ปลายนิ้วของเขาไล้ผ่านผิวเนียนละเอียดไปอย่างช้าๆ ราวกับว่าฟาเบียนกำลังจดจำในทุกความรู้สึกที่แผ่ซ่านออกมา ปลายจมูกของเขากำลังคลอเคลียอยู่กับเรือนผมสีเงินนั้นอย่างหลงใหล..เขาแค่นหัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกนึกขำกับตนเอง
จริงอยู่ที่เรื่องเช่นนี้มันคือเรื่องปกติสำหรับบุรุษเช่นเขา เมื่อได้พบเจอหญิงงามก็มีบ้างที่เขาจะรู้สึกสั่นไหว แต่ในกรณีแบบนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมากับสาวใช้เนี่ยนะสิ ฟาเบียนแยกเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวออกอย่างชัดเจน เขาไม่เคยแตะต้องหรือว่ายุ่งเกี่ยวกับสาวใช้มาก่อนเลย แล้วจีเซลกล้าดีอย่างไร คนอย่างเธอกล้าดีอย่างไรมาทำให้เขา..ต้องก้าวข้ามเส้นแบ่งเขตของตัวเองขีดเอาไว้เช่นนี้กัน “หากเจ้าไม่ตื่นขึ้นสักที จะมาโทษข้าในภายหลังไม่ได้นะจีเซล” เสียงกระซิบของเขาราวกับบทเพลงแสนหวานที่ทำให้จีเซลเคลิบเคลิ้ม เธอตกอยู่ในภวังค์ที่ยากจะถอนตัวออก จีเซลไม่สามารถแยกแยะได้ด้วยซ้ำว่านี่มันคือเรื่องจริงหรือว่าความฝันน่ะ แล้วเธอไปฝันถึงตัวร้ายเช่นนั้นได้ยังไงกันนะ! ในความฝันท่านเคาน์กำลังก้าวเดินเข้ามาหาเธอ ในขณะที่เธอกะพริบตาลงเพียงครั้งเดียวเขาก็เข้ามาประชิดร่างกายของเธอเสียแล้ว แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่จะรับมือได้ง่าย เธอรู้แล้วไม่ต้องย้ำ..ว่านี่คือตัวร้ายของเกมนี้แต่ทว่า..ความหล่อของเขามัน..กำลังครอบงำเธออยู่ นี่ฉัน..เป็นพวกคลั่งไคล้คนหล่องั้นเหรอวะเนี่ย! “ยะ..อย่า” คำกล่าวของจีเซลนั้นมันคือคำกล่าวที่เปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ..และนั่นทำให้ฟาเบียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เมื่อครู่เจ้ายังร้องขอชีวิตอยู่เลย แล้วเหตุใดในยามนี้เจ้าถึงได้ส่งเสียงครางออกมาเช่นนี้กันล่ะ จีเซล..เจ้ากำลังฝันถึงข้าในแบบไหนกันแน่..ข้าอยากจะเข้าไปในความในแล้วมองดูให้เห็นกับตาแล้วละสิ ว่าเจ้า..ฝันถึงข้าในแบบเดียวกันกับที่ข้ากำลังคิดอยู่รึเปล่า” ...ไม่ไหว หากขืนเป็นเช่นนี้ต่อไปเธอทนไม่ไหวอย่างแน่นอน ความใกล้ชิดที่มากเกินพอดีนี้ จะทำให้เธอสติแน่ๆ จีเซลลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอหอบหายใจเข้าปอดราวกับว่าตัวเองพึ่งจะผ่านการตะเกียกตะกายขึ้นจากผิวน้ำ “.....” แล้วนี่มันอะไรกันวะเนี่ย!! สิ่งที่จีเซลมองเห็นคือท่านเคาน์กำลังนอนคล่อมทับร่างกายของเธอเอาไว้ ริมฝีปากของเขาทาบทับลงไปบนยอดอกแล้วดูดดึงมันเบาๆ ช่วงเวลาที่เธอมองลงไป เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขามองขึ้นมาพอดี เราประสานสายตากันอยู่ครู่หนึ่งเพราะจีเซลกำลังหาคำตอบให้ตัวเองอยู่..