Mag-log inShare
ตอนที่ 7.1ลาก่อนคุณหนูรอง
Huling Na-update:
2025-05-09 15:18:57ตอนที่ 7.1ลาก่อนคุณหนูรอง
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” จางหลันรู้สึกตกใจกับคำพูดของน้องสาวร่วมบิดา จนผงะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
“เหอะ! แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า ใครทำอันใดไว้ก็เตรียมรับผลกรรมนั้นเถิด” แววตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยเกลียดชัง
“ขะ...ข้าไม่เชื่อ เจ้าอย่ามาหลอกข้าให้ยาก”
ใบหน้าของนางซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด พลันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี ความรู้สึกหวาดหวั่นเคว้งคว้างเด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ จนค่อยๆ สูญเสียความมั่นใจ
“ฝะ...ฝากไว้ก่อน ข้าต้องเอาคืนเจ้าแน่” จางหลันชี้หน้าน้องสาวแล้วถอยหนีออกจากเรือนนอน
“เหอะ! นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็...” จื่อผิงเท้าเอวยู่หน้าท้าทายส่งคุณหนูใหญ่กับสาวใช้ของนาง ส่วนอาหู่เข้าปลอบขวัญคุณหนูห้าด้วยหยาดน้ำตาที่หลั่งรินเป็นสาย
สงสาร…สงสารเหลือเกิน
เพราะอนุหลินคนเดียวปากพล่อย ถึงทำให้คุณหนูตกที่นั่งลำบาก เข้าพิธีสมรสโดยไม่เต็มใจ เจ้าบ่าวเป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ จำใจต้องสะบั้นรักกับบุรุษที่คบหาตั้งแต่เด็ก
“คุณหนูใหญ่ น่าชังนัก” อาหู่แย่งกรรไกรในมือเจ้านายแล้วนำมันวิ่งไปวางให้ห่างกาย ด้วยสาวใช้กลัวคุณหนูจะคิดสั้น
“ดื่มชาก่อนเจ้าค่ะ” จื่อผิงที่รีบวิ่งหน้าตาตื่นมาจากเรือนพักบ่าวไพร่ หลังรู้ข่าวว่าคุณหนูใหญ่กล้ามาเย้ยหยันเจ้านายของนางถึงห้องนอน สาวใช้คนอื่น ๆ ก่นด่าบ่าวยามรักษาการณ์ ไฉนสะเพร่าปล่อยคนนอกเข้าเรือนส่วนใน
“พวกข้าจะมีอำนาจอะไรไปต้านทานคุณหนูใหญ่ได้เล่า ถึงนางจะเป็นบุตรีที่ถือกำเนิดจากอนุ แต่นางก็เป็นนายคนหนึ่งในจวนสกุลจาง”
บ่าวหนุ่มผู้นั้นสีหน้าเคร่งเครียดเหลือแสน จนจื่อผิงจำต้องกลืนคำด่าทอลงท้องไปด้วยความสงสาร
จื่อผิงถือถ้วยน้ำชาค้างเติ่งอยู่แบบนั้น คุณหนูของนางคล้ายตกอยู่ในภวังค์ห้วงคิดไม่เอ่ยวาจาใด ทั้งยังไม่ขยับเขยื้อนย้ายกายไปไหน ยืนนิ่งเงียบท่ามกลางเศษผ้าชุดวิวาห์ที่เพิ่งถูกตนเองทำลาย
จางเหม่ยอวี้สงบสติอารมณ์ได้บางส่วนแล้ว พลันยืนก้มหน้ามอง
เศษผ้าไหมชั้นดีสีแดงที่ตนนำมาตัดเย็บเป็นชุดเจ้าสาวเตรียมเข้าพิธีวิวาห์กับ คนรักอนิจจา บัดนี้นางใช้กรรไกรอันเดียวกันกับตอนเริ่มตัดชุดที่แสนภาคภูมิใจทำลายอาภรณ์งดงามจนไม่เหลือชิ้นดี ตัดจนขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยตกกระจายเต็มพื้น เศษผ้ามีสภาพไม่ต่างจากหัวใจดวงน้อยของนาง ซึ่งยามนี้แหลกสลายเป็นผุยผง
