All Chapters of Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ: Chapter 11 - Chapter 20

เพียงแค่เธอได้พูดคุยกับไคล์ไม่กี่คำมันกลับทำให้เธอรู้สึกเสียดายที่วันนั้นเธอไม่ยอมมาปฏิเสธเขาเอง.. ถ้าเธอได้มาเห็นเขาก่อนบางครั้งเธออาจะเปลี่ยนใจก็ได้.. และการที่คืนนั้นเธอได้วนั่งคุยนั่งดื่มกับไคล์จนดึก.. มันทำให้เธอได้รู้สึกว่า.. ไคล์เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก น่ารัก นิสัยดี.. มีความเป็นลูกผู้ชายสูงมากๆ ด้วย… บางครั้งเธอก็เผลอจ้องใบหน้าเขาทั้งที่เธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นออกไป.. แต่เธอไม่สามารถละสายตาจากเขาได้จริงๆ .. การดูแลเอาใจใส่ของไคล์มันทำให้เธอรู้สึกดี.. เธออยากได้เขามครอบครอง.. เพราะอันที่จริงแล้วไคล์ควรจะเป็นของเธอ ไม่สิ ไคล์เป็นของเธอตั้งแต่แรกแล้ว. ไม่ว่ากี่ปีไคล์ก็ยังคงรักและชอบเธอ…“รู้สึกว่าช่วงนี้คุณไคล์มีความสุขแปลกๆ นะครับ.. มีแผนการอะไรในใจรึเปล่า..”“ทัต.. แกเป็นเมียฉันเหรอวะ..”“โอ้ไม่ครับ ใครได้คุณไคล์ไปเป็นผัวนี่ดวงซวยสามชาติเลยนะครับ.. ผมนะสงสารคุณมิ้นท์สุดๆ เลยครับที่จะต้องมารับเคราะห์กรรมนี้..”“ไอ้ทัต.. กูเป็นเจ้านายมึงนะ.. มึงควรเกรงใจกูบ้าง…”“อ้าว.. ก็คุณไคล์ถามนี่ครับผมก็ตอบในสิ่งที่คิดสิครับ..” นี่เขาผิดเหรอ?“แต่กูไม่ได้ชอบยัยเด็กนั่น.. แต่กูก็ไม่อ

ตอนนี้เธอก้าวออกมาจากตึกของเขาโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัวว่าเธอออกมาตอนไหน.. สิ่งที่เธอรับรู้ได้ในตอนนี้ก็คือเสียงของใครบางคนเรียกเธอและมันทำให้สติของเธอกลับคืนมาอีกครั้ง.. เมื่อเธอหันไปตามทิศทางของเสียงมันเป็นใครไปไม่ได้…“คุณมิ้นท์.. มาหาคุณไคล์เหรอครับ?”“เอ่อ… ค่ะ.. คุณ…”“ผมทัตครับเป็นเลขาคุณไคล์.. ได้คุยกับคุณไคล์รึยังครับ..” “คือ.. พอดีมิ้นท์พึ่งนึกออกน่ะค่ะว่ามิ้นท์มีงานด่วน.. มิ้นท์ขอตัวก่อนนะคะ…”แกร๊กๆ ..“อะไรของเขา…” บางทีเขาเองก็ไม่เข้าใจนะว่าเจ้านายของเขาและน้องมิ้นท์น่ะต่างคนต่างคิดอะไรกันอยู่.. แต่ช่างเถอะไม่ใช่ปัญหาของเขา.. เขามีหน้าที่ทำงานรับเงินเดือนก็แค่นั้นเรื่องอื่นเขาไม่จำเป็นต้องไปยุ่งหรอกจริงไหม…ตึกตึกตึก…“เอ๊ะ.. คุณไคล์..” ตายห่าแล้ว.. ลืมไปเลยว่าคุณไคล์มีแขกอยู่.. แล้วแขกคนนั้นก็คือคุณมายด์พี่สาวคุณมิ้นท์.. หรือว่า.. ตึกตึกตึก… ก๊อกๆๆ“เข้ามา…” “คุณไคล์มีงานสำคัญที่จะต้องไปจัดการครับ…”อะไรของมันวะ.. แต่เมื่อเขาดูๆ อาการตึงๆ ของมันแล้วแสดงว่ามันมีบางอย่างที่จะพูดกับเขาสินะ และน่าจะสำคัญในระดับหนึ่งเลยก็ว่าได้.. แต่ยังไงก็แล้วแต่เขาต้องขอบคุณไอ้ทัตที่เข้าม

“หนูมิ้นท์.. ช่วงนี้สีหน้าไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเลยลูก.. เป็นอะไรรึเปล่า…”^_^“เหนื่อยนิดหน่อยค่ะคุณยาย..” จะให้เธอบอกคนอื่นยังไงกันว่าเธอไม่เหลือใครแล้ว.. ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นวันที่เธอกลับบ้านไปและถามเกี่ยวกับเรื่องเงินของเธอและเงินที่แม่ฝากเอาไว้ให้.. เธอก็ได้รับรู้ความจริงอันแสนเจ็บปวดที่เธอพยายามหลอกตัวเองมาตลอดว่าเธอ.. มีครอบครัวที่รักใคร่เสมอมา.. แต่มาถึงตอนนี้.. เธอคงต้องยอมรับแล้วว่ามันไม่ใช่เลย.. ทางเดินของเธอคงไม่มีคำว่าครอบครัว..“ถ้าเรื่องไหนที่เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขมันได้แล้วเราก็ปล่อยวางนะลูก.. บางครั้งเราอาจจะลืมว่ายังมีใครสักคนที่ยังรอเราอยู่.. ใครที่เราหลงลืมเขาไป… ไม่ว่าหนูจะเป็นยังไงยายก็ดีใจที่ได้รู้จักหนูนะหนูมิ้นท์.. ขอให้หนูกลับมาเป็นหนูมิ้นท์คนเดิมเร็วๆ นะลูก.. ให้ยายกอดหน่อยสิ..”^_^หมับ….จากที่คราแรกเธอไม่คิดจะร้องไห้.. เธอทำใจมาได้ระยะใหญ่ๆ แล้วแต่เพียงแค่กอดของคุณยาย.. คุณยายที่เป็นคนไข้.. คนไข้ที่เธอมาดูแลและช่วยเหลือท่าน.. อ้อมกอดนี้กลับทำให้กำแพงที่เธอสร้างขึ้นมาและเธอหลงเชื่อไปแล้วว่าเธอเข้มแข็งพังทลายลงอย่างไม่เหลือเคล้าโครงของคำว่า ฉันสบายดี เรื่อง

