All Chapters of ตะวันพ่ายจันทร์: Chapter 101 - Chapter 110

บทที่ 100และเพราะถูกสั่งห้ามไม่ให้ทำงานอะไร จันทริกาจึงเปลี่ยนกิจวัตรประจำวันในตอนเช้าจากที่เข้าครัวทำอาหาร มาเป็นรอใส่บาตรที่หน้าบ้านทุกเช้าแทน โดยมีรังสิมันต์กับเมสซี่ตามมาด้วย แรกๆ จันทริกาก็ไม่ค่อยอยากจะทำบุญกับคนใจร้ายเท่าใดนัก แต่ก็คร้านจะว่าเขา เพราะเหมือนกีดกันไม่ให้คนทำบุญกลายเป็นบาปติดตัวเปล่าๆ ทำให้ภาพการใส่บาตรด้วยกันของสองหนุ่มสาวเริ่มกลายเป็นภาพที่ทุกคนในบ้านชินตาเสียแล้ว ทว่าแม้จะเป็นเช่นนั้นจันทริกาก็ยังคงสร้างกำแพงเอาไว้อย่างแน่นหนา ที่ไม่ว่ารังสิมันต์จะพยายามแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถทลายกำแพงหัวใจของเธอได้ง่ายๆ ถึงเธอจะไม่ห้ามเขาไม่ให้มาใส่บาตรด้วยในตอนเช้า แต่กลับไม่ยอมร่วมโต๊ะอาหารทั้งเช้าและเย็น ซึ่งรังสิมันต์ก็ไม่บังคับหรือหักหาญเอาแต่ใจ นอกจากเป็นฝ่ายทนรอเท่านั้น“เดี๋ยวก่อนจันทร์ คุยกับพี่แป๊บหนึ่งสิ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่อนั้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หลังจากใส่บาตรในตอนเช้าเสร็จ แล้วเธอกำลังจะพาเมสซี่หนีหน้าเขาเข้าบ้านเหมือนเช่นทุกวัน“มีอะไรคะ” แม้เธอจะไม่ได้พูดเสียงแข็งกระด้าง ทว่าก็ยังคงฟังดูห่างเหินเหลือเกินสำหรับคนที่อยากเข้าใกล้รังสิมันต์ไม่ได้ตอบในทันที แต่ล้ว

บทที่ 102ร่างบางก้าวลงจากรถเมื่อคนขับกระวีกระวาดมาเปิดประตูให้ พร้อมกับถือวิสาสะจูงมือเธอไปกดกริ่งหน้าบ้าน จันทริกาคร้านจะมีเรื่องด้วย จึงปล่อยให้เขาจับพาเดินไปง่ายๆรอไม่นานคนในบ้านก็ออกมา ซึ่งไม่ได้มาคนเดียว แต่มาพร้อมกันสองคนเหมือนกับรู้อยู่แล้วว่าจะมีคนมาหา ตาคู่สวยไหวระริกด้วยความดีใจ และผวาเข้าไปกอดตาธงกับยายนวลไว้แน่น“ตาจ๋า ยายจ๋า”“หนูจันทร์”“คิดถึงจังค่ะ ตาหายดีหรือยังคะ ขอโทษนะคะที่จู่ๆ จันทร์ก็หายหน้ามา” จันทริกาเอ่ยถามและเอ่ยขอโทษที่ตัวเองจากมาโดยไม่ได้บอกกล่าวตากับยายเลย“ไม่เป็นไรลูก คุณตะวันบอกตากับยายหมดแล้ว ตอนนี้ตาหายเกือบเป็นปกติแล้ว ได้มาอยู่ที่นี่เหมือนฝันที่เป็นจริงของยายเลย ขอบคุณคุณตะวันอีกครั้งนะคะ ที่ทั้งจ้างพยาบาลมาดูแลตาและซื้อบ้านสวยๆ หลังนี้ให้ตากับยายอยู่” ยายนวลหันไปขอบคุณชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของจันทริกาอย่างซาบซึ้งใจ“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่อยากตอบแทนตากับยายที่ดูแลเมียกับลูกผมเป็นอย่างดี”รังสิมันต์พูดออกมาอย่างไม่กระดากปาก แต่จันทริกาหน้าแดงซ่านเพราะอายตากับยาย จนต้องหันไปทำตาดุๆ ใส่คนพูด ซึ่งนอกจากเขาจะไม่สลดแล้วยังยิ้มใส่ตาอีกต่างหาก จนเธอต้องเ