“สวรรค์ ข้าทำผิดอะไรหนักหนา ถึงลงทัณฑ์ร้ายแรงเพียงนี้”
ท้ายสุดปราการความอดทนอดกลั้นก็ล้มครืน จางเหม่ยอวี้ปล่อยโฮน้ำตาแตกทะลักราวเขื่อนพังทลาย
“หากข้าทำผิดมหันต์ ขอสวรรค์เมตตา โปรดมอบโอกาสแก้ตัว
สักครั้งเถิด”ร่างเล็กสิ้นไร้เรี่ยวแรงทรุดกายลงกองกับพื้น แต่ในมือยังกำเศษ
ผ้าไหมสีแดงไว้แน่น ปากก็พร่ำพรรณนาถึงเทพยดาทั้งหลาย“เหตุใดต้องใจร้ายกับข้ากว่าผู้อื่น พรากมารดาข้าไปแต่เล็กแต่น้อย ในห้วงความจำใบหน้าของนางเป็นเช่นไร ข้าเองยังนึกไม่ออก บัดนี้ยังมาพรากข้ากับคนรักอีก...สวรรค์! ท่านคิดว่านี่...นี่! เที่ยงธรรมแล้วหรอกหรือ”
“คุณหนู ร้องออกมาเถอะเจ้าค่ะ” อาหู่นั่งร้องไห้เอาเป็นเอาตายข้างกายเจ้านาย สาวใช้เช่นนางย่อมคับแค้นใจยิ่ง คุณหนูมีอนาคตสดใสพวกนางก็ย่อมรุ่งโรจน์ตาม
ทว่าไปอยู่จวนแม่ทัพ ไม่รู้สภาพเรือนหลังแร้นแค้นหรือยุ่งเหยิงปานใด มองอย่างไรก็พบเจอความลำบากรออยู่ภายภาคหน้า
แต่จะหาขุมอำนาจใหญ่จากจวนใดยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ในเมื่อสมรสพระราชทานมาจากโอรสสวรรค์ ผู้ใดขัดขืนมิได้ถูกบั่นคอลำพัง สามชั่วโคตรเป็นอย่างต่ำที่ต้องตกตายพร้อมกัน
“ฮึก! คุณหนู ข้าจะนั่งเป็นเพื่อนคุณหนูตรงนี้เจ้าค่ะ”
อาหู่หลั่งน้ำตาด้วยความปวดใจ
“อาหู่! ข้าเกลียดอนุหลิน ข้าชังจางหลันนัก ข้าเดียดฉันท์สวรรค์ได้หรือไม่”
หยาดน้ำตาที่เคยถูกผนึกไว้ ยามเผชิญหน้ากับฮูหยินผู้เฒ่าปั๋วเฉิน บัดนี้กลับไหลพรากอย่างบ้าคลั่ง จางเหม่ยอวี้เศร้าโศกสะเทือนใจ อนาคตที่วาดฝันไว้บัดนี้มืดครึ้มมองไม่เห็นแสงสว่าง
ที่ผ่านมานางศึกษาแต่เรือนหลังของสกุลกัว ไม่คิดผิดแผกสอดรู้จวนใดเลย อุปสรรคเดียวในสกุลกัวคือ ท่านย่าของชายคนรักที่อยากได้หลานสะใภ้ศักดิ์สูงอย่างองค์หญิง มิใช่บุตรีคนรองเจ้ากรมจึงมักตั้งแง่กับนาง นอกนั้นก็ไม่มีผู้ใดคิดขัดขวาง
มหาราชครูกัวยิ้มกว้างเต็มใจ กัวฮูหยินโอบอ้อมอารีเอื้อเอ็นดูนางหนักหนา แต่ภาพฝันหวานเหล่านั้นกำลังแตกเป็นเสี่ยง ๆ ไม่เหลือกระทั่งห้วงความทรงจำยามนิทรา
“อาหู่! แล้วข้าต้องเอาความคับแค้นใจมากมายนี้ไประบายที่ใด”
ความเศร้ารันทดชอนไชในใจ กลั่นออกมาเป็นน้ำตาแห่งความปวดร้าวที่ไหลรินไม่หยุด หญิงสาวซบหน้ากับฝ่ามือแล้วสะอื้นฮัก
อาหู่โผกายเข้าสวมกอดเจ้านาย
“คุณหนู สักวันเราจะต้องมีโอกาสได้แก้แค้นอนุหลินกับคุณหนูใหญ่อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ”
เสียงร้องไห้อย่างเจ็บปวดของสองนายบ่าวดังสนั่นราวกับฟ้าถล่ม
