LOGIN“วันรุ่งขึ้นตอนที่ได้พบท่านตา จู่ ๆ เขาก็คล้ายแก่ลงไปหลายปี พวกเรามองแล้วก็เจ็บปวดใจ”กู้ฮวนเอ๋อร์ถอนหายใจ เดิมทีนางอาจยังไม่เข้าใจมากนัก ทว่านับตั้งแต่ตั้งครรภ์ นางก็เริ่มเข้าใจความรู้สึกเช่นนี้ทีละน้อยหากไม่ใช่เพราะผิดหวังจนถึงที่สุด ท่านตาคงไม่มีวันตัดสินใจเช่นนี้มีพ่อแม่ที่ไหนไม่รักลูกของตนกันเล่า แต่เพราะเขาทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่สำนึกผิด ท่านตาถึงได้ตัดสินใจเช่นนี้“อันที่จริงข้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับท่านอาสามเป็นพิเศษ แต่ก่อนเขาอยู่ในจวน ก็แค่ได้ยินว่าภายในเรือนเขามีปัญหาอีกแล้ว จะกลับมาหรือไม่กลับมา พวกเราที่เป็นคนรุ่นหลังก็ไม่ได้ใส่ใจ”“เพียงแต่ ข้าคิดว่าท่านตาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น เมื่อตัดสินใจไปแล้ว ตอนนี้ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนใจง่าย ๆ” กู้เจาย่วนกล่าวซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบา ๆ “ก่อนหน้านี้เขายังมาหาท่านแม่ข้า บีบบังคับให้นางกลับไปช่วยพูดดี ๆ ให้”“อะไรนะ? บังคับท่านน้าให้ไปช่วยเขาพูด?” กู้ฮวนเอ๋อร์เบิกตากว้าง “หน้าของเขาหนาเกินไปแล้วกระมัง เมื่อแรกเขาทำกับท่านน้าเช่นนั้น ไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องเลยสักนิด ตอนนี้ยังกล้าเอ่ยวาจาเช่นนี้อีกหรือ?”“บางคนก็ไร้ยางอาย เพียงแต่หลา
ซ่งรั่วเจินมองลงไปที่ท้องของตน ตอนนี้ลูกของนางก็จะคลอดในปีหน้า ส่วนลูกของกู้ชิงเจ๋อก็ใกล้จะคลอดเหมือนกันไม่แน่ว่า...ลูกของนางอาจจะอายุมากกว่าลูกของกู้ชิงเจ๋อเสียอีกลำดับญาตินี่ น่าทึ่งเหลือเกิน!กู้หรูเยียนก็ดูเหมือนจะคิดถึงจุดนี้เช่นกัน แม้คนแก่ได้ลูกทีหลังก็มีไม่น้อย แต่กู้ชิงเจ๋อตกอับขนาดนี้ ก็ยังไม่วายไปแต่งภรรยาใหม่แล้วมีลูกอีก นางรู้สึกเสียดายแทนพี่สะใภ้สามอย่างอดไม่ได้น่าเสียดายเหลือเกิน!“ดูจากท่าทางของเขา ท่านแม่ท่านกลับไปแล้วไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เขาเองนั่นแหละจะทนไม่ได้ รีบเอาเรื่องนี้ไปแพร่งพรายให้ทั้งตระกูลกู้รู้เอง”ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบา ๆ ทันใดนั้นคาดหวังจะได้เห็นสีหน้าของท่านลุงทั้งสองท่านนั้นหลังจากได้รับข่าวนี้......สองวันต่อมาซ่งรั่วเจินถูกกู้ฮวนเอ๋อร์และกู้เจาย่วนนัดหมายออกมาพบกัน“พวกเจ้าสองคนนัดหมายจะมาหาข้าพร้อมกันอย่างนั้นหรือ?”เมื่อเห็นทั้งสองมาถึงห่างกันเพียงครู่เดียว ซ่งรั่วเจินก็ยกมุมปาก เผยรอยยิ้มสดใส“ญาติผู้พี่ ข้ามาหาท่านวันนี้เพราะอยากเล่าเรื่องสนุกให้ท่านฟัง ข้าอยู่แต่ในจวนทุกวันก็เบื่อ พอได้ยินว่ามีเรื่องสนุก ข้าก็รีบมาในทันทีเลย!”
