บทที่ 50 งานมงคลสกุลหลิน

งานมงคลระหว่างคุณหนูใหญ่จวนสกุลหลินและคุณชายรองจวนจิ้นอันโหวถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตและหรูหรา เฉินเจียวเจียว เฉินเจียวเหม่ยและเฉินเจียวมีติดตามเฉียวซื่อ หวงซื่อและโม่ซื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงฝ่ายสตรีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ยามที่นายท่านหลินและฟางเจียอีผู้เป็นทั้งท่านลุงและป้าสะใภ้ฝั่งมารดาของนางได้เห็นว่านางและคนจวนกั๋วกงมาร่วมงานด้วย พวกเขาถึงกับออกมาต้อนรับพวกนางด้วยสีหน้ายินดี

“ขอบคุณเจ้ามากที่มาร่วมงานในวันนี้ หากชิงหว่านเห็นเจ้านางจะต้องรู้สึกยินดีมากเป็นแน่” เมื่อฟางเจียอีเอ่ยเช่นนี้เฉินเจียวเจียวก็พลันยิ้มออกมา

“ย่อมต้องมาสิเจ้าคะ ไม่ว่าอย่างไรพี่ชิงหว่านก็เป็นพี่สาวของข้าแล้วข้าจะไม่มาร่วมแสดงความยินดีกับนางได้อย่างไร” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้ทั้งท่านลุงและป้าสะใภ้ก็นางจ้องมองนางด้วยสีหน้าที่ดีขึ้น

“เจ้าพาเจียวเจียวไปพบชิงหว่านที่เรือนของนางเถิด” เมื่อนายท่านหลินเอ่ยเช่นนี้ฟางเจียอีก็รีบหันไปเอ่ยกับเฉียวซื่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความให้เกียรติ

“ผิงกั๋วกงฮูหยิน ข้าขอยืมตัวเจียวเจียวสักครู่นะ ข้าอยากพานางไปหาพี่สาวของนาง” เมื่อฟางเจียอีเอ่ยเช่นนี้เฉียวซื่อก็พลันหันไปมองสีหน้าของลูกเลี้ยงครู่หนึ่งเมื่อไม่เห็นสิ่งผิดปกติบนสีหน้าของบุตรสาวนางจึงได้เอ่ยปากอนุญาตด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

“ไปเถิด ให้เจียวเหม่ยไปเป็นเพื่อนเจียวเจียวอีกคนได้หรือไม่ ไม่ว่าอย่างไรเจียวเหม่ยเองก็เคยไปมาหาสู่กับคุณหนูใหญ่ของท่านมาก่อน” เฉียวซื่อเอ่ยด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มพลางหันไปหาเฉินเจียวเหม่ยเพื่อส่งสัญญาณให้นางคอยช่วยดูแลเฉินเจียวเจียว

หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่แม่น้ำเหอนางก็ไม่กล้าไว้วางใจเรื่องความปลอดภัยของเฉินเจียวเจียวอีกเลย ถึงแม้ว่าเฉินเจียวเหม่ยจะไม่ใช่ผู้เยี่ยมยุทธ์แต่ก็สามารถปกป้องเฉินเจียวเจียวได้ ให้นางติดตามไปด้วยย่อมดีกว่าส่งผู้ติดตามตามไปคุ้มกันเพราะอาจจะกลายเป็นว่านางไม่ให้เกียรติจวนสกุลหลิน

“ย่อมได้ คุณหนูสามเจ้าเองก็จะติดตามพี่สาวทั้งสองมาด้วยหรือไม่ ที่เรือนของชิงหว่านน่าจะมีสหายของเจ้าอยู่ที่นั่นหลายคน” เฉินเจียวมี่หันไปจ้องมองมารดาของตนครู่หนึ่งเมื่อเห็นว่าหวงซื่อพยักหน้าอนุญาตนางจึงได้ติดตามเฉินเจียวเจียวและเฉินเจียวเหม่ยไปที่เรือนของหลินชิงหว่านด้วย

เรือนของหลินชิงหว่านยามนี้เต็มไปด้วยแขกสตรีรุ่นเยาว์หลายคน คนที่อยู่ด้านในของเรือนล้วนเป็นญาติสนิทและมิตรสหายที่หลินชิงหว่านชื่นชอบ พวกนางล้วนแต่งกายงดงามและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เมื่อเห็นเฉินเจียวเจียว เฉินเจียวเหม่ยและเฉินเจียวมี่ก็ต่างพากันเดินไปหาสามสาวด้วยความกระตือรือร้น

“คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมา” ญาติสาวจากสกุลหลินผู้หนึ่งเป็นคนเอ่ยปากถามด้วยสีหน้ายินดี

“ข้าย่อมต้องมาอยู่แล้ว ไม่ว่าอย่างไรพี่ชิงหว่านก็นับว่าเป็นพี่สาวของข้าคนหนึ่ง” คำพูดของเฉินเจียวเจียวทำให้ฟางเจียอีถึงกับยิ้มแย้มออกมาด้วยสีหน้าปลาบปลื้ม ว่าที่พระชายาขององค์รัชทายาทบอกว่านับถือบุตรสาวของนางเป็นพี่น้อง นี่นับว่าเป็นเกียรติอันสูงสุดของหลินชิงหว่านผู้เป็นบุตรสาวของนางแล้ว

“พวกเจ้าเข้าไปด้านในเถิด ป่านนี้ชิงหว่านคงจะใกล้แต่งตัวเสร็จแล้ว” ฟางเจียอีเอ่ยพลางชักชวนคุณหนูทั้งสามจวนผิงกั๋วกงเข้าในห้องของบุตรสาวด้วยกัน

เมื่อเข้าไปด้านในก็เห็นว่าในยามนี้หลินชิงหว่านแต่งกายเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวถูกจัดวางรอเอาไว้บนถาดแล้ว ใบหน้าของหลินชิงหว่านในยามนี้ถูกแต่งแต้มเสียจนงามล้ำ จนทำให้เฉินเจียวเจียวอดเอ่ยวาจาชื่นชมออกมาไม่ได้

“วันนี้พี่หญิงชิงหว่านช่างงามเสียจริง”

“เจียวเจียว คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมา” หลินชิงหว่านเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ โดยไม่สนใจคนในห้องอีกคนหนึ่งที่หลังจากเห็นเฉินเจียวเจียวเดินเข้าห้องมาก็พยายามก้มหน้าลงเพื่อปิดบังแววตา แต่มีหรือที่เฉินเจียวเจียวจะมองไม่เห็นนาง เฉินเจียวเจียวเพียงแค่ยิ้มออกมาแล้วเอ่ยกับหลินชิงหว่านด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม

“ย่อมต้องมาสิเจ้าคะ งานมงคลของพี่หญิงทั้งทีข้าจะไม่มาร่วมงานได้อย่างไร” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้หลินชิงหวานก็พลันยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มใจ นางเหลือบไปมองหลินชิงเหมยเพียงนิดหนึ่งแล้วจึงได้หันไปพูดคุยกับเฉินเจียวเหม่ยและเฉินเจียวมี่อย่างเป็นกันเอง พวกนางพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็มีเสียงประทัดและเสียงร้องตะโกนมาจากทาด้านหน้าจวนว่าเจ้าบ่าวมาถึงแล้ว หลินชิงหว่านจึงได้ยืนนิ่งให้แม่สื่อช่วยเอาผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวคลุมลงบนศีรษะของนาง

เสียงขับขานกลอนเร่งเจ้าสาวดังขึ้นที่หน้าประตูเสียงหยอกล้อของบรรดาแขกเหรื่อทำให้เฉินเจียวเจียวได้แต่ยืนดูด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม มีสหายของเจ้าบ่าวหลายคนออกหน้าช่วยเจ้าบ่าวอย่างเต็มที่เพื่อที่เขาจะได้เข้ามารับเจ้าสาวได้สะดวกมากขึ้น จวบจนได้ฤกษ์มงคลญาติทางฝั่งเจ้าสาวจึงได้ยอมปล่อยให้เจ้าบ่าวเข้ามารับเจ้าสาวได้ พิธีคารวะน้ำชาเพื่ออำลาพิธีการรับตัวเจ้าสาวดำเนินไปอย่างครึกครื้นและสนุกสนาน สีหน้ายิ้มแย้มของบรรดาแขกเหรื่อที่มาร่วมงานและบรรดาเครือญาติของเจ้าสาวทำให้บนใบหน้าของเฉินเจียวเจียวล้วนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ทุกคนต่างประหลาดใจที่ท่านมาร่วมงานได้ แต่ข้ากลับไม่ประหลาดใจเลย ในเมื่อยามนี้ได้เป็นถึงว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทแล้วจะยังมัวมาโกรธเคืองข้าที่ทำให้ท่านพลาดตำแหน่งว่าที่พระชายาของโซ่วอ๋องได้อย่างไร” น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปอีกทั้งท่าทีเจ็บแค้นอย่างไม่ปิดบังของหลินชิงเหมยทำให้เฉินเจียวเจียวต้องมองนางอีกครั้ง เฉินเจียวเหม่ยและเฉินเจียวมี่ต่างยืนกระหนาบเฉินเจียวเจียวคนละข้างด้วยความระมัดระวังด้วยไม่รู้ว่าหลินชิงเหมยผู้นี้กำลังคิดจะทำการใดอีก

