Semua Bab My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Bab 111 - Bab 117

“Tita Celestina, pasensya na po at pinaghintay ko kayo,” paumanhin ko sa ina ni Shaun pagkababa ko ng hagdan. Pareho silang nakaupo ni Mommy sa living area, seryosong nag-uusap habang may kaharap na mainit na tsaa sa mesa. “Ayos lang, hija. Pasensya na rin at naistorbo ko ang magandang tulog mo,” mahinahong paumanhin niya habang marahan niyang inaabot ang tea cup at sumimsim. “Just fine, Tita. Sakto lang ang pagpunta ninyo dahil nagising ako sa tamang oras. May pasok ngayon si Flynn. Kahapon muntik na siyang ma-late dahil ako ang na-late ng gising,” nakangiting wika ko bago umupo sa kabilang sofa. Dumating naman si Niña at inilapag ang pinatimpla kong kape sa maliit na coffee table. “Carmen, puwede makisuyo. Pwede mo bang tawagan si Shaun ngayon? Nag-away kasi sila ng daddy niya kahapon. Bigla na lamang siyang umalis sa bahay nang walang paalam at hindi umuwi kagabi. Ilang beses namin siyang tinawagan pero hindi siya matawagan. Nag-aalala na kami baka may nangyaring masama sa kanya

**Olivia** “Bakit ang tagal niya?” may pagkainip na sabi ko. Kanina pa siya sa loob. Napasilip ako sa oras sa screen ng phone ko, kinse minutos na lang at mala-late na ako sa klase ko. Kaya lumabas na lamang ako ng kotse para puntahan siya sa loob ng school. Ano naman kaya ang ginagawa niya sa loob, bakit ang tagal niyang lumabas? Kung kailan handa na akong sabihin sa kanya ang tungkol kay Flynn, saka naman nagiging wrong timing. Pagkapasok ko sa main gate, diretso na ako sa corridor papunta sa classroom ni Flynn. Malayo pa lang ako pero tanaw ko na si Segundo na abala sa pakikipag-usap sa isang babae malapit sa classroom doorway. Nakatalikod si Seg sa direksiyon ko at ang babae naman ay bahagyang nakaharap kaya kita ko nang malinaw ang mukha nito. Isa siya sa mga nanay ng kaklase ng anak ko. Hindi ko naiwasan na bahagyang maningkit ang mga mata ko. Ang usapan nila ay parang ang saya dahil may tawanan pa tuwing may sinasabi ang isa. May patapik at pasampal pa sa braso ni Seg ang b

“Mukhang may kinukuwestiyon ka sa provisional list?” ani Arn noong makita niya akong nakatayo sa harapan ng Academic Ranking Bulletin Board sa main hallway. Tumabi siya sa akin at sumilip sa listahan na naka-pin sa cork board. “Nasa top 6 siya. Sayang, hindi siya nakapasok sa top 5 pero ayos na rin dahil pasok pa rin naman siya sa makakatanggap ng cash incentive,” aniya habang nakatutok ang mga mata sa pangalan ni Segundo na nakalista sa ilalim ng Provisional University Ranking for First Semester. “Lahat ng mga instructor ay nagulat at nanghinayang this semester dahil bumaba ang grade niya. This semester, they were expecting Segundo to surpass his own record by achieving his highest semester GPA so far sa buong duration ng schooling niya dito,” tuloy ni Arn. Kita ko sa tono niya na ramdam niyang malaking disappointment ito para sa faculty. “You went up to 3rd spot after failing to get in the top 10 last year,” sabi ko upang iiba ang usapan. “Yeah, because I do not have any distra

“Please stay here in Elbierro. I promise, babawi ako. Hindi na ako aabsent. Susubukan kong i-perfect lahat ng exams ko next sem. I will do all my homework. I will study more in advance. I’ll do whatever it takes to get my name back at number one next semester. I’ll do it… just please stay at Elbierro. Nagmamakaawa ako sayo,” aniya, tuluyan na siyang napaiyak sa harapan ko. Hindi na niya tinago ang mukha niya, hinayaan niyang makita kong tunay siyang durog. Marahan kong inagaw ang kamay ko. I tapped his head just to comfort him even just a bit. “Ok. I won’t transfer,” saad ko sa kanya. Kaya napangiti siya kahit may luhang nag-uunahan sa kanyang mga mata. At sa ngiting iyon, ramdam ko ang piraso ng pag-asa na bumalik sa kanya. “Ihahatid kita sa mansiyon ninyo, but starting tomorrow, do it what you promise,” ani ko. Napatingin siya sa akin nang ilang sandali bago siya tumango. “I will do it,” sagot niya, halatang napapasinghot pa rin. “Napakaiyakin mo pa rin talaga, Seg,” ika ko bag