บทที่ 7

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นข้างหูปลุกเมลานีที่กำลังหลับสนิทให้สะดุ้งตื่น ข้างกายของเธอว่างเปล่าแต่เมื่อมองออกไปที่นอกระเบียง หญิงสาวเห็นกริชยืนหันหลัง เขาคงออกไปสูบบุหรี่

เมลานีปัดหน้าจอโทรศัพท์เพื่อรับสายจากเมฆา ส่วนหนึ่งรู้สึกผิดและละอายใจที่ตนเองปล่อยตัวปล่อยใจไปกับผู้ชายคนอื่นในขณะที่ยังไม่พร้อมจะรับผิดชอบตนเองด้วยซ้ำ แถมพี่ชายก็กำชับและหวงแหนเธอเสียยิ่งกว่าสิ่งใด

“คะพี่เมฆ” เมลานีกรอกเสียงอ่อน ๆ ลงไป

“เมลอยู่ที่ไหน”

“ทำไมคะ พี่เมฆมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของพี่ชายยิ่งทำให้คนแอบทำผิดแบบเธอใจสั่น แต่ก็ยังฝืนถามออกไป

“ธนนท์มันโทรบอกพี่ว่าหนูเมลไปต่างจังหวัดกับแฟน จริงไหมหนูเมล”

“เมลเปล่านะคะพี่เมฆ เมลอยู่ที่ห้องตลอด” คำโกหกออกมาทันทีเพราะกลัวพี่ชายจะผิดหวังและเสียใจ ทำเอาคนที่เข้ามาในห้องอีกครั้งต้องเลิกคิ้วและกดมุมปากลึกด้วยความสมเพชพี่น้องคู่นี้

“พี่จะไปที่คอนโดหนูเมล จะได้ดูว่าน้องสาวคนดีของพี่มันจะหลอกลวงพี่ชายตัวเองได้ลงคอหรือเปล่า”

“พี่เมฆอยู่ที่ไหนคะ อย่าขับรถกลางคืนเลย พรุ่งนี้ค่อยมานะคะ”

“พี่เลว พี่ชั่วไปแล้ว ชีวิตพี่จะเป็นยังไงก็ได้ แต่พี่ขอแค่ให้หนูเมลอยู่ในที่สว่าง มีชีวิตที่ดี แค่นี้ได้ไหม” เมลานีถึงกับสะอื้น ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพี่ชายทำอะไร ผ่านอะไรมาบ้าง เขากันเธอไว้แสนไกลจากเรื่องมืดดำทั้งหมด เพื่อให้เธอเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ เหมือนที่เขาเคยสัญญาไว้ตั้งแต่ยังเล็ก และเพราะตัวของเมฆาเปรอะเปื้อนเกินไป เขาเลยยิ่งคาดหวังให้เธอเป็นความดีงาม บริสุทธิ์พิสุทธิ์ใส ที่ผ่านมาหญิงสาวทำได้มาตลอด แต่เมื่อพบกริช เธอก็รู้ว่าชีวิตในแบบที่พี่ชายวาดหวังให้เป็นอาจไม่สมปรารถนา

“เมลยังเหมือนเดิม พี่เมฆใจเย็น ๆ นะคะ ค่อยมาหาเมล ไหนพี่บอกว่าไปต่างจังหวัดไง”

“พี่ยังอยู่ต่างจังหวัด แต่พี่เป็นห่วงหนูเมล อย่าทำให้พี่ผิดหวัง พี่มีแค่น้องสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น”

“หนูเมลจะดูแลตัวเองดี ๆ พี่เมฆไว้ใจได้ เสร็จธุระแล้วค่อยมาหาหนูเมลนะคะ” หญิงสาวปาดน้ำตาที่ไหลลงมาจากความเสียใจ มันรวมความเสียใจของพี่ชายเอาไว้ด้วยหากเขารู้ความจริง

“พี่เชื่อหนูเมล” คนเป็นพี่ชายรับคำเบา ๆ ในที่สุด นี่คือมนุษย์ เขาจึงเลือกจะเชื่อในสิ่งที่อยากเชื่อและทำให้เขาผิดหวังน้อยที่สุด เมลานีคือสิ่งเดียวที่คนชั่วร้ายยิ่งกว่าสัตว์นรกแบบเมฆายึดไว้เป็นเหมือนศาสนาในจิตใจ ฉะนั้นเขาจึงเลือกที่จะเชื่อและฝากความหวังไว้กับน้องสาวโดยมองข้ามทุกสิ่งเช่นเดียวกัน

“เป็นอะไรไป” กริชนั่งลงบนเตียง แต่เพราะเมลานียังคงหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกของตนเองและพี่ชายจึงไม่ทันได้สังเกตน้ำเสียงตลอดจนสายตาของชายหนุ่มที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิง หางเสียง ‘นะคะ’ ที่เขาเคยใช้อย่างอ่อนหวานก็เหลือเพียงเสียงแข็งห้วนกระด้าง

“พี่กริชไปส่งหนูเมลกลับคอนโดหน่อยนะคะ ธนนท์โทรไปบอกพี่ชายหนูเมลเรื่องที่เรามาต่างจังหวัดด้วยกัน เมลไม่อยากให้พี่ชายรู้ตอนนี้”

“ก็เลยเลือกจะโกหก” เด็กคนนี้เก่งอยู่อย่างก็คงเป็นเรื่องใช้หน้าซื่อ ๆ ตาใส ๆ มาทำให้คนหลงเชื่อสินะ คราวนี้กรรมตามสนองถึงคราวพี่ชาย สารเลวอย่างไอ้เมฆาโดนย้อนพิษของน้องสาวเข้าตัวเอง

