Semua Bab วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 6 .1 พี่สี่ถือดีอะไร“เข้ามาใกล้ ๆ ให้แม่ดูหน้าเจ้าหน่อย”หรูหรั่นเซียงกวักมือเรียกจางเหม่ยอวี้ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ดวงตามีแต่ประกายเอื้อเอ็นดู เมื่อนางได้แทนตนเป็นมารดาอีกฝ่ายอย่างไม่ขัดเขินจางห้าวเห็นฮูหยินผู้เฒ่าปั๋วเฉินเผยท่าทีเอื้อเอ็นดูบุตรสาวของตนอย่างนั้นก็พลันเป่าปากโล่งอก อย่างน้อยแม่สามีคงไม่กลั่นแกล้งอวี้เอ๋อร์เมื่อต้องไปอยู่เรือนหลังตระกูลปั๋วเฉินหรอกกระมัง เขานั่งครุ่นคิด สังเกตปฏิกิริยาของฝ่ายตรงข้ามไปด้วย แม้การมาครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วนใจ แต่อีกฝ่ายก็ยังรักษาท่าที ไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามที่จะเป็นการข่มขวัญจนเกินไปจางห้าวเหลือบมองฮูหยินของตนครู่หนึ่ง ก่อนเอื้อมไปคว้ามือขาวซีดของภรรยามากอบกุมไว้ เพราะเข้าใจดีถึงหัวอกของนาง เขาถึงไม่สบายใจยิ่ง“อย่าร้องอีกเลย ฮูหยิน” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนอย่างยากจะหาสิ่งใดเปรียบถึงความห่วงใยเหลือแสนจางห้าวรักซุนฮุ่ยคือเรื่องจริง ซึ่งหายากยิ่งในบรรดาผู้ถูกคลุมถุงชน“ท่านพี่ ขะ…ข้าไม่อยากให้อาอวี้แต่งออกไปเลยเจ้าค่ะ” ฮูหยินใหญ่ซุนฮุ่ยดวงตาแดงก่ำขณะกระซิบบอกสามี กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล เม้มปากอย่างแสนอึดอัดใจตามสายลำดับ

ตอนที่ 7.1ลาก่อนคุณหนูรอง“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” จางหลันรู้สึกตกใจกับคำพูดของน้องสาวร่วมบิดา จนผงะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง“เหอะ! แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า ใครทำอันใดไว้ก็เตรียมรับผลกรรมนั้นเถิด” แววตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยเกลียดชัง“ขะ...ข้าไม่เชื่อ เจ้าอย่ามาหลอกข้าให้ยาก”ใบหน้าของนางซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด พลันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี ความรู้สึกหวาดหวั่นเคว้งคว้างเด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ จนค่อยๆ สูญเสียความมั่นใจ“ฝะ...ฝากไว้ก่อน ข้าต้องเอาคืนเจ้าแน่” จางหลันชี้หน้าน้องสาวแล้วถอยหนีออกจากเรือนนอน“เหอะ! นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็...” จื่อผิงเท้าเอวยู่หน้าท้าทายส่งคุณหนูใหญ่กับสาวใช้ของนาง ส่วนอาหู่เข้าปลอบขวัญคุณหนูห้าด้วยหยาดน้ำตาที่หลั่งรินเป็นสายสงสาร…สงสารเหลือเกิน เพราะอนุหลินคนเดียวปากพล่อย ถึงทำให้คุณหนูตกที่นั่งลำบาก เข้าพิธีสมรสโดยไม่เต็มใจ เจ้าบ่าวเป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ จำใจต้องสะบั้นรักกับบุรุษที่คบหาตั้งแต่เด็ก“คุณหนูใหญ่ น่าชังนัก” อาหู่แย่งกรรไกรในมือเจ้านายแล้วนำมันวิ่งไปวางให้ห่างกาย ด้วยสาวใช้กลัวคุณหนูจะคิดสั้น“ดื่มชาก่อนเจ้าค่ะ” จื่อผิงที่รีบวิ่งหน้าตาตื่นมาจากเรือนพักบ่าวไพร่ หล

ตอนที่ 8.1 แม่ทัพเฉินผู้ดุดันทุกเรื่องจวนสกุลเฉิน...“คุณชายกัวจิ้นเต๋อไม่คิดอยากจะหนีออกไป อำลาอดีตคนรักหน่อยหรือ”เผิงเสียนจือแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ ส่ายหัวพัลวันขณะที่เขาเองก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยตามไปด้วย ได้ยินมาว่าอีกฝ่ายเป็นคนรักเดียวใจเดียว ตั้งใจว่าจะฝ่าฟันอุปสรรคมากมายไปด้วยกัน แต่ไฉนเลยวันนี้กลับตรงกันข้าม เพราะนอกจากจะทำอันใดไม่ได้แล้ว ยังถูกบิดากักบริเวณให้อยู่แต่ภายในห้องอีก“บ่าวคิดว่าคุณชายกัวคงไม่ได้รักจริงหรอกเจ้าค่ะ” สาวใช้ข้างห้องนามว่าฟู่หว่าจีบปากจีบคอพูด พลางทำสีหน้าเย้ยหยัน จากนั้นเดินนวยนาดบิดสะโพกกลมกลึงยั่วยวนสายตา ยกกาน้ำชามาเติมในถ้วยของแม่ทัพเฉินชิงซง“แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไร?” เผิงเสียนจือถามกลับอย่างฉงน“ข้าได้ยินชาวบ้านต่างเล่าลือกันว่า...” นางเว้นจังหวะชำเลืองสีหน้าบุรุษที่เคยร่วมเตียงในวันพิธีก้าวสู่วัยหนุ่มของตระกูลเฉิน“คำครหาว่าที่ปั๋วเฉินฮูหยินมีอะไรอีกรึ” เผิงเสียนจือแสร้งทำเป็นใคร่รู้ เขาอยากรู้นักว่าสาวใช้ผู้นี้ จะพ่นถ้อยคำเหม็นเน่าอะไรออกมาอีกฟู่หว่าถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย เมื่อเรียกร้องความสนใจจากแม่ทัพเฉินชิงซงไม่ได้ เพราะเขาย

