เล่ห์ลวงวิวาห์รัก
หลังจากที่ชายหนุ่มหลับลงไม่นาน ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นในเวลาต่อมา จึงพาตัวเองหายเข้าไปในห้องน้ำด้วยความปวดร้าวระบมจนทนไม่ไหว รสิกายืนนิ่งงัน เมื่อเห็นเงาสะท้อนกระจกบานใหญ่ ที่มีร่องรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ทั่วทั้งร่างขาวนวลเนียน ไม่ว่าจะเป็นลำคอขาวเนียน ไหล่มน มากที่สุดก็เนินอกอวบอิ่มของเธอ
หญิงสาวยกมือปิดเสียงสะอื้นอันสั่นเครือที่พยายามกั้นไว้ รับไม่ได้กับร่องรอยตรงหน้าจนอยากจะเบือนหน้าหนี สายน้ำอันใสสะอาดไหลรดลงบนเรือนร่าง พยายามถูรอยที่ชายหนุ่มฝากไว้ ยิ่งถูเท่าไรก็ไม่ออก ยิ่งฝังลึกลงไป
ไม่นานก็ออกมาด้วยชุดนอนสีขาวสะอาดตาพร้อมเดินตรงไปยังห้องรับแขก โดยหันมองสามีทางนิตินัยและพฤตินัยครู่หนึ่ง
ก่อนล้มตัวลงนอนที่โซฟา โดยมีขวดไวน์ของชายหนุ่มที่ดื่มก่อนหน้านี้วางอยู่ดังเดิม จึงจัดการเก็บขวดต่าง ๆ นา ๆ ให้เรียบร้อย ถ้าเข้าตื่นมาเห็นขวดไวน์ที่ล้มเกลื่อนห้องคงไม่พอใจเป็นแน่ และล้มตัวลงนอนบนโซฟาตัวเดิมช้า ๆ ก่อนปิดตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
อิชย์พลิกตัวหมายจะคว้าร่างบางที่พึ่งได้เป็นเมียห
เล่ห์ลวงวิวาห์รักรสิกางัวเงียตื่นขึ้นในช่วงบ่าย เพราะรับรู้ถึงเสียงท้องร้อง คงเป็นเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อคืนกระมัง ร่างบางพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างที่สอดส่องลอดผ่านหน้าต่างกระจกบานกว้างเข้ามาเมื่อสำรวจตนเองก็พบว่าตอนเองกลับมานอนอยู่ในห้องนอนแล้ว คงไม่มีใครพาเข้ามานอนที่นี่ได้นอกจากเขา คนที่เธอแอบรักและรักสุดหัวใจ แต่เขากลับไม่รักเธอเลยร่างเล็กพยายามยันกายลุกจากเตียงหมายจะเข้าไปอาบน้ำ แต่ต้องเบ้หน้าน้อย ๆ เพราะเจ็บกลางกายสาว“ตื่นแล้วเหรอ! แล้วเธอจะลุกไปไหน”หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อย พยายามลุกจากเตียงกว้างอีกครั้งอิชย์กำลังเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่อวดเก่ง ทำท่าจะลุกออกจากที่ แต่เสียงเรียกของลูกน้องดังขึ้นเสียก่อน“นายครับ ข้าวต้มที่สั่งมาแล้วครับ จะให้ผมยกไปวางในห้องให้หรือเปล่าครับ” ลูกน้องหนุ่มถามด้วยความหวังดี แต่เท้าแกร่งกำลังจะก้าวเข้าไปต้องชะงักไว้เสียก่อน“ไม่ต้อง! เอ่อ…เอาวางไว้ตรงโต๊ะนั่นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง นายมีอะไรก็ไปทำเถอะ”ชายหนุ่มห้ามเสียงแข็งในคราแรก หลังจากนั้นค่อยปรับน้ำ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 25“เดี๋ยวนี้เธอกล้าจ้องฉันแล้วทำตาเขียวใส่ด้วยเหรอ หึ…ฉันไม่ชอบรังแกคนป่วยน่ะ” เจ้าของใบหน้าหวานบัดนี้กับงอง้ำ แต่ช่างน่ารักน่าชังในสายตาคนมอง ราวกับว่าเธอนั้นค่อยๆก้าวเข้ามาอยู่ภายในใจเขาเสียแล้วกระมัง“ส่งช้อนมาให้ฉันสิคะ ฉันจะกินเอง” มือเรียวบ้างยืนออกไปรับช้านจากชายหนุ่ม“ไม่ ฉันจะป้อน แรงก็ไม่ค่อยจะมียังดื้ออีก ยัยเด็กดื้อ” ชายหนุ่มตักข้าวต้มป้อนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หญิงสาวหันหน้าหนี“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”ใบหน้าคมมองหน้าหวาน แน่นอนว่าเธอนั้นไม่ใช่เด็กแล้ว เด็กบ้าอะไรจะหวานไปทั้งตัวขนาดนี้“ทำไมไม่กิน!”“ก็มันร้อน” นัยน์ตาหวานมองช้านที่มีไอร้อนขึ้นไม่ขาดสายเขาพยักหน้า ก่อนจะเป่าข้าวต้มในช้อนและส่งให้เธออีกครั้ง“อะ หายร้อนแล้ว กินสิ”หญิงสาวยอมกินข้าวต้มที่ชายหนุ่มป้อนแต่โดยดี หลังจากที่กินข้าวต้มได้เพียงไม่กี่คำ รสิกาก็ยกมือขึ้นปิดปาก“พอแล้วค่ะ ฉันอิ่มแล้ว”“จะพอได้ยังไง เพิ่งกินไปแค่ไม่กี่คำเอง เมื่อวานก็ไม่ได้กินอะไร”“ก็เพราะใครละคะ … แต่ตอนนี้ฉันอิ่มแล้วจริง ๆ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 26ตกกลางดึกรสิกาลุกจากเตียง เมื่อรู้สึกว่าอาการป่วยจะทุเลาลงบ้างแล้ว จึงลุกออกมามองดูดาวนับหมื่นนับล้านดวงบนท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ที่ส่องแสงระยิบระยับ ที่ไม่ค่อยจะมองเห็นได้ในเมืองใหญ่ แต่ผิดกับท้องฟ้ายามนี้ทีดาวเต็มไปหมด ทำให้มองแล้วไม่เบื่อ พร้อมกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไปด้วยประหนึ่งบทเพลงแสนหวานที่ขับกล่อมยามราตรี อิชย์กวาดมือไปมา เพื่อคว้าร่างเล็กที่นอนข้าง ๆ หวังจะกอดให้ความอบอุ่น แต่ก็พบกับความว่างเปล่าจึงลืมตามาด้วยความงุนงง“หายไปไหนอีกแล้ว”คำถามเดิมวนออกมาอีกครั้งนัยน์ตาคมมองไปรอบ ๆ ห้อง ก็สะดุดกับร่างบางที่ยืนกินลมชมวิวอยู่ด้านนอก ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่กำลังเพลิดเพลินกับท้องฟ้ายามราตรีไม่ให้เธอได้รู้ตัว เมื่อเดินเข้ามาใกล้ก็สวมกอดจากด้านหลัง คนที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ บวกกับบรรยากาศที่แสนสบายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดเบา ๆ“มายืนทำอะไรตรงนี้”ร่างที่กำลังมองดาวบนฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย“อุ้ย! คุณอิชย์ลุกมามีอะไรรึเปล่าคะ” ร่างบางหันมาตามเสียง“นึกว่าเมียหาย
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 27“ว่ายังไง ยัยอินใช้งานหนูหนักเกินไปมั้ย”“มะ…ไม่ค่ะ ก็ทำปกตินั่นแหละ” เสียงหวานเอ่ยอบ่างติดขัด“จริงเหรอ” ชายหนุ่มก้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จมูกโด่งรับกับใบหน้าหล่อเหลาหายใจรวยระรินรดพวงแก้มนุ่ม ก่อนจะฉวยโอกาสหอม กลับไปเขาต้องถามน้องสาวให้รู้แล้วรู้รอดเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้ใช้งานเมียตัวน้อยของเขาหนักเกินไป เกรงว่าเมียจะปกป้องน้องอีก"ว่าแต่ทำไมถึงเรียกริตาว่าหนูล่ะคะ""ก็ตัวเล็กแบบนี้ไง พี่ถึงได้เรียกว่าหนู หนูตัวเล็ก