เมื่อได้ยินคำตอบ มู่เลี่ยงหรงก็สาวเท้าเข้ามายืนตรงหน้าผู้คิดสังหารเขา “ใต้เท้าชวีโกงกิน คบคิดศัตรู บ่อนทำลายแคว้น ข้ามีหลักฐานหนาแน่น สมควรแล้วที่ถูกประหารเก้าชั่วโคตร” เขามองอีกฝ่ายอย่างดูแคลนก่อนจะแสยะยิ้ม ทว่าไม่ถึงดวงตา “ยังเหลืออีกหนึ่ง ก็ควรจะตายตกไปตามกัน”สิ้นคำท่านอ๋องหนุ่มก็ตบข้างแก้มอีกฝ่ายเบา ๆ ยาพิษฤทธิ์แรงแตกออกจากฟัน ไม่นานทายาทคนสุดท้ายของตระกูลชวีก็สิ้นใจอยู่แทบเท้าเมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว มู่เลี่ยงหรงปรับสีหน้าเป็นปกติดุจเดิม เขาสาวเท้าตรงไปหาเยี่ยนเยว่ฉี แล้วดึงมือของนางมากอบกุมเอาไว้“เสี่ยวเยว่ ข้าไม่น่าดื้อดึงชวนเจ้ามาลำบาก”“หม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ”“เจ้าไม่โทษข้าใช่หรือไม่”“ไม่เพคะ”“คนดี เจ้ากลับบ้านไปเสีย ทางนี้ข้ากับรองแม่ทัพคงต้องจัดการต่อ”“ท่านอ๋องดูแลตนเองด้วย”มู่เลี่ยงหรงอยากดึงคนรักมากอดปลอบ แต่ต้องรักษามารยาทเมื่ออยู่ต่อหน้าธารกำนัล การกุมมือนางนั้นก็มากเพียงพอให้คนร่ำลือแล้ว เขาจำต้องปล่อยนางจากไปโดยไม่แม้แต่จะจุมพิตลาเหตุการณ์สงบลงแล้ว คนร้ายถูกองครักษ์เงาของฉินอ๋องกับเหล่าทหารรักษานครของตระกูลเยี่ยนจัดการจนสิ้น แต่หารู้ไม่ว่ายังมีภัยอีกหนึ่งซ่อนเร้น
Terakhir Diperbarui : 2025-05-20 Baca selengkapnya