ยืนหยัดใต้แสงตะวัน

ถัวปาจวิ้นและขุนพลหลายคนเริ่มกังวลเพราะตอนนี้ก็ปาเข้าไปสองวันแต่ก็ยังไม่สามารถเจาะแนวรบได้เลยแม้แต่นิดเดียว สิ่งที่พวกมันกังวลมากที่สุดคือทหารของตระกูลหยางเพราะตระกูลนี้เต็มไปด้วยขุนศึกและแม่ทัพมากความสามารถ ยังไม่รวมขุนพลตาเดียวที่เป็นสตรีจากตระกูลถังอีก

ถัวปาจวิ้นและขุนพลหลายคนเริ่มกังวล เพราะตอนนี้ก็ปาเข้าไป สองวันเต็ม แต่ก็ยังไม่สามารถเจาะแนวรบได้แม้แต่นิดเดียว สิ่งที่พวกเขากังวลที่สุด คือ ทหารตระกูลหยาง ซึ่งเต็มไปด้วยขุนศึกและแม่ทัพฝีมือเยี่ยม และที่สำคัญยังมี ขุนพลตาเดียวจากตระกูลถัง ซึ่งทำให้กองทัพเหลียวหวาดกลัวไม่น้อย และนางก็เป็นสาเหตุให้ไม่สามารถตีเมืองนี้ได้

“รายงาน!!” ทหารส่วนหน้าวิ่งเข้ามาในกระโจมแม่ทัพอย่างร้อนรน

“มีอะไร! ตีเมืองได้แล้วใช่ไหม!!”

“ทัพ... ทัพหน้าส่งสัญญาณถอยทัพแล้วขอรับ… เราสูญเสียทหารไปจนเกือบหมด!”

“ทหารมากกว่าสองหมื่น แบ่งเป็นสี่กอง กองละห้าพัน… เจ้าว่าตายหมดเลยงั้นเรอะ! ส่งไปรบหรือไปทำอะไร!!”

“ขอรับ! กองหน้าสองกองตายหมด กองที่สามและสี่ยับเยิน ไม่สามารถรบต่อได้!”

แม่ทัพนายกองต่างพูดไม่ออก ได้แต่สบตากันด้วยความตึงเครียด

“สะ... สองหมื่นทหารม้า” ถั่วปาจวิ้นท