จื่อผิงตาเริ่มแดงก่ำ ขบกรามแน่น แข็งใจกลั้นน้ำตาไว้ หากนางอ่อนแออีกคน คุณหนูรองจะไร้ที่พึ่งพิงแต่ถึงอย่างนั้นจื่อผิงก็สุดจะทน นางสาวเท้ามุ่งหน้าตรงไปยังเรือนของอนุหลิน หมายจะเข้าไปยืนชี้หน้าด่าทอให้อีกฝ่ายเกิดความอับอายจนกระอักเลือดตายไปเลยยิ่งดี แม้นนางจะเป็นเพียงแค่บ่าว ไฉนเลยจะกลัวเกรงคุณหนูใหญ่
ทว่าคาดไม่ถึง เพียงแค่ก้าวเท้ายังไม่พ้นธรณีประตู หญิงสาวก็ต้องชะงัก ก่อนจะอ้าปากค้างร่างกายแข็งทื่อขยับตัวไม่ได้
“นะ…นายท่าน คะ…คุณชายใหญ่”
“กลับเข้าไปดูแลคุณหนูของเจ้าให้ดี” จางห้าวเบือนหน้าหนีไม่ยอมให้สาวใช้จื่อผิงเห็นหยดน้ำตาที่ไหลคลอ เมื่อครู่เขาได้ยินบุตรีหัวแก้วหัวแหวนรำพึงรำพันหมดสิ้นแล้ว หัวใจพลันร่วงลงไปอยู่ตรงหน้าท้อง ความเจ็บปวดมหาศาลพุ่งเข้ามาเล่นงานห้วงความรู้สึก
Pinakabagong kabanata
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 2.2
ตอนพิเศษ 2.2ส่วนคุณหนูรองจางเหม่ยอวี้ ดูเหมือนว่าจะมีนิสัยตรงกันข้ามกับพี่สาว หยิ่งผยองเงียบขรึมพูดน้อย ดื้อรั้นเอาแต่ใจ รักความสงบเงียบ ไม่ค่อยสุงสิงเข้าสังคม แต่นับเป็นคนมีวาสนาดี เพราะคบหาอยู่กับคุณชายกัว ชาวเมืองครหาไว้อย่างนั้นแต่เพราะแม่ทัพปั๋วเฉินชิงซงอยู่ท่ามกลางสมรภูมิรบมาทั้งชีวิตย่อมเข้าใจเรื่องที่ว่า ‘การศึกไม่เคยหน่ายอุบาย’ ฉะนั้นเสียงนกกาสุนัขหมาป่าเห่าหอนที่ชาวเมืองคอยเต้าข่าว เขาไม่คิดเชื่อ ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองชายหนุ่มต้องการดูเนื้อแท้ของสองตัวเลือก เพราะพวกนางหนึ่งในนี้จะต้องกลายเป็นสตรีที่เคียงข้างกายเขาไปตลอดชีวิต ในใจเขาจึงคิดไว้ว่านางต้องอ่อนโยนรู้กาลเทศะ ละเอียดลออเคร่งครัดจนไร้ช่องโหว่ อีกทั้งยังต้องฉลาดหัวไว ใจเยือกเย็น รู้เท่าทันเล่ห์อุบายต่ำทรามนานา เพราะจะได้สามารถเอาตัวรอดจากภัยอันตรายที่ซุ่มซ่อน ในขณะที่แม่ทัพเช่นเขาออกศึกไม่พำนักอยู่จวนทาสอัปลักษณ์หลังค่อมเดินลัดเลาะมาถึงระเบียงทางเดินดักรอคุณหนูรอง ส่วนคุณหนูใหญ่ยังคงอยู่แต่ในเรือนนอนไม่ได้ออกไปไหน“โอ๊ย! เดินอย่างไรไม่ดูตาม้าตาเรือ” จื่อผิงเอะอะโวยวายขึ้นหลังมีทาสชายหลังค่อมถอยมาชนปึก!ทาสอัปลักษณ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 2.1
ตอนพิเศษ 2.1“เจ้าว่าอะไรนะ”ขุนนางฝ่ายบู๋ลำดับศักดิ์ปั๋ว ตระกูลเฉินนามชิงซง หรือแม่ทัพกองทัพจูเชว่คุ้มครองแดนใต้เงยหน้าขึ้นจากรายงานทางการทหาร หว่างคิ้วยับย่นฉับพลัน อดย้อนถามอย่างตกใจไม่ได้ หลังฟังคำบอกเล่าจากปากลูกน้องคนสนิท“เมื่อครู่ใครมาเข้าพบท่านแม่ แล้วชี้นำให้ท่านแม่ทำอะไรนะ...