NAKAHINGA NANG MALUWAG si Laura nang bahagyang bumaba ang lagnat ni Rave. Mabuti na lang. Maayos na rin ang paghinga nito at mukhang mahimbing nang natutulog. Tinitigan niya ang mukha ni Rave. Gusto niyang kaawaan ito pero naiinis siya. Masyado nitong pinagod ang sarili. Hindi ito kumakain sa tamang oras at kulang din lagi ang tulog. Naiintindihan niya na trabaho nito ‘yon pero hindi tamang isakripisyo nito ang kalusugan para lang doon. Sino na lang ang mag–aalalaga kay Rave kung wala siya? Bata pa si Ross kaya hindi pa nito maaalagaan nang maayos ang daddy nito. Kilala niya si Rave, sigurado siyang sasarilihin lang nito ang nararamdaman. Hindi niya maiwasang mapabuntonghininga. “Hindi naman habang buhay na nandito ako,” aniya, habang tinitignan si Rave. “Dapat alagaan mo rin ang sarili mo.” Iniligpit na niya ang mga ginamit niyang pampunas dito. Ibababa na muna niya ‘yon at kukunin ‘yong naiwan niyang thermos ng mainit na tubig sa kusina. Malakas pa

NABUHAY YATA NI Laura ang pagiging–competitive ni Rave at halos salihan na nito ang lahat ng games. Naloka naman talaga siya. Ang hirap pala nitong pilitin. Wow, grabe! Mula sa newspaper game na sinalihan nilang dalawa, sa three–legged race nila Ross at Rave, sack race nilang tatlo na makailang beses silang natumba. Pero tawa pa rin sila nang tawa habang sinusubukang makatayo. Sumali rin sila ni Ross sa trip to Jerusalem at sa pass the egg challenge. At sa mga larong ‘yon, ‘yong apple eating challenge lang talaga ang naipanalo nila. Pero hindi naman matatawaran ‘yong saya ni Ross. Sa araw ding ‘yon, nakita niya ang isa pang ugali ni Rave. Hindi naman talaga pala ito KJ. Kailangan lang pilitin.   Tuwang–tuwa si Ross nang makuha nila ang Best Parent of the day award. Natawa siya sa pa crown na ipinasuot ng mga teachers sa kanila. Syempre, mawawala ba ang little prince ng king and queen? Hindi. Kasama rin nila si Ross sa award

PADAPANG HUMIGA AGAD si Rave nang makapasok sila sa kwarto. Kanina, habang nasa sasakyan. Napansin niyang may malalim itong iniisip at mukhang pagod na pagod. Panay rin ang masahe nito sa likod ng leeg nito at ulo. Kahit ‘di sabihin ni Rave, alam na niyang may seryosong kinakaharap na problema ang family business ng mga ito.“Rave, maghubad ka muna.” Mabilis na umangat ang ulo nito. Kinuha niya ang efficascent oil niya sa bag at naupo sa gilid ng kama. “Mamasahein kita.”“Huh?” Ibinaling nito ang tingin sa kanya.Lumapit pa siya para hilahin ang katawan nito paupo sa kama. “Kagagaling mo lang sa sakit at ngayon mukhang stress na stress ka pa. Hubarin mo ‘yang suot mong polo at dumapa ka ulit sa kama. Mamasahein kita para kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam mo. Ang dami mo na sigurong lamig sa katawan.”“No need –”“Need,” mariin niyang sagot niya rito. &ldq

“LAURA, WAIT!” Nilingon niya ang tumawag sa kanya. Si Peter pala. Nauna sa sasakyan si Rave dahil naghanap pa siya ng banyo sa mall na ‘yon. Akala nga niya nakaalis na ang tatlo kanina pa. “O, Peter, nandito ka pa pala? Bakit?” “I forgot to give this to you.” Mula sa bulsa ng pants nito ay inabot nito sa kanya ang isang pamilyar na nakatuping papel sa kanya. “Kasama ‘to sa mga nakuha nila sa mga gamit mo. Mukhang importante kaya itinabi ko muna.” Halos nakalimutan na niya ang tungkol sa papel na ‘yon. Nakasulat doon ang pangalan ng totoo niyang ama na bigay sa kanya ng namayapa niyang tiyahin. “If you need help. I can help you find that person.” “Huwag na, ‘di naman importante ang taong ‘to.” “Are you sure?” Tumango siya. “Oo, wala ‘to. Salamat, Peter.” “Okay, basta, kung may maitutulong ako, sabihan mo lang ako Laura.” Tango lang ang sinagot niya rito. Akmang tatalikuran na siya ni Peter nang ibaling ul

“ANYTIME NEXT WEEK, he’ll wake up.” Nakahinga naman nang maluwag si Laura sa good news ni Kevin. “Salamat sa Dios, thank you rin Kevin at sa mga magagaling na doctor na pinakilala mo sa amin.” “It’s my duty to save lives, Laura. I will do everything just to save a life hanggat sa kaya ng kakayahan ko. I believe, Rave should take all the credits here. He was the one who give you a miracle.” Napangiti siya. “Tama ka, kung hindi ko nakilala ang isang Rave Sanjercas, baka wala na ang kapatid ko.” Hindi niya napigilan ang bahagyang maging emosyonal. “And you were also his miracle, Laura.” Napatitig siya kay Kevin. “Hindi sa binubugaw ko ang kaibigan ko sa’yo, but it’s a fact. Hindi pa ba siya nag–o–open up sa’yo?” “Hindi pa. I–chika mo naman sa’kin.” “E, kasi, ganito ‘yon. Lumapit ka.” Itinukod ni Kevin ang isang siko sa mesa at iminuwestra ang isang daliri para lumapit siya. “Lumapit ka pa.” Isinandal niya ang dalaw