กู้ชิงเจ๋อถึงตกใจจนรีบคุกเข่าลง “รัชทายาท กระหม่อมผิดไปแล้ว ภายภาคหน้ากระหม่อมไม่กล้าอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”พูดไป ก็หันไปทางกู้หรูเยียน “หรูเยียน ตอนนี้ข้าจนปัญญาแล้วจริง ๆ ถึงได้มาขอให้เจ้าช่วย เจ้าเห็นแก่พวกเราที่เป็นพี่น้องกัน ยกโทษให้ข้าเถอะ!”“ตอนนี้ข้าเพียงอยากกลับบ้าน เรื่องที่ผ่านมาข้าสำนึกผิดแล้วจริง ๆ”“ตั้งแต่ถูกไล่ออกจากตระกูลกู้ ทุกวันข้ามีแต่เสียใจ อยากกลับไปใหม่อีกครั้ง แต่ก็ไม่มีโอกาสเลย”“ตอนนี้ลูกของข้ากำลังจะเกิดแล้ว ข้าเพียงแค่อยากให้เด็กได้มีโอกาสกลับไปนับญาติ สำหรับเจ้านี่เป็นเพียงคำพูดสองสามคำก็สามารถคลี่คลายได้แล้ว”ได้ฟังดังนั้น กู้หรูเยียนและฉู่จวินถิงต่างก็ประหลาดใจขึ้นมา ชายคนนี้มีลูกหรือ?“ท่านมีลูก?”กู้หรูเยียนนึกถึงก่อนหน้านี้ตอนที่กู้ชิงเจ๋อถูกไล่ออกไป ฮูหยินของเขาก็ขอหย่า ชนิดที่ว่ายังพาลูกไปด้วย ทั้งหมดก็เพราะเขาดันทุรังไม่ยอมฟังใครเดิมทีคิดว่าเมื่อกู้ชิงเจ๋อถูกไล่ออกจากตระกูลกู้ ชีวิตที่ตกต่ำเช่นนั้นคงทำให้เขากลับใจ หากพอมีสมองอยู่บ้าง ควรจะไปอ้อนวอนฮูหยินให้กลับมาปรากฏว่าคนผู้นี้กลับมีลูกอีกแล้ว?กู้ชิงเจ๋อพยักหน้าไม่หยุดแล้วพูดว่า “ใช่ ข้ามี
กู้หรูเยียนได้ยินคำพูดของกู้ชิงเจ๋อ นี่ถึงได้รู้ว่าที่แท้ก่อนหน้านี้เขาก็เห็นนางอยู่แล้วตอนนั้นนางไม่ต้องการให้มารดาลำบากใจ จึงรีบผละออกมาเมื่อเห็นเหตุการณ์ ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะสังเกตเห็น และคิดไปเองว่านางจะต้องช่วยเขา“ท่านจะคิดอย่างไรก็เรื่องของท่าน อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของท่าน ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า”ครั้งนี้กู้หรูเยียนตั้งใจแน่วแน่แล้ว นางรู้สึกว่าที่เจินเอ๋อร์พูดไว้นั้นถูกต้อง นางไม่มีความจำเป็น ที่ต้องมาปวดหัวกับเรื่องนี้ ไม่คุ้มค่าเลยแม้แต่น้อยแต่กู้ชิงเจ๋อเคยสืบอุปนิสัยของกู้หรูเยียนมาก่อน รู้ว่าหลายปีก่อนนางมักถูกสกุลหลิ่วขอร้องให้ทำนั่นทำนี่ แม้โมโหแต่ไม่กล้าตอบโต้อีกทั้งหลังจากได้พบกับคนตระกูลหลิ่ว เขาก็ได้รู้ข่าวมากขึ้นจากปากของพวกเขาเขาคิดว่าอุปนิสัยของกู้หรูเยียนเป็นคนที่ข่มเหงได้ง่าย ตราบใดที่ตนเอ่ยปาก ตราบใดที่นางไม่อยากเป็นคนชั่วของสกุลกู้ นางต้องช่วยเขาอย่างแน่นอน!ในขณะที่กู้ชิงเจ๋อยังยืนขวางทางไม่ยอมให้กู้หรูเยียนไป เสียงตวาดทรงพลังพลันดังขึ้น“กู้ชิงเจ๋อ เจ้าช่างกล้านักนะ กล้ามาข่มเหงแม่ยายของข้า?”ฉู่จวินถิงตั้งใจตามมา ก็ได้เห็นภาพตรงหน้านี้
