Semua Bab ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม: Bab 521 - Bab 530

แสงจันทร์สุกสกาว ภายในห้องหรูและถูกตกแต่งอย่างประณีตในเรือนบรรทมจวนหานอ๋อง กู้ชูหน่วนและเย่จิ่งหานเอาแต่มองตากันปริบๆ ไม่มีใครกล้านอนก่อนใคร แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างระแนงช่องสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน สว่างไปทั่วทั้งห้อง ขณะเดียวกันก็ส่งให้ใบหน้าของพวกเขาดูอ่อนโยนขึ้นกว่าเดิม เย่จิ่งหานหัวใจเต้นตึกตัก ความนิ่งสงบ ความเผด็จการ ความเย็นชาของเขา ยามนี้หายไปโดยสิ้นเชิง มีเพียงความตื่นเต้น ตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี กู้ชูหน่วนอยากจะไล่เขาออกไปแทบใจจะขาด แต่กลับไม่มีเหตุผลในการไล่เขา ผ่านไปครึ่งชั่วยาม เขาเอาแต่นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำ เพียงแต่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้น กู้ชูหน่วนเป่าลูกผมตรงหน้าผากด้วยความกลัดกลุ้ม ทนต่อไปอีกไหวจึงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน “ท่านอ๋อง ท่านไม่นอนหรือ” “ใกล้แล้ว” “เช่นนั้นก่อนนอน ท่านไม่ต้องอาบน้ำหน่อยหรือ เช่นล้างกลิ่นบนตัวท่าน” เย่จิ่งหานชะงักงัน เขามัวแต่ตื่นเต้นจนลืมเรื่องอาบน้ำไปเลย ดมกลิ่นบนตัวดู ยังได้กลิ่นคาวปลาบนตัวอยู่รางๆ เย่จิ่งหานเอ่ยเสียงเรียบ “ใครก็ได้เข้ามาอาบน้ำผลัดผ้าให้ข้าที” เรือนบรรทมกว้างใหญ่ แบ่งออกเ

พูดจบ เย่จิ่งหานก็ออกแรงโอบเอวนาง ก่อนจะโยนนางลงไปแล้วกระโจนทับนาง กู้ชูหน่วนดิ้นอยู่หลายที แต่ก็ดิ้นไม่หลุด ทว่ากลับทำให้ชุดคลุมอาบน้ำของเขาหลุด ชุดคลุมอาบน้ำที่หลุดรุ่ย เผยให้เห็นเรือนร่างที่แข็งแรงบึกบึนของเขา ผิวสองสีของเขามีหยดน้ำไหลหยดหลงมา ชวนหลงใหลเกินจะบรรยาย บนตัวเขาไม่มีเนื้อส่วนเกินแต่อย่างใด สมบูรณ์แบบจนทำให้ใครก็อิจฉา กู้ชูหน่วนกลืนน้ำลาย พูดด้วยความตกตะลึง “มีใครเคยบอกท่านหรือไม่ ว่าท่านรูปร่างดีมาก” ทั้งคู่อยู่ในท่วงท่าที่ชวนคิดไกล ระยะห่างที่ใกล้จนจมูกแทบจะติดจมูก ลมหายใจของกู้ชูหน่วนรดอยู่บนตัวเขา เย่จิ่งหานหายใจเร็วขึ้น ภายในดวงตาสะท้อนแค่รอยยิ้มหยุดโลกของกู้ชูหน่วน รวมไปถึงทุกสีหน้า ทุกอิริยาบถของนาง ทุกครั้ง นางทำให้เขาฉุนเฉียวจนเกือบถึงขีดความอดทนเสมอ แต่ทุกครั้ง เขาก็ทำใจจัดการนางให้ถึงชีวิตไม่ได้ ได้ยินคำพูดของกู้ชูหน่วน ภาพโป๊ที่เพิ่งเห็นเมื่อครู่ผุดขึ้นมาในหัวอย่างน่าประหลาด โดยเฉพาะที่กู้ชูหน่วนกลับกำลังวาดนิ้วเป็นวงกลมบนแผงอกของเขา “เจ้ารู้หรือไม่ว่ากำลังเล่นกับไฟ” เย่จิ่งหานเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ท่านอ๋อง ท่านชอ

ความทรงจำที่ถูกปกคลุมไปโดยฝุ่นไหลทะลักคล้ายกับเขื่อนแตก ถาโถมเข้ามาในหัวของเย่จิ่งหานอย่างต่อเนื่อง ทุกฉากล้วนแต่เป็นภาพที่แม่ของเขาเจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่เพราะฤทธิ์ของคำสาปเลือด ภายในใจของเย่จิ่งหานเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีด หากเป็นไปได้ ชาตินี้เขาไม่ขอนึกถึงภาพที่หดหู่เช่นนั้นอีกต่อไป ช่างทรมานเหลือเกิน ไม่ว่าคำพูดใดบนโลกใบนี้ก็ไม่อาจบรรยายความทรมานนั้นได้ ร่างกายค่อยๆ ถูกกัดกร่อนจากภายในสู่ภายนอก กระดูกทั่วทั้งร่างแตกหักเป็นชิ้นๆ ส่งเสียงดังประหนึ่งบรรเลงพิณผีผา ผู้ที่ถูกคำสาปเลือด ต้องใช้เวลาประมาณยี่สิบวัน กระดูกถึงจะงอกกลับมาใหม่ ระหว่างยี่สิบวันนี้โดยทั่วไปแล้วไม่อาจขยับเขยื้อนได้เลย ระหว่างที่กระดูกงอกก็ไม่ได้รู้สึกดีไปกว่าตอนที่แตกหักเท่าใดนัก กว่ากระดูกจะงอกกลับมาด้วยความยากลำบาก ก็ใกล้จะถึงวันที่สิบห้าอีกครั้ง เมื่อถึงวันนั้น ก็จะต้องกลับไปเริ่มวงจรเดิมๆ อีก สตรีที่ถูกคำสาปเลือด ไม่สู้แทงนางให้ตายไปในครั้งเดียว จะได้ไม่ต้องทนรสชาติความเจ็บปวดที่ตายทั้งเป็นเช่นนั้น เย่จิ่งหานไม่อยากจะเชื่อเลยว่า หากกู้ชูหน่วนเองก็ถูกคำสาปเลือด ต่อไปชีวิตของ

