MasukShare
ตอนที่ 05 คนโรคจิต (1)
Terakhir Diperbarui:
2025-06-06 16:48:46เขายืนกอดอกพิงกับรถสุดหรูของตัวเอง สายตาคมคู่นั้นกำลังจับจ้องอยู่ที่ฉันจนทำตัวไม่ถูก ทว่าสีหน้าของเขากลับเรียบเฉยไม่ได้สื่ออารมณ์ใดออกมาให้คาดเดาได้เลย แต่เจอกันก็ดีคันปากอยากต่อว่าสักหน่อยเรื่องที่เขากล่าวหาฉัน
“มีอะไรกับรินอีกไหม มองทำไมนักหนา” ฉันเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขาเว้นระยะห่างพอสมควรจนเจ้าตัวต้องเป็นฝ่ายเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับรอยยิ้มกวนประสาท
“เสน่ห์แรงเนอะ” เขาเอ่ยออกมาสั้นๆ “ทั้งหมอรุ่นพ่อ ทั้งรุ่นพี่ที่เพิ่งขอไลน์”
“แล้วไง เกี่ยวอะไรกับพี่เหรอคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่” ฉันกอดอกถาม อยากกวนมาก็กวนกลับ
“เห็นแล้วมันขัดตา สรุปชอบรุ่นไหนล่ะ”
“รุ่นไหนก็เรื่องของรินเนอะ”
“...” เขาหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก “แล้วจะทำเป็นเล่นตัวทำไม ไม่ลองเล่นกับฉันหน่อยล่ะค่อยแยกย้าย”
ฉันปล่อยแขนทั้งสองข้างลงข้างตัวเพราะความปากจัดของพี่ไมเนอร์ การที่เขาเป็นโรคแปลกๆ นั่นไม่ได้ทำให้ฉันสงสัยในตัวเขาเท่ากับคำพูดที่ชวนตีแบบนี้
“ไม่ชอบค่ะ พี่มั่วเกิน”
“ไม่ต่างกับเธอหรอกมั้ง”
เกลียดรอยยิ้มของเขาตอนนี้ อยากจะเอาฝ่ามือฟาดลงไปสักทีแต่ก็ไม่กล้าทำ เพราะคนอย่างเขาไม่ใช่คนปกติสักหน่อย ขึ้นชื่อว่าป่วยเขาต้องทำอะไรที่เราไม่คาดคิดได้แน่
“น้อยกว่าพี่แล้วกัน” พูดจบฉันก็ทำท่าจะเดินหนีแต่ขายาวๆ นั่นก็ก้าวมายืนขวางอยู่ตรงหน้าแถมยังกอดอกมองอย่างหาเรื่อง
“รู้ได้ไงว่าฉันมั่ว”
“ก็...เดาเอา เห็นควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า”
“แปลว่าสนใจอยู่”
“หลงตัวเอง!” แต่เขาก็คิดถูก ฉันสนใจเขาอยู่จริงๆ
การที่ฉันอยากรู้เรื่องของเขา เพราะความสงสัยใคร่รู้ ก้าวเท้าเข้าไปยืนบนพื้นทรายโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกทรายกลุ่มนั้นมันดูดกลืนตัวฉันลงไปเรื่อยๆ จนแทบก้าวขาไม่ออก มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาพูดประโยคนี้
ฉันสนใจชีวิตเขาอยู่จริงๆ
“ตัวเองเผลอกดไลก์รูปเขาตอนสามปีที่แล้วด้วยนะ” พี่ไมเนอร์ฉีกยิ้มกว้างจนน่าหมั่นไส้
แต่ที่หัวใจฉันเต้นโครมครามอยู่นี้ไม่ใช่เพราะรอยยิ้มนั้นแต่เป็นเพราะคำพูดของเขา ที่กำลังฉีกหน้าฉันออกเป็นชิ้นๆ และมันเป็นเรื่องจริง! เพราะฉันแอบเข้าไปดูรูปเขาในไอจีกระทั่งตัวเองเผลอหลับแล้วนิ้วก็ดันไปจิ้มหัวใจให้
