บทที่ 22 ค่ำคืนที่เร่าร้อน ณ สวนรัตติกาล

หลังจากคำสารภาพที่จริงใจและอบอุ่น ริมฝีปากของเคลและรินค่อย ๆ เข้าหากัน ราวกับวินาทีนั้นโลกทั้งใบได้หยุดหมุน ในความคิดของเคล ความอบอุ่นของรินคือสิ่งที่เขาเฝ้าฝันถึง เสี้ยววินาทีที่ริมฝีปากแตะกัน เขารู้สึกเหมือนพลังงานบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายได้กำลังหลั่งไหลผ่านเข้ามา เคลสัมผัสถึงความอ่อนนุ่มของริมฝีปากริน ความละมุนละไมที่เปี่ยมไปด้วยความซื่อสัตย์และความรัก

“ริน…ผมรู้แล้วว่าความหมายของชีวิตคือการได้อยู่เคียงข้างคุณ” เขาคิดขณะที่ปล่อยให้ริมฝีปากกำลังประทับกัน

ในความคิดของริน เขารับรู้ถึงน้ำหนักของจูบนี้ น้ำหนักของคำสัญญาและความรู้สึกทั้งหมดที่เคลมอบให้ รินรู้สึกว่าร่างกายกำลังสั่นไหวน้อย ๆ ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เพราะความอบอุ่นที่เคลมอบให้ ริมฝีปากของเคลเปรียบเสมือนเปลวไฟอ่อน ๆ ที่หลอมละลายความหนาวเหน็บในหัวใจเขา

“เคล…คุณไม่ใช่เพียงอัศวิน แต่คุณคือคนที่ทำให้ผมรู้ว่าความรักที่แท้จริงเป็นอย่างไร” รินคิดในขณะที่ปล่อยตัวให้ตกอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่าย

การจูบของพวกเขาไม่ใช่แค่การสัมผัสทางกาย มันคือการแลกเปลี่ยนความรู้สึก ความหวัง และคำมั่นสัญญา ในใจของเคล จูบนี้คือสิ่งที่เขารอคอยมาตลอดชีวิต มันแสดงถึงความเป็นเจ้าของ ความรัก และความปรารถนาที่ไม่มีวันสิ้นสุด เขาค่อย ๆ โน้มตัวเข้าหาอีกฝ่าย ปล่อยให้ริมฝีปากของตนประทับลงบนริมฝีปากของรินด้วยความอ่อนโยนและมั่นคง

รินรู้สึกอบอุ่นใจ จูบนี้เหมือนกระแสที่ลบล้างความโดดเดี่ยวที่เคยประสบในอดีต จูบนี้คือคำตอบของทุกคำถามในหัวใจ ไม่ว่าจะเป็นความหวัง ความกลัว หรือความลังเล ทุกอย่างจางหายไปเมื่อรู้ว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป

ริมฝีปากของพวกเขาเคลื่อนไหวอย่างกลมกลืน ความอ่อนโยนและความปรารถนาประสานกันอย่างลงตัว เคลใช้ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มของรินแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าความฝันนี้จะจางหายไป สัมผัสนั้นทำให้รินหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในวังวนของความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

“ริน…” เคลกระซิบเมื่อจูบค่อย ๆ ผ่อนคลายลง แต่ยังคงสายตาที่เต็มไปด้วยความรักความหวงแหน “ผมจะดูแลคุณ ไม่ใช่เพราะคุณเป็นเจ้าชาย แต่เพราะคุณเป็นเจ้าของหัวใจของผม”

“เคล…” รินรู้สึกถึงความร้อนที่ใบหน้า ริมฝีปากยังคงสั่นไหวจากสัมผัสเมื่อครู่ “ผมก็รักคุณ ไม่ใช่เพราะคุณเป็นอัศวิน แต่เพราะคุณคือคนที่ทำให้ผมได้รู้ว่าผมสำคัญ”

