ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / Fantasy / CODE SERIES 1: Hero(TAGALOG) / บทที่ 1 - บทที่ 10

บททั้งหมดของ CODE SERIES 1: Hero(TAGALOG): บทที่ 1 - บทที่ 10

102

Chapter One

KATANAYA “Magsi layo na kayo sa lugar na to!” Nag kakagulo ang mga magicians dahil sa hindi inaasahang pangyayari. Laganap ang sunog sa paligid nagkalat ang mga halimaw, nagwawala ang kapaligiran tila parang may sariling utak ang mga ito at namiminsala sa paligid. “Kunin nyo ang mga bata ilayo niyo sila at dalhin sa ligtas na lugar!” Malakas na sabi ng isang babae na nangunguna sa kanilang lahat “Ano bang nangyayari?!” “Hindi ko rin alam. Sa tingin ko ito na, ito na ang Code na sinasabi niya,” sagot sa kaniya ng babae “Anong Code?” “Hindi mo ba naiintindihan?! Namatay sila ng dahil saakin at wala manlang akong nagawa para tulungan sila! Sa harapan ko mismo sila namatay at ito ang kapalit ng pagiging makasarili ko.” Garalgal na sabi ng babae habang sunod sunod na tumutulo ang luha sa kaniyang mga mata. Walang mapagsidlan ang sakit na nadarama niya. Punong puno ng hinanakit ang kaniyang puso, hinanakit para sa pagiging makasarili niya. “KATANAYA!” Napalingon sa likod ang b
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-26
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Two

NAALIMPUNGATAN ako ng masakit ang buong katawan. Feeling ko sumabak ako sa marubdubang pakikipaglaban sa sakit niyon. Iminulat ko ang mata ko at sumalubong saakin ang kalangitan, nag aagaw kulay kahel na ang kalangitan—teka! Kalangitan?!“A-Argh!”Agad akong napaupo dahil sa gulat pero dahilan iyon para mapadaing ako sa sakit ng katawan ko.Ano bang nangyayari?Dahil sa tanong na yun ay sunod sunod na bumalik sa isip ko ang mga nangyari kanina. Oo nga pala nadala ako ng sakit at galit, hindi ko nakontrol ang sarili ko at nakagawa ako ng mga hindi tama.Napabuntong hininga nalang ako at napatingin sa paligid pero ganon nalang ang gulat ko ng sumalubong saakin ang malaking pinsana ng kagubatan— a-ako ang may gawa nito. Dahan dahan akong tumayo at kitang kita ko ang putol putol ng mga puno kung hindi man putol ay wasak ang mga dahon at sanga o di kaya sunog at lagas lagas na. Parang may labanang naganap sa paligid ko.Inilibot ko ang paningin ko sa paligid at kitang kita sa liwanag ang p
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-26
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Three

 DAHIL sa narinig ko na isa itong survival game ay agad na akong tumalikod. Mahal ko pa buhay ko diko kailangan niyan at isa pa mas maayos ang buhay ko dito. Maayos nga ba? Naglakad ako patungo kila ate Jean para sana kamustahin sila ang kaso ay napahinto ako ng kumulo ang tyan ko sakto na pagtingin ko sa harap ay tindahan na yon ni aling coring na madalas kong kinakainan kapag nagkakaroon ako ng ted money.  Napangiti ako ng makita kong papalabas si aling coring. “Aling co-ring,” pahina ng pahina kong sabi ng makita ko ang naging reaction niya. Nang makita niya ako ay agad na nanglaki ang mata niya at lumabas ang usok na puti sa katawan niya kaya pasimple kong ginamit ang kapangyarihan kong hangin para hawiin ang smoke power niya at bumagsak ang balikat ko ng makitang sarado na agad ang tindahan niya. 
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-26
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Four

NAPATINGIN ako sa paligid na kapwa ko andito sa pinakang ground sa ibaba. Ang itsura niya kasi ay ang mga manonood pataas ang inuupuan nila at parang kamo sasabak sa isang labanan ay oo nga pala survival game pala to!  Patuloy parin ang sigawan ng mga magicians na naririto. Naglakad pa ako palapit sa ibang mga kasali sa laro nakita ko na isinabit nila sa kanang dibdib nila ang numero nila ang dami namin pero mas madami ang nanonood. Required ba na isabit ko rin ang saakin? “Ouch!”  Napatigil ako sa paglalakad at napaharap saakin ang isang magicians. Nawala ang ngiti niya sa muka ng makita ako. Oh no I smell trouble  “Oh! Low class?!”  Gulat na sabi niya at halatang galit ito saakin. Ano nanaman ang ginawa ko? Dahil sa pinanggalingan ko o dahil bumangga siya saakin? Take note siya ang bumangga saaakin di ako! 
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-26
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Five

HABANG naglalakad ako ngayon at lumilibot sa paligid nitong pinaggaganapan ng paligsahan which is the Peridian, kailangan kong mag doble ingat dahil hindi lang ang mga katunggali ko sa larong to ang kalaban ko kungdi pati narin ang mga nilalang na mayroon dito. Hindi ko kabisado ang Peridian dahil hindi naman ako fully educated about this. Siguro ang mga high class advantage nila ang mga pinag aaralan nila o kung sino mang nakapag aral na sa Academia Enchantria o sa iba pang paaralan dito ang mga kaalaman nila sa Peridian  Bukod sa alam kong delekado ang lugar na ito ay may isang bagay pa akong alam na alam na sigurado akong maraming mamamatay saamin na mga kasali kapag nangyari yun. Napakuyom ako ng kamao dahil sa naisip ko, isinusugal nila ang buhay namin para lang sa Code na yun!  Pero muli kong sinalungat ang naisi
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Six 1.1