เปลี่ยนตัวเจ้าสาวพระราชทานอย่างนั้นหรือ” น้ำเสียงของแม่ทัพหนุ่มเปี่ยมด้วยความสนอกสนใจ ความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้น ทั้งสับสนสงสัย ทั้งตะลึงและประหลาดใจ ก่อนตบท้ายด้วยขุ่นเคือง หากสิ่งที่ได้ฟังมาเป็นความจริง‘ตระกูลจางคิดจะสลับตัวเจ้าสาว’รองผู้บัญชาการกองทัพจูเชว่เผิงเสียนจือ ลอบกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า อดคิดในใจไม่ได้ว่าท่านแม่ทัพจะเพิกเฉย ไม่นึกยี่หระเสียอีก เขามารายงานตามปกติประจำวันไม่ได้เน้นเสียง หรือจงใจให้เจ้านายหันเหสนใจเรื่องดังกล่าวแต่งคนไหนก็เหมือนกันมิใช่รึ อย่างไรก็ไม่ได้แต่งด้วยความรัก รองแม่ทัพหนุ่มชะงักพักหนึ่งหยุดไปประมาณห้าอึดใจ จึงเริ่มเล่าวกเรื่องเมื่อครู่อีกครั้ง“ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหไม่น้อยเลยขอรับ” คนรายงานตามจริงถอนใจเศร้าๆ หลายครา นึกสงสารชะตากรรมคุณหนูรองที่มีแม่เลี้ยงเฉกเช่นอ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 1.2
ตอนพิเศษ 1.2ชายหนุ่มกำลังจะโผกายสวมกอดภรรยา ทว่านางบีบจมูกและย่นหว่างคิ้ว เขาจึงเข้าใจทันทีว่า มันเป็นเพราะกลิ่นกายตนที่ทำให้อีกฝ่ายอาเจียนมากมายขนาดนั้น จึงไม่กล้าผลีผลามเข้าใกล้อย่างคราแรก ๆ อีกทว่าในจังหวะแห่งความปลื้มปีตินั้นเอง อยู่ ๆ รองแม่ทัพเผิงวิ่งเข้ามาขัด พร้อมรายงานด่วนทางการทหาร บอกแก่เขาว่ามีข้าศึกโจมตี ทำให้แม่ทัพหนุ่มจำต้องโบกมืออำลาภรรยาที่กำลังแพ้ท้องอย่าหนักหน่วงด้วยความห่วงอาลัยยิ่ง“พี่จะรีบกลับมา น้องหญิงรอพี่ก่อนนะ” เขากล่าวคำลาด้วยใจที่ย่ำแย่ มองใบหน้าฮูหยินคนงามที่มองเขาตอบด้วยสายตาอย่างยากจะคาดเดาออกในวันนั้นจางเหม่ยอวี้ไม่มีคำลาใด ๆ หรืออวยพรให้เขาชนะศึก การกระทำที่นิ่งเฉยของนาง ทำเอาแม่ทัพผู้เด็ดเดี่ยวใจสั่นไหว เสมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบหัวใจจนปวดหนึบนับจากวันอำลา เฉินชิงซงรู้สึกเดียวดายเปล่าเปลี่ยวยิ่งนัก เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าหวานของภรรยาตลอดทั้งวันทั้งคืน ความห่วงหาอาทรแผ่ซ่านทุกห้วงอณู ศึกก็ต้องรบ ทว่าหัวใจหดหู่ทำให้ส่งผลกระทบต่อการวางแผนกลศึก กระทั่งเหล่านายกอง รวมถึงรองแม่ทัพต่างวิตกว่าสุขภาพของท่านแม่ทัพจะย่ำแย่ จึงแนะนำให้เขาเขีย
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 1.1
ตอนพิเศษ 1.1หลังจากเข้าพิธีสมรสได้หนึ่งเดือน เฉินชิงซงต้องวุ่นวายกับการโยกย้ายจวน เดินทางจากเมืองหลวงลงแดนใต้ กว่าจะถึงเมืองชายแดนจูเชว่ต้องใช้เวลาไปอีกหนึ่งเดือนครึ่ง ระยะนี้เขากับฮูหยินตัวน้อยจึงมิได้สานสัมพันธ์แนบแน่นกันเลยวันนี้ตั้งใจแน่วแน่ จะร่วมคืนวสันต์แสนหวานกับผู้เป็นภรรยา แค่คิดเรื่องสัปดน หัวใจก็เต้นโครมครามยากระงับไหว เลือดลมสูบฉีดจนใบหน้าคมคายแดงซ่าน ดวงตาคมทอประกายวาบวาม มิต่างอันใดกับทะเลยามราตรีที่เต็มไปด้วยคลื่นใต้น้ำ“อวี้เอ๋อร์ เจ้ากำลังรอเหมือนพี่อยู่หรือไม่นะ” แม่ทัพหนุ่มรำพึงรำพันด้วยความสุขล้น