All Chapters of เมีย(คู่นอน)พาร์ทไทม์: Chapter 11 - Chapter 20

เขาดึงตัวเองออก และนั่งลงไปในอ่างน้ำ ดึงร่างเล็กที่สั่นสะท้าน หน้าแดงก่ำไปหมดให้นั่งคร่อมทับกายกำยำที่ยังไม่อ่อนตัว เธอบดเบียดตัวเองลงไปอย่างเขินอาย“อื้อ...” เธอขยับตัวเองให้ถนัด ความคับแน่นจนยากจะบรรยายถูก สองแขนของปองรักโอบรัดรอบคอของเขาเอาไว้แน่น หายใจหอบเหนื่อยอยู่ตรงนั้น ฟาเบียนยกมือขึ้นลูบหลังของเธอไปมา“ส่งข้อความไปได้อ่านไหม” เขาถามด้วยน้ำเสียงกระเส่าเช่นกัน ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่ได้นอนกับหญิงสาวคนไหนเลยเธอยกหน้าขึ้นมามองหน้าเขา เห็นเขาพยักหน้าแบบรอคำตอบ“กินยาคุมแล้วค่ะ” เธอตอบออกไปทั้งที่กระดากปาก“ดีมาก เพราะบอกเอาไว้ก่อนนะ ว่าอย่าคิดที่จะมีลูกกับผม หากไม่อยากเลี้ยงลูกคนเดียว” คำพูดของเขาทำร้ายจิตใจของปองรักมาก เธอถึงกับสะอึกและสะท้อนในหัวใจ“ค่ะ จิลทราบค่ะ ข้อความของคุณฟาเบียนก็บอกชัดเจนแล้ว” ปองรักบังคับไม่ให้ตัวเองน้ำเสียงสั่น ทั้งที่ตอนนี้ในหัวใจเธอมันร้องไห้(“ซื้อยาคุมกินมาให้เรียบร้อย จัดการตัวเองให้ดีตลอดหกเดือนนี้ แล้วอย่าคิดว่าจะจับผมด้วยการท้องแล้วมีลูกกับผม เราเข้าใจตรงกันนะ”) เธอเหมือนถูกตบหน้าแรง ๆ อีกครั้ง แล้วน้ำตามันก็รินไหลออกมาเป็นทาง“โยกขยับตัวสิ” เขา

“เริ่มสนุกแล้วใช่ไหม” เขารั้งท้ายทอยเธอให้สบตา เห็นแววตาของเธอหวานเชื่อม อ้าปากเผยอนิด ๆ ขยับโยกเร็วขึ้น เขาเด้งสะเอวใส่สวนกลับเธอเช่นกัน สองคนประสานเสียงร้องงึมงำด้วยความหฤหรรษ์ หญิงสาวกระตุกเกร็งตัวไปอีกครั้ง เธอซบหน้าลงไปบนยอดอกของเขาทันทีฟาเบียนไม่ปล่อยให้เธอได้พัก เขาจับร่างสวยให้นอนหงาย กระแทกกระทั้นลงไปอย่างหนักหน่วง ปองรักยกมือขึ้นดันหน้าท้องของเขาเหมือนปรามให้เบาแรง แต่ก็ไม่เป็นผลสองขาขาว ๆ ถูกง้างออกจนกว้าง และฟาเบียนอัดตอกกระชั้นถี่ ปองรักน้ำตาไหลพราก ด้วยความเสียวสุด ๆ มันลึกได้มากกว่านี้อีกไหม เสียงเนื้อกระทบกัน และเสียงสอดประสานของสองอวัยวะดังไปทั้งห้องเธอร้องออกเสียงอย่างไม่อาย เป็นใครโดนแบบนี้ ไม่ร้องเธอให้ดิ้นตาย เขาส่งเธอไปสวรรค์อีกสองครั้ง ความเจ็บปวดแต่แรกหายไปหมด ตอนนี้เหลือทิ้งไว้แต่ความสุขสำราญไม่ว่าเขาจะสั่งให้ทำอะไรหญิงสาวก็ทำตามไม่อิดออด เธอชักติดใจเสียแล้วนายจ้างหนุ่มหมุนตัวเธอให้หันหลัง อัดประกบท่อนใหญ่เข้าไปแนบแน่น แล้วชักขยับไม่รอจังหวะ แรงกว่านี้มีอีกไหม เธอตัวสั่นหวั่นไหวไปหมดสองมือหนาขย้ำหน้าอกของเธออย่างแรง ทั้งโยก ทั้งบด กระแทกท่อนใหญ่ เข้าออกหน

ท้องฟ้าเริ่มมีสีดำเข้ามาแทนที่ ได้ยินแต่เสียงคลื่นทะเล กับเสียงเครื่องยนต์เรือที่ตอนนี้หันหัวเรือเพื่อกลับไปยังฝั่ง แต่คงใช้เวลาอีกราวๆ ครึ่งชั่วโมงพนักงานเรือสองคนที่เป็นคนขับกับเด็กเรือแทบจะไม่เข้ามายุ่มย่ามในส่วนหน้า พวกเขาเตรียมอาหารและเครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้วก็กลับไปประจำที่“จิล”“คะ” เธอหันหน้ามาหาเขา ฟาเบียนประกบริมฝีปากเข้าหาอย่างรวดเร็ว เขาสอดปลายลิ้นควานหาความหวานตรงหน้า เขาจับมือของเธอมาไว้ที่หน้าขาของตัวเอง“ดื่มไวน์อีกนะ” เขาหยิบแก้วไวน์ที่วางอยู่บนที่ตั้งใกล้ตัวส่งให้ เธอรับมันมาถือ สองคนประสานสายตากันอยู่ในบรรยากาศที่โรแมนติกฝ่ามือหนาของเขาประกบและลูบคลำไปตามเนื้อตัวของหญิงสาว เธอนึกอายฟ้าดิน และประหวั่นในหัวใจ เพราะบนเรือไม่ได้มีแค่เขากับเธอ ยังมีผู้ชายอื่นอีกสองคน“คุณฟาคะ” เธอเรียกชื่อเขาน้ำเสียงระทดระทวย“จ๋า...” เขาขานรับเสียงหวาน ตอนนี้ชายหนุ่มงัดเอาความเป็นชายโชว์หราออกมาแสดงแล้ว เธอมองเขาด้วยสีหน้าอาย ๆ แต่ก็ต้องก้มหน้าลงไปงับปลายหัวหยักที่ยินดีปรีดากับความอ่อนหวานที่เธอบรรจงประโลมลงมา‘ทำไปสิ หน้าที่ของเธอ’ ปองรักสั่งตัวเองให้เลิกอาย เขาซื้อเธอมาด้วยเงินก้อนใ

กริ๊ง... กริ๊ง... กริ๊ง... มือถือของปองรักดังขึ้น เธอรีบยกมือถือขึ้นมาดู แล้วรีบกดรับ“จ้าแม่” เธอตอบออกไปด้วยน้ำเสียงดีใจ ลืมไปว่าอยู่กับเขา“กลับมาบ้านไหม” แม่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะไม่ได้เจอลูกสาวมาหลายสัปดาห์แล้ว“กำลังเดินทางเลยจ้าแม่” เธอรีบบอกแม่ เพราะกลัวนางจะเป็นห่วง“งั้นดีเลย จิราเขามาเยี่ยม และเป็นธุระซื้อเตียงของพ่อมาให้ แม่จะให้จิราอยู่รอลูกนะ แม่จะได้ทำอาหารของโปรดจิลเอาไว้ด้วย” น้ำเสียงแม่แสดงออกมาว่าดีใจมาก“จ้ะแม่ บอกจิราด้วยนะคะว่าเดี๋ยวเจอกัน” เธอรีบวางหู ก่อนจะเหลือบสายตาขึ้นมองหน้าเขา“แม่โทรมาน่ะค่ะ” หญิงสาวรีบบอกเหมือนกลัวว่าเขาจะโกรธ“แล้วใครชื่อจิรา” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความระแวง เขาไม่รู้ว่าคนที่ชื่อ จิรา จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายปองรักหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ เธอยกมือขึ้นปิดปาก ฟาเบียนหันมามองเธอทำตาขุ่น“เพื่อนสนิทของจิลเองค่ะ เธอเป็นผู้หญิงค่ะ พอดีจิลให้เธอช่วยดูแลพ่อแม่ให้ตอนที่จิลไปฝึกงานค่ะ จิรานิสัยดี เธอน่ารักมาก แม่บอกว่ามาเยี่ยมพ่อเกือบจะทุกวัน” เธอลืมไปว่าไม่ได้บอกเรื่องที่พ่อป่วยหนัก นึกขึ้นมาได้ แต่ก็เผลอเล่าไปเสียแล้ว“แล้วพ่อเป็นอะไร ทำไมต้องไปเย

“อะแฮ่ม...” สุจิรากระแอมกระไอมาแต่ไกล“กะหนุงกะหนิง... งุงิๆ...” สุจิราทำเสียงล้อเลียน เธอยกถาดใส่อาหารออกมาจากในครัว“บ้า...” ปองรักส่งเสียงว่าเพื่อน ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยแม่ด้านใน“จิลน่ารักนะคะคุณฟา เธอยังไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบใครด้วย” เธอถือวิสาสะเล่าเรื่องของปองรักให้กับชายหนุ่มฟัง“จริงหรือว่าจิลไม่มีแฟน” เขาทำท่าทางอยากรู้“ค่ะ พันเปอร์เซ็นต์” สุจิรายกมือขึ้นการันตี“แล้วไม่มีคนมาจีบหรือ” เขาซักอีก“ก็มีบ้างค่ะ แต่จิลเขาเป็นพวกใจแข็ง และก็ตั้งปณิธานแรงกล้า ขอรักใครสักคน แล้วจะแต่งงานเลย”คำพูดของสุจิราทำให้ฟาเบียนกระหยิ่มยิ้มในใจ“แล้วจิลเขาชอบผู้ชายแบบไหน” เขาถามต่อ“จิลเขาชอบผู้ชายที่สุภาพ ๆ พูดจากับเขาดี ๆ นะคะ และก็เขาเกลียดคนที่ชอบวางอำนาจ บ้าอำนาจที่สุด” สุจิราเน้นคำ“แต่จิลเล่าว่าคุณฟาใจดีมาก ๆ เสียดายจัง จิราน่าจะได้ไปฝึกงานกับคุณฟาบ้าง” พูดจบเธอก็หัวเราะออกมาแบบมีความสุขสุจิราเป็นคนตรง ๆ และเปิดเผยมาก เธอน่ารักไปอีกแบบ“บริษัทของเราเล็กนะครับ” เขาถ่อมตัว“คุณฟา... หิวหรือยังคะ” คุณแม่ส่งเสียงแทรกขึ้นมาขัดจังหวะการสนทนาของทั้งสองคน นางยกแกงจืดร้อน ๆ ออกมาจากในครัว“แกงจืด