บทที่ 45 จี้เฟยเซียน

จวนผิงกั๋วกงไม่เคยได้พักเรื่องข่าวลือ หลังจากที่มีราชโองการแต่งตั้งคุณหนูใหญ่เป็นพระชายาองค์รัชทายาทก็ต่างมีคนเอ่ยถึงเรื่องนี้จำนวนมาก แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่ข่าวลือเสียหายอย่างเช่นครั้งก่อน และสิ่งที่กระตุ้นให้ผู้คนพูดถึงกันอย่างหนาหูมากที่สุดก็คือ เพราะคำยกย่องว่าเป็นสตรีที่ดีมีความสามารถรอบด้านที่คุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกงมักจะได้รับ จึงทำให้คุณหนูรองสกุลจ้าวทนความริษยาไม่ไหวถึงกับวางแผนกับพี่ชายส่งคนไปผลักนางตกน้ำแล้วนัดแนะกับคุณชายสกุลอู๋จอมเสเพลอันดับหนึ่งของเมืองหลวงลงน้ำไปช่วย

คนดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟย่อมไม่ไหม้ ไม่เพียงคุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกงจะสามารถเอาตัวรอดจากการช่วยเหลือของคุณชายอู๋ได้ แต่ยังมีองค์รัชทายาทลงน้ำไปช่วยด้วย ถึงแม้ว่าองค์รัชทายาทจะทรงตรัสว่าไม่ได้ลงไปช่วย แต่ทุกคนต่างพูดถึงเรื่องนี้กันอย่างหนาหูว่าสาเหตุที่องค์รัชทายาทปฏิเสธก็แค่เพียงต้องการปกป้องชื่อเสียงของว่าที่พระชายาต่างหาก น่าเห็นใจก็แค่คุณชายสกุลหยวนและคุณหนูรองจวนผิงกั๋วกงที่ต้องพลอยลงไปในน้ำเพื่อกอบกู้ชื่อเสียงให้ญาติของตน…

แน่นอนว่าเรื่องดีๆ ย่อมจะได้รับความนิยมน้อยกว่าเรื่องไม่ดี แม้ว่าข่าวเรื่องการได้รับแต่งตั้งให้เป็นพระชายาองค์รัชทายาทของคุณหนูใหญ่จวนผิงกั๋วกงจะน่าเอ่ยถึงมากเพียงใดแต่ก็ไม่ได้รับความนิยมเท่าเรื่องอื้อฉาวคาวโลกีย์ของคุณหนูรองสกุลจ้าว นอกจากจะเป็นสตรีจิตใจคับแคบและช่างอิจฉาริษยาแล้ว คุณหนูรองสกุลจ้าวยังลุ่มหลงกับเรื่องการประพฤติผิดในกาม ฉากหน้าทำเป็นส่งเทียบเชิญเหล่าบุรุษมาขับขานบทกวีร่วมกัน แต่ฉากหลังกลับเป็นการนัดแนะบุรุษมามั่วสุมทำเรื่องต่ำช้าคาวโลกีย์ ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าสตรีต่ำช้าและน่าขายหน้ามากที่สุดมีผู้ใดเกินหน้าจ้าวซีอินแห่งจวนสกุลจ้าวอีกแล้ว

“ข้าไม่ยอม! ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้ทำ” เสียงขว้างปาข้าวของและเสียงกรีดร้องของจ้าซีอินดังลั่นไปทั่วทั้งบริเวณเรือนของนาง ฮูหยินเสนาบดีฝ่ายซ้ายที่เห็นสภาพของบุตรสาวถึงกับร่ำไห้ออกมา ส่วนลูกสะใภ้ที่เป็นหลานสาวจากสกุลเดิมของนางได้แต่คอยยืนเอ่ยวาจาปลอบใจแม่สามีด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

