LOGINShare
บทที่ 35 ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหน [3]
Last Updated:
2025-06-09 18:22:18“ท่านอ๋องมีอะไรให้รับใช้ในยามดึกหรือเพคะ” หญิงสาวรีบยกผ้าห่มอุดจมูก ไม่คิดว่าพ่อสกังก์จะกลับมาเร็ว ปกตินางมักจะเห็นเขานั่งอ่านตำราจนดึกดื่น ถึงจะเข้านอนได้
“เจ้ายังไม่ได้ดื่มยา” ชายหนุ่มหรี่ตามองอย่างไม่ชอบใจ นี่เขาก็ยืนห่างอยู่เพียงแค่หน้าประตูนางก็ยังไม่เลิกเหม็นเขาอีกหรือ ถึงขั้นอาบน้ำสามเวลาก็ยังไม่ดีขึ้นเลยสักนิด ทุกวันนี้เขาก็แทบจะอาบน้ำปรุงอยู่แล้ว
“หม่อมฉันไม่ดื่มเพคะ” เห็นไหมเล่าคิดเอาไว้แล้วไม่มีผิด เป็นถึงตัวร้ายจะทำตัวดีกับนางโดยไม่หวังผลได้อย่างไร คิดจะให้ดื่มยาแท้งบุตรหรือ หัวเด็ดตีนขาดนางก็จะไม่ยอมดื่ม หญิงสาวเริ่มมองหาทางหนีเอาตัวรอด มือที่อีกข้างจับตรงหน้าท้องเอาไว้มั่น ปกป้องบุตรในครรภ์อย่างสุดความสามารถ เห็นทีว่าการปีนออกทางหน้าต่างเป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้
“อย่ามาทำตัวดื้อดึงกับข้า ให้ดื่มเจ้าก็ต้องดื่ม” เหลียงเฟิงแย่งถ้วยยาจากมือมู่หลางมาถือไว้เสียเอง เป็นมารดาประสาอะไรแม้แต่ยาบำรุงก็ไม่ยอมกิน เช่นนั้นบุตรที่อยู่ในครรภ์จะไปแข็งแรงได้อย่างไร แล้วยังสุขภาพของตัวนางเองก็ยังต้องดูแลให้มาก
“ไม่เพคะ หากพระองค์ต้องการให้หม่อมฉันดื่มยาแท้งบุตรถึงเพียงนี้ พระองค์ทำเพียงแค่เมินเฉยปล่อยหม่อมฉันไปไม่ดีกว่าหรือ หม่อมฉันสาบาน จะไม่ใช้เด็กคนนี้มาเป็นเครื่องมือทำให้พระองค์และคนรักผิดใจกันอย่างแน่นอน หรือไม่พระองค์ก็ทำเหมือนหม่อมฉันตายไปแล้วก็ได้เพคะ” หญิงสาวพูดเสียยืดยาวเพื่อว่าเขาอาจจะใจอ่อนขึ้นมาบ้าง ยอมให้นางและลูกมีชีวิตต่อไป
“ถ้าข้าจะฆ่าเจ้าคงไม่ปล่อยไว้เช่นนี้หรอก กรอกยาพิษไปพร้อมกับนางสนมพวกนั้นไม่ดีกว่าหรือ” ชายหนุ่มถอนหายใจเมื่อรับรู้ถึงสาเหตุที่นางไม่ยอมดื่มยา พร้อมกับยื่นถ้วยยาคืนให้องครักษ์คู่กาย จะตำหนินางไปก็ไม่ได้อะไร ในเมื่อเขาก็มีส่วนที่ทำให้เข้าใจผิดไม่น้อย
เหลียงเฟิงเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก สร้างความมึนงงให้กับหนิงเซียนเป็นอย่างมาก ที่เขาพูดมาก็มีเหตุผล แต่จะให้นางเชื่อได้อย่างไรในเมื่อเขาก็ไม่ได้ต้องการนางมาตั้งแต่แรก และที่สำคัญในนิยายเขาเป็นผู้สั่งฆ่าบุตรของเขาด้วยตนเอง