ๆ จับกินง่ายดี"คนฟังใบหน้างอง้ำกับประโยคนั้น ก่อนเปลี่ยนเป็นหน้าแดงซ่านกับประโยคต่อมาก็พอจะเดาได้ว่า ไอ้คำว่าจับกินของเขานั้นมันเป้นอย่างไร"คืนนี้พี่ขอนะ หนูน้อยของพี่" ริมฝีปากบางกำลังจะเอ่ย แต่ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาอย่างเอาแต่ใจ ด้วยความอ่อนโยน“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะคะ” ร่างบางยังไม่ทันตอบอะไรต่อก็ถูกชายหนุ่มกระซิบด้วยน้ำเสียงกระเส่าราวกับต้องการคนตรงหน้าอย่างยิ่ง“ก็จะทำให้ยอมเอง”ริมฝีปากหนาประทับรอยจูบซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของรสิกาอย่างเร่าร้อน“อืม…” คนตัวเล็กเผลอครางออกมาอย่างลืม
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 28ชีวิตหลังแต่งงานเกือบสองเดือนแล้วที่เขากับเธอแต่งงานกันมา แต่ทุกอย่างก็เหมือนจะดีขึ้น เพราะชายหนุ่มเริ่มพูดดีกับเธอบ้างแล้ว อย่างวันนี้ก็เช่นกัน พอเธอตื่นก่อนเขาก็จัดเตรียมชุดทำงานไว้ให้เขาอิชย์รู้สึกตัวเมื่อรู้สึกถึงแสงของดวงตะวันในยามเช้าปลุกเขาขึ้นมาจากนิทราที่สุขสม แต่ยังไม่วายควานหาร่างบางที่นอนเคียงข้างเขาเมื่อคืน เพื่อสวมกอดเธออีกครั้ง แต่ก็พบความว่างเปล่า เตียงทีเคยอุ่นตอนนี้เย็นเสียแล้ว เธอน่าจะลุกไปนานพอสมควรแม้จะรู้สึกขัดใจ แต่ต้องลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้าประชุมตอนสาย ๆ ชายหนุ่มเห็นชุดสูทสีกรมที่ดูไม่เข้มไปไม่อ่อนไปที่หญิงสาวจัดเตรียมเอาไว้ให้ จึงหยิบชุดสูทที่รสิกาเตรียมไว้มาสวมอย่างไม่รีบร้อน จนคนที่ทำอาหารอยู่ด้านล่างเห็นไม่ลงมาสักทีเลยขึ้นมาตาม“พี่อิชย์แต่งตัวเสร็จรึยังคะ คุณแม่กับคุณลุงให้ขึ้นมาเรียกลงไปทานข้าวค่ะ เดี๋ยวจะไปประชุมสายนะคะ” เข้ามาในห้องก็เห็นชายหนุ่มกำลังแต่งตัวอยู่จึงหันหน้าหนีไปทางอื่น“นี่หนูน้อยจะอายทำไมยังไม่ชินอีกเหรอ พี่เห็นของหนู หนูก็เห็นของพี่” สายตาคมหรีตามองอย่าง
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 29“ลงมากันแล้ว อินว่าจะขึ้นไปตามอยู่ดีเลย หิวจะแย่อยู่แล้ว” อิษยาชะงักเท้ากลับเข้าที่เมื่อเห็นพี่ชายและพี่สะใภ้เดินลงจากชั้นสองเคียงคู่กัน“ถ้าหิว ทำไมไม่กินกันไปก่อนล่ะ” ผู้เป็นพี่ชายบอกตอบน้องสาว“รอทานพร้อมกัน อีกอย่างอินจะไปทำงานพร้อมพี่ริตา” เสียงอ่อนของอิษยาตอบพี่ชายก่อนหันไปหาพี่สะใภ้อย่างออดอ้อน“ไม่ต้อง! เมียฉัน ฉันไปส่งเอง” เสียงเข้มตอบน้องสาวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามคนที่ถูกพูดถึงตกใจเล็กน้อย เพราะตลอดเวลาที่แต่งงานกันมาเขาไม่เคยพูดคำนี้ต่อหน้าใครเลย อิษยาถึงกับเบะปากมองบนด้วยความหมั่นไส้พี่ชายที่หวงเมียอย่างออกนอกหน้า ทีเมื่อก่อนแทบจะบีบคอให้ตายคามือเดี๋ยวนี้น่ะหรือต่างกันราวฟ้ากับเหวคุณอดิศวรเห็นท่าทางสองพี่น้องคงไม่หยุดเถียงกันง่าย ๆ เลยเอ่ยปากห้ามเสียงดุ“เจ้าอิชย์ ยัยอินหยุดเถียงกันได้แล้ว กินข้าวได้แล้วเดี๋ยวจะไปทำงานสายกันหรอก”รสิกาเห็นป้านวลยกอาหารมาเพิ่มที่โต๊ะจึงเอ่ยถาม “ป้านวลมีอะไรให้ริตาช่วยมั้ยคะ”“ไม่มีแล้วค่ะ คุณริตาทานเถอะ” หญิงสาวพยักหน้าน้อย ๆ“ริตากินเยอะๆ นะ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักตลอดการทำงานหญิงสาวทำด้วยยิ้มด้วยจนเพื่อนร่วมงานอดที่จะแปลกใจกับอาการของเธอไม่ได้“วันนี้พี่ริตาดูอารมณ์ดีมากเลยนะคะ”พนักงานสาวคนหนึ่งในร้านที่เป็นผู้ช่วยเธอเอ่ย เมื่อเห็นรุ่นพี่ที่เป็นทั้งพี่และเจ้านายเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่“สีหน้าพี่บ่งบอกว่าพี่มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ” รสิกาถามด้วยคำตอบในเวลาเดียวกัน สีหน้าเปื้อนยิ้ม พนักงานที่ถามพยักหน้าน้อยอดอิจฉาเจ้านายสาวไม่ได้“แหม ไม่ได้บ่งบอกว่ามีความสุขธรรมดาหรอกนะ แต่มันบอกว่าเธอมีความสุขมากเลยต่างหากล่ะ” เสียงจีบปากจีบคอของเมนี่แทรกขึ้น“เจ๊ก็...แล้วเจ๊จะไปไหนคะ” รสิกาเอ่ยถามเมื่อเห็นชายใจหญิงแต่งตัวดีผิดปกติ“ไปทานข้าวและคุยงานกับลูกค้า”“ไปคนเดียวเหรอ”“ไปกับเจ้านายคนสวย” เธอยิ้มรับ ก่อนมองไปยังเจ้านายสาวอย่างอิษยา พลอยทำให้รสิกายิ้มตอบก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานที่ตอนเองรักตรงหน้าให้ดีที่สุด เพราะทุกชุกที่ทำนั้นล้วนออกแบบและตัดเย็บมาจากใจ นั้นคือตัวตนของร้านแห่งนี้มาเป็นเมียพี่เถอะน้อง“เจ๊จะไปกันยังคะ ไปถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักครืน ครืน ครืนเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของเธอสั่นเตือนเมื่อมีคนโทรเข้าและไม่ดูชื่อด้วยว่าใครโทรมา“ฮัลโหล! ใคร มีอะไร” เสียงหวานปนห้วนที่ยังขุ่นเคืองไม่หายถามปลายสาย“เป็นอะไร อารมณ์เสียอะไรมา” น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่คุ้นเคยถามอย่างเป็นห่วง“อ้าว…พี่อิชย์เองเหรอคะ ขอโทษทีค่ะ พี่มีอะไรหรือคะ”“เอาสรุปรายได้ของปีที่แล้วมาให้พี่หน่อย เราอ่านหรือยัง”“อ๋อ...รายได้ของโรงแรม อินดูเสร็จเมื่อกี้เองค่ะ เดี๋ยวเดินเอาไปให้นะ”ไม่นานอิษยาก็เดินถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องของไปยังห้องของพี่ชายที่อยู่ไม่ไกลกันนัก“คุณอินคะเข้าไม่ได้ค่ะ” เลขาสาวหน้าห้องของอิชย์ลุกมาห้าม“มีอะไร! ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม เลขาสาวจำเป็นอีกคนจึงไม่กล้าห้ามอีก จึงปล่อยให้น้องสาวของท่านประธานห้องไป ถ้าขืนเธอห้ามอีกระเบิดคงลงบริษัทเป็นแน่ทันทีที่ร่างบางเข้ามาในห้องก็พบธีรดลกับคู่ควงนั่งอยู่ตรงโซฟาสีเทาเข้มในห้องของพี่ชาย“เข้าห้องพี่ไม่คิดจะเคาะประตูหน่อยเหรอ” อิชย์เงยหน้าขึ้นมาพบว่าเป็นน้องสาวจึงถามขึ้น
