บทพิเศษ ความลับของตระกูลจาง

บทพิเศษ

ความลับของตระกูลจาง

            หนึ่งวันหลังเสร็จสิ้นงานแต่ง จางไคเฮ่อนำชื่อของเหยียนหลิ่วเข้าทะเบียนราษฎร์ของตระกูลจาง

            นับจากนี้เหยียนหลิ่วจะกลายเป็นคนตระกูลจางเต็มตัว กลายเป็น ‘จางเหยียนหลิ่ว’ 

            ล่วงเข้าสู่วันที่ห้าหลังจากที่ทั้งสองกลายเป็นสามีภรรยากัน เหยียนหลิ่วก็ถูกตงตงจูงมือพาลงไปที่ห้องใต้ดินของโรงเตี๊ยม

            “ภรรยา…ห้องใต้ดินเป็นความลับของตระกูล เจ้าแน่ใจหรือว่าข้าลงไปที่นั่นได้” เหยียนหลิ่วถามเพื่อให้ตงตงไตร่ตรองอีกครั้ง

            เหยียนหลิ่วรู้แค่ว่า ภายในห้องใต้ดินเป็นสถานที่เก็บสินค้าและสมบัติของตระกูลจาง กุญแจมีเพียงสองดอกเท่านั้น ดอกหนึ่งจางไคเฮ่อเป็นคนเก็บ และดอกหนึ่งเป็นของตงตง

            กระนั้น ตงตงกลับหันมายิ้มให้กับเหยียนหลิ่วด้วยสีหน้าสบายๆ

            “ตอนนี้ท่านเองก็เป็นคนของตระกูลจางแล้ว”

            “ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่…”

            “ในอนาคตท่านคิดจะหย่ากับข้าหรือ…หรือว่า…ท่านจะหักหลังตระกูลจาง?”

            “เรื่องนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นเด็ดขาด!” เหยียนหลิ่วตอบกลับอย่างหนักแน่น

            หย่ากันหรือ

            หักหลังตระกูลจางหรือ

            อย่าพูดให้ขำไปหน่อยเลย

            เรื่องพวกนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด

            เหยียนหลิ่วคิดในใจ

            ทางด้านตงตงเชื่อมั่นหมดหัวใจ หลังจากที่เหยียนหลิ่วรู้ความลับจากนี้แล้ว เขาจะไม่มีวันหักหลังตระกูลจาง 

            “ในเมื่อท่านเป็นคนในครอบครัว ถึงเวลาที่ข้าต้องบอกความลับ ท่านเองก็จะช่วยปกป้องความลับของตระกูลจางใช่หรือไม่”

            “แน่นอนว่า ข้าต้องปกป้องตระกูลจาง แต่เรื่องความลับ เจ้าไม่จำเป็นต้องบอกข้าก็ได้นะ”

            “ความลับที่ข้าจะบอกสำคัญต่อโรงเตี๊ยมเหมือนกัน...เดี๋ยวท่านก็รู้”

            ว่าจบ ตงตงไขกุญแจเปิดห้องใต้ดิน ก่อนจะจุดตะเกียง

            ทันทีที่ภายในห้องสว่าง เหยียนหลิ่วพลันเห็นกล่องกระดาษสีน้ำตาลหลายใบตั้งเรียงเป็นแถว รวมถึงข้าวของที่ไม่คุ้นตาอีกมากมาย 

            ในตอนนั้นเอง ดวงตาคมของชายหนุ่มเบิกกว้างด้วยความแปลกใจ

            “ของพวกนี้…?”

            “ของเหล่านี้เป็นทั้งสมบัติและความลับของตระกูลจาง”

            “หมายความว่ายังไงหรือ”

            “ท่านเห็นสิ่งนี้หรือไม่ สิ่งนี้เรียกว่าเตาแก๊ส แล้วสิ่งนี้ก็คือปืนจุดเตา…เจ้านี่ใช้แทนตะบันไฟเจ้าค่ะ ท่านดูนะ”

            ระหว่างอธิบายให้สามีฟัง นางยังสาธิตวิธีจุดเตาแก๊สด้วยปืนจุดเตา

            พึ่บ!

            เมื่อไฟบนเตาถูกจุด เหยียนหลิ่วสะดุ้งเบาๆ พลางย่นหัวคิ้ว

            “เอ๊ะ นี่มัน…!?”