“นี่เป็นยาบำรุงขอรับ ท่านหมอสั่งไว้ ให้ดื่มก่อนนอนทุกวัน หากท่านไม่เชื่อนี่คือใบสั่งยาขอรับ” มู่หลางที่เข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี เขาได้ให้ความกระจ่างให้ว่าที่พระชายา ท่านอ๋องก็กระไรไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผาเอาเสียเลย ตวาดเสียงแข็งเช่นนั้นเป็นใครก็คิดไปในทางที่ไม่ดี
หลังจากทุกคนออกไปกันหมดแล้ว หนิงเซียนจึงได้หยิบใบสั่งยาขึ้นมาอ่าน เพื่อดูว่าไม่ใช่ตัวยาที่ทำให้เกิดการแท้งหรือมีส่วนผสมที่เป็นอันตรายต่อเด็ก และเพื่อความแน่ใจจึงยกถ้วยขาขึ้นดมจากนั้นได้แตะยาเพียงปลายลิ้นขึ้นชิม ปรากฏว่าเป็นยาบำรุงอย่างที่บอกจริง ไม่ได้มีส่วนผสมของตัวยาอื่นที่เป็นอันตรายต่อครรภ์ของนางแต่อย่างใด
หญิงสาวค่อย ๆ ตักยากินทีละช้อนจนหมดถ้วย ในใจก็รู้สึกผิดที่ไม่ถามความจริงก่อน เอาแต่โวยวายท่าเดียว แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเนื้อเรื่องมันเขียนมาเช่นนี้
“มันมีอะไรผิดพลาดตรงไหนกัน ทุกอย่างถึงได้กลับตาลปัตรเช่นนี้” แม้เหตุการณ์จะดำเนินไปตามนิยายก็จริง แต่ผลลัพธ์ที่ได้มันกลับเป็นตรงกันข้าม วันนี้นางเหนื่อยเหลือเกินขอหลับเอาแรงก่อน เอาไว้ค่อยหาโอกาสดี ๆ ไปขอโทษท่านอ๋องก็แล้วกัน
Latest chapter
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [4]
“ไฉฉือหยุดความคิดของเจ้าเดี๋ยวนี้” คำพูดจากปากสาวเจ้าไม่ค่อยจะเข้าหู มู่หลางพยายามข่มกลั้นความโกรธของตนเองอย่างสุดความสามารถ“พวกเจ้าเป็นอันใดกัน น่ารำคาญยิ่งนัก จะไปไหนก็ไป” หลังจากเขากับภรรยาแอบฟังมู่หลางพูดคุยอยู่นาน ได้จังหวะเหมาะจึงแสร้งทำเป็นไม่พอใจไล่คนทั้งสองไปที่อื่นเสีย“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมขอเวลาสักครู่พ่ะย่ะค่ะ” หากวันนี้ตกลงกันไม่เข้าใจ เห็นทีว่าไฉฉือคงต้องได้ยืดเวลากลับบ้านไปหาท่านป้าแล้ว“ไม่ต้อง อีกสองวันค่อยกลับมาทำหน้าที่ของเจ้า ไปแก้ปัญหาให้จบ อย่าให้ข้าเห็นเช่นนี้อีก” เหลียงเฟิงตวาดเสียงดุ ความจริงแล้วเขาก็อยากจะเล่นงิ้วต่อ แต่ภรรยาสุดที่รักกลับให้เขารีบจบบทบาทเจ้านายอารมณ์ร้ายนั่นเสีย ช่างน่าเสียดาย“ขออภัยอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก” องครักษ์หนุ่มสำนึกผิดที่ตนทำให้นายเหนือหัวต้องรำคาญใจ ทั้งที่วันนี้ท่านอ๋องกับหวังเฟยควรจะได้ออกมาทานข้าวนอกอย่างสำราญใจแท้ ๆ กายหนาหันกลับไปคว้ามือเล็กคนข้างกาย พาอีกฝ่ายขึ้นชั้นสามไปอย่างรวดเร็ว“ว๊าย! พี่มู่เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ” ไฉฉือร้องทัดทาน มือบางรวบเก็บชุดส่วนบนไว้แน่น ยิ่งพี่มู่ของนางดึงแรงเพียงใด
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [3]
