียทำความสะอาด ยิ่งเขาตวัดเรียวลิ้นที่ปลายหัวดอก คนร่างเล็กยิ่งเกร็งจิกกระตุก เขาก็ยิ่งได้ใจที่ได้แกล้ง ก่อนจะค่อยๆ มุดหน้าออกจากผ้าห่ม แล้วรีบคว้าริมฝีปากของคนที่พึ่งปล่อยน้ำให้เขากลืนกินอย่างไวๆ

“เป็นไงครับ คนขี้กลัว .. ม๊วฟ …”

คนที่พึ่งเสร็จก็รู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะหันซ้ายแลขวา ดูว่ามีใครหันมามองพวกเขาไหม ซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือไม่

‘นี่ผมควรจัดให้นายด้วยรึเปล่านะ!!’

“ทาม ….? ”

“หืมม? ”

“นายอยากให้ผมช่วยมั้ย? ”

คนร่างสูงใบหน้ามองตรงที่จอหนังแต่คลี่ยิ้ม ก่อนจะเอ่ยตอบว่า

“ถ้านายกังวลก็ไม่เป็นไร” จากนั้นเขาก็หันมาบอกกับคนข้างๆ ว่า “ถึงยังไงออกไป ฉันก็จะจัดนายในรถต่ออยู่ดี”

พูดเสร็จก็หันมายิ้มและหน้าตรงมองหนังต่อ ปล่อยให้คนขี้อายใบหน้าแดงก่ำอยู่ข้างๆ

หนังจบลงพร้อมกับแสงไฟที่เริ่มสว่างจ้าขึ้น ทามไทลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วยื่นมือให้ใครอีกคนเอื้อมมาจับ

“ไม่เอาหน่าทาม เดี๋ยวคนอื่นสงสัย”

“งั้นก็ได้ นายก็เดินดีๆ ล่ะ คนเยอะแยะเดี๋ยวสะดุดล้ม”

“ผมเดินเองได้หน่า นายนี่ก็!” ร่างบางปัดมือคนร่างสูงออกเบาๆ ก่อนจะรีบเดินนำหน้าออกจากโรงหนังไป ทิ้งให้ทามไทหัวเราะหึหึอย่างเอ็นดู

ร่างสูงไม่ได้หยุดแค่นั้น เขารีบเดินตามหลัง พร้อมเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะแซวไม่หยุด

“นายเขินฉันใช่มั้ยล่ะทาย”

เพทายหันกลับมาทำหน้านิ่ว “เขินบ้าอะไรเล่า!!”

ทามไทหัวเราะอย่างพอใจ ก่อนจะรีบเดินไปให้ทันคนด้านหน้า กระซิบที่ข้างหูใครอีกคนเบาๆ

“งั้นเดี๋ยวฉันไปจัดนายต่อที่รถแบบที่เคยบอกไว้ไง”

คำพูดนั้นทำเอาเพทายหยุดชะงักไปทันที ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นอีกครั้ง

“นายมัน… ไอ้บ้า!”

ทามไทหัวเราะร่วน ก่อนจะเดินไปโอบไหล่คนขี้โวยวายแล้วพาเดินไปยังลานจอดรถอย่างไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง…