All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2511 - Chapter 2520

"กำลังภายในชั่วหนึ่งชุ่น!"มีคนมองจุดนี้ออก พบว่าคนที่ลงมือคือเซียวหลันยวน ยิ่งไปกว่านั้นยังใช้แค่นิ้วดีดเท่านั้น กำลังภายในก็อัดแน่นราวศรธนู แม้จะห่างกันขนาดนี้ก็ยังใช้กำลังภายในเป็นอาวุธลับ สังหารคนได้ในพริบตา เช่นนั้นถ้าเขาจะสังหารพวกเขาเหล่านี้ทั้งหมด ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย!ยิ่งไปกว่านั้น องครักษ์เหล่านี้ที่เป็นลูกน้องของเขา ดูแล้วก็มีวิชายุทธ์สูงส่งกันหมดพวกเขาไม่มีโอกาสชนะเลยจริงๆเดิมทียังมีคนที่ลังเล อยากให้เซียวหลันยวนรับปากพวกเขาอีกครั้งว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนฟู่จาวหนิงจะพยายามช่วยพวกเขาอย่างเต็มที่ และรับประกันว่าจะช่วยพวกเขาให้รอดชีวิตได้ตอนนี้ดูแล้ว ยังต้องการคนมารับประกันอะไรอีกที่ไหน?อีกฝ่ายสามารถฆ่าพวกเขาทิ้งได้ทันที แล้วยังต้องเปลืองแรงมาช่วยพวกเขาด้วยรึ?จะตายตอนนี้ หรือไปเสี่ยงกับโอกาส พวกเขาเองก็ยังแยกแยะได้อยู่ไหนจะเรื่องที่พวกเขาเดิมทีคือคนตระกูลถัง ตอนนี้ก็อยากจะใช้โอกาสนี้ กลับคืนสู่ตระกูลถังด้วยหลังจากนี้พวกเขาก็จะได้หลุดพ้นจากลัทธิเทพทำลายล้างแล้วตอนนี้จะเข้าหาแสงสว่างด้วยตนเอง หรือจะถูกกำราบลงโดยไม่มีโอกาสได้เปลี่ยนจุดยืนอีก นี่มันก็แตกต่างออกไปแ

"อ๋องเจวี้ยน ต้องเป็นอ๋องเจวี้ยนแน่ๆ"เป็นอ๋องเจวี้ยนจริงๆสาวกที่คุ้มกันประตูตำหนักที่สองอย่างพวกเขา ถือได้ว่าเป็นสาวกส่วนในของลัทธิเทพทำลายล้างแล้ว และเคยได้ยินเรื่องที่เจ้าลัทธิก่อนหน้านี้ส่งคนไปโจมตีเมืองหลวงตงฉิง คิดจะไปเด็ดหัวอ๋องเจวี้ยนแต่คนพวกนั้นไปแล้วไปลับไม่กลับมาไม่ใช่แค่ไม่กลับมา กระทั่งไม่มีร่องรอยเลยอีกด้วย แค่รายงานกลับซักคำก็ไม่มีดังนั้นพวกเขาทั้งลัทธิ ก่อนหน้านี้อันที่จริงก็คาดเดามาตลอด ว่าคนเหล่านั้นโจมตีเมืองหลวงแล้วหรือยังหรือว่า ถูกอ๋องเจวี้ยนพบตัว และถูกคุมตัวไว้หมดแล้วหรือไม่ก็ อ๋องเจวี้ยนสู้ด้วยยากจริงๆ พวกเขาสู้กันอยู่นานสองนานก็ยังทำภารกิจไม่สำเร็จ ก็เลยยังไม่กล้ากลับมากัน?ถึงอย่างไร คนที่ส่งออกไปก็ไม่มีใครกลับมาเลยและเพราะเรื่องนี้ทำให้พวกเขาเกิดความรู้สึกไม่ชัดเจนต่อตัวอ๋องเจวี้ยน และคอยคาดเดาอยู่ตลอด ว่าอ๋องเจวี้ยนนั้นเก่งกาจจริง หรือแค่คอยหลบซ่อนตัวไม่กล้าสู้พวกเขากันแน่?แต่ใครจะคิดถึง คนที่คาดเดาอยู่ตลอด ตอนนี้กลับสู้มาถึงตรงหน้าพวกเขาอย่างไม่มีใครคาดคิดตอนนี้เอง พวกเขาก็สามารถเข้าใจได้ในพริบตา ว่าคนที่ส่งออกมาเหล่านั้น ตกอยู่ในเงื้อม