คู่หวานรสิกา อิชย์ตอนพิเศษรสิกายืนกอดอกอยู่ที่ระเบียงบ้านพักตากอากาศของสามีด้วยใบหน้าบึ้งตึงมองออกไปยังท้องทะเลที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เมื่อได้ยินเสียงออดอ้อนของสามีจอมเจ้าเล่ห์ดังมาจากทางห้องนอน หญิงสาวหันไปมองเล็กน้อยแล้วจึงสะบัดหน้าหนี“เมียจ๋า มายืนทำอะไรตรงนี้”น้ำเสียงออดอ้อนราวกับเสือสิ้นลาย รวบรางของภรรยามากอดเอาไว้พร้อมซบหน้าลงบนไหล่บาง“ไม่ต้องมากอดเลย” เสียงหวานพูดไร้หางเสียงใส่สามี ก่อนจะพยายามแกะมือกาวราวปลาหมึกออกจากเอวคอดกิ่ว“เมียจ๋าเป็นอะไร โกรธพี่เรื่องอะไร” นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมชื่อดังพยายามทำใจเย็นเมื่อพยายามคุยกับเมียตัวน้อยที่ทำกับโกรธเขามาเป็นชาติยืนงอนอยู่เช่นนี้“พี่อิชย์ทำอะไรไว้ล่ะคะ” เอ่ยจบพร้อมสะบัดหน้าไปมองยังดวงตะวันที่กำลังหายลงจมท้องทะเลกว้างที่ฉาบฉายเป็นที่ทองใบหน้าหล่อเหลาทำหน้าฉงนราวกับไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด ก็จริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำอะไรผิดจึงถามเมียรักออกไป“พี่ว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ”“พี่อิชย์นั่นแหละผิด เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง”
เล่ห์ลวงวิวาห์รักอีกคู่หนึ่งดอกรักกำลังผลิบานสวยงาม ระหว่างเอื้องคำกับกฤตย์ ด้วยเกือบเดือนที่ผ่านมาชายหนุ่มคอยเทียวไร้เทียวขื่อก่อกวนหัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กสาวตลอดเวลาที่เขาเดินทางขึ้นมาพร้อมกับเจ้านาย ที่มาง้อนายหญิงสาวที่ไร่แห่งนี้ เด็กสาวคนนี้ตามติดรสิกาตลอด จนบางเวลาอิชย์แทบไม่ได้เข้าใกล้เลย เลยขอร้องให้เอาเด็กสาวคนนี้ออกไปจะได้มีเวลาง้อเมีย“เอื้องจะเดินหนีฉันไปถึงไหน” ชายหนุ่มเดินตามหลังเด็กสาวมาติด ๆ ถาม“ไม่ต้องตามมา กลับไปเลย ไม่ต้องตามหนู”“ไม่ตามได้ไงก็เธอเดินหนีฉัน” ชายหนุ่มสาวเท้ายาว ๆ เพื่อให้ทันคนตัวเล็ก ก่อนจะรวบเข้ามากอด“ปล่อยเดี๋ยวนี้ บอกแล้วไงว่าห้ามโดนตัว” เอื้องคำพูดเสียงเขียว“ใช่เหรอมากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้วนะ ลืมเหรอตัวเล็ก” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูแผ่วเบา“กลับไปเลย ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีกนะ”“ไล่จังเดี๋ยวก็ไม่มาหาจริง ๆ หรอก” ชายหนุ่มขู่เล็กน้อย กำลังจะพูดต่อก็มีเสียงเรียกอันคุ้นหูของเจ้านายหนุ่มดังขึ้นมาเสียก่อนเลยต้องผละออกจากร่างเล็ก“ไอ้กฤตย์อยู่ไหน กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวเมียฉันเปลี่ยนใจ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักบทส่งท้าย“หลับแล้วเหรอเนี่ย” รสิกาลงถือผ้าห่มมาจากข้างบนเพื่อจะเอามาให้สามี แต่ไม่คิดว่าเขาจะหลับเร็วแบบนี้ “นอนแบบนี้หนาวแย่”แต่หารู้ไม่คนที่นอนอยู่บนโซฟาลืมตาอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแกล้งหลับตาลงพร้อมกับเอาแขนกอดเอวบางจนล้มลงบนตัวเขาเบา