คิดว่าชีวิตของเธอมันจะง่ายไหม? .. ก็ไม่ง่ายสักเท่าไรแต่ก็ไม่ได้ยากเย็นเหมือนเมื่อก่อน… การที่เธอมาอยู่กับคุณตาคุณยายที่สวนผลไม้มันทำให้เธอได้ใช้ชีวิตกับธรรมชาติมากขึ้นกว่าเดิม.. เธอไม่ค่อยติดโซเชียลมีเดีย เธอมีเวลาอยู่กับตัวเอง เธอมีเวลาคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ และสิ่งที่เธอทำผิดพลาดมาและนั่นมันเลยทำให้ตอนนี้เธอเฉยๆ กับเรื่องต่างๆ ที่เธอกำลังเจอและอาจจะต้องเจอต่อไปในอนาคตเมื่อเธอมีสติมากพอเธอคิดว่าเธอจะรับมือกับมันได้ดีในระดับหนึ่ง“ยายจ๋า.. วันนี้จะไปขายผลไม้ที่ตลาดด้วยไหมจ๊ะหรือว่าเขามารับผลไม้ที่สวนจ๊ะ..”“มีมารับกับเอาไปขายเองด้วยน่ะ.. ทำไมรึ?”“หนูอยากไปด้วยค่ะ อยู่สวนเบื่อแล้วอันที่จริงไม่ได้เบื่อขนาดนั้นนะคะ แต่หนูกลัวว่าหนูจะไปตัดผลไม้กินอีก..” เบื่อไหมตอบเลยว่าไม่เท่าไหร่ แต่เธอกลัวว่าเธอจะเผลอคว้าจักรยานของคนสวนแล้วปั่นเข้าไปที่สวนน่ะสิ แล้วยิ่งตอนนี้มีแก้วมังกรเนื้อสีแดงกำลังสุกด้วยมันยิ่งทำให้เธออยากจะวิ่งเข้าสวนทั้งวันเลย.. เมื่อวานเธอก็กินไปสามลูกตอนนี้เธอเริ่มสงสารคุณตาคุณยายแล้วสิ ตั้งแต่เธอมาอยู่ด้วยคุณตาคุณยายน่าจะขาดทุนเพราะเธอแน่เลย..ฮ่าๆๆ“กินไปสิ มีตั้งเยอะตั้งแยะ

อื้อ.. อ๊าห์….จ๊วบ.. “ทำไม.. มันใหญ่แบบนี้ละมิ้นท์.. มันเต็มมือเลย..”“อื้อ.. อย่าค่ะ.. อ๊ะ…”ให้ตายสิวะ.. ข้างบนก็เต็มมือ ข้างล่างก็เต็มมือ… ในเมื่อเขาจ่ายเงินแพงมากในการครอบครองเด็กคนนี้.. ดังนั้นเขาจะต้อง เอา ให้คุ้มกับเงินหน่อย..หมับ… “ยะ.. อย่าค่ะ.. อื้อ..” หัวสมองของเธอในตอนนี้มันตีกันไปหมด.. ใจหนึ่งเธอก็อยากให้เขาหยุด ส่วนอีกใจหนึ่งเธอก็ปล่อยให้มันหลงอยู่ในภวังค์แห่งกาม.. สวบ…อื้อ…“อ๊าห์.. มิ้นท์.. อย่าบีบ.. เดี๋ยวนิ้วขาด.. ซี๊ด.. แน่นมาก… มิ้นท์ตอดนิ้วพี่.. มิ้นท์..” แม่งเอ๊ย.. เขาจะทนไม่ไหวแล้วนะ.. มันแน่นมาก โคตรแน่นเลย ถ้าเจอเจ้างูยักษ์ของเขาเข้าไป.. มิ้นท์จะทนได้ไหมนะ ตัวก็เล็กอย่างกับคนแคระ แต่หน้าอกไม่เล็กตามตัวแถมเนินเขาที่อวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือแบบนี้.. จะให้เขาชักช้ารอไม่ให้ตัวเองกระเสือกกระสนสอดแทรกเข้าไปหาความอุ่นชื้นได้ยังไงกัน..“อ๊าห์… เดี๋ยว.. อือ..” สวบ…อ๊ะ… โอ๊ย…ฮึก.. ฮือ… อ๊าห์.. ฮึก… อื้อ….ซี๊ด…“อ๊าห์.. เด็กดี.. อ๊าห์.. เลือกสักอย่าง.. ซี๊ด… จะร้องหรือจะคราง.. อ๊าห์…”ไม่สนแล้วเว้ย แน่นขนาดนี้ต้องขยับแล้ว… ถ้าขืนคาไว้อย่างนี้มีหวังได้ตายทั้งคู่….