Semua Bab ข้ามาทวงแค้นแม่ดอกบัวขาว: Bab 41 - Bab 50

จ้าวฉียังไม่ทันได้เอ่ยปากคัดค้านก็มีสตรีกลุ่มหนึ่งที่ทั้งโวยวายทั้งด่าทอและยื้อยุดฉุดกระชากสตรีผู้หนึ่งเข้ามาในศาลาว่าความ เมื่อจ้าวฉีเพ่งมองดีๆ ก็พลันหน้าเสีย จ้าวซีอินถูกสตรีกลุ่มหนึ่งทั้งดึงทึ้งทั้งตบตีมาตลอดทาง เสื้อผ้าของนางหลุดลุ่ยกรุยกรายไม่สามารถปกปิดร่างกายได้เลยสักนิด เขาจ้องไปโดยรอบเพื่อหาผู้คุ้มกันของจ้าวซีอินแต่กลับไม่เจอผู้ใดทั้งสิ้น จึงได้ส่งเสียงออกไปเพื่อกำราบสตรีกลุ่มนั้น“นี่พวกเจ้าทำอันใดกัน เหตุใดจึงได้ฉุดกระชากลากถูบุตรสาวของข้าท่ามกลางที่สาธารณะเช่นนี้” เมื่อจ้าวฉีเอ่ยถามเช่นนี้สตรีเนื้อตัวอวบอ้วนที่กำลังกระชากผมของจ้าวซีอินและเป็นคนที่ออกแรงมากที่สุดลากนางเข้ามาในเขตศาลาว่าการก็ถุยน้ำลายออกมาแล้วชี้หน้าจ้าวฉีอย่างไม่คิดจะเกรงกลัว“ถุย! ที่แท้บิดาของนางแพศยานี่ก็มีหน้าตาเช่นนี้นี่เอง ข้าเคยได้ยินกิตติศัพท์ของท่านมานานแล้วท่านมหาเสนาบดีฝ่ายขวาผู้ยิ่งใหญ่ ท่านมีทั้งอำนาจและตำแหน่งใหญ่โตได้รับความไว้วางพระทัยจากฝ่าบาทเป็นอย่างสูง ขุนนางภายใต้อาณัติของท่านมีมากกว่าครึ่งผู้คนต่างให้ความเคารพยำเกรงท่าน แม้แต่คนในราชวงศ์ก็ยังต้องให้เกียรติท่าน แล้วเหตุใดคนเช่นท่านจึงได

ก่อนหน้าที่จะมาที่ศาลาว่าความแห่งนี้เฉินเจียวเจียวผู้เป็นบุตรสาวของนางเคยบอกกับนางมาก่อนแล้วว่าไม่ต้องเกรงกลัวคนสกุลจ้าว ระหว่างจวนผิงกั๋วกงกับคนสกุลจ้าวนั้นสกุลที่ฝ่าบาททรงเห็นว่าเป็นศัตรูและอยากจะลงดาบเพื่อกำจัดกลับกลายเป็นสกุลจ้าว สกุลจ้าวกำเริบเสิบสานกระทำการเหิมเกริมจาบจ้วงพระราชอำนาจอยู่หลายครั้งหลายคราส่วนจวนผิงกั๋วกงแม้ว่าจะมีทหารอยู่ในมือนับแสนนายแต่กลับเป็นสกุลที่ฝ่าบาทไม่ทรงละทิ้งได้ การที่มีเรื่องมีราวกันในคราวนี้นับเป็นโอกาสที่ดีที่ฝ่าบาทจะสามารถหาหนทางลดอำนาจของจวนสกุลจ้าวลง อย่างน้อยการปลดจ้าวซีเฉิงลงจากตำแหน่งก็ทำให้นางรู้แจ้งแล้วแค่เพียงพาตนเองไปยุ่งเกี่ยวกับขัดแย้งและความริษยาของสตรีแต่กลับถูกปลดออกจากตำแหน่งโดยไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในงานราชการเลยสักนิด แต่ฝ่าบาทกลับสามารถหาเรื่องมาตำหนิและปลดเขาออกจากตำแหน่งได้เช่นนี้นับว่านี่คือการเริ่มหาหนทางลดทอนอำนาจของฝ่าบาทแล้ว ยังมีราชโองการตำหนิจ้าวฉีที่มีพร้อมกับราชโองการชื่นชมโม่เจานี่เท่ากับว่าเป็นการตบหน้าจ้าวฉีฉาดใหญ่ เป็นการชี้ให้เห็นว่ายามนี้ฝ่าบาทเริ่มต้นที่จะลงดาบกับสกุลจ้าวแล้ว นางจึงไม่คิดจะเกรงกลัวจ้าวฉีเลยสักน

