Semua Bab Stumble Love รักสะดุดใจ: Bab 31 - Bab 40

ที่ดินติดสะพานมิตรภาพไทย-ลาว ตรงอำเภอเชียงของ เปิดให้บริการเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2556 เมื่อสองปีก่อน เขานึกถึงอนาคตข้างหน้าที่สดใสรออยู่ “ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ หย่าวะ” ชายหนุ่มคิดในใจ พีคได้รับข้อความที่ภุชงค์ส่งเข้ามาให้ เรื่องไปร่วมงานวันเกิดคุณยายที่บ้านของเขา จึงส่งข้อความถามเรื่องเสื้อผ้า เพราะเขาไม่อยากย้อนกลับไปมา “ชุดไทยครับ ที่บ้านกันมีชุดผู้ชายหลายชุดมาเลือกเอา” ภุชงค์ส่งข้อความกลับมา “กันจะไปคนเดียวนะ แพรยังต้องไปทำงานอีกสามวัน งานเริ่มกี่โมงครับ” กฤษส่งข้อความมา “หนึ่งทุ่มตรง” ข้อความจากภุชงค์ “OK ไว้เจอกัน” กฤษตอบ “งดรับของขวัญ ขอเป็นเงินบริจาคเพื่อการกุศลนะครับ” ภุชงค์ส่งข้อความมาย้ำอีกที “รับทราบครับ คุณชาย” พีคส่งข้อความไปล้อเลียน “ถึงบ้านแล้วรึครับคุณชาย” เขาส่งข้อความถามต่อ “ถึงได้สักพักแล้ว จะนอนสักงีบ แค่นี้ก่อนนะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย”แล้วส่งสติกเกอร์น้ำลายย้อยไปให้ พีคขับรถออกจากบ้านสวนที่จันทบุรี มุ่งตรงไปที่บ้านของภุชงค์เลย กฤษดูนาฬิกาแวะไปรับแพรวาตามที่นัดหมาย เมื่อถึงเขาได้โทร

ศิริพักตร์เข้าไปใน Google และลองหาข้อมูลของภุชงค์ดู แค่พิมพ์ชื่อเขาลงไป ก็ขึ้นรูปหน้าอันหล่อเหลา ดูเป็นผู้ดีของชายหนุ่มหราขึ้นมา เธอจำหน้าตาเอาเรื่องของเขาได้ และยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ หญิงสาวกดไปที่รูปของชายหนุ่มเข้าไปดูตามลิงก์ที่อยู่ในภาพ เนื้อหาในเว็บไซต์ซุบซิบชื่อดัง ที่นักเลงคีย์บอร์ดเข้าไปอ่านกัน พาดหัว “นางเอกสาว อักษรย่อ จ. ควงหนุ่มทายาทนักการเมืองชื่อดัง ภุชงค์ ศิริพัฒนยางกูร เดินชิลเอาท์ชมวิวเขาใหญ่ และร่วมปาร์ตี้สุดเก๋ของเหล่านางฟ้าช่องน้อยสี เป็นที่ฮือฮาว่าหวานหยดจนมดตามเป็นขบวน” “เห้อ... พ่อ Playboy ต้องจัดการยังไงเนี่ย” ศิริพักตร์ แบะปากนิด ๆ คิดพลางลุกขึ้นไปเพื่อเตรียมกระเช้าขนมตามที่ชายหนุ่มร้องขอมา ให้เธอนำไปส่งให้ที่ในงาน แล้วยังเชื้อเชิญให้เธออยู่ร่วมงานเลี้ยงอีกด้วย ศิริพักตร์จัดขนมไทยที่ทำไว้หลากหลายในแต่ละวัน วันนี้เธอเลือกขนมที่สามารถเก็บไว้ได้นาน เลือกขนมไทยที่ล้วนมีชื่อเป็นมงคลทั้งนั้นมี ทองเอก สัมปันนี เสน่ห์จันทร์ จ่ามงกุฎ กลีบลำดวน หน้านวล และกระเช้าสีดา จัดขนมต่าง ๆ ลงไปในกระเช้าเรียบร้อยอย่างสวยงาม โดยไม่ลืมเพิ่มตุ๊

