All Chapters of เพลิงภูหมอก: Chapter 21 - Chapter 30

โฮ่งๆกัญญานันชะงักเดินผ่านแปลงดอกไม้นานาชนิดท่ามกลางความหนาวของอากาศในตอนเช้าหันมองตามเสียงแล้วดวงตากลมโตก็เบิกโพลงเจ้าตัวที่ทำเสียงดังไม่ได้มีท่าทางเหมือนจะทำร้ายหญิงสาว มันวิ่งพรวดออกมาหากระดิกหางพร้อมกับเห่าไม่หยุด ตัวมันค่อนข้างเตี้ย กัญญานันยิ้มให้มันแล้วคุกเข่าลงกับพื้นหญ้า ยื่นมือไปหามันก็ถูไถหน้าย่นแหลมกับมือเธอ ทั้งยังเลียไม่หยุดจนหญิงสาวหัวเราะเบาๆ พร้อมกับพิจมองไปด้วยรู้สึกถึงความคุ้น“เฮ้ย แกจะทำอะไร”เสียงดังของใครคนหนึ่งตวาดขึ้น เจ้าสุนัขกระโจนเข้าหาอกหญิงสาวทันทีเธอจึงอุ้มมันเอาไว้พร้อมหันไปมองคนมาใหม่ เขาไม่ใช่คนบนภูหมอก“คุณเป็นใคร”ร่างบางลุกขึ้นก้าวถอยหลัง เพราะอีกฝ่ายยังไม่ตอบคำถาม เอาแต่มองหน้าเธอเหมือนไม่เคยเห็น แต่ก็ไม่เคยเห็นจริงๆ นั่นแหละ“คุณเป็นใครคะ มาที่นี่ได้ยังไง”“ผม...”“อ้ายหนุ่ม”สโนสาวน้อยที่เป็นลูกมือคนหนึ่งของเพ็ญเรียกพร้อมกับวิ่งมาด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ พอเห็นกัญญานันก็ยิ้มหวานให้แล้วหันไปพูดกับผู้ชายคนนั้น“พี่เพ็ญเปิ้นหื้อมาตามอ้าย เปิ้นบอกหื้ออ้ายอาบน้ำอาบท่า สักกำจะได้กินข้าว เตียมตั๋ว เผื่อนายมินทร์เฮียกใจ๊”“อืม”ผู้ชายที่สโนเรียกว่าหนุ่มพย

“แต่...แต่ว่า...นี่มันตอนเช้า เอ่อ...”คำท้วงหวานใสหยุดลงเพราะนิ้วเรียวยาวของชายหนุ่มวางลงบนปากอิ่ม“ปากของคุณทั้งสวยทั้งหวานจนผมอยากจูบแล้วจูบอีก แก้มคุณก็นิ่มจนผมอยากหอมไม่หยุด คอก็ขาวผ่อง แล้ว...”ขณะที่พูดปลายนิ้วเขาก็ลากไล้ไปตามจุดต่างๆ ที่เอ่ยถึงบนเรือนร่างสวยพร้อมไปด้วย ทำเอาร่างบางสะท้านตาม กระทั่งปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปบนเนินเนื้ออวบเขาก็ชะงักเพราะกัญญานันจับมือเอาไว้ ชายหนุ่มจึงยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจับมือบางมาจุมพิตแผ่วเบาจนถ้วนทั่ว“ผิวคุณเนียนนุ่ม หอมทั้งเนื้อทั้งตัว คุณไม่รู้หรอกว่าผมอยากรักคุณทุกครั้งเวลาอยู่ใกล้ ไม่ว่าจะเช้า สาย บ่าย เย็น”กัญญานันฟังคนที่พึมพำบอกเสียงแผ่วนิ่งเขินจนทำตัวไม่ถูก ได้แต่มองการกระทำของอีกฝ่ายด้วยใจไหวระทึก แทบลืมไปแล้วว่าตัวเองมีปากที่จะห้าม ด้วยถูกเหนี่ยวสติสัมปชัญญะทั้งหมดไป ไม่ว่าชายหนุ่มจะจูบจะหอมเธอก็สะท้านไปทั้งร่าง ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงมาหาแก้มนวลใส สูดดมความหอมชื่นใจเต็มที่ก่อนจะจูบไซ้แผ่วผิวระเรื่อยไปหาใบหูอ่อนนุ่ม ทำเอากัญญานันหอบแรงขึ้นมาทันใด มือบางที่ถูกฝ่ามือหนาทาบทับให้แนบแก้มเขานั้นชื้นไปด้วยเหงื่อ แม้จะเกร็งและสมองเตือนใ

