Semua Bab นางบำเรอนายหัวสิงห์: Bab 51 - Bab 60

ไม่รู้ตอนไหนที่บนแก้มมีหยาดน้ำใสไหลอาบอยู่ ทว่าเพียงไม่นานต้องรีบเช็ด เพราะมีคนเดินตรงมาทางเธอ “คุณนาค พ่อค้ามาแล้วครับ” สาทรคนงานเดินเข้ามา หญิงสาวจึงสูดหายใจลึกยิ้มให้คนตรงหน้าเบาๆ ใช่ วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดของเธอ ต้องรักษาวันที่ดีไว้ให้สุดสิ ดวงตากลมโตมองเงินในมือของตน อาจไม่ใช่จำนวนมากมายเป็นเพียงเงินหนึ่งหมื่นบาท ทว่าเทียบกับการเริ่มแรกนั่นมากมายจนทำให้คนตัวเล็กใจฟูไปทั้งใจ นี่คือเงินที่เธอหามาได้ มาจากผลผลิตของเธอเอง ดีใจจัง “คุณนาค” น้ำเสียงเหนื่อยหอบมาจากคนด้านหลัง ทำให้ต้องหันไปมอง พบว่าเป็นสาทรนั่นเอง “มีอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวเอ่ยด้วยความสงสัย วันนี้วันดีคงไม่มีอะไรกวนใจเธอใช่มั้ย ทว่าดูเหมือนไม่ใช่เลย “นายหัวเรียกประชุมครับ บอกว่าอยากให้หัวหน้าทุกคนในไร่ไปคุยกัน เพราะแบบนั้นคุณกรเลยให้ผมมาเรียกคุณนาคไปด้วย ประชุมที่อาคารกลางของไร่ครับ ตอนนี้เลย” อาคารกลางเป็นอาหารอเนกประสงค์ที่ให้ใครเข้ามาใช้ประโยชน์อะไรก็ได้ ซึ่งส่วนมากจะใช้เป็นที่ประชุมของคนงานในไร่ และใช่ ตั้งแต่สิงหราชถูก

“เรื่องหนี้...” ทว่าเสียงทุ้มเย็นที่พูดออกมาทำให้นาราตัวแข็ง ถ้าพูดถึงเรื่องนี้เธอคงไปไหนไม่ได้ โซ่ตรวนของกาลเวลาที่จองจำกันหลายปีนานมาแล้วก็ยังไม่ได้รับอิสระ “เหลือเท่าไหร่” เงินที่เธอต้องชดใช้ มันเท่าไหร่กันเหรอ ทว่าไม่ง่ายที่เขาจะบอกเลย “อยากรู้ก็มานี่สิ” สุดท้ายนาราก็เดินเข้าไปด้วยความจำใจ แล้วต้องใจวูบไหวอีกครั้งเมื่อโดนลากขึ้นไปนั่งบนตัก ใบหน้าสวยฉายแววตกใจทว่าในความตกใจนั่นมีความไม่ชอบใจผสมอยู่ด้วย “ปล่อย!” มือเล็กแกะลำแขนแข็งแรงที่โอบรัดรอบเอวออก ทว่าเจ้ากรรมแรงของเธอน้อยเสียจริง ราวกับมือเปล่าที่แกะครีมเหล็กแข็งๆ นอกจากทำไม่ได้แล้วยังเจ็บมืออีกด้วย “เจ็บ” ร่างเล็กเกร็งตัวไว้เมื่อได้ยินเขาเอ่ยเสียงครวญ ดวงตากลมโตก้มลงมองเสื้อเชิ้ตที่ด้านในมีผ้าพันแผลพันไว้อยู่ แต่แล้วไง เขาลวนลามเธอนะ ทำไมต้องมากลัวเขาเจ็บด้วย นารายังใจแข็งเอ่ยกลับไป “งั้นก็ปล่อยสิคะ จะได้ไม่เจ็บไง” กลิ่นหอมๆแบบนี้นี่มัน ในทุกครั้งที่ใกล้ชิดกัน กายแกร่งมักส่งกลิ่นหอมอ่อนๆกระจายออกมาจากตัวเสมอ เธอเคยชอบมั