หรือว่าเธอยังไม่ออกมาจากความฝัน เธอกำลังฝันอยู่อีกงั้นเรอะ!! เป็นฝันซ้อนฝันอะไรแบบนั้นแน่นอน.. เพราะนี่มันไม่มีทางเป็นเรื่องจริงได้หรอก ไม่มีทางที่เธอจะตื่นขึ้นมาแล้วเห็นท่านเคาน์อยู่ในห้องนอนของสาวใช้เช่นนี้หรอก.. จีเซลแหงนใบหน้าขึ้นก่อนจะส่งเสียงร้องครางออกมาเบาๆ ตามจังหวะของลมหายใจที่ระบายออก แม่งเอ้ย!! เมื่อคืนเธอเหน็ดเหนื่อยกับการซักผ้าเพราะอย่างนั้นเธอจึงหลับเป็นตายขนาดนี้เลยสินะ แล้วเธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ ในเมื่อพยายามตื่นแล้วก็ยังไม่ตื่นขึ้นมาอยู่ดี.. ฟาเบียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อมือของจีเซลกำลังจิกทึ้งอยู่บนเรือนผมของเขา เธอออกแรงดึงรั้งเพื่อให้เขาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอ.. แววตาของจีเซลเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เธอไม่ได้กลัวเขาเหมือนกับที่ควรจะเป็นแต่เธอกลับมองมาที่เขาด้วยแววตาที่โกรธแค้นแทน “มองอะไรอยู่..ใครใช้ให้เจ้าหยุดริมฝีปากกัน” ไหนๆ ก็หนีไม่ได้แล้ว เช่นนั้น..เธอขอทำตามใจสักหน่อยจะเป็นไรไป ในเมื่อนี่มันคือความฝันของเธอ..ก็ช่วยไม่ได้เขาอยากเข้ามาตามหลอกหลอนเธอถึงในฝันเองนี่..เช่นนั้นเธอก็จะขอจัดการเขาสักครั้งก็แล้วกัน “.....” แทนที่ฟาเบียนจะรู้สึกไม่พอใจ หรือว่ารู้สึกโกรธแต่ไม่เลย..เขากลับรู้สึกว่านี่มันน่าสนุกมากทีเดียว หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะราวกับว่ากำลังพบเจอเรื่องแปลกใหม่ “ใช้ปากได้ห่วยเกินไปแล้ว..” จีเซลลุกขึ้นจากเตียงนอนเล็กๆ นั้นแล้วผลักให้ฟาเบียนเป็นฝ่ายนอนลงไป “ลองตั้งใจทำให้หน่อยสิ..หากอยากให้ข้ารู้สึกดีท่านก็ควรพยายามอีกหน่อย..” จีเซลยืนขึ้นแล้วรูดรั้งกางเกงซับในออกจากปลายเท้า เธอแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะนั่งลงบนเตียง..แต่การนั่งลงนั้นมันไม่ได้นั่งลงธรรมดาๆ ทั่วไปเพราะจีเซลกำลังคุกเข่าแล้วนั่งลงบนใบหน้าของฟาเบียน! เธอจึ้งทึ้งเส้นผมของเขาเพื่อให้เขาเงยหน้าขึ้น ใบหน้างามก้มลงเพื่อมองสบตากับเขา.. “เร็วสิ..หากทำช้ามากขนาดนั้นข้าจะไม่เล่นสนุกด้วยแล้วนะ” ฟาเบียนไม่แน่ใจว่าอะไรเข้าสิงจีเซลผู้ขี้กลัวของเขา แต่ทว่านี่ก็เป็นจีเซลในเวอร์ชั่นที่ไม่เลวเลย จากผู้ถูกล่าสู้นักล่าอย่างนั้นหรือ..ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงที่เร้าใจดีไม่น้อยเลย เขาเกลียดชังการถูกสั่ง เกลียดชังการอยู่ภายใต้คำสั่งของคนอื่น เกลียดชังการถูกบังคับ เกลียดชังการต้องตามใจผู้อื่น..แต่เขากลับไม่ยักจะเกลียดชังการถูกบังคับจากจีเซลเลย ลมหายใจอุ่นเป่ารดไม่ทันไร ปลายลิ้นของเขาก็สะกิดที่ติ่งเนื้อเสียแล้ว เขาพรมจูบเบาๆ ขบเม้มกลีบดอกไม้สีอ่อนแล้วขยี้ราว กับจะคั้นสีมันออกมา คงเพราะท่านี้ ลิ้นของเขาจึงกระดกดุนดันในตำแหน่งที่ไม่เคยโดนสัมผัสมากนัก เธอรู้สึกเสียวซ่านจนขนลุกไปหมด “อา..อะ อื้อ!!” ดูจากเสียงร้องครางนั้นแล้วแสดงว่าเธอคงจะชื่นชอบการทำรักของเขาอย่างนั้นสินะ สะโพกงามแอ่นสู้ลิ้นสาก..ก่อนที่จีเซลจะส่ายเอวร่อนเข้าหาอย่างไม่หยุดพัก ทำอะไรเอาไว้ก็เตรียมตัวรับผลเอาไว้ด้วยนะจีเซล เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือว่าจีเซลกำลังตกอยู่ในห้วงความฝันอยู่รึเปล่า แต่ทว่าเมื่อเธอเริ่มมันเองเช่นนั้นจะมาโทษว่าเขาใจร้ายไม่ได้นะ ฟาเบียนมุดเข้าไปราวกับจะฝังไปทั้งหน้า เขาเลียมุมมามราวกับว่ามันอร่อยนักหนา จนจีเซลแทบจะทนไม่ไหว เธอสะดุ้งเฮือกในทันทีเมื่อเขาสอดปลายลิ้นเข้าไปในร่องรัก.. เธอหลับตาลงก่อนจะปล่อยให้ตัวเองจมลงกับความหวาบหวามนี้อย่างช้าๆ เมื่อห้วงอารมณ์ไต่ระดับขึ้นสู่จุดสูงสุด ความรู้สึกต่างๆ ในร่างกายก็ระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ “อะ..อื้อ!” ร่างกายของจีเซลกระตุกไปหมดเมื่อเธอถึงที่หมายแล้ว แต่ทว่าเขากลับจับสะโพกเธอเอาไว้แน่นราวกับไม่ต้องการให้เธอลุกหนีไปไหน ปลายลิ้นยังคงโลมเลยต่อไปอย่างไม่หยุดพัก..อย่างกับว่าเขาจะทำให้เธอขาดใจตายยังไงอย่างนั้นเลยฟาเบียนยกยิ้มก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาเบาๆ“แค่การยกเลิกสัญญาหมั้นหมาย เลดี้ไม่ต้องมาที่นี่ด้วยตัวเองก็ได้ครับ”ดูเหมือนว่าดยุคนิกซ์จะสร้างเรื่องอีกแล้ว หมอนั่นอุตส่าห์ไปลากจูงเลดี้อารีเอนที่ไม่เคยมาเหยียบที่นี่เลยสักครั้ง ให้มาที่นี่ได้ ไม่ใช่เพื่อการยกเลิกสัญญาหมั้นเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ทว่าที่อารีเอนมาที่นี่ในวันนี้เพื่อต้องการพาเพื่อนรักอย่างดยุคนิกซ์มาหาจีเซลอา..อยู่ๆ เขาก็รู้สึกอยากจะสังหารใครสักคนให้รู้แล้วรู้รอดไป ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ ดยุคมายุ่งเกี่ยวพัวพันอยู่รอบๆ สิ่งของของเขา ไม่ว่าจะมองทางไหนมันก็น่าหงุดหงิดทั้งนั้น!!