“เป็นอะไรไปไฉฉือ” หนิงเซียนเอ่ยถามขึ้น เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินผิด ๆ ถูก ๆ“นายหญิงเจ้าคะ ให้ข้ากลับเถอะเจ้าค่ะ คนมองเต็มเลย สงสัยข้าน้อยแต่งตัวประหลาด” หญิงสาวกระซิบกระซาบเสียงเบา ตั้งแต่นางพาเข้าในโรงเตี๊ยม ก็ถูกผู้คนจับต้องตลอดทางเดิน ทำให้นางไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าใดนัก“เป็นเพราะเจ้างดงามพวกเขาจึงได้มอง ไปกันเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่อยากเจอพี่มู่ของเจ้าหรือ”“พี่มู่อยู่ที่นี่หรือเจ้าคะ” เมื่อนายหญิงเอ่ยชื่อพี่ชายที่แสนดี หญิงสาวก็หูผึ่งขึ้นมาทันที หลงลืมความอายไปชั่วขณะ“ใช่แล้ว ไปกันเถอะ” มู่หลางจงจำไว้ที่เจ้าพูดว่าจะไม่แต่งงานน่ะ ข้าจำคำนั้นขึ้นใจเชียวละ หุ หุเพราะหลายครั้งที่นางได้ยินคำนี้ออกจากปากองครักษ์หนุ่ม หนิงเซียนก็เฝ้ารอวันที่มู่หลางจะพลาดพลั้งบ้าง ส่วนมากคนพูดเช่นนี้ก็มักจะไม่พ้นผิดไปจากที่พูดเสียทุกรายมู่หลางหายใจฟึดฟัดเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้ามาด้านในโรงเตี๊ยม วันนี้ไม่รู้ว่าท่านอ๋องคิดอะไรอยู่ ถึงได้ออกมานั่งรอหวังเฟยที่โต๊ะด้านนอก แทนที่จะเปิดห้องพิเศษเหมือนทุกครั้งไป นั่นใครสั่งใครสอนให้แต่งกายประหลาดเช่นนั้น เดินทีกระโปรงเปิดเปลือยไปถึงขาอ่อน แต่งมายั่
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [2]
“น้องสาวทางสายเลือดหรือไม่” ตรงส่วนนี้ที่นางรู้สึกสงสัย ก็ไหนมู่หลางเคยบอกว่าไม่มีครอบครัวแล้วอย่างไร เหตุใดถึงได้มีน้องสาวโผล่มาได้“ไม่ ๆ เจ้าค่ะ ข้าน้อยเป็นเพียงบุตรสาวคนข้างบ้านพี่มู่ แต่ว่าเติบโตมาด้วยกันจึงสนิทกันเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบชี้แจงให้นายหญิงคนงามเข้าใจ นางและพี่มู่ห่างกันตั้งหกปี แม้จะเคยสนิทสนมกันมาก ทว่าเมื่อโตขึ้นพี่มู่กลับเว้นระยะห่าง แม้แต่เคยเล่นกอดคอกันเมื่อตอนเด็ก ๆ เขายังสั่งห้ามมิให้เข้าใกล้ ซึ่งนางก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าใดนัก“จริงหรือ แล้วเขาดูแลเจ้าดีหรือไม่” ที่หนิงเซียนซักถามเช่นนั้น ก็เพราะว่ามู่หลางเป็นคนค่อนข้างจะทึ่มทื่อปากหนักในเรื่องชายหญิง นางก็อยากจะรู้เขาจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรกับไฉฉือหรือไม่ สตรีหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักออกปานนี้ ไม่มีความรู้สึกอันใดก็คงจะแปลกไม่น้อย“ดีมากเจ้าค่ะ มีอะไรก็นึกถึงข้ากับท่านแม่ตลอดเลย นี่ก็ห่วงว่าพี่มู่จะหาภรรยาไม่ได้ แก่ไปคงได้อยู่ตัวคนเดียว ท่านแม่จึงให้ข้ามาดูให้เห็นกับตาเจ้าค่ะ” ด้วยความใสซื่อ ไฉฉือจึงพูดออกมาอย่างไม่มีปิดบัง แต่เมื่อถึงตอนนั้น หากเขามีคนรักขึ้นมาจริง นางก็ไม่รู้ว่าตนเองจะทำใจรับได้หรือไม่ ที่ผ่านมาต