อับอายที่สุดเลย
“ไม่คุยด้วยแล้ว ขอตัว”
“เดี๋ยวสิ” มือหนาของเขาเอื้อมมาจับแขนของฉันเอาไว้ รอยยิ้มกวนๆ บนใบหน้าหล่อเหลานั้นจางหายไปกลายเป็นสีหน้าจริงจังขึ้นมาแทนที่
“มีอะไรอีก” ฉันถามเสียงเรียบ
“ขอโทษที่วันนั้นทำให้ตกใจ”
ฉันเงียบมองหน้าคนตัวสูงกว่าอย่างพิจารณา ไม่รู้ว่าเขาเอ่ยปากขอโทษอีกครั้งเพราะรู้สึกผิดจริงหรือแค่พูดไปอย่างนั้น ผ่านมาตั้งนานแล้วเพิ่งมาพูด นานไปแล้วมั้ง
“ค่ะ ที่จริงก็ไม่ได้จำแล้ว” ฉันตอบอย่างไม่คิดอะไร แต่ภายในใจนี่สิ สับสน “ปล่อยรินได้แล้ว”
“…” พี่ไมเนอร์ยอมปล่อยอย่างง่ายดาย “สรุปว่าชอบคนมีอายุเหรอ”
เขาพูดหัวเราะในลำคอ เดาอารมณ์คนแบบนี้ไม่ถูกจริงๆ เขาต้องการอะไรกันแน่
“ขอโทษนะคะ คิดว่าพี่จะเข้าใจผิด” ฉันมองคนตรงหน้าพลางถอนหายใจ
“…”
“คุณหมอคนนั้นพ่อหนู ไม่ใช่อย่างที่พี่เข้าใจ ช่วยพูดถึงคนอื่นในทางที่ดีด้วย!” พูดจบฉันก็เดินไปข้างหน้าจนแขนข้างหนึ่งไปชนกับตัวเขา แต่เจ้าตัวที่ยืนจนเกือบเซนั้นกลับหัวเราะในลำคออีกรอบแล้วคว้าข้อมือฉันไว้เหมือนตอนแรก
“หัวเราะอะไรไม่ทราบ” ถามออกไปอย่างเอาเรื่อง
คนตรงหน้าขยับมุมปากขึ้น รับกับหางตาที่ขยับลง รอยยิ้มแบบนี้มันน่าเอาหมัดกระแทกสักที ไม่พอแค่นั้นใบหน้าหล่อเหลาของเขายังขยับเข้ามาใกล้จนฉันต้องเอียงตัวหลบมาอีกทาง ได้กลิ่นหอมๆ ที่เคยชอบสูดเข้าจมูกเมื่อครั้งก่อนนั้นด้วย
“...” เขาไม่ตอบแล้วยังหัวเราะต่อ
“โรคจิต! ขาดยาหรือไง” ฉันพูดแล้วกัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความรู้สึกไม่มั่นใจเพราะเผลอพูดคำที่ไม่สมควรพูดออกไปจนได้
แววตาของคนตรงหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายนั้นค่อยๆ เต้นแรงขึ้นด้วยความกลัว สายตาที่มองมาแบบนั้นมันไม่เหมือนทุกทีเพราะกำลังฉายแววความไม่พอใจอยู่ด้วย
“…” ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นเรียบเฉยนั้นค่อยๆ ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาตรงมุมปาก เขาไม่พูดอะไรเลยสักคำแต่หยัดตัวขึ้นแล้วขยับปลายเท้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จะฉันต้องถอยหลังมาติดกับรถของเขา
“ทำบ้าอะไรพี่ไมเนอร์ หลบ รินจะกลับ” ฉันพูดออกไปด้วยใจกล้าๆ กลัวๆ
“เธอรู้อะไรมา” เขาเอ่ยเสียงเรียบและแข็งกระด้าง