ๆ“นี่มันอะไรเนี่ย หลอกกันเหรอ” รสิกาบ่นเบา ๆ แล้วมองหน้าคนที่นอนหลับอยู่“เมียจ๋านอนด้วยนะ นอนคนเดียวมันหนาว” ชายหนุ่มแกล้งละเมอพลางสูดดมความหอมจากเรือนร่างที่กอด“หลับจริงหรือแกล้ง” มือบางพยายามแกะมือหนาออกจากเอว“ลงมาทำไม มันหนาวนะ” คนที่นอนบนโซฟาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“กลัวหนาวตายในบ้าน เลยเอาผ้าห่มมาให้ค่ะ”“น้ำเสียงแบบนี้งอนเรื่องเมื่อเย็นอยู่ใช่ไหม”“เปล่าไม่ได้งอน” หญิงสาวกอดอกเชิดหน้าใส่“แบบนี้แหละที่เขาเรียกว่างอน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ “พี่ไม่ได้ว่าริตาอ้วนเลยนะ”“ก็พี่ว่าริตาตัวหนัก” รสิกาเงียบไปครู่หนึ่งกำลังจะพูดต่อ แต่ถูกชายหนุ่มขัดก่อน“ที่ว่าหนักหนักเจ้าตัวเล็กด้วยต่างหาก” ว่าแล้วใช้เอา
เล่ห์ลวงวิวาห์รักยอมเมียทุกอย่างตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมารสิกาไม่ได้เห็นหน้าของอิชย์เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปไหนหรือทำอะไร หากในใจลึก ๆ ก็อยากรู้ว่าเขานั้นอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ติดต่อกลับมาเลย ปกติก่อนที่เขาจะเงียบ เขาชอบมากดไลก์อินสตาแกรมของเธออยู่บ่อยครั้ง เวลาเธอทำอะไรก็ตาม แต่พักนี้กลับไม่เห็นเขาเข้ามาดูหรือกดไลก์แต่อย่างใด“ไม่คิดจะติดต่อกลับมาเลยอิตาบ้า! โอ้ย! จะไปคิดถึงผู้ชายใจร้ายทำไมล่ะ ลืมสิลืม” มือบางตบศีรษะตัวเองเบา ๆ แต่ถูกมือหนาของใครบางคนจับไว้ราวกับให้หยุดการกระทำที่ทำร้ายตัวเอง เลยเงยหน้าไปมองก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่เพิ่งจะบ่นคิดถึงเมื่อครู่“คิดถึงพี่อยู่เหรอจ๊ะเมียจ๋า” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้านวลที่ขึ้นแดงชมพูระเรื่อ“บ้า! ใครจะไปคิดถึงคนอย่างคุณกัน” หญิงสาวตอบกลับทันควัน เขาพยักหน้าเบะปากเล็กน้อยไม่เชื่อสิ่งที่รสิกาพูด“เอ๋…แล้วเมื่อกี้ใครนะที่บ่นว่าไม่คิดถึงกันหรือไงตาบ้า แถมยังส่องอินสตาแกรมกันอีก คิดถึงพี่ก็บอกมาเถอะ” อิชย์บอกในสิ่งที่ได้ยินทั้งที่ยังไม่ยอมปล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักง้อเมีย ภาค 2เอื้องคำที่โดนกฤตย์ลากออกมาโวยวายตลอดทาง แต่ดีที่ชายหนุ่มเอามือปิดปากเด็กสาวไว้ ซึ่งเธอก็ทั้งดิ้นทั้งโวยวาย“ตั่วเป๋นป้อจาย มาโดนโตแม่หญิงมันบ่แม่นเด้อ”“หะ เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ”ชายหนุ่มถามด้วยความไม่เข้าใจ เธอจึงต้องเปลี่ยนภาษาพูดใหม่“ฉันบอกว่าเป็นผู้ชายมาโดนตัวผู้หญิงแบบนี้ไม่ดี”“แบบนี้นี่เอง พูดกลางได้ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรก”“แล้วจะปล่อยได้หรือยัง”“โอเค โอเค ฉันปล่อยแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กหัดพูดจากับผู้ใหญ่ดี ๆ หน่อย”“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ชายหนุ่มมองอีกครั้ง อืม ๆ ก็ไม่ใช่เด็กแล้วจริง ๆ แฮะ“แล้วคุณลากฉันออกมาแบบนี้ทำไมมิทราบ” เอื้องคำกอดอกถาม“แค่ไม่อยากให้เธอไปเป็นก้างขวางคอคุณอิชย์กับคุณริตา”“แล้วถ้าพี่ริตาเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง”“ไม่ต้องห่วงเจ้านายฉันดูแลได้”“เชอะ แค่บอกไม่ให้ไปเป็นก้างเจ้านาย ไม่เห็นต้องลากออกมาแบบนี้เลย บอกฉันดี ๆ ก็ได้” ว่าแล้วก็หันหลังจะเดินกลับไปยังบ้านพัก“เดี๋ยว! แล้วจะไปไหน ฉันยังไม่รู้จักชื่อ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก พาร์ททื่สี่สิบหกค่ะเวลาล่วงเลยมาเกือบเย็น ชายหนุ่มยังคงรอหญิงสาวอยู่หน้าบ้าน ไม่กล้าเข้าไป จนได้เวลาของหญิงสูงอายุนามว่ายายสายใจ เจ้าของส้มสายใจกลับเข้าบ้าน ซึ่งเป็นคุณยายของรสิกา“เอ้า! พ่อหนุ่มมายืนอะไรอยู่ตรงนี้”“สวัสดีครับคุณยาย ผมเป็นสามีของริตาครับ”“อิชย์เหรอลูก มา ๆ เข้าบ้านก่อน” นางเอ่ยชวนหลานเขยที่นางเคยเจอตอนงานแต่งงานของหลานสาว“ขอบคุณครับคุณยาย”“นั่งก่อนสิลูก ว่าแต่มาทำอะไรมืดค่ำแบบนี้”“ผมมาหาริตาครับ”“แล้วทำไมไม่เข้ามานั่งรอในบ้านล่ะ”“ผมไม่กล้าเข้ามานั่งข้างในครับ ผมกลัวริตาโกรธหนักกว่าเดิม”“งั้นยายขอถามหน่อยว่าทำไมริตาถึงมาที่นี้ อิชย์ทำอะไรหลานยาย”“ผมทำไม่ดีกับริตาครับ ผมเข้าใจเธอผิด ริตาเลยหนีมา” จากนั้นชายหนุ่มก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับหญิงชราฟัง“ยายขอถามอิชย์อีกอย่าง อิชย์รักหลานยายมั้ยลูก”“รักครับ ผมรักริตามาก ๆ” เขาตอบโดยไม่ต้องคิด หญิงชราที่ท่าทางแข็งแรงพยักหน้าเบา ๆ“งั้นเอาเป็นว่ายายจะช่วยนะ เพราะเห็นแก่เหลนไม่อยากให้กำพร้าพ่อ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“เพิ่งรู้เหรอ ว่าผัวเป็นคนแบบนี้” ไม่พูดเปล่า ร่างหนาค่อย ๆ เสียดแทรกเข้าไปอยู่ภายในขยับทีละน้อย ๆ ให้คนใต้ร่างปรับตัวได้ บทรักบทพิศวาสที่แสนเร่าร้อนของทั้งคู่ดำเนินต่อไปจนกลางดึก“เมียพี่นี่แน่นจริง ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยกับร่างบางที่นอนกอด“เมียเหรอคะ” หญิงสาวถามทั้งที่นอนกอดกับอกอุ่น“ใช่สิ อินเป็นเมียพี่นิ”“พี่ธีร์คะ”“หืม ว่าไง” ถามพร้อมกับหอมหน้าผากมนอย่างหวงแหน“เมื่อไรเราจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน”“พี่ยังไม่พร้อม อีกอย่างพี่ยังไม่ได้เอ่ยเรื่องของเรากับครอบครัวพี่เลย อินถามทำไม”“อินแค่ถามเพื่อความมั่นใจค่ะ”“พี่รักอินคนเดียว”“อินว่าพี่กลับไปได้แล้วนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”“ยังดึกอยู่เลยนะ อีกอย่างพี่อยากนอนกอดอินยันเช้าเลย”หญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เหนื่อยที่จะอยู่ในเงาของเขา เลยต้องหลับไปทั้งน้ำตา“พี่ขอโทษ รอพี่พร้อมนะ พี่จะยกขันหมากมาขอ” ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ พร้อมกระชับอ้อมกอด กลัวว่าคนที่กอดจะหายไป