บทที่ 104“ขอบคุณนะคะที่รักลูกของจันทร์มากขนาดนี้ ขนาดเป็นลูกที่คุณเคยบอกว่าไม่อยากให้เกิด คุณยังอ่อนโยนกับเขา มันคงเป็นเพราะว่าคุณเคยสูญเสียลูกคนแรกใช่ไหมคะ ก็เลยเอาความรักความหวังในครั้งนั้นมาทุ่มเทให้ลูกของจันทร์ด้วย” ถ้อยคำนั้นไม่ได้ถามเพราะประชดหรืออยากแดกดัน แต่ถามเพราะรู้สึกเห็นใจและเข้าใจต่อสิ่งที่เขาแสดงออกและเคยสูญเสีย ขนาดกับลูกที่เขาเคยประกาศชัดว่าไม่อยากให้เกิดเขายังรักขนาดนี้ ดังนั้นลูกที่เกิดจากผู้หญิงที่เขารัก เขาก็คงจะรักมากและเสียใจมากเมื่อเสียลูกไป“พี่น่ะเหรอเคยสูญเสียลูก พี่ไม่เคยมีลูกด้วยซ้ำ”คิ้วเรียวขมวดมุ่น เมื่อได้ยินถ้อยคำที่คล้ายกับเย้ยหยันตัวเองออกมา ในเรื่องที่ตรงข้ามกับความจริงที่จันทริการู้มาตลอดเช่นนั้น “คุณหมายความว่ายังไงคะ ทำไมคุณถึงได้พูดแบบนี้” รังสิมันต์ถอนหายใจออกมาคล้ายไม่อยากพูดถึง ใบหน้าของเขายังคงแนบกับหน้าท้องของเธอ แต่อ้อมแขนกอดกระชับแน่นขึ้น ก่อนจะยอมหลุดสิ่งเลวร้ายที่เกิดจากการตัดสินใจผิดๆ ของตัวเองออกมา “พี่ไม่เคยมีลูกหรอกจันทร์ ลูกคนแรกและคนเดียวที่พี่มีตอนนี้ก็คือลูกที่มีกับจันทร์ ส่วนกั

บทที่ 106ฟ้าเริ่มจะสางแล้ว แม้ว่าเพิ่งได้นอนไปไม่กี่งีบ แต่จันทริกาก็รีบลุกมาตั้งแต่เช้ามืด พร้อมกับเขย่าร่างใหญ่ด้วยมือเล็กและเรียกชื่อคนที่นอนอยู่ข้างๆ เพื่อปลุกให้เขาตื่น“พี่ตะวันคะ พี่ตะวัน”“ครับ...” เสียงทุ้มขานรับทั้งที่ยังไม่ลืมตาตื่น“ตื่นได้แล้วค่ะ”“ยังมืดอยู่เลยจันทร์จ๋า ทำไมรีบปลุกพี่จัง”“ยังจะมางอแงอีก พี่ตะวันตื่นเดี๋ยวนี้นะคะ แล้วก็รีบกลับขึ้นห้องไปเลย”“ทำไมล่ะครับ”“เดี๋ยวน้าฟองคำมาเห็นเข้าค่ะ”“ฟองคำรู้แล้วนี่ว่าจันทร์เป็นเมียพี่”“ไม่รู้ละค่ะจันทร์อายน้าฟองคำนี่คะ พี่ตะวันมีความผิดติดตัวอยู่นะคะที่เมื่อคืนผิดคำพูดกับจันทร์ ถ้าไม่ลุกจันทร์โกรธจริงๆ ด้วยนะ”คำขู่นั้นเหมือนจะได้ผล คนเป็นโรคกลัวเมียจำต้องลืมตาตื่นขึ้นมาทั้งๆ ที่ไม่อยากสักนิด เขาถอนหายใจเบาๆ พลางจ้องหน้าหวานๆ ที่ดูมีแววกังวลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มใสๆ ของเธอ“อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่กลับก็ได้ ถึงจะไม่อยากกลับตอนนี้ก็เถอะ แต่นาทีนี้จันทร์บอกให้ไปตายพี่ก็จะไป”“ประชดจันทร์หรือเปล่าคะ”“เปล่าครับ พูดจริงๆ ต่างหาก พี่จะกลับขึ้นห้อง จันทร์เองก็นอนต่อให้เต็มอิ่มเถอะนะ สายๆ ค่อยตื่น วันนี้พี่ไม

บทที่ 108งานแต่งงานเล็กๆ ถูกจัดขึ้นในอีกสองอาทิตย์ต่อมา ตอนเช้าเป็นงานแต่งแบบไทยตามประเพณี รังสิมันต์เชิญเฉพาะญาติผู้ใหญ่ฝั่งตัวเองมาเป็นสักขีพยาน และเป็นการบอกกล่าวให้รับรู้ว่าจันทริกาคือภรรยาของเขา ส่วนญาติทางฝั่งจันทริกาไม่มีใคร นอกจากตาธงกับยานนวลที่เธอถือว่าเป็นตากับยายของเธอ ส่วนงานกลางคืนเป็นงานเลี้ยงแบบอบอุ่น ที่มีเฉพาะเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่ายเท่านั้น แน่นอนว่าหนุ่มๆ ทั้งสี่คนซึ่งได้แก่ ปรัญช์ ปราณต์ ศาสตรา และกวินภพ มาร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้กันทั่วหน้า โดยแต่ละคนต่างควงคู่ภรรยามาทั้งนั้น ยกเว้นกวินภพซึ่งยังโสดแต่ก็ยังมีคนมาด้วย คือเอมมาลินนั่นเอง เอมมาลินถูกเชิญมางานเลี้ยงคืนนี้ด้วย เพราะถึงแม้จันทริกาจะรู้จักกับเอมมาลินได้ไม่นาน แต่เอมมาลินก็เป็นผู้มีพระคุณและยังเป็นคนที่เธอรักและนับถือเหมือนพี่สาวอีกคนหนึ่ง งานนี้อดีตคนเคยรักจึงจำต้องเดินทางมาเชียงใหม่ด้วยกันตามลำพังบรรยากาศของงานเลี้ยงเป็นไปอย่างอบอุ่นและเป็นกันเองจริงๆ พี่สาวที่รักทั้งสองอย่างภัคธีมาและธรินดาต่างแสดงความยินดีกับน้องสาว ที่แม้ต้องเผชิญกับความร้ายกาจของรังสิมันต์ เพราะความเข้าใจผิดมามากมาย แต่ในที่สุดเธอก็เ