Semua Bab ไร่รักกับดักวิวาห์: Bab 41 - Bab 50

ตอนที่ 41.หล่อนแอ่นหยัดเต้าทรวงขึ้นสูง ตามติดปากร้อนจัดที่กำลังดูดอมด้วยความเสียวกระสัน สองมือจิกทึ้งผ้าปูเตียงจนมันแทบขาดวิ่น ร่างกายร้อนฉ่าราวกับมีใครสุมไฟเอาไว้ในนั้น“อ๊า... อ๊า... เอก... อ๊า...”เขายังคงเดินหน้าดูดเลียยอดถันของหล่อน เลเวลลีลารักของเขาเพิ่มทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ กางเกงนอนขาสั้นลายคิตตี้ของหล่อนถูกถอดออกไปจากตัว ก่อนที่นิ้วยาวจะเกี่ยวที่ขอบกางเกงชั้นในสีหวาน และกำลังจะรูดมันผ่านสะโพกอวบ“อย่า...”หล่อนร้องห้ามเสียงอ่อนแรง แต่เอกกวีไม่ยอมรับฟัง คล้ายกับว่าเขาเองก็ไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้แล้วเช่นกัน ไม่ช้ากางเกงชั้นในซึ่งเป็นปราการด่านสุดท้ายก็ถูกสลัดออกไปจากกายสาว“โอ้...”หล่อนได้ยินเสียงคำรามด้วยความพึงพอใจจากลำคอแกร่ง และก็ได้เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหายร้อนแรงของเอกกวี เขาจับจ้องมองเนินสวาทอวบอูมด้วยดวงตาเป็นประกาย ใบหน้าหล่อเหลาแดงจัดด้วยแรงเสน่หาหล่อนตัวสั่นสะท้าน ใจหนึ่งก็ต้องการให้เขาหยุดกระทำเรื่องเสียวๆ กับร่างสาวเดี๋ยวนี้ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะให้เขาเดินหน้าต่อ เพื่อที่จะได้ตกเป็นภรรยาของเขาอย่างสมบูรณ์สมองกำลังสับสน แต่ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบท

ตอนที่ 43.“ฉันเป็นของผู้ชายทั้งโลกนั้นแหละ ออกไปนะ เอาของนายออกไปเลย” หล่อนยังคงร้องไห้“ผมจะทำต่อ... ผมต้องการคุณนะฟ้าลดา”“ไม่”หล่อนปฏิเสธทั้งน้ำตาแต่เขาไม่ยอมถอยออกไปแม้ว่าหล่อนจะผลักไสแค่ไหนก็ตาม“ถ้าดิ้นได้แบบนี้ ก็แสดงว่าไม่เจ็บแล้วใช่ไหมครับ”หล่อนชะงักไป มองเขาตาขุ่น ความเสียวซ่านที่เกิดจากปากและลิ้นของเขาถูกไอ้ท่อนแข็งๆ ของเขาเตะโด่งออกไปนอกโลกจนหมด“มันเรื่องของฉัน นายออกไปเลย”รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้าหล่อจัด เขาส่ายศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าต่ำลงมาหา จูบปากอิ่มของหล่อนก่อนที่หล่อนจะทันได้พูดอะไรออกมา บดจูบอย่างเร่าร้อน ปลุกเร้าจนหล่อนร้อนฉ่าขึ้นมาอีกครั้ง“อ๊า... อ๊า...”พอหล่อนเริ่มร้อนรุ่มเขาก็เลื่อนมือลงมาถูไถยอดถันสร้างความเสียวทรมานให้กลับหล่อนอย่างไม่รู้จักจบสิ้น“อ๊า... อ๊า... อา... เอก...”“ผมต้องการคุณทูนหัว...”เขาครวญครางชิดปากอิ่มของหล่อน และสะกดหล่อนเอาไว้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา หล่อนตกลงไปในบ่วงสวาท และก็ถูกเขาฉวยโอกาสตอกย้ำครอบครองเข้ามาจนหมดทั้งตัว“อ๊ะ... อ๊า...”“เจ็บไหมฟ้า”เขาหยุดนิ่งเมื่อสามารถพาความใหญ่โตผ่านด่านความแคบเล็กเข้ามาจนหมดทั้งตัวตน

ตอนที่ 45.ให้ตายเถอะ หล่อนไม่เคยเมื่อยขบแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต หญิงสาวกัดฟันขยับตัว แต่ก็ทำได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะระบมในจุดซ่อนเร้นเหลือเกิน ก็เป็นเพราะเอกกวีนั่นแหละ ใส่เอาใส่เอา ไม่มีออมแรงเลย ตอนแรกๆ ก็เหมือนจะนุ่มนวลอยู่หรอก แต่หลังจากเริ่มต้นได้ไม่นานความนุ่มนวลของเอกกวีก็เปลี่ยนแปลงเป็นดุดัน หนักหน่วง แถมช่วงท้ายๆ ของเพลงสวาท เขายังดิบเถื่อนได้อย่างน่าอัศจรรย์อีกด้วย หล่อนชอกช้ำระบมไปหมดแต่ก็เสียวกระสันจนอดเริงร่าแอ่นรับความบ้าคลั่งของเขาไม่ได้แก้มนวลแดงระเรื่อ เมื่อเอียงหน้ามองคนตัวโตที่นอนหลับใหลอยู่ข้างกาย“คนบ้า...”หล่อนพึมพำต่อว่าเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยความขัดเขิน เรื่องเมื่อคืนมันทำให้หล่อนกับเอกกวีกลายเป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์แล้ว หล่อนมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้มันจะเกิดจากความเข้าใจผิดก็ตาม และก็อดหวังไม่ได้ว่าเอกกวีก็จะรู้สึกเช่นเดียวกันดวงตากลมโตจ้องเป๋งมองใบหน้าของหนุ่มข้างกาย ยามเขาหลับใหลแบบนี้ก็หล่อเหลาไปอีกแบบ หล่อนระบายยิ้มเขินอาย เนื้อตัวร้อนฉ่าขึ้นมา เมื่อนึกถึงใบหน้าแดงก่ำบิดเบี้ยวเหยเกของเอกกวีเมื่อคืน เขาทั้งคำรามทั้งครวญครางยามที