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 43เหมือนความสัมพันธ์ของธีรดลกับอิษยากำลังไปได้สวย แต่สองสามวันมานี้หญิงสาวกำลังยุ่งกับงานที่ร้านและโรงแรม จึงไม่ค่อยมีเวลาพักวันนี้หญิงสาวเลยเลือกกลับมานอนที่บ้านแทนการไปนอนเพนเฮาส์หรือคอนโด เพราะนานแล้วที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ด้วยความเอาแต่ใจของธีรดลชอบบังคับให้เธอไปอยู่คอนโดส่วนตัวของเขาใช่ว่าเขานะนอนเฉย ๆ นะ ชายหนุ่มหาทางรังแกเธอทุกครั้ง ไหนจะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ยังต้องมารับบทรักที่เขาเรียกร้องแทบจะตลอดคืนอีก เธอก็เหนื่อยเป็นนะ วันนี้เลยได้แต่หวังว่ากลับมานอนที่บ้านเขาจะไม่ตามมา“ป้านวลคะ เย็นนี้มีอะไรให้อินทานบ้าง”“คุณอินอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าทำให้”“อะไรก็ได้ค่ะ สักอย่างสองอย่างก็พอ”“ได้ค่ะ รอป้าสักครู่นะคะ” ร่างอวบของแม่บ้านกำลังจะหันหลังเข้าครัวเสียงหวานเรียกไว้“ป้านวล...คุณพ่อกับน้าสาไม่อยู่เหรอ”“คุณท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสองสามวันค่ะ”“อ๋อ งั้นอินเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันค่ะ”“ได้ค่ะ”ไม่นานหญิงสาวก็ทานอาหารที่แม่บ้านทำให้จนหมดแล้วเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากิน แล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลายชั่วโมงผ่านกว่าจะเคลียร์เอกสารกองโตที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปทิ้งตัวบนโซฟาตัวยาวมุมห้องที่ครั้งก่อนเคยมีรสิกาคอยเอาอาหารมาให้อยู่บ่อย ๆภาพวันวานอันหอมหวานหวนคืนมาอีกครั้ง...“พี่อิชย์คะว่างหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองไปยังประตูห้องทำงานตามเสียงหวานที่ส่งเสียงมาก่อนตัว“ว่างจ้ะเมียจ๋า” อิชย์มองภรรยาที่รักตรงหน้าพร้อมส่งสายตาหวานออดอ้อน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน“หืม ถ้าจะส่งสายตาหวานขนาดนี้ อยากอ้อนเมียเต็มที่เลยล่ะสิ” ธีรดลเอ่ยแซวและหันมองเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างบางเขินจนหน้าแดง รสิกาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสนิทของสามี“ริตาเอาอาหารกลางวันมาให้พี่อิชย์ค่ะ”หญิงสาวค่อย ๆ บรรจงวางอาหารในมือลงที่โต๊ะกาแฟตัวสวยหน้าโซฟาสีดำ“นั่งลงเลย เดี๋ยวไอ้ธีร์ก็กลับแล้ว” คนที่นั่งอยู่รู้สึกโดนไล่ทางอ้อมมองอย่างล้อเรียนคนติดเมีย“พี่กำลังจะกลับพอดี เห็นริตากับไอ้อิชย์หวานกันขนาดนี้ พี่อยากมีเมียแล้วสิ” ชายหนุ่มคล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง “พี่กลับก่อนนะริตา”“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” หญ