เมื่อทั้งสองกินข้าวเสร็จและเดินออกมาชมจันทร์ในสวนพร้อมกัน เว่ยอ๋องจึงเล่าเรื่องการทำศึกต่างแดนให้นางฟังตามที่นางถามเขา ตั้งแต่ศึกลุ่มแม่น้ำเหลืองมาจนถึงศึกแดนเหนือที่สูญเสียอวี้อ๋องในครั้งก่อน“เช่นนั้นก็แสดงว่ากลยุทธ์การศึกของข้าศึกมิอาจล่วงรู้ได้เลยว่าเขาจะใช้แผนการต่ำช้ามากเพียงใดงั้นหรือเพคะ”“ใช่ หากมิใช่แม่ทัพที่กรำศึกมานานและรู้ธรรมเนียมศึกมากพอ หลายคนมักใช้อุบายที่ต่ำช้าในช่วงเวลาคับขัน”“แย่จริง ๆ”“เจ้ากลัวงั้นหรือ”“พระองค์ไม่กลัวหรือเพคะ”เขามองใบหน้านางที่โกรธกึ่งตื่นเต้นกับเรื่องที่เขาเล่าให้ฟังก่อนจะยิ้มออกมา เว่ยอ๋องเอื้อมมาจิบชาและเริ่มเปลี่ยนเรื่องคุย“เจ้ารู้หรือไม่ว่าช่วงเวลาออกศึก เหล่าทหารเองก็มองพระจันทร์แบบนี้เช่นกัน”“มองพระจันทร์ทำไมหรือเพคะ”“นั่นคงเพราะพวกเขาคิดว่า พระจันทร์ที่พวกเขาเห็นคือดวงเดียวกันกับที่คนที่บ้านพวกเขา เมื่อมองดวงจันทร์ดวงเดียวกันก็เหมือนอยู่ใกล้กัน”ลี่ซินรู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที ชีวิตของเว่ยอ๋องก่อนหน้านั้นครึ่งหนึ่งอยู่ในสนามรบ เขาต้องทราบดีเกี่ยวกับความเหงา ความทุกข์ของเหล่าทหารที่ต้องออกรบไปพร้อมกับเขา แม้นว่าบางคนจะไปแล้วไม่ได้กลับบ้
Terakhir Diperbarui : 2025-10-02
Masuk