สองมือเร่งหยิบรายงานทางการทหารที่กองพะเนินมาเปิดอ่าน เขาต้องประทับตราลงนามให้เสร็จแล้วรีบกลับจวนเฉินชิงซงใจเริ่มคุ้นชินกับการมีจางเหม่ยอวี้อยู่ข้างกาย ไม่ว่าตอนตื่นลืมตาช่วงเช้า รับสำรับมื้อแรกช่วงสาย ปิ่นโตมื้อกลางวัน และสำรับเย็นที่เรือนท่านแม่ก่อนปิดท้ายวันด้วยการเข้านอนทว่าพอถึงเวลาค่ำคืนของสามีภรรยา เขากับนางกลับทำเพียงแค่โอบกอด แล้วพากันสู่นิทรามิได้ลึกซึ้งเหมือนเช่นคืนเข้าหอแต่ในคืนนี้เฉินชิงซงตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า เขาจะต้องร่วมหอกับภรรยาตัวน้อยให้จงไ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(3)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(3) จากประโยคนี้ของสามี จางเหม่ยอวี้ถึงกับโผเข้าไปสวมกอดเขาเอาไว้ บุรุษผู้นี้ช่างดีต่อนางยิ่งนัก นางทำตัวร้ายกาจ วางแผนสังหารคนขนาดนี้ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะอยู่เคียงข้างและปกป้องนาง เช่นนี้แล้วนางจะไม่เปิดรับเขาเข้ามาอยู่ในใจได้อย่างไร“ท่านพี่ขอบคุณท่านมาก ขอบคุณ”“ไม่ต้องขอบคุณแล้ว เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่มีเรื่องที่ต้องเกรงใจ”เฉินชิงซงยิ้มให้กับภรรยา หลังจากนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่มีเรื่องใดผ่านเข้ามาทำให้ภรรยาของเขาต้องเคร่งเครียดและเสียน้ำตาอีกแล้วจวนปั๋วเฉินแห่งแดนใต้จูเชว่หนึ่งปีแล้ว หลังจากโยกย้ายครอบครัวมาอยู่แดนใต้ เริ่มแรกก็ยุ่งเหยิงวุ่นวายยกใหญ่ จางเหม่ยอวี้สตรีเมืองหลวงผู้เพียบพร้อมจรรยามารยาทงดงาม ไม่คุ้นชินกับชาวบ้านชนบทที่พูดจาเสียงดัง ท่าทางกร่างจัด ไม่เคารพธรรมเนียมปฏิบัติ หลักการข้อไหนก็ไม่ยึดถือจางเหม่ยอวี้โชคดีที่มีสามีคอยแนะนำ มีแม่สามีสอนสั่ง ประเพณีที่นี่เป็นเช่นไร พึงศึกษาอยู่ไม่นานนักก็สามารถปรับตัวได้ทางด้านจื่อผิงออกเรือนแต่งเป็นอนุให้รองแม่ทัพเผิง ไม่รู้ไปต้องตาพึงใจกันตอนไหน จื่อผิงอยู่ชนชั้นทาสมาตั้งแต่เกิด
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(2)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(2)เตียง ทั้งสองแลกเปลี่ยนจุมพิตกันอย่างยาววนาน ก่อนจะเริ่มเพิ่มความเร่าร้อนขึ้น ด้วยการสอดประสานกายเป็นหนึ่งเดียวกัน เช้าวันรุ่งขึ้น สองสามีภรรยาเดินทางไปยังกองบัญชาการแห่งทัพจูเชว่ ซึ่งจางเหม่ยอวี้ได้พบกับจือหมิ่น น้องสาวของจือลิ่ว อดีตคนสนิทของอนุหลินจริง ๆ ทันทีที่จือหมิ่นเห็นว่าคนที่ก้าวเข้ามายังห้องที่นางถูกควบคุมตัวไว้เป็นใครก็มีสีหน้าซีดเผือด แข้งขาของเจ้าตัวพลันอ่อนแรง ล้มลงไปนั่งกองกับพื้น