“พ่อแม่หลอกหนูอยู่เหรอคะ” นัยน์ตาของนาราเลื่อนลอย ความปวดหนึบบีบรัดช่วงอกจนเจ็บไปหมด ไม่นึกเลยว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ ทุกความตั้งใจของเธอ หยาดเหงื่อแรงกายของเธอ กำลังถูกคนอื่นกัดกิน และดูดดื่มอย่างหื่นกระหาย พวกเขาทำได้ยังไง รวมถึงพ่อกับแม่เธอด้วย! “แม่ทำแบบนี้ทำไม แม่ยังเห็นหนูเป็นลูกอยู่มั้ย” เธอกำลังมีอนาคตที่ดี แต่ต้องกลับมาที่นี่ กลับมาเพื่อโดนคนนินทาว่าร้ายว่าเป็นนางบำเรอชั้นต่ำให้นายหัวปลดปล่อยความใคร่ไปวันๆ เธอโดนแบบนั้นแทบทุกวัน สายตาที่มองมาเหยียดหยามด้วยความสงสัย แม่และพ่อของเธอเคยรู้บ้างมั้ยว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน “นาค” ประพาเอ่ยเสียงเครือ รู้ดีว่าลูกของเธอรู้สึกยังไง แต่เธอไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องนี้แบบไหนเหมือนกัน ประพาโดนขู่ โดนตราหน้าว่าไม่รักพ่อแม่ พ่อตายจากไปแล้วก็ยังไม่มาดูดำดูดี ด้วยบ่วงนั้นทำให้เธอไม่ไปไหน จมกับความรู้สึกผิด ดำดิ่งหาทางออกไม่เจอ จนกระทั่งแม่ของเธอบอกว่าจะยกโทษให้ถ้ายอมใช้หนี้ให้กัน ประพาจึงรีบคว้าโอกาสไว้ หวังเพียงว่านั่นจะเป็นวิธีเดียวที่จะสามารถทดแทนพระคุณมารดาได้ ทว่าเธอลืมนึกไปว่านาราก็มีหัวใจ เด็กคนหนึ่งโดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าโ

"หิวน้ำ" เธอตัดสินใจเรียกออกไป และดูเหมือนว่าเพียงได้ยินเสียงเธอ พวกด้านนอกหยุดการสนทนากัน ต่อเนื่องด้วยมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เป็นคนที่เธอคิดไว้ "อะไร" เสียงของร่างกำยำดูแข็งกระด้าง ชายตรงหน้าเป็นผู้ชายผิวคล้ำ แห้งกร้าน บอกว่าผ่านการผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างหนัก ทว่าด้วยความที่ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นอยู่ทำให้ไม่แก่เกินไปนัก เพียงชายคนนี้เข้ามานาราร้องไห้เงียบๆ ก้มหน้าลงกับเข่าตัวเอง เสื้อเชิ้ตอันเป็นผลจากกระดุมถูกแหวกก่อนหน้าเผยให้เห็นเนินอกขาวผ่อง และลาดไหล่เรียวสวย ภาพตรงหน้าถ้าผู้ชายที่ชอบของสวยๆงามๆย่อมคิดว่าน่ารังแกเหลือเกิน ในความคิดของชายชาตรีนั้นในตอนที่สตรีเปลือยเปล่าให้เห็นถึงเนื้อหนัง และอยู่ในช่วงอ่อนแออย่างหนักช่างน่าปลอบประโลมเกินทน น่านำมากอดให้คลายความเหน็บหนาว ใช่ ชนตรีคิดแบบนั้น ถึงเขาจะเป็นโจรและผ่านสมรภูมิเรื่องเลวร้ายมามากมาย ทว่าสำหรับผู้ชายอย่างเขา ผู้หญิงยังมีอิทธิพลอยู่มากโข แค่เห็นพวกเธอสวย ตรงนั้นก็แข็งแล้ว อย่างเช่นผู้หญิงตรงหน้าตอนนี้ที่ทำให้เขาแข็งและสงสารในเวลาเดียวกัน โธ่ แม่คุณ คงช้

แสงสีไฟเผาไหม้ในตานายหัวสิงหราชผู้แข็งแรงไม่เคยกลัวสิ่งใด ทว่าตอนนี้เขาวิ่งพล่านไปทั่วเพื่อหาใครสักคนทั้งตะโกน เรียกหา ไม่กลัวว่าตนจะถูกเผาไหม้เลยสักนิด ได้ยินเสียงเรียกตัวเอง นาราหยุดขาที่กำลังวิ่งอยู่ไว้ ใช่ เธอเห็นว่าไฟไหม้อย่างน่ากลัว แผดเผาทุกสิ่งทำให้เธอและโจรหนุ่มที่มาด้วยวิ่งลงมายังลาดเขา ในตอนแรกยอมรับว่าเสียงปืนที่กำลังได้ยินทำให้อยากขึ้นไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ที่สำคัญจะมีสิงหราชอยู่ที่นั่นมั้ย เธออยากไปช่วย ทว่าถ้าทำแบบนั้นโจรหนุ่มจะต้องสงสัยเธออย่างแน่นอน และถ้าเขาโกรธขึ้นมามันอาจฆ่าเธอทิ้ง คราวนี้คงไม่มีโอกาสเจอกับสิงหราชของจริง นาราจึงต้องจำใจเดินตามมันมา ก่อนจะหยุดเมื่อได้ยินเสียงเรียกตัวเอง มันเป็นเสียงของสิงหราช เขามาช่วยเธอ เพียงวินาทีนั้นความอุ่นซ่านจากที่ไหนไม่รู้แผ่เข้ามาที่หัวใจอย่างมากมายมหาศาล เธอคิดว่าตอนนี้เขาจะอยู่กับแฟนเก่าซะอีก เขากลับมาหาเธอทั้งที่จะปล่อยให้ตายก็ได้ “นิ่งทำไมน้องนาค ไฟไหม้อยู่นะ” ใบหน้าของชนตรีแสดงความเครียดขรึม ยิ่งเห็นหญิงสาวทำหน้ากังวลเขายิ่งใจไม่ดี อย่าบอกนะว่าได้ยินเสียงคนเรียกแล้วจะใจอ่อ