“ข้าย่อมต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง เพื่อพูดคุยกันให้แน่ชัด เพราะว่าข้ามั่นใจว่าท่านเคาน์เองก็ไม่เคยเห็นด้วยกับการหมั้นหมายในครั้งนี้เช่นเดียวกัน หากจะยกเลิกการหมั้นหมายก็ดูเหมือนว่าเราทั้งคู่จะเกิดความสบายใจขึ้นมา”ฟาเบียนประทับตราลงไปบนหนังสือยกเลิกการหมั้นหมาย“..ข้าประทับตราลงไปแล้ว และหวังอย่างยิ่งว่าหลังจากนี้เราจะไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องพบเจอกัน และเจ้าคงไม่ต้องมาที่นี่อีกแล้ว..”ฟาเบียนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม เขากำลังบอกอารีเอนในใจว่าเธอไม่ควรมาเหยียบท
ในใจของเดเมี่ยนอยากจะเอ่ยถามออกไป ว่าจีเซลจะส่งของพวกนี้กลับมาทำไมกันสิ่งใดที่เขาส่งมอบให้เธอไปแล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะทวงคืนเลยสักหน่อย..“เป็นอะไรไปคะท่านดยุค สีหน้าของท่านในวันนี้ไม่ดีเลย”อาเรียคือเพื่อนเพียงคนเดียวของเขา เราทั้งคู่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่วัยเด็ก“ดูเหมือนว่าเมื่อคืนนี้ข้าจะพบเจอกับสตรีที่ถูกใจมากล่ะ นางน่ารักแล้วก็เป็นสตรีในแบบที่ข้าชอบเลย แต่มีเรื่องแย่นิดหน่อยตรงที่นางเป็นสาวใช้ที่เจียมตัวมากๆ ..นางปฏิเสธข้าทุกอย่าง แถมยังบอกกับข้าอีกว่าห้ามข้าลดตัวลงไปหานาง”เดเมี่ยนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ และนั่นทำให้อาเรียหัวเราะออกมาเบาๆ“ที่แท้คนทึ่มเช่นเจ้าก็มีความรักแล้วอย่างนั้นสินะ”“นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะอาเรีย เมื่อคืนนี้ข้าแทบข่มตานอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดถึงใบหน้าของนาง ข้าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนในชีวิตเลย..มันแบบว่าเหมือนอยู่ๆก็มีมือที่มองไม่เห็นมาบีบเคล้นหัวใจของข้า”ดูท่าว่าเดเมี่ยนจะเป็นเอามากแล้ว“แต่อีกฝ่ายคือสาวใช้นะเดเมี่ยน นางเฉลียวฉลาดที่ปฏิเสธความรู้สึกของเจ้าตั้งแต่เริ่มแรก สิ่งที่นางกระทำนั้นถูกต้องที่สุดแล้ว"เรื่องนั้นเขารู้..เดเมี่ยนรู้ดีเลยล่ะ ว่าเขาและ