ปากคอสั่นจนหาเสียงตนเองไม่พบ“ดูท่าเจ้าคงจดจำนางได้สินะ”เฉินชิงซงมองอีกฝ่ายอย่างจับผิด และคนตรงหน้าก็ยิ่งตัวสั่นกว่าเดิม เมื่อมองไปยังจางเหม่ยอวี้ที่จ้องมองมาอย่างไม่วางตา“คุณหนูรอง”“เจ้ารู้จักข้าด้วย ทั้งที่เราไม่เคยพบกันแท้ ๆ” จางเหม่ยอวี้กล่าวเหมือนนึกทึ่ง พลางเดินเข้าไปนั่งอยู่ต่อหน้าอีกฝ่ายที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยร่างกายที่สั่นเทาจากนั้นเฉินชิงซงก็เริ่มสอบถามเรื่องราวต่าง ๆ และแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้วิธีทรมานใด ๆ เพื่อให้จือหมิ่นยอมพูดความจริง หญิงสาวตรงหน้าที่มีความผิดบาปฝังมาในใจเนิ่นนานแล้วก็สารภาพออกมาอย่างหมดเปลือกและแล้วเรื่องราวตลอ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(1)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(1)“นี่ข้าวของของข้า เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงโยกย้ายมันโดยพลการ!”ภายในจวนปั๋วเฉินเกิดความวุ่นวายขึ้น เสียงแว้ด ๆ ที่ดังอยู่ผู้เดียวจะเป็นใครได้ หากไม่ใช่น้องสาวของรองแม่ทัพเผิงชิ่นหลิงถลึงตามองจางเหม่ยอวี้ ดวงตาวาววับแทบลุกเป็นไฟ นางจะไม่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้อย่างไร จู่ ๆ ภรรยาของแม่ทัพที่เพิ่งตบแต่งได้ไม่นานก็ทำท่าวางอำนาจ ฉวยโอกาสตอนนางออกไปเที่ยวใช้ทาสมาเก็บข้าวของในเรือนรับรองใส่หีบ“เพราะข้าเป็นฮูหยินของจวนเฉินอย่างไรเล่า เจ้าเล่า! มีสิทธิ์อันใดอาศัยที่นี่ กาฝากรึ” จางเหม่ยอวี้ตอกกลับได้อย่างแสบทรวง “อีกประการข้าถามท่านพี่กับท่านแม่แล้ว พวกเขาไม่ได้เต็มใจต้อนรับเจ้า เพียงแต่ยังเกรงใจท่านรองแม่ทัพเผิงเท่านั้น”“นี่เจ้า!” เผิงชิ่นหลิงกรีดร้องด้วยความเดือดดาล นางชี้นิ้วใส่เฉินเย๋ปั๋วฟูเหรินอย่างไร้มารยาทยิ่งจางเหม่ยอวี้ที่ดำรงตำแหน่งภรรยาของจวนแม่ทัพไม่มีท่าทีโกรธเกรี้ยว นอกเสียจากเหยียดยิ้มชั่วร้ายให้กับท่าทางของสตรีที่ทำตัวไม่ต่างกับหนูสกปรกตัวหนึ่ง“ท่านรองแม่ทัพเคลื่อนกำลังพลกลับจูเชว่ตั้งแต่ราชโองการออกมาแล้ว เจ้ายังหน้าด้านอยู่จวนเฉินอีกรึ”“เจ้
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทที่ 15สุขทุกข์ร่วมแบ่งเบา
บทที่ 15สุขทุกข์ร่วมแบ่งเบาเฉินชิงซงเห็นภรรยามีท่าทีไม่สบายใจมาหลายวันแล้ว อีกทั้งหลายครั้งนางก็เหมือนจะเหม่อลอย เวลาเขาสนทนาด้วยบางทีก็ตอบช้าไปกว่าทุกครั้งคล้ายมีเรื่องครุ่นกังวล“น้องหญิง เจ้ากังวลเรื่องใดหรือ เหตุใดพักนี้เจ้าจึงเหม่อลอยพิกล”แม่ทัพหนุ่มเอ่ยถามออกมาด้วยความห่วงใย ฝ่ายผู้เป็นภรรยาทำสีหน้าไม่ถูก ที่ผ่านมานางถูกสอนสั่งให้เอาใจใส่สามี เมื่ออีกฝ่ายพูดออกมาเช่นนี้จึงรู้สึกไม่สบายใจ กังวลไปว่าตนเองบกพร่องในหน้าที่ฮูหยินของเขาหรือไม่“ขออภัยเจ้าค่ะท่านพี่”“ไม่มีเรื่องใดต้องขอโทษ เจ้าไม่สบายใจ พี่ควรช่วยเจ้าแบ่งเบา มีอะไรก็ว่ามาเถิด เราสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ”เขาเว้นคำพลางมองลึกเข้าไปในดวงตาที่หม่นแสงของภรรยา ฉวยจับมือเล็กไว้มั่น แม้แต่งงานกันได้ไม่นาน แต่เขาก็เอื้ออาทรในตัวของจางเหม่ยอวี้อย่างยิ่ง จึงไม่ต้องการเห็นนางมีเรื่องหม่นหมองในใจ“จำไว้...ไม่มีเรื่องใดที่บอกกล่าวพี่ไม่ได้”แววตาของสามีที่ทอดมองมาอ่อนโยนยิ่งนัก หญิงสาวเห็นแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งในใจ เฉินชิงซงอาจเป็นคนเย็นชาพูดน้อย แต่แท้จริงกลับใส่ใจทุกเรื่องของนาง ขนาดเขาออกไปตรวจค่ายทหารทุกวัน และเจอนางไม่
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนที่14.2 มดปลวกรวมตัว(2)
ตอนที่14.2 มดปลวกรวมตัว(2)ฉางทิงกับบ่าวฉกรรจ์อีกสามคนฉุดกระชากลากถูคนร้ายไปตามระเบียงไม่คิดไว้ไมตรีทะนุถนอมอันใด ฟู่หว่ากรีดร้องจนสุดเสียงก็ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วยฮูหยินผู้เฒ่ายืนทอดสายตามองฟู่หว่า เด็กสาวที่นางเลี้ยงดูมากับมือทว่ากลับหลงเดินทางผิดถูกคนเลวหลอกใช้“ท่านแม่ อากาศเย็นแล้ว กลับเข้าห้องเถอะเจ้าค่ะ” จางเหม่ยอวี้ปั้นหน้าแย้มยิ้มระรื่น ทำเป็นมองไม่เห็นแม่สามีที่กำลังตรอมตรม“อือ รบกวนเจ้าแล้ว” หรูหรั่นเซียงถอนหายใจ ล้วงผ้าเช็ดหน้าซับหยดน้ำตา แล้วให้ลูกสะใภ้ประคองเข้าห้องนอน“แม่ขอโทษนะที่ตัดวาสนาของเจ้ากับคุณชายกัว”“อย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” จางเหม่ยอวี้สั่นศีรษะพร้อมกับส่งยิ้มให้กับแม่สามีอย่างจริงใจ “ลูกรู้สึกว่าตนเองนั้นช่างโชคดีนัก ที่วันนั้นท่านแม่เลือกให้ลูกมาเป็นสะใภ้”“ไม่เคืองจริงหรือ” แม่สามีเย้าลูกสะใภ้ โดยที่มีจินหรงมามาอมยิ้มปลื้มปริ่มเดิมตามหลัง“ความจริงครั้งแรกก็รู้สึกโกรธเคืองไม่น้อยเจ้าค่ะ เพราะลูกฝึกฝนจรรยาฮูหยินเรือนหลังจวนขุนนางฝ่ายบุ๋นอย่างลำบากมานาน” ลูกสะใภ้หัวเราะเบาๆ อย่างเหนียมอายแม่สามีพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าอกเข้าใจ จรรยาสตรี
Maaari mong magustuhan
นักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น8.5K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ22.3K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น382.5K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล491.6K viewsสตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว
เฟยฮวา1.4K viewsหนีร้ายมาพ่ายรักท่านอ๋องขี้หวง
ชาไทยเย็น180 viewsสตรีแกร่ง หลินซูเหมย
หลงเวลา /จู้หมิง899 viewsวสันต์ในห้วงฝัน
อิ่น เยว่3.6K views