“คิดไม่ถึงว่าไปฝึกฝนตนเองในวังได้เพียงไม่นานจะสามารถทำให้เจ้าละทิ้งพฤติกรรมเป็นแม่ดอกบัวขาวผู้ไร้พิษสงได้เสียแล้ว” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้หลินชิงเหมยก็พลันยิ้มเย็นยะเยือกออกมา พี่สาวน้องสาวจากสกุลหลินที่ยืนอยู่ไม่ไกลย่อมสามารถเห็นและได้ยินคำพูดของนางอย่างชัดเจน มีญาติผู้น้องจากสกุลหลินผู้หนึ่งเอ่ยกับหลินชิงเหมยด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง

“พี่หญิงชิงเหมยวันนี้เป็นงานมงคลของพี่หญิงชิงหว่านได้โปรดทำตัวดีๆ อย่าได้คิดจะยั่วยุและหาเรื่องพี่หญิงเจียวเจียวอย่างเด็ดขาด”

“ข้าย่อมไม่กล้าอยู่แล้ว ที่เอ่ยออกมาก็แค่อยากให้พวกเจ้าเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของนางเพียงเท่านั้น” คำพูดของหลินชิงเหมยทำให้เฉินเจียวเจียวหัวเราะออกมาเบาๆ

“ท่าทีเช่นนี้ของเจ้าต่างหากที่จะทำให้ผู้อื่นได้รับรู้โฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้า ข้าเฉินเจียวเจียวไม่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งไหนฐานะอะไรข้าก็คือข้า ตรงไปตรงมาต่อผู้คนรอบข้าง ดีมาข้าก็ดีกลับ แต่หากร้ายมาข้าก็ร้ายกลับได้เช่นกัน เจ้าเองน่าจะรู้ดีว่าถ้าหากข้าร้ายขึ้นมาผลลัพธ์มันเป็นอย่างไร” เมื่อเฉินเจียวเจียวเอ่ยเช่นนี้หลินชิงเหมยที่ยังติดใจเรื่องที่อี๋เหนียงผู้เป็นมารดาแท้ๆ ของตนถูกโบยจนตายอยู่อดจ้องมองเฉินเจียวเจียวด้วยสายตาอาฆาตไม่ได้

“ระวังจะได้เจอคนที่ร้ายกว่า วันหน้าได้เกาะเกี่ยวที่สูงสมใจหากตกลงมาอย่าได้นึกเสียใจก็แล้วกัน” หลินชิงเหมยเอ่ยพลางเดินจากไป

ญาติผู้น้องจากสกุลหลินคนอื่นๆ รีบมาเอ่ยวาจาขอโทษขอโพยนางในทันทีพลางบอกกับนางว่าพวกนางจะต้องเล่าเรื่องนี้ให้หลินฮูหยินผู้เป็นป้าสะใภ้ใหญ่ของนางช่วยจัดการกับหลินชิงเหมยให้นางอย่างแน่นอน ซึ่งเฉินเจียวเจียวก็ได้แต่กลั้นยิ้ม สาเหตุที่หลินชิงเหมยมายั่วยุนางก็เพราะต้องการผลลัพธ์เช่นนี่แหละ ไม่อย่างนั้นนางจะหาข้ออ้างอันใดไปเรียกร้องความสนใจจากโซ่วอ๋องได้เล่า

เพียงแต่ไม่ว่าอย่างไรวันนี้ก็คืองานมงคลของหลินชิงหว่าน เฉินเจียวเจียวเชื่อว่าฟางเจียอีผู้เป็นป้าสะใภ้ย่อมไม่มีทางตกหลุมพรางนี้แล้วทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ด้วยการสั่งลงโทษหลินชิงเหมยภายในงาน แต่กลับจะเก็บพฤติกรรมเมื่อครู่นี้ของหลินชิงเหมยไปเล่าที่ตำหนักของเต๋อเฟยต่างหาก ถึงยามนั้นก็คงจะจุดไฟสงครามระหว่างบุตรชายและมารดาขึ้นที่ตำหนักของเต๋อเฟยได้อีกแล้ว