“ท่านแม่ ท่านจะต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะเจ้าคะ เรื่องนี้จะต้องมีคนจงใจให้ร้ายน้องรองเป็นแน่เจ้าค่ะ” เมื่อได้ยินลูกสะใภ้เอ่ยเช่นนี้จ้าวฮูหยินก็หันไปสะบัดฝ่ามือลงบนใบหน้าของลูกสะใภ้ของตนในทันที

“เรื่องนี้เจ้าเองก็มีส่วน ข้าบอกกับเจ้าแล้วใช่ไหมให้เจ้าคอยห้ามปรามซีอินเอาไว้ ไม่ให้นางออกจากจวน แล้วยังมีเหตุใดยามนี้จึงไม่ไปดูแลสามี เขานอนป่วยอยู่ที่เรือนแล้วเหตุใดเจ้าจึงได้มาเสนอหน้าที่นี่” เมื่อแม่สามีเอ่ยเช่นนี้ต่งอี้เถียนก็ก้มหน้าลงแล้วเอ่ยเสียงเบา

“ข้าตั้งใจจะมาตามท่านแม่ให้ออกไปรับมือกับคนสกุลจี้เจ้าค่ะ พวกเขาพาคนมามากมายบอกว่าจะมารับจี้เฟยเซียนกลับจวนสกุลจี้เจ้าค่ะ พร้อมกับตั้งใจจะมาทวงทรัพย์สินที่ทางท่านพี่เคยข่มขู่เอามาจวนสกุลจี้กลับไปอีกด้วยเจ้าค่ะ” คำพูดของลูกสะใภ้ทำให้จ้าวฮูหยินถึงกับมีสีหน้าแดงก่ำ

“อยากจะไปก็ไปสิผู้ใดคิดห้าม แต่การที่คิดจะมาทวงทรัพย์สินข้าไม่มีทางให้ พ่อสามีของเจ้าเล่าอยู่ที่ใดเหตุใดจึงไม่ออกไปรับหน้า”

“ท่านพ่อสามีบอกว่าเรื่องนี้ให้ท่านแม่ออกหน้าจัดการเจ้าค่ะ ในฐานะที่..ในฐานะที่ท่านแม่อบรมบุตรธิดาได้ไม่ดีก็ควรจะออกหน้าสะสางความวุ่นวายที่บุตรชายและบุตรสาวก่อนเจ้าค่ะ” ต่งอี้เถียนเอ่ยพลางก้มหน้าลงแล้วขยับกายเพื่อเว้นระยะห่างกับแม่สามี นางมั่นใจว่าคำพูดนี้ของนางจะต้องทำให้แม่สามีโกรธเป็นแน่และก็เป็นอย่างที่นางคิด จ้าวฮูหยินก็ระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยการก่นด่าออกมาอย่างมากมาย

“ประเสริฐยิ่ง พอเกิดเรื่องขึ้นก็ล้วนโยนเรื่องทั้งหมดมาให้ข้าแบกรับ หากเขาไม่ตามใจลูกและชี้นำลูกในทางที่ผิด ลูกๆ ที่น่ารักของข้าจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้หรือ” จ้าวฮูหยินเอ่ยพลางเดินนำข้ารับใช้ไปที่โถงหน้าโดยมีต่งอี้เถียนเดินติดตามไปด้วยเพราะอยากรู้ว่าจี้เฟยเซียนจะยินยอมจากไปแต่โดยดีอย่างที่คนสกุลจี้ต้องการหรือไม่

“นี่พวกเจ้ากำลังทำอันใด” จ้าวฮูหยินตะเบ็งเสียงตวาดออกมาด้วยความโมโหเมื่อเห็นว่าจี้เฟยเซียนกำลังให้คนขนข้าวขนของออกจากจวนสกุลจ้าวอย่างไม่คิดจะไว้หน้านาง

