บทที่ 2 ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย [2]

หนิงเซียนเป็นตัวละครหนึ่งที่ทั้งจืดจาง อ่อนแอ และหัวอ่อน เดิมทีหญิงสาวเป็นอนุชั้นปลายแถวในจวนเหลียงอ๋อง ที่ได้ร่วมเตียงเพียงครั้งเดียวก็ถูกเฉดหัวทิ้ง เมื่อสองเดือนก่อนนางได้ถูกขับออกจากวังอ๋อง ทั้งที่ตนเองนั้นก็มิได้ทำผิดอะไร

จากนั้นก็ถูกพามาทิ้งไว้หมู่บ้านแห่งหนึ่งอันแสนห่างไกลจากเมืองหลวง ผ่านไปไม่นานหลังจากที่ถูกส่งมาใช้ชีวิตอยู่ที่ชนบทอันแสนยากลำบาก หนิงเซียนก็รู้ตัวว่าตนเองตั้งได้ครรภ์เสียแล้ว เมื่อเรื่องราวรู้ไปถึงหูท่านอ๋องตัวร้าย นางกลับถูกสั่งให้เอาเด็กออก

เพราะไอ้ตัวร้ายสารเลวนั้นไม่ต้องการให้บุตรคนแรกที่เกิดจากอนุ ตำแหน่งซื่อจื่อจะต้องเป็นบุตรที่เกิดจากแม่นางเอกเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ทำให้หนิงเซียนต้องตกเลือดแล้วสิ้นใจตายในที่สุด

แค่ไม่กี่บรรทัดเท่านั้นที่หนิงเซียนมีชีวิตอยู่ในนิยายเรื่อง ‘บุปผาซ่อนใจ’ จากนั้นนางก็ได้ตายไปทันที ราวกับผู้แต่งสร้างขึ้นมาเพียงเพราะนักเขียนคิดอะไรไม่ออก จึงใช้ตัวละครที่ไร้บทบาทมาขั้นเวลาระหว่างคิดบทของตัวเอกในตอนถัดไปก็เท่านั้นเอง

นักเขียนนี่ก็กระไรอย่าให้ข้ากลับไปได้จะตามไปตบถึงบ้านเลยเชียว คิดอะไรไม่ออกก็ให้เหล่าตัวละครตายได้อย่างไร

หนิงเซียนเป็นเพียงอนุตัวประกอบ ที่ออกมามีบทบาทได้เพียงไม่กี่บรรทัดก็จบชีวิตลงอย่างอนาถ โดยที่เจ้าตัวไม่แม้แต่จะได้ใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง ถูกคนทำร้ายมาจนแสนสาหัส บุตรในครรภ์ต้องมาถูกสามีตัวร้ายสั่งฆ่าให้ตาย เพียงเพราะต้องการให้ลูกที่เกิดมาต้องเป็นของนางเอก

แม่นางเอกผู้อ่อนหวานเจ้าตัวไม่ต้องทำอะไรสักอย่าง ก็มีเหล่าตัวเอกเข้ามารุมล้อมราวกับแมลงวันตอมดอกกุหลาบแสนงาม นางคนหนึ่งที่จะไม่เป็นดั่งเช่นแมลงพวกนั้นอย่างแน่นอน เป็นไปได้จะหลีกหนีให้ไกล ชีวิตนางจะได้พ้นจากความตาย

ชีวิตหนิงเซียนนั้นน่าสงสารก็จริง แต่ชีวิตเธอนี่สิมันน่าสงสารยิ่งกว่า อายุยี่สิบหก แฟนไม่มี เป็นสาวออฟฟิศธรรมดาเงินเดือนชั้นผู้น้อย เรียกได้ว่าต่ำเตี้ยเรี่ยดินอยู่ได้เพราะเบี้ยขยัน ทำงานมาแล้วหกปีแต่เงินเดือนไม่เคยขึ้น คิดจะออกอยู่หลายครั้งแต่ก็ตัดใจไม่ได้สักที เพราะมีหนี้สินรุงรังออกจากงานแล้วจะเอาอะไรกิน

ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้ดูน่าสมเพชเท่ากับการที่เธอมัวแต่เดินอ่านนิยายในโทรศัพท์ โดยที่ไม่ได้มองเลยว่าทางข้างหน้าฝาท่อระบายน้ำถูกเปิดทิ้งไว้

ใช่แล้วล่ะค่ะ ทุกคนไม่ได้เข้าใจผิดหรอก เธอเดินตกระบายน้ำแล้วก็วาร์ปมาอยู่ในร่างของหนิงเซียนที่กำลังถูกส่งตัวเข้าหอกับพ่อตัวร้ายพอดิบพอดี เป็นการเปิดประสบการณ์ให้สาวพรหมจรรย์อย่างเบลได้เปิดโลกกว้างเป็นครั้งแรก จากนั้นก็ถูกพ่อตัวดีเอามาทิ้งไว้ที่หมู่บ้านห่างไกล แล้วเจ้าตัวก็หายไปไม่เห็นหัวอีกเลย

เรียกได้ว่าทั้งสองชาติเธอมีครบหมดแล้ว งานหนัก ความลำบาก ขายขี้หน้า และประสบการณ์ครั้งแรก ขาดก็แต่รวยนี่แหละที่ยังไม่เคยเจอ เรื่องนี้อีเบลเป็นท้อ