NAPAATRAS ako dahil sa sinabi niya. Paano kung pati sya patayin din ako? Pero naalala ko yung sinabi niya na magkaibigan ang mga magulang namin, hindi ako dapat magpakampante porket magkaibigan ang mga magulang namin dahil sa kaniya narin mismo nanggaling kanina na maraming naiinggit sa pamilya namin. Ang tanong totoo bang may koneksyon kami sa Reyna?“Katanaya...Ikaw ang anak nila Mr. at Mrs. Sandoval hindi ba?”Muli akong napakurap dahil sa tinanong niya. Nakikita ko sa muka niya ang pagkagulat at pagtataka habang ako ay hindi alam ang gagawin. “Katanaya...” Muli nanaman akong papaatras this time ay umiiling na ako sa kaniya.  “H-hindi...Hindi ko kilala ang sinasabi mo.”Tumalikod na ako sa kaniya at nagsimula nang maglakad  “Katanaya sandali! Alam kong nag aalinlangan ka na sabihin saakin ang totoo lalo na at sinabi ko sayo na maraming humahanap sa pamilya nyo.”  Hind
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Six 1.2

“Ang bagal mo.”  napakuyom ako ng kamao dahil sa sinabi niya “Oo aaminin ko na natalo mo ako sa labanan natin kanina pero itong kasama mo? Mahina pala.”  Lalo akong nakaramdam ng galit dahil sa sinabi niya. Hindi ko nabantayan ng maayos si Nicole kaya ngayon ay hawak na sya ng lalaking hindi ko kilala.“Bitawan mo sya kung ayaw mong mawala sa larong to.”  Malamig kong sabi  “Wow! Pananakot ba yan? Sige sabihin na nating natatakot ako.” Nang dahil sa sinabi niya na iyon ay hindi ko na pintagal pa at itinaas ko ang kamay ko at pinigilan ang pahinga niya.  “A-ack! A-anong.”  Nahihirapan niyang sabi ngunit ako ay nilalamon na ng galit sa ginawa niyang pagbihag sa kaibigan ko.“Hindi ba binalaan na kita. Bakit hindi ka nakikinig?”  Unti unti ko syang pinalapit saakin gamit parin ang hangin kong kapangyarihan  “Ang ayoko sa lahat pati ang taong i
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Seven 1.1

HINANDA ko ang sarili ko para sa pag labas ng kalaban ko. Nang matapos ang pag-ulan ng mga metal ay inalis ko na ang barrier na nakapalibot saamin. “Magaling!”  Mahigpit ko pa lalong kinapitan ang kamay ni Nicole dahil lumabas na ang isang lalaki na sa itsura palang ay alam ko ng balak kami nitong patayin.  “Bakit mag-kasama kayo? Hindi ba dapat patayin nyo ang isa't-isa.”  Sinamaan ko sya ng tingin dahil doon“Hindi porket makakakitaka ng kapwa mo magicians ay kailangan mo ng patayin.”  Napataas naman ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi ko  “Naririnig mo ba ang sinasabi mo babae? Malinaw ang sabi ng council kanina na kailangang pumatay para ikaw ang makakuha ng Code.”  Napairap ako dahil doon sa sinabi niya “That's a shit! Talagang maniniwala ka don sa lalaking may itim na buhok? Magagawa mong makapatay ng kapwa mo magicians para lang manalo?!&rdq
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Seven 1.2

"NICOLE!!"  Kanina pa ako sigaw ng sigaw sa paligid dahil hinahanap ko sya pero kanina ko parin sya hindi makita-kita"Nasaan kana ba Nicole?"  Nagpatuloy ako sa paghahanap ang kaso ay napahinto ako ng may maramdaman akong kakaiba sa katawan ko. Ano to?"Argh!"  Napaluhod ako ng makaramdam ako ng pagkahirap sa paghinga. T-teka wag mo sabihing may lason ang metal na pintama saakin ng lalaking yun? Tinignan ko ang sugat ko  "Shit! Hindi pwede to!"  Nakita ko na nangingitim na ang sugat ko sa braso ko tama ako may lason nga ang metal na yun ang masama lang ay ang kalagayan ko dahil masama ito. Kumakalat ang lason sa katawan ko wala pa naman akong healing power. Kailangan ko pang hanapin si Nicole dahil baka mapahamak sya.  Kahit na masakit ang sugat ko ay tumayo parin ako at pinilit na maglakad. "N-nicole!"  Sigaw kong muli pero wala pang sumasagot saakin. Nararamdaman ko na ang malalamig na pawis n
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27
อ่านเพิ่มเติม

Chapter Eight

 "Nicole ikaw na muna ang mag ayos ng magsisilbing natin para hindi tayo masikatan ng liwanag ng buwan, ako titingin tingin pa ako sa paligid ng pwede nating magamit malay mo may makita pa ako katulad niyan isa sa mga puno dito"  Napatingin saakin si Nicole dahil sa sinabi ko  "Katanaya wag ka nang umalis baka mapano ka habang wala ka sa tabi ko. Natatakot din ako"  Nginitian ko naman sya para masiguro niya na ayos lang ang lahat  "Wag kang mag alala Nicole dahil hindi ko hahayaan na mapahamak ka at ang may mangyaring masama saakin okay?" Nakita ko pa ang pag aalala sa muka niya at pag aalinlangan ito na pumayag  "Nicole I'm okay don't worry"  paninigurado ko pa dito na ikinabuntong hininga naman niya  "Osige basta balik ka agad ah! Kapag matagal kang nawala hahanapin kita!"  Napail
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2021-10-27
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
123456
...
11
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status