“ต้องงดเว้นการกระทำเรื่องอย่างว่าไปพักหนึ่งเลยนะคะท่านเคาน์..และจากนี้ไปต้องทายาอย่างสม่ำเสมออีกทั้ง..ครั้งหน้าจะรุนแรงเช่นนี้ไม่ได้แล้วนะคะ”สตรีวัยกลางคนผู้หนึ่งกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียดเล็กน้อย นางขยับแว่นตาของตัวเองแล้วส่งใบสั่งยาให้แก่สตรีที่กำลังนั่งหน้าแดงอยู่บนเตียง“อีกนานแค่ไหนถึงจะทำได้ หรือจนกว่านางจะหายดี”ช่างน่า..เหลือเชื่อจริงๆ ที่เขากล่าวถ้อยคำน่าอายพวกนั้นออกมา จีเซลอยากจะมุดหน้าหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด“อย่างน้อยๆ ก็หนึ่งถึงสองสัปดาห์ค่ะ หากท่านเคาน์อยากให้นางหายไวๆ ท่านก็จะต้องเน้นย้ำให้นางทายาอย่างสม่ำเสมอ..หากไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัวก่อนนะคะ”ถึงแม้ว่าจะจ่ายค่าจ้างให้อย่างงาม แต่ทว่าการถูกเรียกตัวมากลางดึกเช่นนี้หมออย่างเธอก็ไม่ถูกใจนักหรอกนะ“..หนึ่งถึงสองสัปดาห์เลยอย่างนั้นหรือ หากเจ็บมากขนาดนั้นเจ้าก็ควรจะร้องขอให้ข้าหยุดสิ”อยากจะแหม..หากเธอร้องขอไป เขาจะยินยอมหยุดให้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นเช่นนั้นเขายังไม่ยอมหยุดให้เลย“ขอโทษด้วยนะ..ครั้งหน้าข้าจะไม่ทำรุนแรงมากขนาดนั้นเลย”ส่วนหนึ่งมันมาจากความโกรธด้วย เขาโกรธที่ดยุคแสดงออกมากเกินไปว่าหม
จีเซลพึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นพวกชอบความรุนแรง เธอเป็นพวกชอบเสพติดความเจ็บปวดงั้นเหรอวะ ถึงได้เชื่อและยินยอมให้เขาอุ้มมาจนถึงห้องเช่นนี้เธอควรจะปฏิเสธออกไปสิ แค่เห็นหน้าหล่อๆ กับโจ้ยใหญ่ๆ ของเขา เธอก็ยอมเขาไปซะหมด จะบ้าตาย!!“รอตรงนี้นะ ข้าจะไปตามสาวใช้มาให้ แล้วก็..เจ้าควรเจอหมอหน่อย”เขาวางเธอลงในอ่างน้ำอุ่นที่ปกติเธอจะเห็นเขานั่งอยู่ในนี้พร้อมกับบ่นเธอตลอดเวลา แต่วันนี้พอเธอเข้ามานั่งในอ่างน้ำอุ่นเช่นนี้มันก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันแฮะและในขณะที่จีเซลกำลังจมอยู่ในความคิดนั้น อันนาก็เดินเข้ามา..“พระเจ้าช่วย..นี่ฝีมือของท่านเคาน์อย่างนั้นหรือ?”อันนาไม่อยากจะเชื่อว่าภาพเบื้องหน้ามันคือความจริง บนลำคอของจีเซลเต็มไปด้วยรอยกุหลาบมากมาย ที่ไหล่ของนางมีรอยฟันกัด และที่บนเนินอกก็มีรอยฟันเช่นเดียวกันจีเซลส่งยิ้มแห้งๆ ให้กับอันนา“ต้องทำรุนแรงขนาดนี้เลยงั้นหรือ? มาเถิดข้าจะล้างตัวให้เจ้าเอง”“ข้าไม่เป็นไรอันนา..”อันนาใช้ผ้าเช็ดไปตามแขนของจีเซล“ถูกบังคับรึเปล่า ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเจ้านายแต่ทว่าทำเช่นนี้มันก็เกินไปหน่อย”จีเซลส่ายหน้า“ข้าไม่ได้ถูกบังคับสักหน่อย เรื่องนี้เป็นข้าเองที่เรียกร้อง