“พี่กริช ทำไมพูดแบบนี้คะ” เมลานีตกใจกับสายตาเย็นชาของเขา แต่ต่อมาก็คิดว่าตนเองเพียงตาฝาดเพราะกริชขยับตัวเข้ามาใกล้ ใช้ฝ่ามือร้อนของเขาเชยคางเธอขึ้นมาอย่างอ่อนโยน

“พี่น้อยใจนะคะที่หนูเมลซ่อนพี่ไว้แบบนี้ หรือหนูเมลอายที่คนอย่างพี่เคยติดคุกมาก่อน”

“อย่าพูดแบบนี้นะคะ” หญิงสาวแทบหวีดร้องและรีบโผเข้าไปกอดชายหนุ่ม “หนูเมลรักพี่กริช รักโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ขอแค่หนูเมลได้อยู่ข้าง ๆ พี่กริชตลอดไปก็พอ”

คำสารภาพของหญิงสาวทำมือสากที่กำลังลูบหลังบอบบางถึงกับสั่นน้อย ๆ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เคยได้รับ แววตาของกริชก็กลับมาเต็มไปด้วยไฟแค้นที่ลุกไหม้ โหมกระพืออย่างบ้าคลั่ง มันมากพอที่จะทำให้ความหวั่นไหวมอดไหม้ลงเป็นผุยผง

“แล้วพี่ชายจะขับรถมาหาหนูเมลเลยหรือเปล่าคะ” เขาแกล้งถามเรื่อยเปื่อยเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ความจริงรอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

“ไม่ค่ะ หนูเมลพูดให้พี่ชายใจเย็นลงได้แล้ว แต่ถ้าเสร็จธุระ พี่ชายคงรีบมาหาหนูเมลที่คอนโดแน่ เรากลับกันก่อนนะคะ หนูเมลเป็นของพี่กริชแล้ว เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต” เมลานีอ้อนวอนเสียงเครือ กังวลว่าชายหนุ่มจะโกรธแต่ขณะเดียวกันก็กลัวพี่ชายจะผิดหวังหากมาหาที่คอนโดแล้วไม่เจอตัวเธอ

“ได้สิคะ งั้นหนูเมลไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาซะหน่อยไหม จะได้สดชื่นขึ้น พี่จะเก็บของให้นะคะ”

เมลานีรีบลุกไปจัดการตนเองตามที่ชายหนุ่มบอก แต่ครั้นพอลุกขึ้นเดินก็รู้สึกถึงความเจ็บร้าวระบมจากบทรักที่ถึงแม้กริชจะระวังขนาดไหนก็ยังทิ้งร่องรอยไว้บนร่างกายเธออยู่ดี กระนั้นหญิงสาวก็ไม่มีเวลาจะพิรี้พิไร เธอกัดฟันฝืนความเจ็บที่ท้องน้อยและจุดกลางกายเพื่อเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินทางกลับ

สิ้นเสียงประตูห้องน้ำปิดลง ชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ของเมลานีมาค้นหารายชื่อสุดท้ายที่เธอเพิ่งติดต่อ

นิ้วยาวเรียวจิ้มลงไปบนภาพถ่ายระหว่างเขากับเมลานีที่แอบถ่ายไว้เมื่อครู่ตอนที่เธอหลับใหล หญิงสาวที่นอนแนบชิดอยู่กับแผงอกเปลือยเปล่าของเขา แม้เนื้อตัวจะมีผ้าห่มคลุมแต่ใครดูก็รู้ว่าเพิ่งผ่านกิจกรรมเร่าร้อนบนเตียงด้วยกันมา เขาเลือกรูปถ่ายที่เห็นทั้งหน้าเขาและเมลานีแบบชัด ๆ เน้นหน้า…ไม่ใช่เนื้อตัว เพราะเขาอยากให้อีกฝ่ายแน่ใจแบบกระจ่างไร้ข้อสงสัยกันไปเลย

จากนั้นกริชก็กดส่ง จดจ้องรอจนเห็นว่าอีกฝ่ายเปิดอ่านแล้ว เขาจึงกดปิดเครื่องไม่ให้ใครติดต่อได้อีก และหย่อนโทรศัพท์ลงในกระเป๋าเดินทางของเมลานี เขามองไปที่ประตูห้องน้ำอีกครั้งคล้ายว่าเป้าหมายอยู่เพียงแค่เอื้อมเท่านั้น ขอเพียงเมฆาตะบึงรถมาหาน้องสาวของมัน อะไร ๆ ก็จะง่ายดายและจบสิ้นเสียที

คราวนี้เมฆาก็เหมือนโดนไฟเผา มั่นใจได้เลยว่ามันต้องรีบบึ่งกลับมาหาน้องสาวตัวน้อยที่คอนโดแน่

“ตามแผนเดิม หมาป่ากลับมาตามเหยื่อล่อ” ชายหนุ่มใช้โทรศัพท์ของตนเองโทรออกและกรอกเสียงลงไปสั้น ๆ

เพียงอึดใจหญิงสาวหน้าหวานใสก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ เนื้อตัวของเธอหอมกรุ่นแต่ไม่สดสะอาดอีกต่อไปเพราะเขาได้ฝากคราบคาวลงไปบนเรือนร่างนี้สมใจอยากแล้ว แต่มันยังไม่หยุดเพียงเท่านี้หรอก นึกแล้วก็สมเพชไอ้เมฆา คงคาดไม่ถึงว่าไอ้หน้าโง่ที่ติดคุกแทนมัน จะได้ออกมาฟันน้องสาวที่ถนอมนักหนาแล้วจริง ๆ