Home / รักโบราณ / เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า / บทที่ 34 ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหน [2]

Share

บทที่ 34 ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหน [2]

Author: Tuk Kung
last update Last Updated: 2025-06-09 18:22:12

เหลียงเฟิงลืมตาทันทีที่ประตูถูกปิดลง ใบหน้าหล่อเหลาบ่งบอกถึงความไม่พอใจ ที่หนิงเซียนทำท่ารังเกียจตนเป็นหนักหนา แม้จะรู้ถึงสาเหตุของอาการเป็นอย่างดี เพราะก่อนหน้าท่านหมออธิบายทุกอย่างให้เขาฟังอย่างละเอียดแล้ว ทว่าเขาก็รู้สึกไม่พอใจอยู่ดี

ไม่เคยมีผู้ใดกล้าทำท่ารังเกียจเขามากถึงเพียงนี้มาก่อน ชายหนุ่มขบกรามแน่นเพื่อระงับอารมณ์ขุ่นมัว ท่านหมอแนะนำไม่ให้บีบบังคับทำให้หนิงเซียนเกิดความกังวล หรือทุกข์ใจมากเกินไปในช่วงนี้ เพราะอายุครรภ์เพียงแค่หนึ่งเดือน นางอาจเกิดอาการแท้งได้ทุกเมื่อ จำเป็นต้องดูแลเอาใจเป็นพิเศษ

ส่วนหนิงเซียนที่หนีออกมาได้ เริ่มรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ในยามนี้นางรู้สึกหิวเหลือเกินแต่ในครัวก็มิมีอะไรให้ทานเลยสักอย่าง นางคงจะต้องทำอาหารง่าย ๆ รองท้องไปก่อน ระหว่างที่รออาหารมื้อหลัก

“อนุหนิงทำอะไรหรือขอรับ” ในระหว่างที่หนิงเซียนกำลังหาวัตถุดิบเพื่อทำอาหาร มู่หลางกลับมาจากทำภารกิจตามรับสั่งท่านอ๋อง เห็นเข้าพอดี

“ข้ารู้สึกหิวก็เลยจะทำอาหารกินน่ะเจ้าค่ะ” ง่ายที่สุดตอนนี้คงจะเป็นข้าวต้มเกลือกระมัง ทั้งไข่ทั้งเนื้อไม่เหลืออะไรให้นางทำอาหารได้เลย

“เชิญอนุหนิงนั่งรอที่โต๊ะได้เลยขอรับ ท่านอ๋องให้ข้านำของว่างมาให้ท่านแล้ว”

 “เจ้าค่ะ” แม้จะยังคงมึนงงกับสิ่งที่ได้ยินคิดว่าตนเองฟังผิดไป แต่ก็ยอมเดินออกมานั่งรอที่โต๊ะด้านนอกอย่างว่าง่าย ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวร้ายที่ไม่เคยไยดีผู้ใด จะมาใส่ใจแม้กระทั่งอาหารให้กับอนุผู้ต่ำต้อยเช่นนาง

นั่งรอไม่นานมู่หลางก็ได้ยกอาหารมาให้ หนิงเซียนเห็นอาหารแต่ละจานที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้า แทบจะทนต่อความหิวโหยไม่ไหว เป็ดตุ๋นเกาลัด บ๊ะจ่าง ของหวานเป็นบัวลอยน้ำขิง กลิ่นหอมของอาหารและรสชาติที่อร่อยถูกปาก ทำให้หญิงสาวกินของทั้งหมดลงท้องไปอย่างรวดเร็ว ทุกจานล้วนแล้วแต่ถูกใจนางยิ่งนัก ไม่คิดว่าเขาจะใส่ใจถึงเพียงนี้ ทว่าอาหารแค่มื้อเดียวมันทำให้นางลืมความใจร้ายของเขาไม่ได้หรอก อีกทั้งยังมีเรื่องที่นางจะต้องระวังตัวให้มาก

