ตอนที่ 17 มีพบก็ต้องมีพราก

ยามค่ำคืนของคืนนี้ซึ่งเป็นค่ำคืนสุดท้ายของการได้ใช้ชีวิตร่วมกันระหว่างฝรั่งหนุ่มและดาวอะโกโก้สาว แพทตี้เริ่มลงมือเก็บเสื้อผ้าให้คนตัวโตที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานมุมหนึ่งของห้องอย่างตั้งอกตั้งใจ เธอเหลือเอาไว้ให้เขาเพียงหนึ่งชุดสำหรับเอาไว้ใส่ตอนกลับก็เท่านั้น

หัวใจของหญิงสาวรู้สึกหนักอึ้ง พรุ่งนี้เป็นวันที่เขาจะต้องเดินทางกลับประเทศที่เขาจากมาแล้ว ประเทศที่เธอเคยเห็นตามโซเชียลและตามข่าว

ประเทศที่เธอไม่เคยมีโอกาสได้ไปและไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีโอกาสไปไหมเพราะค่าใช้จ่ายในการไปต่างประเทศครั้งหนึ่งทำให้ผู้หญิงที่ทำงานกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาทแบบเธอไม่กล้าที่จะคิด

“แพทตี้.... มาหาผมหน่อยสิ” เสียงสตีเว่นดังขึ้นขัดจังหวะห้วงความคิดของหญิงสาว

ร่างบางลุกขึ้นจากหน้าตู้เสื้อผ้าก่อนที่จะเดินตรงไปหาชายหนุ่ม เมื่อเดินไปถึงเขาจึงดึงแขนเธอให้เข้าไปหาจนร่างบางเซไปนั่งลงบนตักของเขา วงแขนที่แสนอบอุ่นโอบล้อมรอบเอวขอดเอาไว้ จมูกโด่งสันเป็นคมของเขาก็กดลงบนแผ่นหลังของเธอ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงหวานเอ่ยถามออกมาจากริมฝีปากอิ่ม

“ถ้าผมกลับประเทศไปแล้ว คุณจะกลับไปทำงานที่เดิมใช่ไหม” เขาเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสีย