All Chapters of รักร้ายนายคู่หมั้นสุดโหด: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 12ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างก็มองหน้ากันไปมา คล้ายกับว่ามีความในใจบางอย่างที่ตรงกัน หากแต่พูดออกมาต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งไม่ได้ จึงทำได้เพียงแค่เก็บเอาไว้ภายในใจต่อไป“เรื่องนั้นมันก็ทำความรู้จักกันหลังจากตกลงกันได้ ผู้ใหญ่คุยกันแล้วว่าจะให้เวลาทั้งสองคนสักระยะ ที่นัดมาวันนี้ก็แค่จะบอกเอาไว้ให้ทั้งสองคนรู้ตัว ว่ากำลังจะได้หมั้นหมายกัน ส่วนเรื่องแต่งหรือไม่แต่ง ก็ให้ขึ้นอยู่กับตอนที่เด็กๆ ทั้งสองทำความรู้จักกันไปสักพักแล้ว” คราวนี้เป็นคุณหญิงจิตตรีแม่ของขุนเขาพูดขึ้น “แต่หนูยังไม่พร้อมค่ะ หมั้นแล้วก็แต่งเลย หนูไม่อยากต้องถอนหมั้นกับใคร ฉะนั้นตอนนี้จะไม่มีการหมั้นหมายอะไรทั้งนั้น” พายอาร์พูดออกมาอย่างไม่ยินยอม“พายลูก...ก็ลองทำความรู้จักกันไปก่อนจะเป็นอะไรไป อีกอย่างก็ยังไม่ได้ให้หมั้นวันนี้พรุ่งนี้สักหน่อย อย่าให้พ่อกับแม่ต้องเสียหน้า...” ประโยคเหล่านั้นดังต้นแผ่วปลาย คุณหญิงวิมลไม่คิดว่าลูกสาวจะกล้ามีปากมีเสียงต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ เพราะที่ผ่านมา ไม่ว่าจะบอกให้ลูกสาวทำอะไร เธอก็ไม่เคยปฏิเสธ ยอมทำตามทุกอย่างแต่โดยดีมาตลอด วันนี้จึงจำเป็นที่จะต้องเอ่ยปากเตือนเธอเอาไว้ เพื่อไม่ให้เป็

บทที่ 14 ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา หร่วนเจินฮ่าวยังคงมาวุ่นวาย และพยายามง้อหลี่เหมยอยู่ตลอด สร้างความขุ่นเคืองให้กับเธอไม่น้อย ยิ่งเห็นว่าบ้านรองหลี่อยู่ดีกินดีก็ยิ่งอยากได้เธอกลับมา“ทำไมเดี๋ยวนี้พี่ถึงไม่สนใจฉันเลย” ถังชุนเป้ยถามเสียงเบา พยายามเค้นน้ำตาออกมาเพื่อให้อีกฝ่ายเห็นใจ“มันก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ทำงานเหนื่อยน่ะ”แม้จะรู้สึกเบื่อหน่าย แต่ก็ยังคงรักษาท่าที ก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่เคยขอไว้“ว่าแต่เธอถามให้หรือยังว่าจะเปลี่ยนงานให้ฉันได้ไหม ทำงานในทุ่งเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แดดก็ร้อน”พอถูกถามเรื่องนี้ เธอก็เงียบและก้มหน้าลง พยายามหาคำตอบ เพื่อให้อีกฝ่ายพึงพอใจ“ฉันทำให้แล้วค่ะ แต่น้าบอกให้รอไปก่อน ซึ่งฉันเองก็ไม่สามารถไปรบเร้าอะไรได้มากนัก พี่เองก็รู้ดีว่าสถานการณ์บ้านฉันเป็นอย่างไร”“ช่างมันเถอะ อย่างไรคำพูดฉันมันก็คงไม่มีความหมายอยู่แล้ว ตอนนี้เธอกลับไปก่อนก็แล้วกัน ฉันเหนื่อยจากการทำงานอยากจะพักสักหน่อย เดี๋ยวบ่ายนี้ก็ต้องไปทำงานอีกแล้ว”หร่วนเจินฮ่าวบอกอย่างไม่ใส่ใจ และไม่สนใจว่าหญิงสาวตรงหน้าจะรู้สึกอย่างไรเมื่อก่อนเขาอาจจะชอบเธอมาก แต่ก็เพื่อผลประโยชน์บางอย่างด้วยเหมือนกัน ทว่