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [1]
ไฉฉือสาวน้อยจากหมู่บ้านชนบทยืนชะเง้อคอยาวอยู่หน้าประตูวังอันใหญ่โต นางไม่คิดว่าพี่มู่จะอยู่ดีเกินคาดไปมาก เมื่อได้เห็นกับตาก็สบายใจไปเปลาะหนึ่งที่ผ่านมานางและมารดากลัวว่าเขาจะอยู่อย่างยากลำบาก เงินที่แบ่งปันให้นางกับครอบครัวทุกเดือนก็มากโข แล้วไหนจะมีของฝากราคาแพงอีกมากมาย เพราะแบบนี้มารดาจึงไม่สบายใจ เกรงว่ามู่หลางจะเอาแต่ทำงานหนักไม่รู้จักดูแลตนเอง เงินที่ได้มาก็คงจะส่งให้พวกตนทั้งหมด ด้วยเขามีนิสัยคิดถึงผู้อื่นมากกว่าตนเองเสมอครอบครัวไฉฉือและมู่หลางไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแต่อย่างใด เป็นเพียงเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันเท่านั้น ตอนเด็กนางและเขาสนิทกันมาก ในตอนมู่หลางอายุได้สิบหนาวบิดามารดาตายจากด้วยโรคระบาด ไม่มีญาติมิตรคอยดูแล มารดาไฉฉือสงสารจึงได้ส่งเสียเลี้ยงดูราวกับลูกในไส้ สำหรับสายตาของหญิงสาว มารดาออกจะรักมู่หลางมากกว่านางที่เป็นบุตรสาวแท้ ๆ เสียอีกเมื่อเติบโตต่างฝ่ายต่างแยกย้าย ไฉฉือเป็นเพียงสตรีจึงทำได้แค่ช่วยมารดาทำสวนทำไร่อยู่บ้านนอก ส่วนมู่หลางเขาได้เดินทางมาเมืองหลวงเพื่อหางานทำ หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหน้ากันอีกเลย มีเพียงจดหมายพร้อมกับตั๋วเงินแนบมาให้ในทุก ๆ เดื
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [3]
เด็ก ๆ สามคน รวมไปถึงมู่หลางนั่งล้อมวงดื่มชากินขนมกันอยู่ศาลาพัก พร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จวนแม่ทัพหยางให้ความเอ็นดูเด็กแฝดเป็นอย่างมาก ฮูหยินหยางอยากให้บุตรชายได้มีบุตรแบบนี้สักคู่ทว่าแต่งงานมาได้สองปีกลับยังไม่มีหลานให้อุ้ม พวกเขาจึงแก้เหงาด้วยการขอท่านหญิงน้อย ท่านอ๋องน้อย มาเล่นที่จวนแม่ทัพในบางครั้งขนมพร้อมกับน้ำชาแสนอร่อยถูกลำเลียงมาวางจนเต็มโต๊ะ ทำเอาเด็ก ๆ ทั้งสามตาลุกวาวอย่างถูกอกถูกใจ มาจวนแม่ทัพทีไรล้วนแล้วแต่มีของอร่อยให้ได้กินจนเต็มคราบแต่เมื่อกลับถึงวังของหวานเหล่านี้จะกินตามใจปากไม่ได้แล้ว เพราะท่านแม่มักจะจำกัดการกินของพวกเขาเสมอ ท่านแม่บอกว่าเด็กกินของหวานไม่ดี