All Chapters of แม่นางไก่ทอด: Chapter 1 - Chapter 10

“โอ้ย! เจ็บตัวไปหมดเลยโว้ย ไก่จ้า ไก่ทอด อยู่หนายย ไก่ทอดดด...หื้ม...เดียวน่ะ” มีมี่พูดกับตัวเองแล้วพยายามยันตัวขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบห้องสี่เหลี่ยมทรุดโทรม“ตายล่ะอยู่ไหนกัน...กะ...กลิ่นอะไร”กลิ่นเหม็นสาบเหมือนไปนอนแช่ในบ่อขยะลอยโชยมาจากจุดหนึ่งในห้อง จนกระทั่งมาถึงเสื้อของตัวเอง “กลิ่นบ้านอะไรว่ะเนี่ย” มันเกินจะทนแล้วไหนจะกองเลือดตรงนี้อีก เจ้าของร่างเดิมไปทำอะไรมาถึงมีสภาพแบบนี้“อาบน้ำก่อนดีกว่าเหม็นมาก”รางหนารีบตรงไปยังลำธารหลังบ้านทันทีเพื่ออาบน้ำ พอเห็นธารน้ำใสก็ไม่รอช้าที่จะกระโดดลงไป แต่พอเปลืองผ้าออกก็ถึงกับผงะไปชั่วครู่“น่ะ...นี่มันสาวงามกับภูเขาลูกใหญ่คงต้องลดหุ่นหน่อยแล้ว”สุดท้ายก็ตัดสินใจอาบน้ำก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันเพราะสุดจะทนกับกลิ่นที่เหม็นเกินบรรยาย สบู่ยาสระผมก็เอาออกมาจากมิติที่ได้รับการชดเชยมาจากเทพขี้เมา“เสร็จ เสร็จซ่ะทีแล้วเอาไงต่อล่ะทีนี้ ก่อนอื่นต้องทวนความจำก่อนว่าเป็นใครมาจากไหน แล้วอยู่ที่ไหน”เมื่อคิดได้แล้วก็เริ่มเรียบเรียงความทรงจำใหม่ทั้งหมด“จินเชียง นักฆ่าจากเปอร์เซีย อื้ม~ เกษียณตัวเองตัวอายุ 25 เพื่อออกมาใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายและสงบ...แล้วใครกันที

ทันทีที่เข้ามาในบ้าน ถังอี้หลันรีบตรงไปหาบิดาที่รออยู่ในห้องหนังสือ แม้จะหิวแค่ไหนจินเซียงก็ตามไปด้วยเช่นกันเพื่อไม่ให้เสียมารยา ทำให้ต้องตามไปทักทายเจ้าบ้านก่อนเป็นอันดับแรกประตูห้องหนังสือเปิดออก ถังอี้หลันรีบเดินเข้าไปในห้องและได้รับการต้อนรับที่อบอุ่นจากครอบครัว อบอุ่นแบบฉาบใหญ่เพี๊ยะ!!ถังอี้หลันถึงกับเซถลาไปเกาะเสาที่อยู่ใกล้ แล้วมองบิดาด้วยสายตาที่ต้องการคำตอบว่า มาตบตนด้วยเรื่องอะไร“เจ้าลูกไม่รักดี! ทำเรื่องเสื่อมเสียแล้วยังมีหน้ากลับมาอีก!” ถังอี้หลันผู้โดนตบหันมองผู้ฟาดฝ่ามือลงหน้านางอย่างงวยงง“ท่านพ่อ ลูกโดนรอบสังหารและมีสาวชาวบ้านช่วยไว้น่ะเจ้าค่ะ ตบข้าทำไมเนี่ย”“เจ้ากล้าเถียงพ่อรึ ถ้าไม่มีคนมาบอกว่าเจ้าโดนโจรป่าจับไป ฮึ้ย!”“โจรป่า โจรไหน” ถังอี้หลันยังคงยืนงง“คารวะท่านเจ้าบ้าน ฮูหยิน และเออ~” จินเซียงมองไปที่อีกสองคน“ฮูหยินรอง กับฮูหยินสาม แล้วเจ้าเป็นใคร” ฮูหยินเอกถาม“ข้าน้อยนามว่าจินเซียง และเป็นคนช่วยอี้หลันจากพวกนักฆ่า แต่ตอนนี้พวกนั้นเผาบ้านข้าน้อยจนวอดวาย ข้าน้อยจึงติดตามนางมาแต่ในระหว่างทางพวกมันก็ยังตามมาแต่เสียดายที่ศพพวกมันมีเงินเพียงน้อยนิด จนแสนจนยังมา