            “แทนที่จะก่อเตาไฟด้วยเชื้อเพลิง ใช้แก๊สสะดวกกว่าใช่หรือไม่...ไม่ต้องเสียเวลา ที่สำคัญมันไม่มีควัน”

            “จริงด้วย”

            “แต่ว่า ถึงจะใช้สะดวก แต่ก็เป็นของอันตราย หากใช้ไม่ระวังมันก็จะระเบิดและทำลายบ้านหลังนี้ทั้งหลังได้เลยนะ อีกอย่าง ของพวกนี้ไม่มีในแคว้นเฉียน…ไม่สิ ข้าควรบอกว่าในยุคนี้ยังไม่มีเตาแก๊สถึงจะถูก เพราะอย่างนั้น สิ่งของที่อยู่ในห้องนี้เป็นความลับที่มีเพียงคนตระกูลจางที่รู้”

            “เข้าใจแล้ว อุปกรณ์นี้ทั้งสะดวกและอันตราย ไม่ควรตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ตงตง ข้าจะช่วยเจ้าปกป้องห้องนี้ และจะเก็บเป็นความลับด้วย” 

            ตงตงยิ้มพลางพยักหน้า

            หลังจากปิดเตาแก๊สแล้ว หญิงสาวเดินไปที่กล่องกระดาษสีน้ำตาลซึ่งตั้งสูงอย่างเป็นระเบียบอยู่ตรงมุมห้อง 

            นางยกกล่องใบหนึ่งลงมา ในกล่องคือบะหมี่สำเร็จรูปหลายรสชาติจำนวน 12 ห่อ

            หญิงสาวแกะห่อบะหมี่สำเร็จรูปเทลงในชาม แล้วต้มน้ำร้อน

            “นั่นคือบะหมี่กรอบที่เจ้าเคยให้ข้าตอนที่ต้องเดินทางไกลไม่ใช่หรือ” เหยียนหลิ่วกล่าวถาม

            “ใช่เจ้าค่ะ”

            “แล้วบะหมี่กรอบนี้ทำไมหรือ”

            “จริงๆ แล้ว บะหมี่กรอบข้าไม่ได้ผลิตเอง แต่ซื้อมา”

            ได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเหยียนหลิ่วผุดความสงสัย

            “ซื้อมา? ข้านึกว่าเจ้าผลิตเองเสียอีก”

            นางสั่นหัว “บะหมี่กรอบ...เอ่อ บะหมี่สำเร็จรูปผ่านกรรมวิธีที่ซับซ้อน ต่อให้เป็นข้าก็ทำไม่ไหว ท่านอาจจะไม่เชื่อ แต่ข้าสามารถซื้ออะไรก็ได้มาจากโลกอื่น อย่างเตาแก๊ส ปืนจุดเตา บะหมี่สำเร็จรูปนี้ก็ด้วย ข้าซื้อมาจากโลกอื่นทั้งนั้น”

            “เดี๋ยวนะ ขอข้าทำความเข้าใจสักหน่อย”

            ยิ่งนางพูด เขาก็ยิ่งสับสน สมองของเขาทำความเข้าใจไม่ได้จริงๆ

            พอกล่าวเช่นนั้น เหยียนหลิ่วก็เงียบเพื่อใช้ความคิด

            จริงอยู่ว่า เตาแก๊สกับปืนจุดไฟทำมาจากวัตถุดิบแปลกๆ เหยียนหลิ่วเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก มิหนำซ้ำตงตงบอกว่า นางซื้อมาจากโลกอื่น ตรงนี้แหละที่เขาทำความไม่เข้าใจไม่ได้

            ...หมายความว่ายังไงกัน? 

            ระหว่างที่สามีกำลังใช้ความคิด น้ำร้อนเดือดพอดี

            ตงตงเทน้ำร้อนใส่ชามที่มีบะหมี่ ปล่อยทิ้งไว้สักพัก บะหมี่สำเร็จรูปก็สุกได้ที่ กลิ่นหอมของเครื่องปรุงโชยแตะจมูกทั้งนางและสามี

            เหยียนหลิ่วดึงสติกลับมา

            “กลิ่นหอมดีจัง”

            “มาสิ พวกเรานั่งกินบะหมี่ไปด้วย คุยกันไปด้วยไม่ดีกว่าหรือ”

            “อืม”

            ว่าแล้ว ชายหนุ่มก็ก้าวมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับภรรยา

            “อธิบายอย่างเดียวท่านคงไม่เข้าใจ ข้าจะสาธิตวิธีซื้อของจากโลกอื่นให้ท่านเห็น”

            ไม่พูดเปล่าๆ ตงตงยังเปิดหน้าต่างระบบร้านค้า

            แน่นอนว่า เหยียนหลิ่วมองไม่เห็นหน้าต่างระบบ เห็นเพียงว่าภรรยาของตนกำลังวาดมือกลางอากาศ