“จ้าวฮูหยิน พี่ชายของข้ามารับข้ากลับแล้วข้าวของเหล่านี่ข้าต้องขนกลับเพราะเป็นของที่ข้านำติดตัวมาจากสกุลจี้ก็ต้องนำกลับไปคืนสกุลจี้ ส่วนนี่คือใบรายการทรัพย์สินของข้าที่คุณชายจ้าวข่มขู่และบังคับแย่งชิงไป ข้าจดรายการทุกอย่างอย่างละเอียดรบกวนจ้าวฮูหยินส่งคืนให้ข้าด้วย” จี้เฟยเซียนเอ่ยพลางโบกมือให้สาวใช้นำใบรายการทรัพย์สินที่ยาวเหยียดเป็นหางว่าวไปส่งให้จ้าวฮูหยิน

“นี่มันคืออันใดกัน จี้เฟยเซียนเจ้าอยากจะออกจากที่นี่ก็เชิญไปได้เลยนางจิ้งจอกเช่นเจ้าเมื่อกลับสกุลไปก็คงได้แห้งเหี่ยวคาเรือน ส่วนพี่สาวน้องสาวของเจ้าก็คงจะยากแล้วที่จะได้ออกเรือนเช่นกันในเมื่อมีสตรีฉาวโฉ่เช่นเจ้าอยู่ในครอบครัว ส่วนใบรายการทรัพย์สินเหล่านี้ข้าไม่รู้เรื่องเลยสักนิดเจ้าคิดจะรีดไถจวนสกุลจ้าวของข้าหรือ” จ้าวฮูหยินเอ่ยพลางทิ้งใบรายการทรัพย์สินลงบนพื้นโดยไม่คิดจะสนใจแต่จี้เฟยเซียนที่อ่อนน้อมถ่อมตนและยินยอมให้พวกนางดูถูกมาโดยตลอดกลับหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

“ข้าฉาวโฉ่หรือไม่กระทบกับพี่สาวน้องสาวหรือไม่ข้าย่อมไม่อาจจะคาดเดาผลลัพธ์ แต่ที่แน่ๆ สำหรับคุณหนูสกุลจ้าวนั้นทั้งฉาวโฉ่และอื้อฉาวอย่างแท้จริง สตรีที่มีชื่อเสียงอื้อฉาวเช่นนี้ข้าเองก็อยากจะรู้เช่นกันว่าจวนสกุลจ้าวที่มีจิตใจคับแคบเช่นนี้จะยอมไว้ชีวิตนางหรือไม่ อ้อ ใบรายการทรัพย์สินนั่นข้าทำไว้อีกหลายชุด ชุดหนึ่งส่งให้กรมอาญาไปแล้วอีกชุดข้าส่งเข้าวังไปให้ฝ่าบาททอดพระเนตรแล้ว อย่าได้ลืมราชโองการของฝ่าบาทสิเจ้าคะ หากพวกท่านไม่คืนก็ถือว่าเป็นการขัดราชโองการนะเจ้าคะ”

“จี้เฟยเซียน!” จ้าวฮูหยินตวาดออกมาด้วยสีหน้าเคืองแค้น แต่จี้เฟยเซียนกลับไม่สะทกสะท้านนางหันไปมองต่งอี้เถียนแล้วส่งยิ้มออกมา

“ข้าจากไปได้เจ้าคงจะโล่งใจ แต่ขอบอกเลยว่าอย่าได้คิดดีใจ สามีที่ไม่ได้รักเจ้าผู้นั้นเขาไม่มีทางดีต่อเจ้าอย่างแท้จริงหรอก เพราะเจ้าน่าเองก็น่าจะรู้ดีว่าคนที่เขารักมากที่สุดก็คือตัวเขาเอง จากนี้ไปไม่มีข้าให้เจ้าโขกสับแล้วเจ้าคงจะเหงาแต่เชื่อข้าเถิดไม่มีข้าเขาก็หาผู้อื่นเข้ามาให้เจ้าโขกสับต่ออยู่ดี ขึ้นอยู่กับว่าจะใช้เวลาในการรักษาตัวนานเท่าใดเพียงแค่นั้น” จี้เฟยเซียนเอ่ยพลางยิ้มเยาะออกมา