"อ๋องเจวี้ยน อันที่เจ้าตอนนี้มาถึงตงฉิงแล้ว เชื่อว่าคงเห็นสภาพปัจจุบันของตงฉิงแล้วสินะ"ผู้คุมกฎได้ยินเสียงต่อสู้รอบๆ ดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ หางตาก็เห็นลูกน้องของตัวเองล้มลงทีละคนๆ ใจก็ร้อนเหมือนไฟสุมขึ้นมาการต่อสู้ภายในของลัทธิเทพทำลายล้างเองก็รุนแรง ถ้ามีลูกน้องน้อย ผู้คุมกฎอย่างเขาเป็นไปก็ไม่ได้มีความหมายเท่าไรนักหลังจากนี้ยังต้องไปหาคนมาร่วมลัทธิเทพทำลายล้างอีก แล้วก็ชักจูงมาเป็นลูกน้องตนเอง นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยผู้คุมกฎถูที่ติดตามเจ้าลัทธิไปหนีไปแล้วหรือเปล่า?ทิ้งเขากับคนของเขาให้มาตายที่นี่ น่าโมโหเสียจริง"ตงฉิงหากคิดจะรุ่งเรืองขึ้นมา ก็จำเป็นต้องมีคน อ๋องเจวี้ยน ลัทธิเทพทำลายล้างของพวกเราก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะชั่วร้าย เจ้าลองดู ไม่งั้นพอถึงเวลาก็ลองเลือกคนที่เจ้าคิดว่าใช้การได้จากพวกเราไป คอยช่วยเหลือเจ้าดูแลเมืองอวิ๋นจิงได้..."ผู้คุมกฎจูพอร้อนรน ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่อ๋องเจวี้ยนสาวเท้าเข้าหาเขาทีละก้าวๆ นิ้วทั้งห้ากำแน่น กระบี่ที่ปักอยู่บนไผ่ที่พุ่งมาเมื่อครู่นี้ ก็พุ่งกลับมาอยู่ในมือเขาอีกครั้ง"พูดมากเสียจริง"พอกำกระบี่อยู่บนมือ อ๋องเจวี้ยนแค่ตอบ

คนเราท้ายสุดก็ย่อมเหนื่อยเป็นธรรมดายิ่งไปกว่านั้นต่อสู้มาตลอด กำลังภายในเองก็ถูกใช้ไปจนหมดแล้วด้วยวิชายุทธ์ของผู้คุมกฎจูนั้นดีมาก ออกกระบวนเองก็คล่องแคล่ว สามารถทำให้เซียวหลันยวนต้องหลบเลี่ยงได้นาน จนออกไม้ตายไม่ได้แบบนี้ ก็ถือว่าเป็นความสามารถของเขาแล้วแต่กำลังภายในของเขาสุดท้ายก็ไม่ได้มีมากเท่าเซียวหลันยวนดังนั้นขณะที่เซียวหลันยวนบินแฉลบไปมาท่ามกลางต้นไผ่ที่ดีดฟาดโดยยังหายใจเป็นปกติ แต่ผู้คุมกฎจูที่คอยดีดต้นไผ่ออกมาตลอดกลับเหนื่อยล้าแล้วพริบตาที่เขาหอบหายใจ เซียวหลันยวนก็คว้าโอกาสนี้ไว้ เขาแค่ลองทำท่าหลอกว่าจะพุ่งไปทางประตูตำหนักอย่างรวดเร็ว ผู้คุมกฎที่กำลังหายใจติดขัดจึงไม่ทันได้คิดอย่างถี่ถ้วน รีบกดต้นไผ่ลงอีกต้น ดีดปล่อยไปทางเขาอีกครั้งเพราะครั้งนี้ระยะค่อนข้างใกล้ ดังนั้นเขาจึงกดต้นไผ่ให้ต่ำลงหน่อย เช่นนี้ต้นไผ่พอดีดออกไปก็จะยิ่งมีแรงขึ้นไปอีกแต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนแค่แกล้งทำ ตอนที่เขากดต้นไผ่ลงมา ปลายเท้าของเซียวหลันยวนก็จิกไปบนร่างของสาวกที่ถังอู๋เจวี้ยนเพิ่งจะซัดเข้ามา แล้วจึงพลิกตัวกลับอย่างรวดเร็วแฉลบฝ่าผ่านตัวผู้คุมกฎจูไปทันทีเสียงฟิ้วดังขึ้นผู้คุ

ถังอู๋เจวี้ยนเองก็เห็นด้วยกับความหมายของชิงอี"ในเมื่อครั้งนี้พวกเราสู้มาถึงที่นี่แล้ว ก็จะปล่อยเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างไปไม่ได้เด็ดขาด"เซียวหลันยวนยืนอยู่ที่ประตูตำหนัก ไม่พูดอะไรไปชั่วขณะถังอู๋เจวี้ยนมองเขา "ข้ารู้ว่าท่านคงกังวลพระชายาแน่ แต่ว่าความสามารถของนางท่านเองก็ไม่ใช่จะไม่รู้ ลัทธิเทพทำลายล้างถูกพวกเรากำจัดไปตั้งมากขนาดนี้ เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างถ้าพาคนไปที่เมืองหลวงจริง ก็น่าจะเหลือคนอยู่ไม่เท่าไรแล้ว"ชิงอีเองก็เอ่ยขึ้นบ้าง "ใช่ขอรับ ท่านอ๋อง พวกเราลองหาดูอีกหน่อย ถ้าพบว่าเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างตรงไปทางเมืองหลวงแล้ว พวกเราค่อยไล่ตามไป พระชายาต้องปกป้องเมืองได้แน่ อย่างน้อยก็คงจะหลายวันอยู่"จงเจี้ยนนิ่งงั้นไปครู่หนึ่ง เอ่ยขึ้นมาบ้าง "ข้าน้อยเองก็เชื่อในความสามารถของพระชายา"พวกเขารู้สึกว่า ต่อให้ฟู่จาวหนิงรู้สถานการณ์นี้ ก็คงจะสนับสนุนพวกเขาให้ค้นหาร่องรอยของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างที่นี่ก่อน ถ้าพบว่าเขาไปทางเมืองหลวง แล้วค่อยไล่ตามไปก็ยังไม่สายแต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ในเมื่อออกมาแล้ว ต้องกำจัดลัทธิเทพทำลายล้างให้สิ้นซากให้ได้"พวกเจ้ากำลังคิดอะไรกัน?"เซียวหลันยวนตอนนี้เพิ