Semua Bab ไร่รักกับดักวิวาห์: Bab 31 - Bab 40

ตอนที่ 31.ฟ้าลดาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเชิดหน้า จะเดินออกไปจากห้องครัว แต่เดือนเพ็ญไม่ยอมหลีกทางให้“นี่ถ้าไม่หลีกทาง ฉันเดินชนจริงๆ ด้วย”ฟ้าลดาเค้นเสียงไม่พอใจออกไป แต่เดือนเพ็ญกลับยิ้มหยัน ยักไหล่อย่างไม่แยแส“คงคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองแล้วสินะ”“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ หลีกไป”เดือนเพ็ญยังไม่ยอมขยับหนี ยืนขวางหน้าประตูเอาไว้เช่นเดิม“และก็คงคิดว่าเอกจะสนใจเธอด้วยสินะ”ฟ้าลดากัดฟันข่มความโมโหเอาไว้สุดฤทธิ์ ก่อนจะทนไม่ได้ เพราะหล่อนเป็นคนที่มีความอดทนต่ำเตี้ยเรี่ยพสุธามาตั้งแต่เกิด“แล้วไง... ถ้าฉันตั้งใจจะทำให้ผู้ชายที่เธอแอบรักสนใจแล้วจะทำไม?!”เดือนเพ็ญกัดฟันกรอด กำถุงกระดาษที่ถือเอาไว้แน่นจนมันแทบฉีกขาดคามือ“แกไม่มีวันแย่งเอกไปจากฉันได้หรอก ฉันไม่มีทางยอม!”ความจริงฟ้าลดาไม่ใช่คนที่ชอบยั่วหรือซ้ำเติมคนอื่น แต่เพราะผู้หญิงคนนี้จงใจมาหาเรื่องหล่อนก่อน ดังนั้นหล่อนก็ไม่คิดจะยอมเหมือนกัน“ไม่ยอมแล้วไง? เธอทำอะไรได้ แฝงอยู่ในพวงมะม่วงมากี่ปีล่ะ เขายังไม่มองเลย แต่ฉันมาอยู่ได้แค่ไม่นาน เขาก็จะแต่งงานกับฉันแล้ว”เดือนเพ็ญช็อก ถุงขนมที่ถือเอาไว้ร่วงลงกับพื้น และถามซ้ำ“แกว่าอะไรนะ”ฟ

ตอนที่ 33.“คุณไม่เกี่ยว ไปให้พ้น” “ถ้าพวกนายเป็นคนของไร่ภูพนาล่ะก็ฉันเกี่ยวแน่นอน” ไอ้สองคนหันมาจ้องหน้าหล่อนอีกครั้ง “คุณเกี่ยวยังไง” “กฎของไร่ภูพนาคือห้ามทะเลาะวิวาทกันไม่ใช่เหรอ ฉันถูกพูดไหม” พวกมันชะงักไปเล็กน้อย และมองหล่อนมากขึ้นด้วยความสงสัย “คุณเป็นใคร” “ฉันเหรอ... ฉันก็เป็นเพื่อนที่สนิทมากๆ ของคุณเอกกวี เจ้านายของพวกนายไงล่ะ” ท่าทางแข็งกระด้างของพวกมันคลายลง และมองหล่อนด้วยสายตาเป็นมิตรมากขึ้น เดือนเพ็ญอมยิ้มน้อยๆ “ทีนี้บอกฉันได้หรือยังว่าต่อยกันเรื่องอะไร” “ก็ไอ้ศักดิ์มันยืมเงินผมไป แล้วไม่ยอมคืนน่ะสิครับ” “ก็กูบอกแล้วไงไอ้ย้งว่าจะคืนเดือนหน้า เดือนนี้ไม่มีโว๊ย” “ไม่มีอะไร กูเห็นมึงเอาไปซื้อมือถือใหม่ให้นังอ้ออยู่เลย มึงอย่ามาตอแหล” “กูไม่ได้ตอแหล ไอ้สัด!” สองคนทำท่าจะตะลุมบอนกันอีกครั้ง แต่เดือนเพ็ญตะโกนห้ามเอาไว้ก่อน “ถ้าต่อยกันอีก ฉันจะถ่ายคลิปไปให้เอกดู รับรองพวกนายตกงานแน่” กำปั้นของพวกมันลดต่ำลง ก่อนที่ไอ้คนหนึ