ในเมื่อตอนนี้นางได้ตั้งครรภ์ ซึ่งก็เป็นไปตามเนื้อเรื่องหลักจริง แต่ยังมีอีกเรื่องที่ทำให้ไม่สามารถลืมไปได้เลย นั่นก็คือการถูกบังคับให้ดื่มยาแท้งบุตร การที่ตัวร้ายมาทำดีกับนางเช่นนี้เขาต้องมีแผนการอะไรบางอย่าง อย่างเช่นการทำให้นางตายใจ จากนั้นก็จะให้ดื่มยาแท้งบุตรโดยที่ไม่ให้หนิงเซียนเป็นฝ่ายยินยอมเสียเอง หนิงเซียนเจ้านี่ช่างฉลาดนัก เมื่อรู้จุดประสงค์แล้วก็สามารถหาวิธีหลีกเลี่ยงได้

ตกเย็นหนิงเซียนที่ไม่สามารถทนกลิ่นตัวเหลียงเฟิงได้ หญิงสาวจำต้องหยุดอาหารมื้อเย็นไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะขอตัวกลับเข้าห้องนอนไปพักผ่อน อย่างไรเสียคืนนี้นางต้องชิงหลับก่อนเขาให้ได้ ไม่เช่นนั้นกลิ่นเจ้ากรรมนี้จะทำให้นางนอนไม่หลับ ครั้นจะไล่ให้อีกฝ่ายไปนอนด้านนอกก็คงจะเป็นไปไม่ได้

เหลียงเฟิงเริ่มตระหนัก การที่หนิงเซียนไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ มันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเขามาก เพียงแค่จะถามอาการและสุขภาพของภรรยาก็ยังทำได้ยาก อย่าว่าแต่อยู่ใกล้เลยเพียงแค่เขาเปิดปากพูด หรือแม้แต่เห็นหน้าเขา หนิงเซียนก็เอาแต่ทำท่าพะอืดพะอมขึ้นมาเสียให้ได้ บางครั้งก็ถึงขั้นเดินหนี เขาจึงได้แต่หุบปากเงียบไว้คอยตามอยู่ห่าง ๆ

ก๊อก ๆ

สิ้นเสียงเคาะประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย มิใช่นางไม่ลงกลอนประตู แต่เพราะพ่อสกังก์ที่หนิงเซียนแอบเรียกเหลียงเฟิงลับหลัง ได้สั่งให้คนถอดกลอนประตูทิ้งไปเพื่อตัดความรำคาญ เขาให้เหตุผลว่าสามีภรรยาไม่จำเป็นต้องมีความลับ ดังนั้นประตูก็ไม่จำเป็นต้องมีกลอนประตู อีกทั้งเขาสามารถเข้ามาช่วยเหลือนางได้ทุกเมื่อ ถ้าเกิดเหตุที่หนิงเซียนไม่สบายหรือเกิดหน้ามืดหกล้มในห้องนอน

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า   ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [4]

    “ไฉฉือหยุดความคิดของเจ้าเดี๋ยวนี้” คำพูดจากปากสาวเจ้าไม่ค่อยจะเข้าหู มู่หลางพยายามข่มกลั้นความโกรธของตนเองอย่างสุดความสามารถ“พวกเจ้าเป็นอันใดกัน น่ารำคาญยิ่งนัก จะไปไหนก็ไป” หลังจากเขากับภรรยาแอบฟังมู่หลางพูดคุยอยู่นาน ได้จังหวะเหมาะจึงแสร้งทำเป็นไม่พอใจไล่คนทั้งสองไปที่อื่นเสีย“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมขอเวลาสักครู่พ่ะย่ะค่ะ” หากวันนี้ตกลงกันไม่เข้าใจ เห็นทีว่าไฉฉือคงต้องได้ยืดเวลากลับบ้านไปหาท่านป้าแล้ว“ไม่ต้อง อีกสองวันค่อยกลับมาทำหน้าที่ของเจ้า ไปแก้ปัญหาให้จบ อย่าให้ข้าเห็นเช่นนี้อีก” เหลียงเฟิงตวาดเสียงดุ ความจริงแล้วเขาก็อยากจะเล่นงิ้วต่อ แต่ภรรยาสุดที่รักกลับให้เขารีบจบบทบาทเจ้านายอารมณ์ร้ายนั่นเสีย ช่างน่าเสียดาย“ขออภัยอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก” องครักษ์หนุ่มสำนึกผิดที่ตนทำให้นายเหนือหัวต้องรำคาญใจ ทั้งที่วันนี้ท่านอ๋องกับหวังเฟยควรจะได้ออกมาทานข้าวนอกอย่างสำราญใจแท้ ๆ กายหนาหันกลับไปคว้ามือเล็กคนข้างกาย พาอีกฝ่ายขึ้นชั้นสามไปอย่างรวดเร็ว“ว๊าย! พี่มู่เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ” ไฉฉือร้องทัดทาน มือบางรวบเก็บชุดส่วนบนไว้แน่น ยิ่งพี่มู่ของนางดึงแรงเพียงใด

  • เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า   ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [3]

    “เป็นอะไรไปไฉฉือ” หนิงเซียนเอ่ยถามขึ้น เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินผิด ๆ ถูก ๆ“นายหญิงเจ้าคะ ให้ข้ากลับเถอะเจ้าค่ะ คนมองเต็มเลย สงสัยข้าน้อยแต่งตัวประหลาด” หญิงสาวกระซิบกระซาบเสียงเบา ตั้งแต่นางพาเข้าในโรงเตี๊ยม ก็ถูกผู้คนจับต้องตลอดทางเดิน ทำให้นางไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าใดนัก“เป็นเพราะเจ้างดงามพวกเขาจึงได้มอง ไปกันเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่อยากเจอพี่มู่ของเจ้าหรือ”“พี่มู่อยู่ที่นี่หรือเจ้าคะ” เมื่อนายหญิงเอ่ยชื่อพี่ชายที่แสนดี หญิงสาวก็หูผึ่งขึ้นมาทันที หลงลืมความอายไปชั่วขณะ“ใช่แล้ว ไปกันเถอะ” มู่หลางจงจำไว้ที่เจ้าพูดว่าจะไม่แต่งงานน่ะ ข้าจำคำนั้นขึ้นใจเชียวละ หุ หุเพราะหลายครั้งที่นางได้ยินคำนี้ออกจากปากองครักษ์หนุ่ม หนิงเซียนก็เฝ้ารอวันที่มู่หลางจะพลาดพลั้งบ้าง ส่วนมากคนพูดเช่นนี้ก็มักจะไม่พ้นผิดไปจากที่พูดเสียทุกรายมู่หลางหายใจฟึดฟัดเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้ามาด้านในโรงเตี๊ยม วันนี้ไม่รู้ว่าท่านอ๋องคิดอะไรอยู่ ถึงได้ออกมานั่งรอหวังเฟยที่โต๊ะด้านนอก แทนที่จะเปิดห้องพิเศษเหมือนทุกครั้งไป นั่นใครสั่งใครสอนให้แต่งกายประหลาดเช่นนั้น เดินทีกระโปรงเปิดเปลือยไปถึงขาอ่อน แต่งมายั่

  • เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า   ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [2]