            สักครู่ กล่องสีน้ำตาลใบเล็กก็ปรากฏบนโต๊ะ เหมือนกับการก่อตัวของมวลสารบางอย่าง

            เหยียนหลิ่วตกใจระคนตื่นเต้น หากก็เก็บอาการให้นิ่งเฉยได้ในชั่วอึดใจ 

            “นี่คือ…”

            “คือการสั่งของจากโลกอื่นในแบบของข้า” ระหว่างพูด ตงตงแกะกล่อง เปิดเอาของข้างในออกมา

            สินค้าที่นางสั่งจากโลกอื่นไม่ได้วิเศษแต่อย่างใด แต่เป็นไข่เยี่ยวม้า

            “ไม่ใช่ว่า ไข่เยี่ยวม้าเจ้าจะผลิตเองหรอกหรือ”

            “ที่วางขายในร้านเป็นข้าผลิตเอง ตอนนี้ข้าแค่สาธิตวิธีสั่งของจากโลกอื่นให้ท่านดู” หญิงสาวพูดพลางปอกเปลือกไข่เยี่ยวม้าใส่ชามของเหยียนหลิ่วและของตัวเอง

            “อย่างนี้เอง เช่นนั้นที่เจ้าบอกว่าสั่งของจากโลกอื่น ก็คือแบบนี้เองหรือ”

            “ท่านกลัวข้าหรือไม่”

            เหยียนหลิ่วส่ายศีรษะทันทีที่นางภรรยาถามประโยคนั้น

            “แทนที่จะบอกว่ากลัว ข้ากลับแปลกใจมากกว่า ความลับของเจ้าทั้งมีค่าและอันตรายอย่างยิ่ง หากผู้อื่นรู้เข้า”

            “ท่านพูดถูก ถึงสินค้าส่วนใหญ่ข้าจะทำขึ้นมา แต่ก็มีบางส่วนที่ซื้อจากโลกอื่น เพราะอย่างนั้น ข้าถึงบอกแค่เฉพาะคนในตระกูลจางให้รู้เท่านั้น”

            ว่าไปแล้ว ตระกูลจางที่เหยียนหลิ่วรู้จักมีเพียง 3 คน

            จางไคเฮ่อ จางตงตงและจางเหยียนหลิ่ว

            อย่างนี้นี่เอง

            คนที่รู้ความลับของตงตง หากรวมเหยียนหลิ่วเข้าไปด้วย ก็จะมีแค่ 3 คนเท่านั้น

            ความสามารถเรื่องที่นางซื้อสินค้าจากโลกอื่นได้ ทั้งเป็นประโยชน์ แต่ขณะเดียวกันก็เป็นอันตรายกับตัวนางด้วยเช่นกัน 

            เมื่อเข้าใจทุกอย่างแล้ว เหยียนหลิ่วยื่นมือมากอบกุมมือของภรรยา

            “ข้าจะปกป้องเจ้า และจะรักษาความลับนี้จนกว่าชีวิตจะหาไม่”

            ตงตงพยักหน้าพลางยิ้มหวานล้ำ

            “ท่านพี่…ขอบคุณนะ”

            “ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก ข้าเองก็เป็นคนตระกูลจางเหมือนกัน”

            คำตอบของเหยียนหลิ่วทำให้หัวใจของตงตงกระตุก

            ตงตงมองคนไม่ผิด เหยียนหลิ่วทั้งซื่อสัตย์ เชื่อถือได้และไร้ซึ่งความโลภ มิหนำซ้ำ เขายังรักนางเพียงคนเดียว

            แค่อย่างหลัง ก็ทำให้นางรักเขาสุดหัวใจแล้ว…

            “คิดอะไรอยู่ ถึงทำให้เจ้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่” เหยียนหลิ่วเอ่ยถาม

            ตงตงพลันได้สติ

            หญิงสาวสั่นหน้า ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง

            “รีบกินบะหมี่เถอะ อืดหมดแล้ว”

            แน่นอน เหยียนหลิ่วมองออกว่าภรรยาสุดที่รักของเขากำลังเฉไฉเพราะเขิน นางต้องกำลังคิดเรื่องของเขาอยู่เป็นแน่ 

            มุมปากของเหยียนหลิ่วยกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหยิบตะเกียบขึ้นมา แล้วกินบะหมี่ที่เริ่มอืด

            ภายในห้องใต้ดิน กลิ่นหอมของเครื่องปรุงรสบะหมี่สำเร็จรูปอบอวลไปทั่ว สองสามีภรรยานั่งกินบะหมี่สำเร็จรูปพลางคุยเรื่อยเปื่อย

จบบริบูรณ์