บททั้งหมดของ IRREPLACEABLE - MY CEO BOSS IS MY LOVER BOOK 2 (THE NEW GEN): บทที่ 261 - บทที่ 268

Hindi naman nagtagal ay dumating na din ang ambulance at ang mga pulis.“Officer, hulihin niyo sila!”“Ano ang nangyari sa pagmumukha nila, sir?”“Ang asido na dapat ay itatapon nila sa amin, sa kanila natapon.” paliwanag nya“Tingnan mo nga naman ang karma. Napakabilis!” komento ng pulis. Napangiti na lang silang lahat. Pero hindi naman sila kasing sama ni Asia at Ruby na natutuwa kapag may nasasaktan at nalalagay sa peligro ang buhay. Kahit papaanoi ay naawa pa din cya sa dalawang babae. habang buhay nang nakatatak sa mukha nila iyon.Walang tigil pa rin sa pag-iyak si Asia at Ruby habang sinasakay sa ambulansya at nilalagyan ng first aid habang dinadala sa ospital.Nang makaalis na ang ambulansya ay si Crystal naman ang binalingan nya. “Crystal? Babe… I’m here… gising ka na. You're safe now” Pukaw niya sa nobya habang tinatapik ito sa mukha pero ayaw magising ni Crystal. “Babe, please gumising ka na.” Natatakot na siya, kanina pa ito walang malay.“Ang mabuti pa, dalhin na din nat

Pagdating nila sa ospital ay agad tumakbo si Crystal papasok sa loob ng emergency room. Sumunod siya, pilit pinapanatiling kalmado ang sarili kahit pakiramdam niya ay kumakabog ang dibdib niya sa kaba.Nakita nila sina Jessica, Loraine, at ang ama ni Duncan na si Tito Ricardo sa labas ng ICU. Nakaupo ito sa bangko, hawak ang ulo, halatang pagod at nag-aalala. Nang makita sila ni Crystal ay agad itong tumayo.“Crystal!” tawag ni Jessica, sabay lapit at yakap sa kanila. “Thank God you’re safe. Akala namin pati ikaw ay sinaktan nila. Napakasama talaga ni Asia at Ruby!”“Nasaan si Duncan?” putol ni Crystal, halos nanginginig ang boses habang tumutulo ang luha.“It’s okay, iha, nasa loob siya. Pero... mahina pa ang tibok ng puso niya. Kailangan nating ipagdasal na magising siya.” sabi ni Tito Ricardo.Hindi na nakapagpigil si Crystal. Agad itong lumapit sa pintuan ng ICU at doon ay sinilip si Duncan sa loob. Puno ng tubo, halos maputla na ang kulay, at may benda sa dibdib.“Duncan...” bulo

Lumipas ang mga araw at nailipat na rin si Duncan sa private room, pero wala pa rin itong malay. Araw-araw ay binabantayan niya ang nobyo. Hindi siya umaalis kahit sabihin pa nila Jessica at Loraine na kailangan niya ring magpahinga. Paano siya makakapahinga kung ang taong mahal niya ay hindi pa nagigising? Nakapagbisita na rin ang mommy at daddy niya doon. Dinadalhan lang siya ng mga gamit niyang pamalit. Hindi naman siya mapipilit ng mga ito kung ayaw niyang umuwi. Sila lang dalawa ni Duncan sa araw na iyon. Maingat niyang hinaplos ang kamay nito. “Duncan, please... gumising ka na,” bulong niya habang pinipigilan ang luha. “Ang tagal mo nang natutulog... miss na miss na kita.” Napatingin siya sa pinto nang pumasok si Thor. “Crystal, magpahinga ka muna. Ako muna ang magbabantay,” may dala itong paper bag ng pagkain. “Hindi ka pa rin kumakain, diba?”Umiling siya. “Ayokong umalis. Baka sakaling magising siya habang wala ako.” Huminga nang malalim si Thor. “Crystal, ilang araw ka

Nagdaan pa ang mga araw ay unti-unti nang lumalakas si Duncan pero hindi pa din ito nakakaalala. Andoon lang siya palagi sa tabi nito at ang nag-aalaga. Sabi naman ng doctor ay kapag makita nito palagi ang mga taong importante sa buhay nito ay madali nitong maalala ang nakaraan.“Kain ka pa, babe...” sambit niya saka ibinigay ang pinagbalatan na orange.Ngumiti si Duncan sa kanya, kahit hindi siya nito kilala, at least mabait ito sa kanya.“Hindi mo pa din ba ako naaalala?” pasimpleng tanong niya.“Hindi pa… pero kung sinasabi nila na girlfriend kita ay napakaswerte ko naman.” malanding sabi nito sabay tingin sa kanya na parang hinuhubaran siya. “Hihihi… bolero! Alam mo ba na isa kang abogado na bolero? Kaya mo ako napasagot dahil sa matamis mong dila?”Ngumisi si Duncan. “Talaga ba?”“So how’s my tongue taste like? Matamis din ba?”Namula siya sa biro ni Duncan pero sinakyan niya ang biro nito.“Hindi ko sasabihin hangga’t hindi ka maka-alala…”“Damn! Baka naman bumalik na ang alaal