เมื่อจูบจบลง เคลค่อย ๆ อุ้มรินไว้ในอ้อมแขนราวกับรินเป็นสิ่งล้ำค่าที่เขาไม่อาจปล่อยมือ ดวงตาของเขาจับจ้องรินด้วยความอ่อนโยนและความตั้งใจ

“คุณคือโลกทั้งใบของผม ผมจะปกป้องคุณไม่ใช่เพราะหน้าที่ แต่เพราะผมไม่อาจทนมองคุณเจ็บปวดได้”

“เคล…ผมรู้แล้วว่าความรักที่แท้จริงเป็นอย่างไร เพราะผมได้รู้จักคุณ” รินยิ้ม น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาด้วยความสุข

สายตาของเคลเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับกำลังมองอัญมณีที่ล้ำค่าที่สุดในโลก รินที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเปรียบเสมือนดอกไม้แรกแย้มที่ต้องการการดูแลอย่างพิถีพิถัน เมื่อเคลโน้มตัวลง แสงจันทร์ลอดผ่านใบไม้ ตกกระทบผิวของริน ทำให้เขาดูราวกับเทพนิยายที่มีชีวิต

การสัมผัสเริ่มต้นด้วยความอ่อนโยน มือของเคลประคองใบหน้าของริน นิ้วหัวแม่มือไล้เบา ๆ บนแก้ม ความอบอุ่นจากสัมผัสนั้นเหมือนเป็นการปลอบประโลมโลกที่เคยเหน็บหนาวของริน รินหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึก ราวกับปลดปล่อยหัวใจจากพันธนาการที่เคยรัดตรึง

ริมฝีปากของพวกเขาแตะกันอีกครั้ง ไม่ใช่เพียงเพื่อแสดงความรัก แต่เพื่อถ่ายทอดจิตวิญญาณ ความหอมหวานผสมผสานกับพลังอันหนักแน่น จนรินเผลอครางเบา ๆ ในลำคอ สายตาของเขามองเคลด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบายได้ มันคือความรักที่เต็มไปด้วยการยอมรับและการไว้วางใจ

“ริน...คุณคือความงดงามเดียวที่ผมมองเห็นในชีวิต ผมสาบานว่าจะไม่ปล่อยคุณไป ไม่ว่าฟ้าหรือดินจะขวางกั้น” เคลกดจูบลึกซึ้งยิ่งขึ้น ราวกับว่าเขาต้องการจารึกความรักนี้ไว้ตลอดกาล

“และผมจะไม่หนีอีกต่อไป” รินเอื้อมมือขึ้น แตะที่แก้มของเคล ริมฝีปากเผยรอยยิ้มบาง

มือของเคลเลื่อนลงเบา ๆ ผ่านลำคอของริน หยุดที่ไหล่ ก่อนจะค่อย ๆ ลากไปตามเอว ราวกับกำลังเขียนบทกวีแห่งความรักลงบนผิวของเนียน รินตอบรับด้วยการกระชับอ้อมกอด สัมผัสของเขาเปี่ยมไปด้วยความรักและการยอมรับที่ไม่มีเงื่อนไข

ดวงตาของพวกเขาสบกัน ความเงียบสงบในค่ำคืนสะท้อนผ่านแววตา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความปรารถนา และคำสัญญาที่ไม่มีวันสั่นคลอน

เคลโน้มตัวลง ประทับจูบแผ่วเบาบนหน้าผากของริน น้ำหนักการจูบของเขาเบาแต่หนักแน่น เสียงลมหายใจของรินสั่นเครือ มือของเขายกขึ้นแตะที่หน้าอกของเคล ใจที่เต้นรัวตอบรับความรู้สึกนั้น

จูบของพวกเขาดำเนินต่อไปอย่างลึกซึ้งอ่อนโยน แต่แฝงไว้ด้วยแรงปรารถนา ความรักที่พวกเขามอบให้กันคือคำมั่นสัญญาในค่ำคืนที่ดวงจันทร์และดวงดาวเป็นพยาน ดอกไม้ในสวนบานสะพรั่ง กลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว ราวกับโลกกำลังร่วมเฉลิมฉลองความรักนิรันดร์ของพวกเขาในค่ำคืนที่สวยงามเหนือคำบรรยาย

การร่วมรักของพวกเขาเป็นการสำรวจร่างกายของกันและกันอย่างอ่อนโยน เป็นการเฉลิมฉลองความรักและสายสัมพันธ์ที่พวกเขามี มันเหมือนกับพวกเขากำลังปลูกเมล็ดพันธุ์ของอนาคตที่งดงามร่วมกัน เอาใจใส่และดูแลกันและกันด้วยการสัมผัสและจูบทุกครั้ง ริมฝีปากของเคลลูบไล้ลงมาตามคอของริน

มือของเคลสำรวจร่างกายของริน ค้นหาจุดที่ไวต่อการสัมผัส และทำให้รินครางด้วยความสุข เคลค่อย ๆ เตรียมรินให้พร้อมตอบรับความรักอันท่วมท้นของตน เมื่อเวลาผ่านไป เสียงอันอ่อนหวานราวกับน้ำผึ้งของรินดังขึ้น

“เคล ที่รัก...ผมไม่ไหวแล้ว เคล ได้โปรด ช่วยผมด้วย” เหมือนมีระฆังดังก้องในหัวของเคล คล้ายนักโทษที่ได้รับอภัยโทษ เคลไม่รอช้า จัดการแทรกตัวตนเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อน เสียงของรินที่เปล่งออกมา ผสมผสานระหว่างความสุขและความต้องการ

“เคล...อืม” เขาหอบหายใจ พลางจิกเข้าที่ไหล่ของเคล “มากกว่านี้...ได้โปรด”

เคลยิ้ม หายใจหอบด้วยความปรารถนา “อะไรก็ได้สำหรับคุณ ที่รัก” เขาเริ่มเคลื่อนไหวช้า ๆ ก่อน เมื่อเสียงรินเริ่มหวานขึ้น เคลก็เพิ่มความเร็วเหมือนเสียงครางของรินกระตุ้นเขา ทุกการเข้า-ออกของเคลทำให้รินสั่นและครางเสียงดัง “ใช่ ที่นั่นแหละ” รินหอบ “อย่าหยุด”

ร่างกายของพวกเขาเคลื่อนไหวเข้ากันอย่างลงตัว ทุกการขยับทำให้พวกเขาใกล้ถึงจุดสุดยอด มือและริมฝีปากของเคลไม่หยุดสำรวจ ลูบไล้ผิวหนังของรินด้วยสัมผัสที่อ่อนโยนแต่มั่นคง ทุกที่ที่ริมฝีปากของเคลเลื่อนผ่าน จะมีรอยเล็กๆ ทิ้งไว้เสมอ ราวกับดอกซากุระที่แบ่งบานร่วงหล่นลงพื้นหิมะที่ขาวโพน เสียงการร่วมรักของพวกเขาดังไปทั่วสวนรัตติกาล เป็นเสียงซิมโฟนีแห่งความรักและความปรารถนาที่ก้องกังวานสอดประสานกับเสียงแมลงเป็นค่ำคืนที่งดงามยิ่งนัก

เมื่อถึงจุดสูงสุดของความรัก สวนดูเหมือนจะมีชีวิต เวทมนตร์ตอบสนองต่อการหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวของพวกเขา โอบล้อมพวกเขาด้วยความอบอุ่น ดอกไม้ที่รายรอบชูช่ออย่างสดใส กลีบดอกระยิบระยับด้วยน้ำค้าง

หลังจากทุกอย่างสิ้นสุดลง พวกเขานอนกอดกันด้วยความเหนื่อยล้าแต่สุขใจ สวนที่อาบไล้ด้วยแสงจันทร์อ่อน ๆ ดูเหมือนจะส่องแสงสว่างยิ่งขึ้น ราวกับว่ากำลังเฉลิมฉลองความรักที่ได้ถูกสารภาพและความรักที่ได้รับการตอบสนอง