กฤษเริ่มจำได้เพราะเป็นคนที่ไปที่ร้าน "คุณบังอร" บ่อยที่สุดเขาส่งเสียงทัก "คุณศิริพักตร์ ใช่ไหมครับ" ศิริพักตร์ดีใจที่กฤษจำเธอได้ "แหม... พักตร์นึกว่าคุณกฤษจะจำพักตร์ไม่ได้เสียแล้วค่ะ" กฤษหันไปอธิบายให้พีคฟังว่า "คุณศิริพักตร์ไง เจ้าของร้านที่แพรทำงานไงล่ะ" "โห... คุณพักตร์ สวยจนผมจำไม่ได้จริง ๆ ต้องขอโทษด้วยครับ" พีคทำท่าตกใจ พอสิ้นคำว่า "สวย" ภุชงค์ก็รีบมาทำตัวขวางหน้าสองเพื่อนไว้ทันที เพราะกิตติศัพท์ เรื่องทำให้ผู้หญิงปิ๊งนายพีคก็ไม่น้อยหน้าเขาเช่นกัน "ผมว่า เราสี่คนไปกราบอวยพร คุณยายก่อนดีกว่าครับ" ภุชงค์เอ่ยปากชวน และหันไปทางพีคส่งสายตา "คนนี้ ของผมครับ" พีคส่งยิ้มแบบกวน ๆ ตอบกลับไป แกล้งภุชงค์ โดยเอามือลูบหัวตัวเอง ภุชงค์หันไปเอาข้อศอกกระทุ้งไปที่ท้องของพีคเบา ๆ รู้ว่าพีคคิดมิดีมิร้ายกับผู้หญิงของเขา "คนนี้... มีเจ้าของแล้ว" เขาพูดออกมาจากไรฟัน "ก็ OK, I ได้อยู่แล้ว" พีคทำท่าแบมือ เบ้ปาก กฤษรู้ว่าพีคแกล้งแหย่ภุชงค์เล่น ตบหลังภุชงค์เบา ๆ "ไปได้ยังขอรับ" "เชิญทางนี้ครับ คุณพักตร์" เขาใช้มือแตะข้อศอก

สิ้นเสียงเพลง แขกผู้มีเกียรติต่างปรบมือ เอ่ยชมกันกราว นักแสดงทั้งหมดลุกขึ้นมายืนรวมกันที่ด้านหน้าเวที ภุชงค์เดินมายืนเคียงข้างกายศิริพักตร์ นักแสดงทุกคนโค้งคำนับให้กับแขกผู้มีเกียรติเป็นการขอบคุณ "คุณหญิงคะ ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมนะคะ" เสียงท่านผู้หญิงคนเดิม กล่าวชื่นชม คุณหญิงสุพัตรา และท่านสมภพ และคุณหญิงพิมพ์ใจ ยิ้มพึงใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า "อย่าลืมนะแม่พิมพ์ ให้ตาภุชงค์พาแม่หนูคนนั้นมาเจอกับแม่ด่วนเลยนะ" น้ำเสียงคุณหญิงสุพัตรา พูดด้วยความยินดี ดีใจเมื่อได้พบสิ่งที่ถูกใจ ภุชงค์ยื่นมือให้เธอจับขณะก้าวลงจากเวที เธอเดินตรงเข้าไปหาอาจารย์ประสิทธิ์ "ฝีมือยังไม่ตกนะ หนูพักตร์" ท่านกล่าวชม "มิเสียชื่ออาจารย์ จริงไหมครับคุณภุชงค์" แล้วหันไปถามชายหนุ่ม "ครับ เป็นการตีขิมที่ไพเราะจริง ๆ อย่างที่ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเลยครับ" เขากล่าวชมหญิงสาว หยอดคำหวานพ่วงไปด้วย "ขอบคุณค่ะ" เธอส่งยิ้มหวานให้เขา ช่างไม่รู้อะไรซะเลย รอยยิ้มนั้นช่างเชิญชวนยิ่งนัก ทั้งสองร่ำลาอาจารย์ ชายหนุ่มชักชวนให้เธอไปรับประทานอาหารเพราะเธอยังไม่

เธอเดินมาหยุดที่ขาเตียง ใช้มือลูบไม้ที่ทำตั้งเป็นราว แกะสลักอย่างสวยงาม แขวนมุ้งผ้าเป็นมุ้งสีชมพูขาวจาง ๆ "ใครเป็นคนเลือกผ้าผืนนี้คะ สวยจัง" ถามเสร็จหันมามองชายหนุ่ม เห็นเขากำลังใช้มือลูบข้อเท้าตัวเอง รู้สึกผิด นั่งลงตรงหน้าเขา คุกเข่าลง ใช้มือตัวเองจับไปที่ข้อเท้าของเขา พลิกซ้ายพลิกขวา "โอ๊ย" ภุชงค์ร้อง "เจ็บมากหรือคะ" เธอถาม แต่จริง ๆ เขาไม่ได้เจ็บมากหรอก แค่นึกอยากแกล้งเธอเท่านั้น ดูว่าเธอเป็นห่วงเขาจริง ๆ หรือเปล่า "ในตู้เย็นมีน้ำแข็งไหมคะ เดี๋ยวพักตร์หาผ้าประคบเย็นให้" เธอลุกขึ้น ทำท่าจะเดินออกไปในครัว ชายหนุ่มดึงแขนเธอไว้ ด้วยจังหวะที่จะก้าวขาไปข้างหน้า ทำให้เธอเซล้มเข้าหาเขา นอนทับร่างเขาอยู่บนเตียง "เอ๊ะ... วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะ แข้งขาอ่อนจัง"เธอแก้เก้อ นึกอายที่ล้มทับเขาอีกเป็นครั้งที่สอง ชายหนุ่มจับเธอพลิกให้นอนหงายหมุนตัว เกยทับขึ้นมาด้านบนตัวของหญิงสาว ศิริพักตร์จ้องหน้าเขา ตาสบกัน เธอนึกถึงเรื่องความเป็น Playboy ของเขาหญิงสาวใช้มือผลักดันตัวเขาให้ลุกขึ้น เขาดันขืนตัวเองไว้ไม่ยอมลุก ชายหนุ่มจ้องมองห