ตอนที่ 35.อังกาบต่อว่าลูกชาย เพราะเดาได้ไม่ยากว่าฟ้าลดาไม่พอใจใครชายหนุ่มที่กำลังตักข้าวใส่ปากชะงักเล็กน้อย ก่อนจะกินต่อ และแสดงท่าทางไม่สนใจใส่ใจออกมา จนอังกาบต้องส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนอกอ่อนใจหลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เอกกวีก็เข้าไปทำงานในไร่ และระหว่างทางก็เจอเดือนเพ็ญเสียก่อน“สวัสดีครับเดือน”“สวัสดีค่ะเอก เดือนมากวนหรือเปล่าคะ” เมื่อเห็นสีหน้าเครียดๆ ของเอกกวีก็อดถามไม่ได้“ไม่กวนหรอกครับ แต่ว่าเดือนไม่ทำงานหรือ”หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ ระบายยิ้มหวาน เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม“เดือนลาพักผ่อนน่ะค่ะ ถึงมะรืนนี้เลย”เอกกวีพยักหน้ารับน้อยๆ “แล้วนี่เดือนแวะมาหาผมมีอะไรหรือเปล่าครับ”“เดือนอยากเข้าไปชมสวนองุ่นของเอกน่ะค่ะ ไม่ได้เข้าไปดูนานแล้ว”“แต่แดดมันร้อนนะครับ ผิวสวยๆ ของเดือนจะเสียเอาเปล่าๆ”หญิงสาวส่ายหน้ายิ้มหวาน “เดือนไม่กลัวแดดหรอกค่ะ เดือนกลัวไม่ได้ชิมองุ่นจากไร่ของเอกมากกว่า” เดือนเพ็ญแสร้งหัวเราะคิกคักอย่างมีจริต“งั้นก็ตามใจครับ”“ขอบคุณค่ะเอก”หล่อนสอดแขนคล้องท่อนแขนของเอกกวี และซบหน้าลงกับต้นแขนของเขาอย่างฉวยโอกาส ซึ่งฟ้าลดาเดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี หญิงสาวจึงยิ่งเสียใจ

ตอนที่ 37.“ผมคงไม่ไหวหรอกครับ ตัวเมียผมอย่างใหญ่ คุณหนูฟ้าลดาช่วยหน่อยนะครับ”หญิงสาวถอนใจออกมาอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะพยักหน้ารับ“อืม”“เชิญครับ”ศักดิ์ผายมือเป็นการเชื้อเชิญให้ฟ้าลดาก้าวขึ้นบันไดไม้ไผ่เก่าๆ ขึ้นไปก่อนฟ้าลดามองบานประตูไม้ไผ่ตรงหน้าที่ฝุ่นจับเกรอะไปหมด ก่อนจะดันเข้าไป“แครกๆๆ”หล่อนไอเพราะสำลักฝุ่นทันที เมื่อดันประตูไม้ไผ่ตรงหน้าจนเปิดกว้าง“ไม่เห็นมีใครเลยนี่ นายศักดิ์” หล่อนกำลังจะหันกลับหลังไปถามศักดิ์ แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีผ้าเย็นๆ มาปิดที่กึ่งปากกึ่งจมูกเอาไว้ หล่อนดิ้นรนสุดแรง แต่ไม่ช้าสติก็ดับวูบลง“ขอโทษนะครับคุณหนูฟ้าลดา”นายศักดิ์เอ่ยขึ้น สีหน้าไม่สบายใจ ประคองร่างของฟ้าลดาเข้าไปในกระท่อม และจัดการจับร่างบางให้นอนหงายกับพื้นไม้ไผ่ มือหยาบกร้านกำลังจะปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาวออก แต่เสียงย่ำเท้าของคนจำนวนมากดังขึ้นเสียก่อน เขารีบชะโงกมองที่หน้าต่าง ก็ทำให้เห็นว่าเป็นเอกกวีและคนงานเดินเข้ามาใกล้กระท่อมร้าง“เฮ้ย... ทำไมมาเร็วนักว่ะ ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย”นายศักดิ์หันรีหันขวาง ก่อนจะรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนเหลือแต่กางเกงชั้นใน และลงไปนอนเคียงข้างกับร่า

ตอนที่ 39.“ฉันต้องไปหานายศักดิ์ นี่นายหูแตกหรือไง ปล่อยฉันนะ!”“ผมไม่มีทางยอมให้คุณทำเรื่องเลวๆ แบบนี้อีกแล้ว ฟ้าลดา”“ฉันทำเลวอะไร”เขาไม่ตอบ แต่เปลี่ยนจากการกุมข้อมือของหล่อนเป็นการจับร่างของหล่อนขึ้นพาดบ่าแทนหล่อนตกใจร้องกรี๊ดๆ แต่เขาไม่สนใจ ยิ่งหล่อนร้องเขาก็ยิ่งฟาดมือลงบนก้นงอนๆ นับครั้งไม่ถ้วน จนหล่อนน้ำตาซึมเพราะความเจ็บ“ในเมื่อคุณไม่ยอมหยุด... ผมจะหยุดคุณเองฟ้าลดา”นี่เขาพูดบ้าอะไร เขาจะทำอะไรกับหล่อน แล้วหล่อนไปทำอะไรให้เขาโกรธมากมายขนาดนี้นะร่างของหล่อนถูกเอกกวีจับโยนลงบนเตียงอย่างไม่ปรานีปราศรัย และเขาก็ยืนท้าวสะเอวมองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธนี่หล่อนทำอะไรผิดเหรอ หล่อนทำอะไรไป ทำไมเขาถึงได้เกรี้ยวกราดใส่แบบนี้ เท่าที่จำได้หล่อนยังไม่ได้ทะเลาะอะไรกับเขาเลยนี่น่า หรือว่าเขาโมโหเรื่องที่ต้องจับพลัดจับพลูแต่งงานกับหล่อน“ถ้านายโกรธฉันเรื่องแต่งงานของเรา ฉันจะไปบอกคุณพ่อให้ว่าเราจะยกเลิกทุกอย่าง”หล่อนตะเกียกตะกายดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นปัดเส้นผมที่ปกลงมาปิดหน้าแรงๆ และเค้นเสียงตอบเขาอย่างน้อยใจ“ดังนั้นเลิกใส่อารมณ์กับฉันได้แล้ว”หล่อนเชิดหน้าสูง พยายามซ