ตอนที่ 9.1 แม่ทัพไม่อ่อนโยนในที่สุดวันสมรสพระราชทานก็มาถึง ซึ่งตรงกับวันปักปิ่นของเจ้าสาวพอดิบพอดี เท่ากับว่าเจ้าสาวมีอายุครบสิบห้าปีบริบูรณ์ในวันแต่งงาน ท่านย่า ท่านพ่อ ท่านแม่ใหญ่ พี่ใหญ่ พี่ชายรอง ล้วนมอบปิ่นหยก ปิ่นทองแก่จางเหม่ยอวี้ทั้งน้ำตาปีนี้ไม่ได้อยู่เฉลิมฉลองดื่มกินวันคล้ายวันเกิดพร้อมหน้า กลายเป็นจัดงานใหญ่เลี้ยงส่งตัวเจ้าสาวขึ้นเกี้ยวแปดคนหามเสียได้พิธีบ้านเจ้าสาวเริ่มจากอำลาบุพการี ท่านพ่อ แม่ใหญ่ ท่านย่า นั่งประจำที่ให้เจ้าสาวโขกศีรษะคารวะเอ่ยคำลาก่อนออกเรือนท่านแม่ใหญ่พูดด้วยซับน้ำตาไปด้วย ในใจอยากบอกว่าหากอยู่จวนเฉินลำบากจงหย่าขาดแล้วให้กลับตระกูลจาง ทว่าฮูหยินใหญ่ซุนฮุ่ยต้องกลืนประโยคนี้ลงท้องไป เมื่องานสมรสครั้งนี้ผู้กำหนดคือฝ่าบาท หากจะตัดขาดย่อมต้องเป็นฝ่าบาทอนุญาตเท่านั้นพิธีต่อมาคารวะลาบรรพชน ถอดถอนรายนามออกจากสายสกุลจาง ผู้อาวุโสคุมกฎเป็นผู้ลบชื่อออกจากหอบรรพชน จางเหม่ยอวี้พบพี่ชายใหญ่ค่อมกายรอเจ้าสาวขึ้นหลังตามธรรมเนียมต้องให้พี่ชายหรือน้องชายที่ยังไม่แต่งภริยาเข้าเรือนแบกเจ้าสาวไปส่งถึงเกี้ยว ระหว่างทางจางเฉิงเข่อจึงเอ่ยปากประโยคหนึ่ง“พี่ใหญ่สนองแค้น

ตอนที่ 10.1 สุราราคะขันทีน้อยจากไปราวหนึ่งเค่อ ภายในห้องหอตกอยู่ในความเงียบชนิดที่เข็มตกพื้นยังดังสะท้อนกึกก้อง บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสิ้นหวังและความหวาดหวั่นจนสามนายบ่าวหายใจติดขัดจางเหม่ยอวี้ลนลานทำอะไรไม่ถูก กลอกดวงตาไปมาระหว่างใช้ความคิด และตอนนี้นางรู้สึกได้ถึงความไม่สบายตัวหลังดื่มสุราจอกนั้นยิ่งเวลาล่วงผ่านไปก็ยิ่งอึดอัดร้อนรุ่มอย่างแปลกประหลาด หญิงสาวพยายามสูดลมหายใจเข้าปอด จนสาวใช้ที่อยู่ด้วยกันหน้าถอดสี กังวลไปกับอาการของนายสาวจางเหม่ยอวี้เหงื่อไหลออกมาเต็มใบหน้า นางนั่งซึมกะทือเบื้อใบ้คล้ายนักโทษรอเวลาขึ้นลานประหาร หัวใจเย็นเยียบไปทั้งดวง พลันความคิดหนึ่งปรากฏขึ้นในใจ ด้วยคิดไปว่าสุรามงคลพระราชทานที่เพิ่งดื่มไปไม่นานต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติอย่างแน่นอนบิดานางเผลอล่วงเกินเชื้อพระวงศ์องค์ใดกันหรือ ไฉนฝ่าบาทกับฮองเฮาถึงประทานยาพิษแก่นางในวันสมรสเช่นนี้หลังจากครุ่นคิดอยู่นานกลับหาข้อสรุปไม่เจอ ความกลัวที่ฝังลึกในจิตใต้สำนึกกำลังแผ่ซ่านกระจายไปทั่ว มือเล็กสั่นไหวไม่หยุด“ฮะ...ฮูหยินเจ้าคะ ระ...เราไปตามหมอดีหรือไม่” อาหู่ละล่ำละลักเสียงสั่น นางรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย ส่วนจื