    “น้องสาวทางสายเลือดหรือไม่” ตรงส่วนนี้ที่นางรู้สึกสงสัย ก็ไหนมู่หลางเคยบอกว่าไม่มีครอบครัวแล้วอย่างไร เหตุใดถึงได้มีน้องสาวโผล่มาได้“ไม่ ๆ เจ้าค่ะ ข้าน้อยเป็นเพียงบุตรสาวคนข้างบ้านพี่มู่ แต่ว่าเติบโตมาด้วยกันจึงสนิทกันเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบชี้แจงให้นายหญิงคนงามเข้าใจ นางและพี่มู่ห่างกันตั้งหกปี แม้จะเคยสนิทสนมกันมาก ทว่าเมื่อโตขึ้นพี่มู่กลับเว้นระยะห่าง แม้แต่เคยเล่นกอดคอกันเมื่อตอนเด็ก ๆ เขายังสั่งห้ามมิให้เข้าใกล้ ซึ่งนางก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าใดนัก“จริงหรือ แล้วเขาดูแลเจ้าดีหรือไม่” ที่หนิงเซียนซักถามเช่นนั้น ก็เพราะว่ามู่หลางเป็นคนค่อนข้างจะทึ่มทื่อปากหนักในเรื่องชายหญิง นางก็อยากจะรู้เขาจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรกับไฉฉือหรือไม่ สตรีหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักออกปานนี้ ไม่มีความรู้สึกอันใดก็คงจะแปลกไม่น้อย“ดีมากเจ้าค่ะ มีอะไรก็นึกถึงข้ากับท่านแม่ตลอดเลย นี่ก็ห่วงว่าพี่มู่จะหาภรรยาไม่ได้ แก่ไปคงได้อยู่ตัวคนเดียว ท่านแม่จึงให้ข้ามาดูให้เห็นกับตาเจ้าค่ะ” ด้วยความใสซื่อ ไฉฉือจึงพูดออกมาอย่างไม่มีปิดบัง แต่เมื่อถึงตอนนั้น หากเขามีคนรักขึ้นมาจริง นางก็ไม่รู้ว่าตนเองจะทำใจรับได้หรือไม่ ที่ผ่านมาต

  • เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า   ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [1]

    ไฉฉือสาวน้อยจากหมู่บ้านชนบทยืนชะเง้อคอยาวอยู่หน้าประตูวังอันใหญ่โต นางไม่คิดว่าพี่มู่จะอยู่ดีเกินคาดไปมาก เมื่อได้เห็นกับตาก็สบายใจไปเปลาะหนึ่งที่ผ่านมานางและมารดากลัวว่าเขาจะอยู่อย่างยากลำบาก เงินที่แบ่งปันให้นางกับครอบครัวทุกเดือนก็มากโข แล้วไหนจะมีของฝากราคาแพงอีกมากมาย เพราะแบบนี้มารดาจึงไม่สบายใจ เกรงว่ามู่หลางจะเอาแต่ทำงานหนักไม่รู้จักดูแลตนเอง เงินที่ได้มาก็คงจะส่งให้พวกตนทั้งหมด ด้วยเขามีนิสัยคิดถึงผู้อื่นมากกว่าตนเองเสมอครอบครัวไฉฉือและมู่หลางไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแต่อย่างใด เป็นเพียงเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันเท่านั้น ตอนเด็กนางและเขาสนิทกันมาก ในตอนมู่หลางอายุได้สิบหนาวบิดามารดาตายจากด้วยโรคระบาด ไม่มีญาติมิตรคอยดูแล มารดาไฉฉือสงสารจึงได้ส่งเสียเลี้ยงดูราวกับลูกในไส้ สำหรับสายตาของหญิงสาว มารดาออกจะรักมู่หลางมากกว่านางที่เป็นบุตรสาวแท้ ๆ เสียอีกเมื่อเติบโตต่างฝ่ายต่างแยกย้าย ไฉฉือเป็นเพียงสตรีจึงทำได้แค่ช่วยมารดาทำสวนทำไร่อยู่บ้านนอก ส่วนมู่หลางเขาได้เดินทางมาเมืองหลวงเพื่อหางานทำ หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหน้ากันอีกเลย มีเพียงจดหมายพร้อมกับตั๋วเงินแนบมาให้ในทุก ๆ เดื

  • เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า   ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [3]