“จีเซลนั่นเจ้าอยู่ตรงนั้นรึเปล่า?”เดเมี่ยนไม่ได้แค่เรียกเท่านั้นแต่เขายังเดินเข้ามาเพื่อตามหาเธออีกต่างหาก ทว่าในขณะที่จีเซลกำลังตกใจ ฟาเบียนกลับแสยะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“จีเซล..”เสียงฝีเท้านั้นดูเหมือนจะใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จีเซลพยายามจะผลักใบหน้าของท่านฟาเบียนออก แต่ทว่าเขากลับไม่ยินยอมละใบหน้าออกไปจากตรงนั้นเลยหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ จีเซลไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอควรจะรับมือกับเรื่องเช่นนี้อย่างไรดี“จีเซล!!”“ขะ..ข้าอยู่ตรงนี้ค่ะ”เธอตัดสินใจกล่าวออกไปเพื่อตอบรับ เดเมี่ยนที่กำลังเดินเข้ามา และดูเหมือนว่ามันจะได้ผลเพราะว่าเขาหยุดเดินก่อนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ“เจ้าอยู่ตรงไหนกัน ข้าจะเข้าไปหา..พอดีว่าถึงเวลาที่ข้าจะต้องกลับแล้ว”จะกลับ..ก็กลับไปสิวะ จะมาล่ำลาอะไรกันอีก ฟาเบียนจิ๊ปากอย่างหัวเสีย“มะ..ไม่เป็นไรค่ะ ท่านดยุคไม่ต้องเข้ามาก็ได้ ในเมื่อท่านจะกลับแล้ว เช่นนั้นก็ลาก่อน..อ๊า!!”ปลายนิ้วของฟาเบียนสอดลึกเข้าไปด้านใน เขาลุกขึ้นก่อนจะถอดกางเกงของตัวเองออก เธอเปียกไปหมดแล้วที่ด้านล่าง ถึงแม้ว่ามันจะคับแคบแต่ทว่าเธอต้องฝึกฝนเอาไว้สิ..“จีเซล..นั่นเจ้าเป็นอะไรรึเปล่า น้ำเสียง
ฟาเบียนไม่รู้ว่าเขาควรจะรับมือกับความรู้สึกไม่พอใจที่เกิดขึ้นมาในใจอย่างไรดี..จีเซลมักทำให้เกิดความไม่เข้าใจขึ้นมาในใจของเขาอยู่บ่อยครั้งและแน่นอนว่าครั้งนี้มันดูเหมือนว่าจะรุนแรงมากกว่าทุกครั้งอย่างชัดเจนสายตาของดยุคนิกซ์ที่มองมายังจีเซลมันบอกได้เลยว่าหมอนั่นพึงพอใจในตัวของจีเซลมากทีเดียว..แถมยังส่งมอบเครื่องประดับให้มามากมายเช่นนั้นอีกดวงตาของเธอพร่ามัวไปหมด เมื่อริมฝีปากของเขาประกบแนบลงมาซ้ำๆ แผ่นหลังของเธอแนบชิดลงไปบนต้นไม้ขนาดใหญ่ แรงถาโถมของท่านเคาน์ในยามนี้มันมากมายกว่าทุกครั้งที่เธอเคยสัมผัส มันมีทั้งแรงปรารถนาและ..แรงโกรธผสมปนเปกันไปมาอย่างไม่รู้จักหยุดหย่อนปลายลิ้นชื้นไล้ผ่านกลีบปากของเธอราว กับฟาเบียนต้องการจะยั่วเย้าให้รอยจูบของเรามันลึกซึ้งมากกว่าเดิม เขาแย่งชิงเครื่องประดับพวกนั้นออกมาจากมือของเธอ ก่อนจะโยนมันทิ้งลงไปบนพื้น แล้วใช้เท้าเหยียบย่ำอย่างไม่ไยดีแน่นอนว่าจีเซลตกใจกับการกระทำของเขามากทีเดียว เขามาทำลายสิ่งที่ท่าน เดเมี่ยนมอบให้เธอทำไมกันแต่ยังไม่ได้ทัน ที่จะถาม ริมฝีปากของเขาก็แนบชิดลงมาอีกครั้งหนึ่ง เมื่อความอุ่นสัมผัสกัน การจูบก็ยิ่งเพิ่มความหนักหน่