Semua Bab เทพเซียนบอลเย้ยยุทธจักร (Nc 18+): Bab 1 - Bab 5

ความสงบสุขเห็นเพียงจะเหลือแค่ในพงศาวดาร หากจะว่าด้วยเรื่องของความเก่าแก่แล้ว อาณาจักรบนฟากฟ้านามว่าสรวงสวรรค์แห่งนี้ดูจะเก่าแก่เกินกว่าจะหาบันทึกประวัติศาสตร์เล่มไหนพรรณนาถึงได้ สวรรค์คือวิมานของเหล่าทวยเทพ พวกเขาถูกเชื่อมโยงเข้ากับความเชื่อของมนุษย์ ยิ่งมนุษย์ศรัทธากำลังวรยุทธของเทพแต่ละองค์ ก็จะได้รับอานิสงส์พูนเพิ่มตามพลวัฒน์ ก่อนที่ต่อมาพรหรือคำอธิฐานต่าง ๆ จะถูกดลบันดาลโดยพวกท่าน แล้วส่งกลับลงไปยังเมืองมนุษย์อีกที.จากทิวาข้ามผ่านราตรี ผ่านไปนับหมื่นปีพันปี สวรรค์ก็ไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้มาก่อน จะเป็นไปได้เช่นไรที่เทวาสถานวิหารกลางฟ้าแห่งนี้จะถูกโจมตีจากศัตรูที่มิเคยพบเห็น วรยุทธ์อันลึกล้ำกระบวนท่าพิสดารแหวกโลกัณฑ์ทำให้การรุกคืบใกล้ขึ้นและใกล้เข้า ท่านปู่ซืออี้เทพแห่งการเรียนรู้ คลี่ม้วนคัมภีร์อักขราวิสุทธ์ แกพยายามจะแจ้งเรื่องนี้กับเง็กเซียนฮ่องเต้ผู้เป็นจักรพรรดิสูงสุดให้ทราบว่า กลศึกที่ศัตรูใช้มิได้อยู่ในตำราพิชัยยุทธเล่มใดเลย พวกมันเป็นยิ่งกว่ามือปืน อาวุธสวรรค์ทุกชิ้นต้านทานได้เพียงประหนึ่งไม้ซุงงัดกับภูเขาเจียนจื่ออี้ ( 简子怡 ) เห็นทีท่านปู่คงต้องฝากตัวรับใช้นา

อาภรณ์แนบเนื้อสุดแปลกตาถูกกดน้ำหนักลงจนยากจะขัดขืน ทหารกีกี้ผู้รุกรานไม่อยู่ในสภาพที่จะต้านทานพลังช้างสารของเทพอู่เสิ่นถึง 3 องค์ได้ พลังปราณนั้นต่างกันเกินไป เทพสงครามอู่เสิ่นหนึ่งองค์ต้องบำเพ็ญตบะไม่ต่ำกว่าร้อยปีในภูเขา เทียนอวี่ซาน (天御山) กว่าจะมีวรยุทธ์ถึงพันส่วน ทหารหนุ่มจึงโดนบังคับให้คุกเข่าลง พลันโดนกดใบหน้าให้นาบลงไปกับพื้นตำหนักเยี่ยงสุนัขจนตรอก."อั๊ก.. ก.. ก..!""หึ.. หึ.. ฮ่า.. ฮ่า.. ฮ่าาา.. ฮ่าาา..""ฮั่ว! , ฮ่า ๆ , ฮ่า ๆ , ฮ่า ๆ"."มีกิจอันใดให้น่าขันมิทราบ ต่อหน้าฝ่าพระบาทเจ้าไยกล้ากระทำล่วงเกินองค์เง็กเซียนถึงเพียงนี้!""หุบปากซะ! ดาบจ้านหุน (战魂) ของข้ายังมิอยากลิ้มชิมดวงวิญญาณของเจ้าในยามนี้ , เงียบบบ!"."ปั๊กกก!"กระแทกสันดาบใส่กบาลทหารส่งสาส์นไปหนึ่งดอก ดูทรงแล้วหมอนี่เหมือนจะไม่ยี่หระกับสถานการณ์เลย เหมือนเขาเป็นแค่ทหารแนวหน้าที่ถูกใช้แล้วทิ้ง ชีวิตโคตรไร้ค่ายิ่งกว่าถุงยางที่ห่อด้วยผ้าอนามัย."ข้าน้อยมิมีความเจ็บปวดอันใดหรอกนายท่าน พวกข้าชาชินกับพิษบาดแผลไม่ต่างจากวารีเคียงคู่กับมัจฉา""อั๊ก..ก..ก..! เราแตกต่างจากชาวสวรรค์เยี่ยงท่านโดยสิ้นเชิง พวกท่านมีเครื่องส

"ฟึบ!"ตื่นมาอีกทีไม่รู้ว่าที่ไหน แล้วก็ไม่ใช่การเล่าเรื่องผ่านกงกงเซียน LGBT บนสรวงสวรรค์ด้วย.ณ มณฑลแห่งหนึ่งของแผ่นดินใหญ่แดนมังกร เทียบปี ค.ศ. ห่างจากปีปัจจุบันบวกลบไม่น่าจะเกิน 3 ปี หรือถ้าจะพูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็น่าจะบอกว่าภาพเหตุการณ์ได้ถูกตัดสลับลงมายังโลกมนุษย์แล้ว ต่อไปนี้ทุกท่านจะได้รับฟังเรื่องราวอันสุดแสนธรรมดาของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ที่คลั่งไคล้การเตะฟุตบอลในระดับสูงลิ่ว เด็กใน Gen เขาอาจจะถูกเลี้ยงมาด้วยสมาร์ทโฟนหรือจอแท็บเล็ต นิทานสมัยเราเมาคลีอาจจะถูกเลี้ยงมาโดยแม่หมาป่า แต่สำหรับเขา ๆ แหวกครรภ์มารดามาพร้อมกับลูกฟุตบอล!."โอ๋ลูกแม่.." ไม่เลยเพราะคำแรกที่แม่เรียกเขาคือ "โอ๋ลูกบอล.." คิดเอาเถอะว่าขนาดเจ้าชายสิทธัตถะผู้มากด้วยบารมียังเดินได้ 7 ก้าวตั้งแต่แรกเกิด ก้าวเดินไปทางไหนจะมีดอกบัวผุดมารองรับ ฉันใดก็ฉันนั้นเด็กคนนี้เลี้ยงบอลได้ก่อนจะตั้งไข่ ก้าวเดินไปทางไหนหญ้าจะงอกพร้อมกลายเป็นสนามบอลในทุกหนทุกที่ นี่มันอัจฉริยะบุคคลชัด ๆ นี่คือหนูน้อยที่ 100 ปีจะมีสักคน และโชคดีมากที่เขาได้กำเนิดเกิดในมณฑลที่บ้าคลั่งกีฬาชนิดนี้อย่างถึงขีดสุด."จางอี้เฟิง (张逸风)" คือชื่อของเขา "จาง"