    เด็ก ๆ สามคน รวมไปถึงมู่หลางนั่งล้อมวงดื่มชากินขนมกันอยู่ศาลาพัก พร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จวนแม่ทัพหยางให้ความเอ็นดูเด็กแฝดเป็นอย่างมาก ฮูหยินหยางอยากให้บุตรชายได้มีบุตรแบบนี้สักคู่ทว่าแต่งงานมาได้สองปีกลับยังไม่มีหลานให้อุ้ม พวกเขาจึงแก้เหงาด้วยการขอท่านหญิงน้อย ท่านอ๋องน้อย มาเล่นที่จวนแม่ทัพในบางครั้งขนมพร้อมกับน้ำชาแสนอร่อยถูกลำเลียงมาวางจนเต็มโต๊ะ ทำเอาเด็ก ๆ ทั้งสามตาลุกวาวอย่างถูกอกถูกใจ มาจวนแม่ทัพทีไรล้วนแล้วแต่มีของอร่อยให้ได้กินจนเต็มคราบแต่เมื่อกลับถึงวังของหวานเหล่านี้จะกินตามใจปากไม่ได้แล้ว เพราะท่านแม่มักจะจำกัดการกินของพวกเขาเสมอ ท่านแม่บอกว่าเด็กกินของหวานไม่ดี ฟันจะผุ ถูกแมลงตัวร้ายกินหมดปาก“เฮ้อ” เด็กหญิงเคี้ยวขนมแก้มตุ่ย นั่งถอนหายใจราวกับมีเรื่องให้หนักใจเป็นหนักหนา กระนั้นก็ยังยกขนมในมือขึ้นกัดเข้าไปอีกคำโต“ไม่สบายตรงไหนหรือพ่ะย่ะค่ะท่านหญิง” หลี่หยุนรีบวางขนมในมือทันที พร้อมกับถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“เราไม่เป็นไร เราแค่กังวลใจ”“ท่านหญิงกังวลใจเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ เล่าให้กระหม่อมฟังได้หรือไม่” มู่หลางรู้สึกเป็นห่วง ท่านหญิงเป็นเด็กร่าเริง น้อยนักท

  • เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า   ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [1]

    “หนิงหนิง พี่ทนไม่ไหวแล้ว”กายหนาจับภรรยาหันหน้าเข้าผนังห้องทันที ก่อนจะถลกกระโปรงหญิงสาวขึ้นถึงเอว จากนั้นท่อนเนื้ออันใหญ่โตสอดเข้าผสานเนินสาวอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังออกแรงโยกไปตามอารมณ์ดิบเข้าออกเป็นจังหวะช้าเร็วตามแรงอารมณ์ ไม่แม้แต่จะเล้าโลมให้เสียเวลา“ท่านพี่เดี๋ยวก่อน” หนิงเซียนบัดนี้นางได้ถูกคนตัวโตตอกอัดตนเองเข้ากับผนังอย่างไม่ทันตั้งตัว นางและเขาใช้ชีวิตรักฉันสามีภรรยามานาน จนบุตรแฝดทั้งสองอายุได้สามหนาวแล้ว ทว่าความต้องการของสามีก็มิได้ลดน้อยลงจากเดิม ในบางครั้งออกจะมีความต้องการมากล้นเสียด้วยซ้ำตั้งแต่เจ้าสองแสบเริ่มโต นางและเขาก็มิได้มีเวลาให้กันมากเท่าใดนัก ด้วยบุตรทั้งสองต่างงอแงอ้อนขอนอนด้วยทุกค่ำคืน แม้พวกเขาจะโตมากพอที่จะแยกห้องนอนกันได้แล้ว แต่ก็ยังเกาะติดผู้เป็นมารดาราวกับลูกลิง บิดาผู้หลงบุตรมีหรือจะไม่ยอมตามใจ ผลกรรมทั้งหมดได้ตกมาอยู่ที่เขาแทน“พี่ขอเถอะ ประเดี๋ยวลูกก็คงกลับจากเรียนวิชาดาบแล้ว” เขาอดกินภรรยามาเกือบเจ็ดวันแล้ว เวลานี้ได้โอกาสเหมาะ จึงไม่พลาดที่จะกลืนกินภรรยาสาว ทุกเวลาล้วนมีค่าสำหรับเขา“อ๊ะ! แรงไปแล้วนะเจ้าคะ” หนิงเซียนหัวโยกหัวคลอน เขาไม่ยอมผ่อน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status