“เปล่า”
“เธอรู้…” เขาเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะแสยะยิ้มร้ายกาจ “กุมความลับของฉันไว้ดีๆ แล้วกัน ถ้ามันรั่ว คนโรคจิตอย่างฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อเสียงของเขาที่เอ่ยออกมาข้างหูกับแววตาที่มองมานั้นกดดันกันจนน่ากลัว รู้แล้วว่าเขาไม่พอใจ จนฉันคิดคำแก้ตัวไหนไม่ออกนอกจากคำว่าขอโทษ
“ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น”
“พ่อเธอเล่าให้ฟังเหรอ”
“ไม่ใช่! พ่อรินไม่ใช่คนแบบนั้น”
“แล้วเธอรู้ได้ยังไง”
“…ก็เจอกันที่นั่น จะให้คิดว่าเป็นโรคอะไรถ้าไม่ใช่โรคทางจิต”
----------------------
พี่แกแอบมอง แอบตามเขาแหละ แต่ทำเป็นเรื่องบังเอิญตลอด
Bab terbaru
เสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่) ตอนที่ 23 ตอนจบ
ตอนที่ 23พี่ไมเนอร์เดินมาส่งฉันจนถึงโต๊ะ ระหว่างทางเดินก็มีคนมองตลอดไม่รู้ว่ามองอะไรกัน บางคนที่รู้จักพี่ไมเนอร์ก็แซวเขาใหญ่เล่นเอาฉันเขินจนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่ให้เขามาส่ง เพราะตอนนี้เหมือนจะตกเป็นเป้าสายตาคนทั้งร้านเลย“โอ๊ย มาส่งถึงโต๊ะขนาดนี้ก็บอกเขาไปเถอะค่าว่าเป็นแฟนกัน!! “ยายจินแซวพร้อมกับเสียงเพื่อนคนอื่นจนฉันต้องตีแขนมันก่อนจะขยับไปนั่งข้างมัน ส่วนพี่ไมเนอร์ก็นั่งลงข้างฉันอีกฝั่ง“พี่ไมเนอร์จะดื่มอะไร”“เดี๋ยวพี่ก็ไปแล้ว” เขาบอกแล้วส่งมา เหมือนพอใจกับอะไรบางอย่าง“มาส่งจริง ๆ”“มาเปิดตัวให้คนอื่นรู้ว่าเรามีเจ้าของแล้ว” เขาพูดประโยคแบบเดียวกันกับที่ฉันเคยพูด ความรู้สึกของฉันตอนนี้ก็คงไม่ต่างกับเขา มันทั้งเขินทั้งรู้สึกดีในเวลาเดียวกัน“ขี้โกง”“ขี้โกงอะไร” พี่ไมเนอร์เลิกคิ้วขึ้นเป็นคำถาม“ก็มีแต่รินที่เปิดตัวแต่พี่ไม่ได้เปิดตัวที่นุ่นไง แบบนี้พี่ก็ทำตัวโสดได้สบายใจสิ” ฉันแกล้งต่อว่าเขาจนเจ้าตคัวเราะชอบใจ“งั้นเราไปนั่งกับพี่ร้านนู้นไหม”เขาไม่ได้พูดเล่นแต่จริงจังมากในแววตาคู่นั้น จนฉันต้องส่ายหน้าเป็นคำตอบเพราะกลัวว่าพี่ไมเนอร์จะให้ไปจริง ไม่ใช่ว่าไม่อยากไปแต่
เสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่) ตอนที่ 22 (2)