เถ้าแก่เนี้ย! ร้านก๋วยเตี๋ยวเดินเข้ามาหาเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ แล้วมองดูสองสาวยืนคู่กัน ยกยิ้มเบาอย่างยินดี“ข้าลืมแนะนำตัว ข้าขื่อหยางเหมยซี เรียกเหมยซีก็ได้”“ทำไมเจ้ายิ้มแบบนั้น”“เอ้า ก็นางเป็นพี่สาวข้า พี่สาวจะแต่งงานทั้งทีทำไมจะยิ้มไม่ได้ จริงมั้ยเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านแม่” เหมยซีเดินยิ้ม“จริง เช่นนั้นพวกพ่อไปก่อน” ทั้งสองรีบเรียกพ่อบ้านเพื่อเตรียมรถม้าไปจวนตระกูลถังทันที“อะไรจะรีบป่านนั้น”“จินเซียง เจ้าจงดีใจเถิดที่ได้พี่สาวข้าเป็นฮูหยิน นางทั้งงดงาม หุ่นดี และยังเป็นที่หมายปองของเชื้อพระวงศ์ แม่ทัพใหญ่ รวมไปถึงตระกูลผู้ทรงอำนาจทั้งหลาย” เหมยซีเอ่ยด้วยแววตากรุ้มกริ่ม ตรงกันข้ามกับเผยอิงที่ทำหน้าหมดอาลัยราวกับยอมรับชะตา ‘หากแต่งจริง คงไม่ได้ลงจากเตียงทั้งวันทั้งคืน ชีวิตคงได้อยู่แต่ในเรือน’“เหมยซี! เจ้าจะขายพี่เช่นนี้ไม่ได้น่ะ” เผยอิงตวัดเสียงดุ แต่ใบหน้ายังแดงเรื่อ จนต้องทำเป็นพัดมือกลบเกลื่อน“พี่ใหญ่ ถ้าท่านไม่แต่งกับนาง ก็อาจถูกเข้าวังน่ะเจ้าค่ะ” เหมยซีหันมายิ้มใส่พี่สาวเผยอิงเม้มปาก “พี่รู้…แต่ก็ยังไม่แน่ใจ หากพี่ตั้งครรภ์ตอนนี้จะเกิดเรื่องใดขึ้นบ้าง”“ยังหรอก คงอีกนาน” จินเซี

จวนถังเงียบกริบลงทันทีเมื่อทุกสายตาจับจ้องไปยังผู้มาเยือน ก่อนที่ทั้งหมดจะพร้อมใจกันย้ายไปยังลานฝึกซ้อม อุปกรณ์ต่าง ๆ ทั้งเป้ายิงและอาวุธสารพัดถูกนำมาจัดวางอย่างรวดเร็วจินเซียงเดินทอดสายตาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบธนูธรรมดาขึ้นมาพร้อมลูกศร การทดสอบแรกคือการยิงธนู ตามด้วยการต่อสู้ด้วยดาบ หอก ง้าว หมัด และการบังคับม้า“การทดสอบแรก ยิงธนูระยะไกลให้เข้าเป้าทุกดอก ถัดไปปิดตายิง และสุดท้ายคือการต่อสู้ด้วยธนู” ชายชราประกาศเสียงดัง ทันใดนั้นทหารหลายสิบนายก้าวออกมายืนประจำตำแหน่งลูกศรถูกปล่อยออกจากคันธนูอย่างแม่นยำ ทุกดอกพุ่งทะลุเข้าสู่จุดกึ่งกลางของเป้า ไม่ว่าจะยิงด้วยตาเปิดหรือหลับตา และเมื่อถึงการต่อสู้ จินเซียงก็เคลื่อนไหวว่องไว ยิงทหารลงไปทีละคน เพียงธนูในมือก็เพียงพอให้คู่ต่อสู้พ่ายแพ้ได้ แม้ลูกศรจะหุ้มปลายด้วยผ้านวมหนา แต่แรงปะทะก็หนักหน่วงจนผู้ถูกยิงร้องออกมาเมื่อบททดสอบด้วยธนูจบลง นางยังคงเป็นผู้ชนะโดยแทบไม่เสียเหงื่อ องค์หญิงรองที่ยืนสังเกตการณ์อยู่พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย“พี่สาวมัวเล่นสนุกอยู่หรือไร…สู้ขอไปทีเช่นนี้ไม่ใช่นิสัยของท่านนี่นา”“องค์หญิงเพคะ กระหม่อมถามได้หรือไม่ว่า

ภาพสุดท้ายที่หล่าทหารเห็นคือกองเพลิงขนาดใหญ่ แสงของมันสามารถขับไล่ความมืดไปจนหมด ทหารรีบพากันควบม้าอย่างสุดชีวิตทางด้านจินเซียงก็สั่งให้ม้าของตนออกไปรอที่ชายป่านอกด่านก่อนถึงจุดนัดพบ ม้าของนางก็ยอมทำตามมันวิ่งหายไปในความมืดของท้ายหมู่บ้านเล็ก ๆ ใกล้กับด่าน ตอนนี้ทหารเหลียวกำลังไล่ตามนางเพราะนางทำให้ ทัพเหลียวสูญเสียไปมากกว่าที่คนคนหนึ่งจะทำได้ฟิ้ว~ เพียงสายลมพัดผ่านก็มีทหารเหลียวหลายสิบคนล้มลงจมกองเลือด“ผีหลอกรึไงว่ะ” ทหารเหลียวเดินจับกลุ่มเป็นวงกลม“อัก” ยังไม่ทันได้คำตอบทหารเหลียวอีกกลุ่มก็สิ้นใจ“รายงานท่านแม่ทัพ! ตอนนี้เรา...เราเสียทหารไปมากกว่าพันนายแล้วขอรับ”“เป็นไปไม่ได้! สตรีเพียงนางเดียวเหตุใดถึงจัดการไม่ได้!” ถัวปาจวิ้นตวาดใส่ทหาร“ที่ด่านคนของเราถูกเผาไปมาก เมื่อตามไปก็ถูกสังหาร ตอนนี้นางถูกล้อมที่หมู่บ้านไม่ห่างจากด่านมากนักขอรับ”“ระดมยิงธนูเพลิงเผานาง!! สั่งให้พวกซีเซี่ยกับจินส่งทหารฝีมือดีไปดักใกล้ป่า ถ้านางถอย...อย่างไรก็ต้องผ่านป่านั่น!”“ขอรับ!”ธนูไฟมากมายถูกระดมยิงขึ้นฟ้าจนท้องฟ้าสว่าง ทั่วท้องฟ้าตอนนี้เต็มไปด้วยลูกธนูเพลิงที่ตกลงมาดั่งห่าฝน จินเซียงเงยหน้าขึ้นม