แม้ว่าเฉินเจียวเจียวจะได้รับแต่งตั้งจากฝ่าบาทให้เป็นพระชายาองค์รัชทายาท แต่สำหรับจวนผิงกั๋วกงแล้วเรื่องนี้กลับไม่ค่อยจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีเท่าใดนัก เพราะมีประสบการณ์ที่ไม่ดีต่อคนในราชวงศ์อย่างโซ่วอ๋องมาแล้วฮูหยินผู้เฒ่าจึงไม่ได้กระตือรือร้นเท่าใดนัก นางเพียงสั่งให้เฉียวซื่อที่เป็นลูกสะใภ้เขียนจดหมายขึ้นมาหนึ่งฉบับ บอกเล่าเรื่องราวการยกเลิกการหมั้นหมายกับโซ่วอ๋องของเฉินเจียวเจียวและการได้รับราชโองการแต่งตั้งให้เป็นพระชายาองค์รัชทายาทของนาง อีกทั้งยังเล่าเรื่องความบาดหมางระหว่างจวนผิงกั๋วกงและสกุลจ้าวลงไปในจดหมายด้วย“อ้อ! อย่าลืมบอกเขาด้วยว่าหลานชายทั้งสามของข้าก็ควรจะกลับมาแต่งงานกันได้แล้ว หลังจากเจียเจียวเข้าพิธีปักปิ่นแล้วทางวังหลวงก็จะจัดพิธีมงคล แต่พี่ชายในสกุลทั้งสามกลับยังไม่ได้แต่งงานนี่จะกลายเป็นน้องสาวแต่งงานก่อนพี่ชายนะ” เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยเช่นนี้ทั้งหวงซื่อและโม่ซื่อก็ต่างยิ้มออกมา หากคุณชายทั้งสามของจวนผิงกั๋วกงกำลังจะมีงานมงคลย่อมหมายความว่าบุรุษสกุลเฉินใกล้จะได้กลับเมืองหลวงแล้วทางฝังจวนผิงกั๋วกงเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความคาดหวัง แต่ทางวังหลวงกลับมีคนกระวนกระวายใจจนไ

เช้าวันรุ่งขึ้นเฉินเจียวเจียวก็รีบขอให้โม่ซื่อผู้เป็นอาสะใภ้สามของตนเพิ่มยามรักษาการณ์และผู้คุ้มกันให้มากขึ้น แน่นอนว่านางย่อมไม่สามารถพูดออกมาได้ตามตรงว่าเมื่อคืนนี้มีคนผู้หนึ่งลักลอบเข้ามาภายในจวน แล้วก็ตระเวนหาเรือนพักของนางอย่างสะดวกสบายประดุจกับเดินเล่นอยู่ในสวนหลังบ้านเขา จนสามารถเสาะหาจนพบเรือนพักของนางได้ในที่สุด เท่านั้นยังไม่พอคนผู้นั้นยังมีเวลาได้นั่งจิบน้ำชาพูดคุยเรื่องข้อตกลงการแต่งงานกับนางอย่างสบายอกสบายใจได้อีกด้วย หากเมื่อคืนนี้คนที่เข้ามาเป็นคนร้าย ไม่แน่ว่าเมื่อคืนนี้คนในจวนผิงกั๋วกงอาจจะประสบกับเคราะห์ร้ายมากกว่าเคราะห์ดีโชคดีที่อาสะใภ้สามของนางเห็นดีเห็นงามไปกับความคิดของนาง ไม่ได้ซักไซ้ไล่เลียงอันใดให้อึดอัดใจยินยอมเพิ่มคนตามที่นางร้องขอแถมยังบอกกับนางด้วยถ้อยคำที่เต็มไปด้วยการปลอบโยนว่า“เจ้าไม่ต้องกังวลนะ ในเมื่อยามนี้ฐานะของเจ้าไม่เหมือนเมื่อก่อน อาสะใภ้สามผู้นี้ของเจ้าก็ย่อมจะยิ่งกวดขันดูแลจวนของพวกเราให้มากขึ้น ผู้คุ้มกันที่ข้าส่งหนังสือขอไปจะมาถึงในวันนี้ความเข้มงวดในการดูแลจวนก็จะยิ่งแน่นหนามากยิ่งขึ้น หากเจ้ายังไม่วางใจข้าก็จะออกมาช่วยดูแลและช่วยเดินตรวจ

งานมงคลระหว่างคุณหนูใหญ่จวนสกุลหลินและคุณชายรองจวนจิ้นอันโหวถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตและหรูหรา เฉินเจียวเจียว เฉินเจียวเหม่ยและเฉินเจียวมีติดตามเฉียวซื่อ หวงซื่อและโม่ซื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงฝ่ายสตรีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ยามที่นายท่านหลินและฟางเจียอีผู้เป็นทั้งท่านลุงและป้าสะใภ้ฝั่งมารดาของนางได้เห็นว่านางและคนจวนกั๋วกงมาร่วมงานด้วย พวกเขาถึงกับออกมาต้อนรับพวกนางด้วยสีหน้ายินดี“ขอบคุณเจ้ามากที่มาร่วมงานในวันนี้ หากชิงหว่านเห็นเจ้านางจะต้องรู้สึกยินดีมากเป็นแน่” เมื่อฟางเจียอีเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็พลันยิ้มออกมา“ย่อมต้องมาสิเจ้าคะ ไม่ว่าอย่างไรพี่ชิงหว่านก็เป็นพี่สาวของข้าแล้วข้าจะไม่มาร่วมแสดงความยินดีกับนางได้อย่างไร” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้ทั้งท่านลุงและป้าสะใภ้ก็นางจ้องมองนางด้วยสีหน้าที่ดีขึ้น“เจ้าพาเจียวเจียวไปพบชิงหว่านที่เรือนของนางเถิด” เมื่อนายท่านหลินเอ่ยเช่นนี้ฟางเจียอีก็รีบหันไปเอ่ยกับเฉียวซื่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความให้เกียรติ“ผิงกั๋วกงฮูหยิน ข้าขอยืมตัวเจียวเจียวสักครู่นะ ข้าอยากพานางไปหาพี่สาวของนาง” เมื่อฟางเจียอีเอ่ยเช่นนี้เฉียวซื่อก็พลันหันไปมองสีหน้าของลูก