ช่วงนี้พี่ไมเนอร์เอาใจจนฉันได้ใจแล้ว เวลาพูดว่าอยากได้อยากทำอะไรเขาก็จะตามใจตลอด ขนาดที่ว่ายายจินเอ่ยปากบอกว่าสงสารพี่ไมเนอร์ที่ต้องมาตามใจฉัน“แค่แกบอกว่าอยากกินเครปพี่เขาก็แวะ ฉันโคตรสงสาร แล้วร้านนั้นคือรอคิวเป็นชั่วโมง มิน่าล่ะถึงไม่มาสักที” ยายจินบ่นอุบเพราะฉันมันถึงไม่ได้กลับไปตอนสักที ก็พี่ไมเนอร์ยังไม่มาเพื่อนเลยเป็นคนดีที่อยากอยู่เป็นเพื่อน“ฉันแค่ถามว่าเขาผ่านหรือเปล่า ไม่ได้บอกให้แวะ” ฉันพูดไปแค่นั้นจริง ๆใช่ไหมนะ…“เขายอมแกขนาดนี้ ยังไม่รับรักอีกเหรอ” ยายจินกอดอกถาม สายตามันเหมือนหาเรื่องด่าฉันอยู่เลย“มันยังไม่ถึงเวลา”“ระวังเถอะ ถ้าเขาเจอดี ๆ กว่าแกแล้วไม่อยากเหนื่อยเอาใจ แกอย่ามาเสียใจให้เห็น”“ถ้าเขาไม่มั่นคงตั้งแต่ตอนจีบกันแบบนั้นฉันจะถือว่าโชคดีที่ไม่ยอมเป็นแฟน”“นินทาอะไรพี่อยู่เหรอ”เสียงเข้มคุ้นหูทำเอาฉันสะดุ้ง ก็เขาดันโผล่มาจากด้านหลังแบบนี้ตอนที่กำลังพูดถึงใครจะไม่ตกใจ แล้วเมื่อกี้นี้ฉันเพิ่งพูดว่าเขาไปแถมยังเป็นเรื่องที่คิดกันไปเองกับยายจินอีกต่างหากอันที่จริงฉันไม่ได้เก่งอย่างที่ว่านั่นหรอกแต่ตอนนี้ฉันเริ่มเชื่อใจเขาแล้วต่างหากถึงกล้าปากดีและมั่นใจว่าพี่ไมเน
เสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่) ตอนที่ 22 (1)
ตอนที่ 22Minor talkก่อนหน้านี้ผมไม่เคยจริงจังกับการรักษาโรคที่ตัวเองเป็นอยู่เลย และใช้วิธีแก้ปัญหาด้วยการปลดปล่อยความอึดอัดที่เกิดขึ้น ทั้งนอนกับผู้หญิงที่คุยด้วยหรือจะช่วยตัวเอง หลังจากนั้นมันก็จะเกิดความรู้สึกผิด รู้สึกไม่ดี และมันเป็นอย่างนั้นประจำจนกระทั่งต้องตัดสินใจรักษาช่วงแรกที่เริ่มเป็นโรคนี้มันเกิดขึ้นตอนที่ผมเรียนอยู่เพียงมอต้นเท่านั้น ตอนนั้นผมเลือกที่จะช่วยตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน ในหนึ่งวันมันสามารถเกิดขึ้นเกิดสิบครั้งเลยหากใช้ชีวิตเงียบ ๆ คนเดียว มันเป็นโรคที่ดูเหมือนปกติแต่ความจริงแล้วไม่เลย มันทรมานจนต้องหาวิธีจัดการ หลังจากทำเรื่องแบบนั้นจิตใจของเราก็จะรู้สึกไม่ดี รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนผิดปกติและน่ารังเกียจทั้งหมดนี้มันไม่ใช่ว่าเกิดขึ้นโดยไม่มีสาเหตุ แต่สาเหตุมันเกิดมาจากครอบครัวที่ขาดความอบอุ่นของผมตั้งแต่ในวัยเด็ก ผมจำเหตุการณ์พวกนั้นได้เลือนรางแต่มันคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเป็นโรคบ้า ๆ นี้เมื่อสิบกว่าปีก่อน พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมาก พ่อของผมชอบทำร้ายและตบตีแม่และพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในบ้านจนแม่เสียใจและหนีจากเราไป ตอนนั้นผมอยากไปอยู่กับแม่ใจจะขาดแต่คำสั่งของพ่อทำใ
เสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่) ตอนที่ 21 (2)
วันนี้ตอนเย็นฉันนัดกับพี่ไมเนอร์เอาไว้เพราะเขาบอกจะพาไปทานอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่งซึ่งกำลังเปิดใหม่และมีโพรโมชัน ‘มาสามจ่ายหนึ่ง’ แต่เรามากันแค่สองคน นั่นหมายความว่าโพรโฒชันที่ว่ามานั้นไม่ได้มีผลอะไรเลยตลกตรงที่เขาพูดถึงโพรโมชันนี้แต่พอฉันบอกว่าควรหาเพื่อนไปด้วยอีกคนพี่ไมเนอร์ก็บอกว่าไม่ยอมเพราะอยากไปด้วยกันสองคน“ถ้าพาเพื่อนมาอีกคนก็หารสาม คุ้มกว่านี้ไหมคะ” ฉันดูราคาที่พนักงานเพิ่งส่งมาให้ดูแล้วบอกกับคนเสนอตัวจ่ายเต็มราคานั้นอย่างภูมิใจที่ได้เลี้ยงฉัน“พ่อเราบอกว่าให้พี่อยู่กับสิ่งที่ชอบ”“…”“พี่ก็เลยอยากอยู่กับเราแค่สองคน”“ไร้สาระค่ะ”จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้แกล้งถามเรื่องของยายพี่เมย์อะไรนั่นเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี กลัวเขาจะคิดว่าฉันเป็นคนชอบหาเรื่องทะเลาะ หรือไม่ก็คิดว่าฉันเอาใจเขามากมายเดี๋ยวได้ใจเอา“อิ่มไหม หรืออยากไปทานอะไรต่อ”“พี่เพิ่งพารินทานบุฟเฟต์นะคะ ไม่ใช่น้ำเปล่า ถามมาได้รินกินเยอะขนาดนั้น ถ้าน้ำหนักขึ้นรินจะโทษพี่ไมเนอร์” ฉันบิดปากคว่ำมองเขาอย่างเอาเรื่อง ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมาวันนี้คงกินเยอะจนลืมเรื่องน้ำหนัก“ถึงเราจะตัวกลมเท่าหมูพี่ก็รัก น่ารักแน่ ๆ”“ข
เสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่) ตอนที่ 21 (1)
ตอนที่ 21หลังจากส่งพี่ไมเนอร์ลงจากรถเสร็จฉันก็กลับมาห้องของตัวเอง ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้วปกติถ้าไม่มีภารกิจอะไรหรือมีเรื่องให้คิดมากจนนอนไม่หลับฉันต้องเข้านอนและหลับปุ๋ยไปแล้ว ทว่าวันนี้มันต่างออกไปตรงที่มีคนขอให้รอเขาโทร.มาเพื่อที่จะบอกฝันดีก่อนนอน“อาบน้ำเร็วขนาดนี้เลยเหรอ”ทันทีที่กดรับสายจากพี่ไมเนอร์ฉันก็ถามด้วยความประหลาดใจ แต่ดูเวลาบนหน้าจอตอนนี้มันก็ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้วตั้งแต่ที่เราแยกจากกัน(“ถึงห้องก็อาบเลย กลัวเราจะง่วง”)“ง่วงแล้วค่ะ พรุ่งนี้รินมีเรียนเช้าด้วย จะนอนแล้วนะ”(“โอเคพี่ก็จะนอนแล้ว”) เขาพูดจบก็ได้ยินเสียงคล้ายกำลังกระโดดลงที่นอน แล้วเสียงพูดของเขาก็อู้อี้อยู่กับหมอนแน่ ๆ (“ฝันดีนะครับ”)“ฝันดีค่ะ”(“ชอบจริงนะ”)ฉันเผลอยิ้มอยู่คนเดียวกลางที่นอนเหมือนเป็นคนบ้า ทั้งที่ช่วงนี้ได้ยินพี่ไมเนอร์บอกว่าชอบออกจะบ่อยกว่าคำอื่นเลยด้วยซ้ำ เกลียดเขาที่ทำให้ฉันใจอ่อนยวบแบบนี้ ไม่รู้ว่าเขาเก่งหรือฉันเองที่มันใจง่าย“ถ้าพูดจริงรินก็จะรับไว้นะ”(“พูดจริงครับ”)“วางแล้วนะ”(“พรุ่งนี้เจอกัน”)“ค่ะ”หลังจากกดวางสายปากของฉันมันก็ยังไม่ยอมหุบยิ้มจนต้องยกฝ่ามือขึ้นมา ใช้นิ้ว
เสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่) ตอนที่ 20 (2)
อีกสิบนาทีออกมาเจอกันหน้าร้านหลังจากผ่านไปสิบนาทีอย่างที่ว่านั้นฉันก็มาถึงร้านเหล้าร้านหนึ่งพอดี เห็นร่างสูงของใครบางคนกำลังเดินออกมาจากประตูร้านฉันจึงเดินลงจากรถแล้วตรงดิ่งไปหาเขา ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองมาทางฉันจะไม่มองได้ไงล่ะ ก็ฉันใส่ชุดนอนมาร้านเหล้าความกล้าหาญที่พกมาเต็มร้อยตอนนี้เหลืออยู่แค่ยี่สิบส่วนร้อยเท่านั้น ยิ่งตอนที่พี่ไมเนอร์กอดอกมองมาฉันยิ่งขาดความมั่นใจ ตอนนี้จะเรียกว่าสติมันกลับคืนมาหาตัวแล้วก็ว่าได้“ใส่มาทำไมแบบนี้” คำแรกที่เขาเอ่ยทักทายกันพร้อมกับทำคิ้วขมวดใส่แถมด้วยสายตาดุ ๆ“ก็จะมาคุยแค่แป๊บเดียว” ฉันตอบแล้วหยุดยืนอยู่ตรงริมฟุตพาท ยกแขนสองข้างขึ้นมากอด“อย่างกับคนมาตามผัวกลับบ้าน” แล้วเขาก็หลุดยิ้มออกมาเพราะคำพูดของตัวเอง“แล้วสรุปจะเอายังไงคะ พูดดิบดีว่าจะไม่ดื่มเหล้า เหอะ!” ฉันถามแล้วหัวเราะเยาะเบา ๆ“แล้วคุยอะไรกับมัน ทำไมต้องจับมือถือแขน”“เขามาขอคุยค่ะ แล้วรินก็ไม่ได้ขอให้เขาจับถ้าเห็นแค่นั้นแล้วพี่ไมเนอร์จะเข้าใจผิดไม่มีเหตุผลก็แล้วแต่เลย”เขามองมาแล้วเงียบ ดวงตาคู่คมนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกมากมายจนฉันนึกไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนมันจะดีขึ้นกว
Anda juga akan menyukai
ครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree17.7K Dibacaเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.6K Dibacaแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก20.8K Dibacaบ่วงรักนักโทษสาว
ต้นไผ่น้อย45.8K Dibacaกลลวงรักวิศวะร้าย
Re-match I รีแมทช์4.3K Dibacaเลขาบนเตียง
baiboau-เนื้อนวล3.5K Dibacaคุณคือแสงสว่างนำทางรัก
วนิลากลิ่นเลม่อน22313 DibacaOne Night Stand กลายเป็นแฟนได้ไง
แสนดาริกา746 Dibaca
