Semua Bab นางบำเรอนายหัวสิงห์: Bab 21 - Bab 30

“ทำไมฉันจะไม่อยากนั่ง ฉันไม่ได้รังเกียจอะไรแบบนี้หรอก แต่ฉันไม่อยากไปกับคุณ” เมื่อไหร่เขาจะรู้ตัวสักทีว่าเธอรังเกียจเขานั่นแหละ คนใจร้ายใจดำ! “เหรองั้นค่อยโล่งใจหน่อย” สิงหราชยักไหล่ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว เขาจับกุญแจสตาร์ทรถ ก่อนจะขับออกไปด้วยจังหวะกระชากกระชั้นเพื่ออยากแกล้งคนตัวเล็ก “นี่ ขับเบาๆหน่อยสิ” นาราคุกรุ่นในใจ เธอแทบอยากกรีดร้องออกมา มือรีบกำสายเข็มขัดนิรภัยไว้ อยากจะหันไปด่า แต่เมื่อเห็นใบหน้าอารมณ์ดีของนายหัวของไร่แล้ว เธอก็ได้แต่เก็บอารมณ์ แช่งให้ตายในใจพอ ใช่ มีแต่เขานะที่ตาย ส่วนเธอจะรอดแล้วรอไปงานศพเขาทีเดียว! “นายหัวสะหวัดดีเจ้า เชิญเจ้า (นายหัวสวัสดีค่ะ เชิญค่ะ)” ในตัวเมืองเชียงใหม่ สิงหราชจอดรถยังหน้าร้าน ‘อิ่มใจ’ ซึ่งเป็นร้านขายของฝากที่มีสินค้าจากไร่ของเขา ความจริงสินค้าจากของธรภูมิกระจายไปทั่วทุกจังหวัด และมักเป็นอันดับต้นๆที่คนเลือกซื้อ ซึ่งเขาจะมาตรวจร้านค้าพวกนี้ทุกๆหนึ่งเดือน นาราเงยหน้ามองตึกอิฐแดงสองชั้นที่ด้านล่างเปิดเป็นร้านขายของฝาก ด้านบนเป็นร้านกาแฟ มาเป็นครั้งแรก แต่หญิงสาวก็รู้สึกชอบร้านนี้เข้า

“พี่คิดถึงเรานะ ไปเยี่ยมยายบ้างสิ ยายก็คิดถึงเรา” เอ่ยกับนาราทว่าตามองไปทางอื่น “ค่ะ” คนน้องพยักหน้า เธอมองที่เหมียวก่อนมองที่สิงหราช ตอนนี้ชายหนุ่มหน้านิ่งเหมือนเบื่อหน่ายเต็มทน ซึ่งเธอก็เบื่อเหมือนกัน “งั้นนาคไปทำธุระก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ” เพราะแบบนั้นจึงไม่รอช้าที่จะผละออกไป เหมียวยังคงยิ้มแย้ม เธอมองสิงหราชไม่วางตา “แล้วเจอกันค่ะคุณสิง” นาราได้แต่มองบนทั้งๆที่เธอเป็นคนพูดกลับเอ่ยกับใครอีกคน ด้วยความหงุดหงิดใจเธอจึงเดินนำไปที่รถ มาถึงหญิงสาวก็บ่นปากขมุบขมิบทันที คนตอแหล ถ้าเจอเธอเมื่อก่อนนะ ลูกป้าธัญญาไม่มีวันทักเธอหรอก เพราะเธออายที่มีญาติแบบนารา คนที่ตกงานทำงานสวนงกๆ แถมยังมีข่าวลือเป็นนางบำเรอของคนอื่น “นี่คุณ” หลังจากหงุดหงิดใจไม่นาน นารากลับต้องแปลกใจไม่อยากเชื่อว่าสิงหราชจะพาเธอมาวัด ชายหนุ่มดูไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ ไม่มีร่องรอยความเชื่อเรื่องศาสนาในตัวเขา ราวกับว่าสิงหราชเอาตนเป็นที่ตั้งเพียงอย่างเดียว แต่เขากลับพาเธอมา วัดเจดีย์หลวงแห่งนี้เป็นวัดศักดิ์สิทธิ์คู่บ้

“คุณ” คนตัวเล็กเดินขึ้นมาบนบ้าน เห็นสิงหราชเปิดอ่านเอกสารอยู่บนโต๊ะไม้ริมระเบียงพอดี เธอเรียกเขาไว้ ในอกยังคงหนักใจไม่หาย “ถ้าจะมาพูดให้ไอ้พวกนั้นก็ออกไป” เสียงแข็งกร้าวตอบกลับมาราวกับรู้อยู่แล้ว ร่างบางถอนหายใจเฮือก เธอตัดสินใจเดินไปนั่งตรงหน้าเขา “ใช่ ฉันจะมาพูดเรื่องพวกเขา คุณไม่คิดว่าเกินไปหน่อยเหรอที่ไล่พวกเขาออกไปแบบนั้น นั่นไม่ต่างจากการทำให้พวกเขาไม่มีงานทำ พวกพี่เขาผิดฉันรู้ แต่พี่เขารู้ตัวจะให้อภัยกันไม่ได้เลยเหรอ” งานหายากมากนะ แล้วเธออยากให้เขาไตร่ตรองถึงความผิดคนงานให้ดีก่อนโดนไล่ออก ทว่าเขาคงไม่คิดแบบนั้น “คนผิดก็ต้องได้รับผิด ผิดครั้งแรกก็อาจมีครั้งที่สองได้ ฉันไม่ชอบให้ใครทำผิด โดยเฉพาะคนที่ไม่รู้หน้าที่ตัวเอง” สิงหราชตอบอย่างไม่ใส่ใจ มือหนาพลิกเอกสารการเงินของไร่ไปเรื่อยๆ “แต่มันก็ผิดพลาดกันได้ ไล่เขาออกแบบนั้นเกินไปหรือเปล่า” นารายังไม่ยอมแพ้ เธออยากให้เขาเปิดใจคุยกับเธอ เธอสงสารคนพวกนั้นจริงๆ “หรือเธอจะให้ฉันให้พวกมันรับผิดชอบพันธุ์กล้าทั้งหมด” สิงหราชเงยหน้าขึ้นมา เอ่ยอย่างดูแคลน “ทั้งหมดหลายแส