ฟันจะผุ ถูกแมลงตัวร้ายกินหมดปาก“เฮ้อ” เด็กหญิงเคี้ยวขนมแก้มตุ่ย นั่งถอนหายใจราวกับมีเรื่องให้หนักใจเป็นหนักหนา กระนั้นก็ยังยกขนมในมือขึ้นกัดเข้าไปอีกคำโต“ไม่สบายตรงไหนหรือพ่ะย่ะค่ะท่านหญิง” หลี่หยุนรีบวางขนมในมือทันที พร้อมกับถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“เราไม่เป็นไร เราแค่กังวลใจ”“ท่านหญิงกังวลใจเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ เล่าให้กระหม่อมฟังได้หรือไม่” มู่หลางรู้สึกเป็นห่วง ท่านหญิงเป็นเด็กร่าเริง น้อยนักท
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [1]
“หนิงหนิง พี่ทนไม่ไหวแล้ว”กายหนาจับภรรยาหันหน้าเข้าผนังห้องทันที ก่อนจะถลกกระโปรงหญิงสาวขึ้นถึงเอว จากนั้นท่อนเนื้ออันใหญ่โตสอดเข้าผสานเนินสาวอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังออกแรงโยกไปตามอารมณ์ดิบเข้าออกเป็นจังหวะช้าเร็วตามแรงอารมณ์ ไม่แม้แต่จะเล้าโลมให้เสียเวลา“ท่านพี่เดี๋ยวก่อน” หนิงเซียนบัดนี้นางได้ถูกคนตัวโตตอกอัดตนเองเข้ากับผนังอย่างไม่ทันตั้งตัว นางและเขาใช้ชีวิตรักฉันสามีภรรยามานาน จนบุตรแฝดทั้งสองอายุได้สามหนาวแล้ว ทว่าความต้องการของสามีก็มิได้ลดน้อยลงจากเดิม ในบางครั้งออกจะมีความต้องการมากล้นเสียด้วยซ้ำตั้งแต่เจ้าสองแสบเริ่มโต นางและเขาก็มิได้มีเวลาให้กันมากเท่าใดนัก ด้วยบุตรทั้งสองต่างงอแงอ้อนขอนอนด้วยทุกค่ำคืน แม้พวกเขาจะโตมากพอที่จะแยกห้องนอนกันได้แล้ว แต่ก็ยังเกาะติดผู้เป็นมารดาราวกับลูกลิง บิดาผู้หลงบุตรมีหรือจะไม่ยอมตามใจ ผลกรรมทั้งหมดได้ตกมาอยู่ที่เขาแทน“พี่ขอเถอะ ประเดี๋ยวลูกก็คงกลับจากเรียนวิชาดาบแล้ว” เขาอดกินภรรยามาเกือบเจ็ดวันแล้ว เวลานี้ได้โอกาสเหมาะ จึงไม่พลาดที่จะกลืนกินภรรยาสาว ทุกเวลาล้วนมีค่าสำหรับเขา“อ๊ะ! แรงไปแล้วนะเจ้าคะ” หนิงเซียนหัวโยกหัวคลอน เขาไม่ยอมผ่อน
You may also like
แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.5K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.3K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว338.3K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย200.5K viewsย้อนชะตาเพื่อรักนิรันดร์
อิ่น เยว่3.6K viewsจางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง
อัญญาณี29 viewsลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย
หลันหลัน兰蓝147 viewsตัวเอกพวกนั้นช่างแสนร้ายกาจ
จินเหมยเทียน857 views