ตอนที่ 47.“หนูฟ้า มากินข้าวกันจ๊ะ”เสียงเรียกของอังกาบดังขึ้น และมันก็ช่วยทำให้หล่อนหลุดออกจากภวังค์ร้อนฉ่าที่มีเอกกวีเป็นเจ้าของได้ชั่วขณะ“เออ... ค่ะ”หล่อนเดินขาอ่อนปวกเปียกตรงไปยังเก้าอี้ประจำตัวของตนเอง เอกกวีรีบลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ให้อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน หล่อนอายจนหน้าแดง และไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขาอังกาบอมยิ้มเมื่อเห็นลูกชายเอาใจฟ้าลดามากกว่าทุกวัน“ฟ้าขอโทษนะคะที่ตื่นสาย...”“อ้อ พ่อเอกบอกป้าแล้วล่ะว่าหนูฟ้าไม่ค่อยได้นอนเมื่อคืน ก็อาจจะลงมากินข้าวช้าสักหน่อย”หล่อนหันไปมองเขาอย่างลืมตัว ก่อนจะรีบหันหนีทันทีด้วยความขัดเขิน แต่เสียงหัวเราะพึงพอใจของเขาก็ยังดังมาเข้าหู“คือฟ้า... นอนไม่ค่อยหลับน่ะค่ะ”“พ่อเอกกวนใจหนูฟ้าหรือเปล่าเนี่ย ทำไมหนูฟ้านอนไม่ค่อยหลับ” อังกาบถามลูกชาย“ผมไม่ได้ทำอะไรที่ฟ้าลดาไม่ชอบเลยนะครับ ไม่เชื่อถามเธอดูสิ จริงไหมครับ ฟ้าลดา” ท้ายประโยคของเขาฟังดูหื่นกระหายจนหล่อนตัวสั่นเทา“จริงเหรอจ๊ะหนูฟ้า”“เออ... จริงค่ะ”หล่อนหลบสายตาของอังกาบ ก้มลงมองจานอาหารของตัวเองด้วยความขัดเขินเต็มกำลัง แต่กระนั้นก็อดที่จะลอบมองเอกกวีไม่ได้ ซึ่งก็ได้เห็นว่าเขามองหล่อนอย

ตอนที่ 49.“โอ๊ย... นายครับ ผมเจ็บครับ”“งั้นก็สารภาพเรื่องเมื่อวานออกมาให้หมด”“ผม... ผมไม่มีอะไรจะสารภาพครับ”“แน่ใจนะ” เอกกวีเค้นเสียงเดือดดาลออกมาจากไรฟัน“ครับ... ครับนาย”นายศักดิ์ก้มหน้าหลบตา ก่อนจะต้องร้องลั่น เมื่อถูกกำปั้นของเอกกวีกระแทกเข้ามาเต็มหน้า และไม่ใช่แค่หมัดเดียวเท่านั้น หลายสิบหมัดที่ชายหนุ่มระดมต่อยเข้ามาที่ใบหน้าของเขา และเมื่อเขาล้มลง คราวนี้ฝ่าเท้าของเอกกวีก็ทำหน้าที่แทนกำปั้นทันที ทั้งเตะทั้งกระทืบ จนเขาต้องร้องขอชีวิต“บอก... บอกแล้วครับ นาย... บอกแล้วครับ”ฝ่าเท้าของเอกกวีที่กำลังเงื้อจะเตะใส่ร่างที่นอนคลุกฝุ่นของศักดิ์ชะงัก ก่อนที่เขาจะก้มลงกระชากร่างชุ่มโชกเลือดขึ้นมาเผชิญหน้า“พูด!”“ผม... ผมจัดฉากขึ้นมาครับ”“ไอ้ระยำ!”“โอ๊ย... อย่าครับนายผมกลัวแล้ว”นายศักดิ์รีบยกมือขึ้นไหว้ ด้วยความหวาดกลัวที่สุดในชีวิต“ทำไมมึงทำแบบนี้ ไอ้ศักดิ์!”“ผม... ผมถูกจ้างมาครับ”คิ้วเข้มของเอกกวีเลิกสูง มองหน้านายศักดิ์ตาวาวโรจน์“ใคร?!”“คุณ... คุณเดือนเพ็ญครับนาย”“เดือนเพ็ญ...?”“ใช่ครับ เดือนเพ็ญเพื่อนของนายนั่นแหละครับ เธอจ้างผมกับไอ้ย้ง ให้ทำเรื่องแบบนี้กับคุณฟ้าลดา ผม