บทที่ 16 เช้าวันต่อมา....เมื่อคืนนี้หลี่เหมยไม่ได้กลับบ้านทำให้ทุกคนเป็นห่วงมาก หลี่กวงและหลี่ซือหยวนออกตามหาทั้งคืน แม้ว่าเวลานี้ยังไม่แจ้งเจ้าหน้าที่หรือหัวหน้าหมู่บ้านก็ตาม นั่นเพราะไม่ต้องการให้ชื่อเสียงของหลี่เหมยเสียหาย“ฉันห่วงลูกเหลือเกิน อาเหมยไม่เคยหายไปทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ ฉันไม่อยากจะคิดเลยนะพี่”เฉินรุ่ยเมิ่งพูดออกมาทั้งน้ำตาปานจะขาดใจ เธอพยายามคิดแต่สิ่งดี ๆ และหวังว่าลูกสาวคนนี้ คงจะไปพักบ้านสหายคนใดคนหนึ่งที่รู้จัก แล้วลืมบอกกับครอบครัว“ฉันเชื่อว่าต้องเกิดปัญหาบางอย่างค่ะแม่ พี่รองไม่เคยไม่กลับบ้านแบบนี้ แต่ฉันเชื่อว่าพี่ของฉันจะต้องแก้ปัญหาได้ และไม่ยอมให้ใครทำร้ายตัวเองแน่นอน” หลี่ลู่หรานบอกอย่างที่เธอคิดเด็กสาวเชื่อว่าต้องเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับหลี่เหมย พี่สาวของตัวเอง และยังเชื่ออีกว่าพี่สาวของเธอต้องผ่านทุกอย่างไปได้พอได้ยินสิ่งที่ลูกสาวคนเล็กพูด หลี่กวงก็มีความคิดไม่ต่างกันและก็เชื่อว่าหลี่เหมยต้องปลอดภัยกลับมา แต่ก็ยังพยายามนึกว่าเพราะเหตุผลอะไร เธอถึงไม่กลับบ้านเมื่อคืน ซึ่งทุกคนต่างก็เป็นห่วง หลังจากที่ออกตามหาทั้งคืนก็แทบจะไม่มีใครนอนหลับเลยส่วนหลี่เ

บทที่ 18 หลี่เหมยไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีคนกำลังโต้เถียงเรื่องของเธอ นั่นเพราะหญิงสาวมัวแต่ทำอาหารให้ครอบครัวและสามีหมาด ๆ กินอย่างไรล่ะ ซึ่งขณะนั้นเองคนของหยางอี้ข่ายก็เข้ามาพอดี“พี่เขย สหายของพี่มาหาน่ะ รออยู่หน้าบ้าน” หลี่ลู่หรานเดินเข้ามาบอก เพราะตอนนี้หยางอี้ข่ายกำลังช่วยภรรยาเตรียมวัตถุดิบ“ขอบใจมากนะเสี่ยวหราน สงสัยจะมาบอกเรื่องสามคนนั้น”ชายหนุ่มยิ้มให้ทั้งที่ปกติเขามักจะมีความเย็นชาอยู่เสมอ“ถ้าอย่างนั้นก็ชวนสหายของพี่กินอาหารด้วยกันสิคะ นี่ก็จะบ่ายแล้วพวกเรายังไม่ได้กินข้าวกันเลย” หลี่เหมยส่งเสียงบอกในตอนที่กำลังจัดเตรียมวัตถุดิบทำอาหาร “อืม ถ้าอย่างนั้นพี่ออกไปหาพวกเขาก่อนนะ แล้วจะรีบกลับมาช่วย” ชายหนุ่มพยักหน้ารับแล้วตอบกลับ“ไม่เป็นไรหรอก เสี่ยวหรานก็อยู่ พี่ไปหาสหายเถอะ จะได้มีหลักฐานในการเอาผิดคนที่ทำร้ายฉันเมื่อวาน”หญิงสาวบอกอย่างใจดี แม้จะเพิ่งรู้จักเขาวันนี้ เธอกลับรู้สึกไว้วางใจเขาอย่างบอกไม่ถูก ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะลี่ลี่บอกว่าสามีคนนี้ไว้ใจได้ อีกส่วนก็เกิดจากความรู้สึกของตัวเองที่คิดว่าเขาเป็นคนดีหยางอี้ข่ายยิ้มให้หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของตนเอง คิดไม่ผิดที่

บทที่ 20 ส่วนทางด้านบ้านรองหลี่ ตอนนี้ทุกคนตื่นขึ้นมาแล้ว หลี่เหมยก็เข้าครัวทำอาหารเหมือนเดิม แต่วันนี้กลับมีสามีเข้ามาช่วยด้วย เธอจึงได้รีบห้าม“พี่ไปนอนต่อเถอะ เดี๋ยวฉันทำอาหารเอง นี่ไม่ใช่งานของผู้ชายหรอกนะ” เธอบอกด้วยความเกรงใจ เพราะเรื่องงานครัวส่วนมากจะเป็นงานของผู้หญิง“ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องมีการแบ่งแยกหรอก การที่พี่เข้ามาช่วยภรรยาทำอาหารมันไม่ได้มีอะไรผิด แล้วจะบอกพี่ได้หรือยังว่าไปที่บ้านหลังนั้นทำไม” ที่ถามไม่ได้ต้องการคาดคั้น แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา เขาจะได้ช่วยเหลือเธอทันอย่างไรล่ะ“มันไม่ได้มีอะไรน่าสนใจหรอกค่ะ ฉันก็แค่ไปจัดการสะสางเรื่องราวกับคนที่ทำร้ายฉันก็แค่นั้นเอง ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นกล้าทำเรื่องร้ายแรงกับฉัน พี่คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปหรือคะ”เธอจ้องตา เขาไม่หลบเพื่อดูบางอย่างที่อยู่ด้านใน ก่อนจะพูดประโยคต่อมา“พี่คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงเลวร้ายหรือเปล่า”“ไม่เลย แต่กลับชอบเสียมากกว่าที่อาเหมยสู้คน และรู้จักโต้กลับ ไม่ยอมถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียว หากวันนั้นพี่ไม่ได้ช่วยไว้ เหตุการณ์ในวันนั้นคงเลวร้ายกว่านี้แน่นอน พี่กล้าการันตีเลยล่ะ”ชายหนุ่มไม่สนใจหรอกว่าภรรยาจะทำร้ายหรือเ