Semua Bab นางบำเรอนายหัวสิงห์: Bab 11 - Bab 20

“เป็นอะไรมั้ยนาค” นงรักตบบ่าเด็กสาว เธอเห็นว่านาราน้ำตาซึมออกมา หญิงวัยกลางคนเข้าใจว่าท่าทางเย็นชาของนายหัวของไร่คงทำร้ายจิตใจหญิงรุ่นลูกของเธอไม่น้อย แล้วนาราก็ตัวนิดเดียวกลับต้องแบกรับความรู้สึกทั้งหมดไว้เพียงลำพัง โดนกลั่นแกล้งในไร่ก็เกินพอแล้ว “นาคไม่เป็นไรค่ะ” นาราพยายามส่ายหัวบอกตัวเองว่าไม่เป็นอะไร เรื่องแค่นี้เล็กน้อยสำหรับเธอ แต่จะทำได้มั้ยนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง “แล้วนี่เราไปโดนอะไรมา” มือเหี่ยวย่นจับรอยแดงช้ำที่มีเลือดซึมน้อยๆบนปากนารา หญิงวัยกลางคนรู้สึกเจ็บแทน อยากถามตั้งนานแล้ว แต่ต่อหน้าเจ้านายคงไม่สะดวก “มีเรื่องมาค่ะ หนูเป็นคนหาเรื่องพวกเขาเอง” “กับใคร! กับพวกอีผินเหรอ” นงรักเบิกตาโต เธอไม่เชื่อว่านาราจะเป็นคนหาเรื่องพวกนั้นก่อน เธออยู่ที่นี่มานานทำไมจะไม่รู้ว่าเด็กพวกนั้นนิสัยเป็นยังไง ทำตัวเบ่งไปเรื่อย มักกดคนที่อ่อนแอกว่า ถ้าจะบอกว่าเด็กสาวคนนี้ไปหาเรื่องก่อน ไม่เป็นความจริงอย่างแน่นอน “มันมาหาเรื่องหนูก่อนใช่มั้ย อีพวกนี้มันนิสัยไม่ดี ชอบด่าคนอื่นไปทั่ว เดี๋ยวป้าไปบอกนายหัวให้ ว่าพวกนี้เป็นยังไ

ศีรษะนายเหนือหัวของไร่เอนราบกับหมอนยามมือเล็กปลดกระดุมกางเกงเขาออก ตามด้วยมือนุ่มจับความใหญ่โตขึ้นมา ไม่นานนาราก็เอามันเข้าปาก ดูดเลียเหมือนไอติมรสหวาน “อ๊า ซี๊ด” สิงหราชครวญครางยกหัวขึ้นมามองหญิงสาว ความเสียวซ่านแตกกระจายในปากชมพูทำชายหนุ่มทนไม่ไหว จับศีรษะเธอให้ครอบครองเขามากกว่าเดิม นาราสำลักทว่าด้วยข้อเสนอที่มีทำให้เธอไม่ยอมแพ้ หญิงสาวยังอมความใหญ่โตเข้าในปาก พร้อมกับมือที่ชักท่อนร้อนขึ้นลงไปด้วย “เสียว ฉิบ” นายหัวหนุ่มคำราม จับท้ายทอยเล็กกระแทกเข้ามา เกิดเสียงอึกอักในลำคอ เพราะกลัวหญิงสาวจะสำลักไปซะก่อน สิงหาราชเลยประคองใบหน้าคนตัวเล็กออกมา แน่นอนว่าเขายังเสียวอยู่ ก่อนหน้านั้นที่ว่าจะให้เธอคุมเกมเอง ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ชายหนุ่มพลิกนาราลงบนเตียง ก่อนทาบกับลงมาที่ตัวหญิงสาว เขาจูบคนใต้ร่าง ขณะฝ่ามือก็ลูบไล้ร่างสวยไปด้วย ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะเบื่อนารา หญิงสาวยังคงตื่นเต้นและน่าเร้าใจสำหรับเขาเสมอ โดยเฉพาะท่าทางไร้เดียงสาทว่าสู้ไม่ถอยแบบนั้น หาที่ไหนได้ และเพราะหาไม่ได้เขาเลยต้องติดกับอยู่แบบนี้ “อ๊า ตรงนั้นไม่เอ

หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จ ปลัดหนุ่มก็พาน้องสาวของเขาขับรถมาที่ผับ ตลอดเส้นทางทั้งสองคุยกันไม่หยุด โดยนาราลืมไปเลยว่าตนไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วย โดยปกติเธอไม่ค่อยเล่นอยู่แล้ว เพราะต้องวิ่งงานในไร่ทั้งวัน บางครั้งก็กลับมาสลบเหมือด ลืมเล่นมันไปเลยก็มี จึงไม่ค่อยติดมันเท่าไหร่ ไม่มีก็ไม่เป็นไร “หนูไม่กินเหล้าเหมือนเดิมนะ” ขณะรถเลี้ยวเข้ามาหาที่จอดหน้าผับ นาราก็เอ่ยขึ้น โดยปกติภูริจะรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ดื่ม หญิงสาวจึงย้ำ “รู้แล้ว ดื่มแค่โค๊กก็ได้ แต่ถ้าอยากลอง พี่จะจัดให้” ชายหนุ่มขยิบตาให้น้องสาว นาราตรงข้ามกับเขาที่ชอบดื่มทุกอย่าง ทว่าน้องของเขายังคงเสมอต้นเสมอปลาย “ไม่เอา นาคไม่ดื่ม เที่ยงคืนนาคจะกลับมานอน” “โอเค ไม่บังคับหรอกน้า” ทั้งสองลงมาจอดรถ พอเท้าเหยียบพื้นดินอันเป็นสถานที่อโคจรแบบนี้ ทั้งสองก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาแปลกๆ อาจเป็นเพราะไม่ได้เจอแสงสีเสียงมานาน เสียงดนตรีอีดีเอ็มกระหึ่มดังเข้ามาให้หู ภูริจับมือนาราเดินเข้าไปในผับ เพื่อนของเขาจองโต๊ะอยู่ด้านในแล้ว รอแค่เขาไปคนเดียวทุกอย่างก็จะเริ่ม

อยู่ๆนาราก็เริ่มรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นมา ภายในเธอตอนนี้ปั่นป่วนไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง มันกู่ร้องและโหยหวนเสียจนเธอไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้ มันร้อน ร้อนทั้งตัวและตรงกลางร่างกาย วินาทีนั้นนารารู้แล้วว่าเธอกำลังโดนอะไรอยู่ ฟันซี่เล็กขบกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ เวลานั้นเธอไม่รออวยพรวันเกิดภูริอีกแล้ว หญิงสาวเดินออกมา ดีที่เธอขอกุญแจรถกับเขาไว้ เพราะรู้ว่าเขามีนิสัยเมาจนไม่ดูอะไร ทำยังไงดี พอออกมาข้างนอกได้ ความรู้สึกร้อนรุ่มเหล่านั้นยิ่งทวีคูณขึ้นมาก นารายกมือลูบหน้าตัวเอง ตาสวยกวาดมองหารถ พยายามนึกว่าจอดมันไว้ที่ไหน “ให้ไปส่งมั้ย” ทว่าเสียงทุ้มที่ดังอยู่ด้านหลังทำนาราหันไปมอง แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ เพราะร่างสูงภายในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนที่เห็นคือภีมรพัตน์คนที่น่าจะอยู่ด้านในตอนนี้ เวลานี้นาราคิดประติประต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไม่อยากคิดร้ายทว่าอดไม่ได้ที่คิดว่าเขามีส่วนร่วมกับอาการของเธอ ยิ่งในตอนสบตาดวงตาหื่นกระหายของคนตรงหน้า พลันทำให้นาราคิดว่าเขามีเอี่ยวด้วยจริงๆ “ไม่ต้อง กลับเองได้” เธอเอ่ยปฏิเสธ เพราะไม่อยา

คนในชุดดำถอนหายใจออกมา คนหลับไปแล้วคงไม่รู้ว่าตอนนี้มือใหญ่สั่นขนาดไหน ทว่าเจ้าของไร่ธรภูมิก็ยังประคองสติได้ดี สองขายาวพาคนหมดสติเดินไปที่รถกระทะเก่าๆที่ตอนนี้ยับเยินเพราะถูกชน มันยังคงใช้การได้ รถคันนี้เป็นรถที่สิงหราชรักมากที่สุด แต่ตอนนี้กลับพังซะแล้ว... นาราสลบไปไม่ถึงชั่วโมงหญิงสาวก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาใหม่ เพียงจำได้ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอนั่นเลวร้ายขนาดไหนคนตัวเล็กก็ถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แต่ก่อนที่จะร้องไห้ เธอสังเกตว่าห้องที่เธออยู่ตอนนี้คุ้นเคยเพียงหลับตาก็รู้ มันเป็นห้องของสิงหราช เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง หญิงสาวนิ่วหน้าเมื่อยังรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ยังอยู่ภายใน ถึงจะลดน้อยลงไปบ้าง ทว่าฤทธิ์ยาเหล่านั้นก็ยังทรมานเธออยู่ดี นารารู้ว่าถ้าเธอยังอยู่ตรงนี้ สิงหราชจะตามมาลงโทษเธออย่างแน่นอน เพราะแบบนั้นคนตัวเล็กจึงขยับกายลงจากเตียง ดีที่ตอนนี้ร่างกายเธอไม่ได้ถูกพันธนาการไว้แล้ว ทว่าลงมาได้เพียงก้าวเดียวนารากลับต้องตกใจและกลับขึ้นไปบนเตียงใหม่เมื่อประตูถูกเปิดออก ปรากฏร่างใหญ่ผู้เป็นที่เกรงขามของไร่แห่งนี้ หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ ความกลัวเ