จากที่คิดว่าจะกลับไปคิดบัญชีกับภรรยาสาวสวย เย็นวันนั้นเปรมินทร์กลับต้องบินลงไปกรุงเทพฯ พร้อมกับดิสกล เนื่องจากต้องไปพบคู่ค้ารายใหม่ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่น เป็นบริษัท RAPP ของครอบครัวอรรถพันธ์พงศ์นั่งเอง ชายหนุ่มต้องเข้าตกลงเรื่องสัญญากับทางนี้ตั้งแต่เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกอย่างเสร็จในเวลาเลยเที่ยงไปเล็กน้อย ซึ่งเปรมินทร์ยอมเสียเปรียบกับข้อเสนอขอจ่ายในราคาที่ต่ำกว่าคู่ค้ารายอื่น แต่เพราะเกี่ยวดองกันชายหนุ่มจึงยอมปล่อยวางกับข้อตกลงข้อนี้ เนื่องจากคำนวณดูกำไรที่เขาจะได้รับก็ไม่ได้หดหายไปหรือลดลงเปรมินทร์ตั้งใจจะออกไปทานข้าวกับกิตติกร เพราะเพื่อนเขาบอกว่าอยากปรึกษาเกี่ยวกับการเพิ่มสาขาที่เชียงใหม่ แต่เมื่อรู้ว่าวันนี้คุณชายพงศกรกับคุณรุจีรัตน์อาการดีขึ้นแล้ว ทั้งยังมาที่บริษัทด้วย เพียงแต่ไม่ได้ร่วมประชุมเกี่ยวกับสัญญา ชายหนุ่มจึงคิดจะมาไหว้ทั้งคู่ ทว่าระหว่างทางเดินกิตติกรโดนเลขาเชิญไปเซ็นเอกสารบางอย่าง เปรมินทร์จึงให้เพื่อนแยกไปเพราะเห็นว่าเดินต่ออีกเล็กน้อยก็ถึงแล้วร่างสูงใหญ่ไปหยุดอยู่หน้าห้องที่เขียนป้ายด้านหน้าว่า ‘ที่ปรึกษาอาวุโส’ ตั้งใจจะเคาะแต่ประตูแง้มเอาไว้เล็กน้อย เสียงในนั้นลอดออกมา

คนที่ถือมือถืออยู่ในมือขมวดคิ้วขณะดูชื่อที่โทรเข้า ‘Angle’ เปรมินทร์เมมชื่อนี้ไว้ ทั้งที่คนที่เธอเพิ่งคุยด้วยพูดภาษาไทยเข้าใจชัดเจน หญิงสาวพยายามตีความหมายของชื่อนี้ว่าความสำคัญอยู่ในระดับไหน ทว่าเธอไม่นึกไปถึงภรรยาของเขา เพราะหากเป็นเช่นนั้น ปลายสายต้องโวยวายคาดคั้นเธอมากกว่าจะยอมวางไปโดยดี ขณะกำลังครุ่นคิดเสียงประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมเสียงชายหนุ่ม“มีอะไรหรือเปล่า”ร่างอวบอิ่มที่เปลือยเปล่ามีผ้าคลุมอยู่บนเตียงหันไปมองเจ้าของเสียง ก่อนจะยิ้มหวานแล้วบอกไปตามตรง“มีคนโทรมาหาคุณค่ะ แต่คุณอาบน้ำอยู่ นิสาบอกไปว่าจะให้คุณโทรกลับแต่เขาบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนแล้วก็วางสายไปน่ะค่ะ”“ใคร”เปรมินทร์ถามโดยพยายามควบคุมน้ำเสียงของตัวเองไม่ให้ดูดุจนเกินไป เขาไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับของส่วนตัวของเขา แม้เขากับวันนิสาจะไปถึงไหนๆ กันแล้ว แต่เธอก็ยังเป็นคนอื่นอยู่ดี สองสามอาทิตย์ที่ผ่านมาก็เป็นหญิงสาวเองที่โทรหาก่อน ส่วนเปรมินทร์นั้นเนื้อมาเสนอถึงที่เสือไม่กินก็ไม่ใช่เขา ชายหนุ่มยอมรับว่าเขาใช้อีกฝ่ายบำบัดอารมณ์ร้อนของตนเอง แถมเธอก็เป็นคนบอกเขาเองว่าขอแค่ได้คลายเหงา เธอบอกว่า ช่วงก่อนเขาจะ

เมื่ออ่านคอลัมน์ซุบซิบกัญญานันก็ไม่คิดจะโทรหาเปรมินทร์อีก ทั้งที่พยายามทำใจว่าคอลัมน์ไม่มีน้ำหนักเลย แต่เพื่อนสาวสองคนยังถามไถ่เธอด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย และผู้หญิงที่รับสายแทนก็บอกว่าเขาอาบน้ำอยู่ ทำให้เธอใจสั่นคลอนอยู่ลึกๆ แม้ไม่อยากคิดว่ากำลังถูกสามีหักหลังสวมเขาให้ในช่วงพระอาทิตย์ตกดินร่างบางอรชรยืนกอดตัวเองในมุมที่เป็นจุดชมวิวมีหมอกหนาลอยเต็มไปหมด เวลาพลบค่ำให้ความรู้สึกอ้างว้างทว่ากัญญานันก็ยังอุ่นใจเพราะมีเสียงเห่าสลับกับงุ้งงิ้งอยู่ใกล้ๆ สัมผัสถูไถที่ขาทำให้หญิงสาวคุกเข่ากับพื้นลูบขนมันเล่น แม้มอมแมมจะขนสั้นแต่เธอก็ชอบ หน้าตามันยู่ยี่ทั้งที่หน้าแหลมแต่ก็น่ารักสำหรับเธอ“อย่างน้อยตอนที่ฉันรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลก ก็มีแกอยู่เป็นเพื่อนนะมอมแมม”กัญญานันตัดสินใจไม่ถูกว่าเธอควรสืบสาวหาความจริงหรือปล่อยวางไปเสียเพื่อให้ตนเองไม่ต้องมานั่งทุกข์ทรมานกับความแคลงใจ เธอรู้สึกละลายถ้าจะต้องแสดงตัวตนในฐานะภรรยาที่หึงหวงสามี เพราะมันควรเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับคนที่ได้ชื่อว่า‘รัก’ กันหากเธอแสดงอาการไปแล้วเปรมินทร์บอกว่าเขาไม่เคยรักเธอ เราไม่เคยรักกัน เขารักคนอื่น เธอคงไม่รู้จะเอา