“ข้าต้องไปแล้ว หวังว่าจ้าวฮูหยินจะคืนทรัพย์สินมาให้ข้าด้วย” เมื่อเอ่ยจบจี้เฟยเซียนก็เดินออกจากสกุลจ้าวไปท่ามกลางสายตาของชาวบ้านที่มามุงดูอยู่หน้าจวน

“น่าสงสารนางจริงๆ ถูกบังคับให้แต่งเข้าไปเป็นภรรยารอง ถูกโขกสับอยู่ในจวนนานนับปี ยามนี้แม้จะกลับจวนได้ดังเดิมแต่ชีวิตที่เคยรุ่งโรจน์ของนางกลับดับมืดไปแล้ว” คำพูดของชาวบ้านที่ลอยเข้าหูมาทำให้จี้เฟยเซียนเพียงแค่คลี่ยิ้มออกมาอย่างเศร้าใจ

“เจ้าไม่ต้องคิดมากสกุลจี้ของพวกเราไม่ได้คร่ำครึเหมือนสกุลใหญ่สกุลอื่น หากหาคู่ครองที่ดีให้เจ้าอีกครั้งไม่ได้ข้าผู้เป็นใหญ่ของเจ้าก็จะอาสาดูแลเจ้าไปจนตลอดชีวิต” เมื่อพี่ชายเอ่ยเช่นนี้จี้เฟยเซียนก็ยิ้มออกมา

“เรื่องคู่ครองข้าไม่คิดจะมีอีกแล้วเจ้าค่ะ แต่เรื่องเลี้ยงดูไปตลอดชีวิตข้าสนใจยิ่ง…ท่านใหญ่ต่อไปข้าจะติดตามท่านไปเรียนรู้เรื่องการค้าขายด้วย ในเมื่อไม่มีชื่อเสียงให้ต้องคำนึงถึงแล้วท่านก็ปล่อยให้ข้าได้ทำตามใจตนเองเถิด ไม่แน่ว่าวันหน้าข้าอาจจะกลายเป็นเศรษฐินีแข่งกับคหบดีใหญ่อย่างท่านพ่อกับพี่ใหญ่ก็ได้นะเจ้าคะ” เมื่อจี้เฟยเซียนเอ่ยเช่นนี้พี่ชายของนางก็พยักหน้า

“ได้! ต่อแต่นี้ไปพี่ใหญ่ผู้นี้จะสนับสนุนเจ้าทุกอย่าง เจ้าไม่ต้องกังวลท่านพ่อและท่านแม่ย่อมไม่คิดจะห้ามเจ้า ขอเพียงเจ้ามีความสุขไม่ว่าเรื่องใดพวกเราล้วนตามใจเจ้าอยู่แล้ว” เมื่อพี่ชายเอ่ยเช่นนี้จี้เฟยเซียนก็พลันยิ้มออกมา

ในกาลก่อนเป็นเพราะนางกังวลเรื่องชื่อเสียงมากเกินไป กังวลเรื่องการแต่งงานของพี่สาวและน้องสาวจนเกินไป แต่ตอนที่นางตกยากพี่สาวและน้องสาวเหล่านั้นกลับไม่คิดจะเห็นใจ ยังพากันเดียดฉันท์ที่นางกลายเป็นภรรยารองของผู้อื่น ส่วนบิดามารดาเพราะเป็นห่วงนางมากจนเกินไปทรัพย์สินที่มีถูกจ้าวซีเฉิงรีดไถอย่างไรก็ยอมให้ขอแค่เพียงเขายินยอมทำดีต่อนาง ส่วนนางเป็นเพราะนั้นอ่อนแอมากจนเกินไปจนถูกรังแกเช่นนี้ แต่ตอนนี้นางไม่ใช้จี้เฟยเซียนคนเดิมอีกต่อไปแล้ว นางจะไม่ยอมให้ผู้ใดมากำหนดชีวิตของนางอีกนอกจากตัวของนางเอง