"หากเจ้าหาแก้วมังกรสองลูกสุดท้ายเจอ เผ่าอวี้เห็นแก่แก้วมังกร เป็นไปได้ว่าอาจจะให้เจ้ายืมแก้วมังกรห้าลูก หรืออาจจะถือโอกาสแก้คำสาปเลือดให้กู้ชูหน่วน ไม่เช่นนั้น...เหอะๆๆ..." เย่จิ่งหานรู้ แม่ของเขาทรยศหักหลังเผ่าอวี้ กลายเป็นความอัปยศของเผ่าอวี้ คนของเผ่าอวี้ไม่มีทางมีเยื่อใยใดต่อเขา ยิ่งไม่มีทางช่วยเขาโดยไม่มีสาเหตุ ก่อนเสด็จแม่จะจากไป เรื่องที่นึกถึงอยู่ตลอดก็คือการตามหาแก้วมังกร หลายปีมานี้ เขาคอยสืบหาเบาะแสของแก้วมังกรอยู่ตลอด ไม่ว่าจะแบบลับๆ หรือแบบเปิดเผย และคอยแอบเผยเบาะแสของแก้วมังกรให้เผ่าอวี้โดยไม่ให้พวกเขารู้อยู่ตลอด เพียงเพื่อจะสานความต้องการแทนเสด็จแม่ "ยามนี้นอกจากเจ้าจะต้องกังวลเรื่องแก้วมังกรแล้ว ควรจะกังวลเรื่องเด็กในท้องด้วยไม่ใช่หรือ เจ้าอย่าลืมว่าคำสาปเลือดสืบทอดต่อกันรุ่นสู่รุ่น ไม่ว่าจะคลอดเด็กชายหรือหญิง ล้วนแต่ต้องทรมานราวกับตายทั้งเป็น" "ข้าจะเก็บเด็กเอาไว้" เย่จิ่งหานทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยค ก่อนจะออกไปด้วยความฉุนเฉียว เหลือให้เห็นเพียงแผ่นหลังที่หนักแน่นแน่วแน่ ซูมู่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา คิ้วที่คมเข้มดุจเทือกเขากระจุกกันเป็นก้อน อดเป็น

"ยังจำภาพโป๊ได้หรือไม่" สีหน้าของเย่จิ่งหานพลันมืดดำ มีคนอยู่ในสวนดอกไม้มากมายขนาดนี้ นางกล้าพูดคำว่าภาพโป๊ออกมาตรงๆ ไม่รู้จักละอายบ้างหรือไร "กู้ชูหน่วน เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่" "ท่านอ๋อง ข้ารู้ว่าท่านอดกลั้นมานานแล้ว ข้าถึงได้ช่วยหาสาวงามมาให้ท่านมากมายขนาดนี้ ท่านดูสิ ผิวพรรณนุ่มเด้งชุ่มชื้น หากข้าเป็นชายชาตรี คงเข้าไปตะครุบแล้ว" "ดูคนนี้สิ นิ้วเรียวยาว อ่อนโยนจิตใจดี นี่ต้องเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับการเป็นภรรยาเป็นแน่" "ยังมีนี่อีก สะโพกเชิดผาย รับประกันได้เลยว่าต้องคลอดลูกชายอวบอ้วนสักคนให้ท่านได้แน่ ไม่สิ ลูกชายอวบอ้วนกลุ่มใหญ่ต่างหาก" ทุกครั้งที่กู้ชูหน่วนพูดออกมาหนึ่งประโยค สีหน้าของเย่จิ่งหานก็มืดดำขึ้นเรื่อยๆ "มองจนตะลึงไปเลยใช่หรือไม่ ไม่รู้จะเลือกอย่างไรหรือ ไม่เป็นไร ที่นี่มีสาวงามทั้งหมดสิบแปดคน ไม่เช่นนั้นท่านก็รับไปทั้งสิบแปดคนเลย เปลี่ยนคืนละคน รับประกันได้ว่า ท่านจะต้องได้สุขสมทุกคืน เพลิดเพลินจนลืมวันลืมคืนไปเลย" เหล่าสาวงามหน้าแดงระเรื่อ อย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า สตรีนางหนึ่งจะกล้าพูดคำพูดเหล่านี้ออกมาได้อย่างไม่กระดากปาก ยิ่งคิดไม่ถึงว่า