“ยกให้ข้าจัดการเถอะ” ฉู่จวินถิงเอ่ยปากรับคำหลังจากกู้หรูเยียนออกจากจวนฉู่อ๋องได้ไม่นาน ก็ได้บังเอิญพบเข้ากับกู้ชิงเจ๋อตรงโค้งพอดีชั่วขณะที่กู้ชิงเจ๋อเห็นกู้หรูเยียน สีหน้าก็ร้อนรนขึ้นมาทันที เขาดึงกู้หรูเยียนพาเลี้ยวเข้าไปในตรอกด้านข้าง“ปล่อยข้า!”กู้หรูเยียนสะบัดมือของกู้ชิงเจ๋อออก ใบหน้างามสง่าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ“กู้หรูเยียน อย่างไรเสียข้าก็เป็นพี่สามของเจ้า เจ้ามีท่าทีเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร?”กู้ชิงเจ๋อเผยสีหน้าไม่พอใจ แม้เขาจะรู้ดีว่าเหตุที่ตนตกต่ำเช่นนี้ ก็เพราะในตอนนั้นดื้อดึงปกป้องอวิ๋นเวยเพียงแต่ ตอนนั้นเขาเองก็ถูกหลิ่วอวิ๋นเวยหลอกเช่นกัน ไม่คาดคิดเลยว่านางจะทำเรื่องเหล่านั้นออกมาได้ตอนนี้เขาก็รู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว แต่ถูกตัดญาติไปแล้ว บิดาขับไล่เขาออกจากวงศ์ตระกูล บัดนี้ต้องการกลับไปกลับไม่ใช่เรื่องง่ายคิดไปคิดมา เขากลับมองว่าปมปัญหาอยู่ที่กู้หรูเยียน!อย่างไรเสียหากวันนั้นไม่รู้ความจริงเรื่องชาติกำเนิด ก็จะไม่วุ่นวายถึงเพียงนี้ บิดาและพี่ชายสองคนนั้นปกป้องกู้หรูเยียน ก็เพราะรู้สึกผิดกับนางดังนั้น ตราบใดที่กู้หรูเยียนยอมช่วยพูดแทนเขา ครอบครัวจะต้องยอมรับเขา
ซ่งรั่วเจินเข้าใจแล้ว ที่แท้ปัญหาอยู่ตรงนี้เอง“ท่านแม่กังวลว่าท่านยายจะใจอ่อน อยากให้กู้ชิงเจ๋อกลับมา แต่หากเอ่ยปากกับท่านตา ด้วยอุปนิสัยของท่านตาจะต้องโมโหแน่ ถึงตอนนั้นน่ากลัวว่าจะมีเรื่องยุ่งยากตามมา?”พูดไปแล้วนางก็นึกได้ว่าตอนที่ท่านแม่ถูกพากลับมาท่านลุงใหญ่กับท่านลุงรองต่างก็ดีใจมาก มีเพียงกู้ชิงเจ๋อคนเดียวที่ไม่พอใจท่านแม่ ลำเอียงเข้าข้างหลิ่วอวิ๋นเวยแม้ภายหลังทุกคนจะประกาศจุดยืนอย่างชัดเจนแล้ว แต่กู้ชิงเจ๋อก็ยังคิดถึงความผูกพันที่เติบโตมาด้วยกันกับหลิ่วอวิ๋นเวย ไม่ใส่ใจไยดีท่านแม่ ถึงขั้นคิดว่าการปรากฏตัวของท่านแม่ทำให้หลิ่วอวิ๋นเวยต้องทุกข์ใจอันที่จริงนางมองออก คนเช่นนั้นอย่ากลับมาจะดีที่สุดเพียงแต่มองในมุมของท่านยาย ไม่มีวันหักใจทอดทิ้งลูกชายของตนได้ นี่เข้าใจได้ไม่ยากเลยสักนิด“อันที่จริงแม่ไม่เคยโกรธกู้ชิงเจ๋อเลย เมื่อก่อนข้าเองก็อาศัยอยู่ในสกุลหลิ่วมาโดยตลอด”“เขาไม่ผูกพันกับข้า อันที่จริงข้าก็ไม่มีความรู้สึกอะไรกับเขา ก็แค่คนแปลกหน้าเท่านั้น เขาเป็นอยู่อย่างไร กลับมาหรือไม่ ข้าไม่ใส่ใจเลย”“เพียงแต่เดิมทีร่างกายของท่านตาเจ้าก็ไม่แข็งแรงอยู่แล้ว เพิ่งจะฟื้นดีขึ






![จอมนางคู่บัลลังก์ [NC30+]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