สองเดือนผ่านไป “คุณ” เนื่องจากเมื่อคืนนาราดูคลิปที่คนอื่นปลูกนั่นปลูกนี่ไปเรื่อย แล้วเธอก็สนใจอยู่ที่สวนทุเรียน โดยส่วนตัวแล้วนาราเป็นคนชอบกินทุเรียนมาก การได้ดูคุณป้าคนหนึ่งทำสวนทุเรียนจึงจุดประกายความฝันเธอให้โชติช่วงขึ้นมา และใช่ เธอแทบไม่มีที่ดินทำกิน เพราะอย่างนั้นเธอเลยอยากขอคนคนหนึ่ง “อะไร” สิงหราชที่กำลังนั่งอ่านเอกสารบนระเบียงเงยหน้าขึ้น แสงแดดอุ่นๆในยามเย็นกระทบกับใบหน้าคนตัวสูง ส่งเสริมให้เขาดูดีขึ้นมาอีกหลายเท่า นาราอดคิดไม่ได้ว่าเหมือนนายแบบกาแฟดังๆเลย สิงหราชให้กลิ่นอายแบบนั้น แต่เขาคงเป็นไม่ได้ เพราะอยู่แต่กับไร่กับสวน “คือ” นาราอึกอัก เพราะโดยปกติเธอไม่เคยขออะไรสิงหราชเลย ส่วนเขาให้เธอมากมาย สิงหราชไม่เคยหวงแหนพืชผลในไร่ของตน เขาบอกว่าเธออยากกินอะไรก็ได้ หรือเอาไปฝากคนอื่นก็ไม่ว่า แต่อย่าเอาไปขายเป็นพอ ทุกวันนี้เธอแทบไม่ได้ใช้เงิน กินของในสวนจนหมด “มีอะไร” ดวงตาคมหรี่มองคนตัวเล็ก วันนี้นาราทำท่าแปลกๆ คล้ายรู้สึกเกรงใจเขา ทั้งๆก่อนหน้านั้นไม่เป็น “เอ่อ คือ” มือเล็กลูบกันไปมา ไม่กล้าพูดอะไร จนสิงหราชต้องพูดย้ำ

เนื่องจากนาราไม่มีเงินติดตัวสักบาท เธอเลยขอให้สิงหราชออกค่าใช้จ่ายให้ก่อน นาราตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไม่ปลูกทุเรียนอย่างเดียว แต่จะปลุกพืชอื่นๆด้วย อย่างเช่น มะละกอ กล้วย เมล่อน ไม้ผลพวกนี้โตเร็ว เพียงหนึ่งปีก็เก็บเกี่ยวผลผลิตได้แล้ว “เป็นยังไงบ้างคะพี่กร” เนื่องจากยังไม่ค่อยมีความรู้เท่าไหร่ นาราจึงขอตัววิกรมาช่วยด้วย ซึ่งเขาก็ตอบรับเป็นอย่างดี นาราดีใจมากๆที่มีคนเก่งมาร่วมงานแบบนี้ “น้องนาค” วิกรเงยหน้าจากการดูดินขึ้นมามองหญิงสาวตัวเล็กที่ยืนยิ้มให้ใกล้ๆ เพียงนารายิ้มออกมาทุกอย่างในไร่ก็ดูสดใสทันควัน เขาไม่แปลกใจเลยที่คนบางคนจะหลงเธอเป็นบ้าเป็นหลัง “ดินดีมากครับ กรดด่างของดินอยู่ระหว่าง 5.5-6.5 กำลังดีเลย” เขาทำการวัดค่ามาแล้วดินอยู่ในเกณฑ์ดี เหมาะสมกับการปลูกทุเรียน พืชที่ดูแลยากและรากเน่าง่าย จะว่าไปเขายังทึ่งในตัวนาราอยู่เหมือนกัน ขณะที่สิงหราชไม่แตะพืชดูแลยากชนิดนี้ เพราะอื่นๆก็มากมายพอแล้ว แต่นารากลับอยากทำ “ขอบคุณพี่กรมากนะคะที่มาช่วยนาค” เธอยื่นชาเย็นให้ วิกรรับไปพร้อมกับบอกเบาๆ “ไม่เป็นไร พี่เต็มใจช่วย สำหรับน